Arizona Drive

Na pobłażliwy uśmiech, odpowiedział podobnie. Ot, jakby rzucał jej wyzwanie, że się przekonają. Pewnie gdyby o tym pogadali to ostatecznie skończyłoby się na takim zakładzie; od razu pomyślał, na co by wydał kasę (bo najpewniej o to by się założył, a co).
- Serio-serio. Paliłem w liceum, potem rzuciłem i tak jest - wzruszył ramieniem i zaraz się zaśmiał. - Nie piję, gdy prowadzę, ale... och? - spojrzał na Kate. - Herbatka? Bez przesady, ale dobry sposób, jak chcesz kogoś poderwać, że wystawiasz kciuka i takie gadki, i zakręcasz, dobrze ci poszło - parsknął, ale jej nie wyśmiał. Wyraz podziwu za kombinację!
- Ale jak chcesz to piwo można ogarnąć, ty wypijesz i tyle.

Może bardzo w siebie wierzył albo tak zrozumiał słowa Kate?
- Mnie może nie zabije - powiedział, będąc uparcie przy swoim. - Ale innych może - spoważniał odrobinę, by zaraz zjechać na sąsiedni pas i zmienić raz jeszcze bieg. - Ale na twoim miejscu cieszyłbym się, że ktoś, kto mnie podwozi, jeszcze chce mi piwo postawić, mimo że sam nie pije - zauważył i uśmiechnął się cwanie.
- Do pracy jadę - wyjaśnił, opuszczając szybę odrobinę.

Z tym na pewno mógłby się zgodzić. W końcu nie jeden, nie dwa wypadki się widziało, które były idiotyczne czy też przerażające. Podziwiał czasem głupotę, choć sam dobrze wiedział, że do najmądrzejszych i on nie należał.
- Jestem kierowcą - odpowiedział i zerknął na Kate. - Dlatego nie piję za często, skoro mam do pracy jechać - wyjaśnił, zdradzając, że jednak od czasu do czasu zdarza mu się nieco łyknąć, a i tak niewiele. Tak przynajmniej mogła to zrozumieć towarzyszka.
- A skąd się tutaj wzięłaś? W sensie - miasto?

- Zdążyłem zapomnieć. Stąd zastanawiam się, co robisz w moim aucie - powiedział żartobliwie i zaraz skinął.
- Phoenix takie nieciekawe? - podpytał, choć - o dziwo - Ebenezer nie dociekał bardziej i nie zadawał więcej pytań. Być może dlatego, że uznał, iż więcej będzie do pogadania jak się gdzieś zatrzymają.
- Czy nudną? - powtórzył i lekko ściągnął brwi, przy czym wydął usta, zastanawiając się nad odpowiedzią. - Zależy, nie? Lubię jeździć, więc dla mnie to nie problem, by pojechać to tu, to tam czy jeszcze dalej, a co ciekawego ma się dziać? Każda praca na swój sposób jest nudna - skwitował krótko, przekładając dłonie do następnego zjazdu.
Oczywiście, nie wspomniał o swojej wcześniejszej, pobocznej i właściwie nielegalnej pracy. Nie czuł się do tego zobowiązany.
- A ty? Podróżniczka Stanów? - podpytał.

Może jakby zdobył więcej zaufania to wtedy by coś jej powiedział z tych rzeczy. Tak to niestety - albo musi być cierpliwa, albo samej sprawdzić, a z tym drugim to akurat ciężko będzie, skoro Jools dopiero, można powiedzieć, ponawia porzucony zawód. Dotychczas odpoczywał, urlop zdrowotny, jak to nazwiesz - niech tak będzie.
- Wszystko kształci - podsumował jej słowa, a na proponowaną gumę przystał ochoczo, więc wziął i już zaraz mógł sobie żuć, o! Przyjrzał się Katie i zastanowił czy ktoś jej kiedyś powiedział, że wygląda jak bóbr (od-autorsko: eheheh).
- Zakładam, że trochę podróżowałaś, nie? - upewnił się i zaraz dodał: - Jakiś stan sobie upodobałaś, miasto, że zagrzałaś miejsce na nie wiem, dłużej, taki kwartał? - zmrużył oko.

Słodki bóbr. Okej.
Pytania Joolsa nie były dziwne. Były proste i zrozumiałe, po prostu przepełnione jakąś ciekawością kierowcy Impali, który nie lubił tkwić w szczególnej ciszy. Zwłaszcza, jeśli miał wieźć obcą osobę, to cóż... ma prawo skorzystać! A czy tyłów jeszcze nie obczaił to fakt, ale może mu się nadarzy okazja, nawet dzisiaj?
- Tyle piękna w każdym mieście? Tego akurat nie słyszałem, ale dobra - zaśmiał się, powstrzymując od nucenia, co o dziwo, szło mu całkiem zgrabnie.
- Dobra, Kate. Zjeżdżamy teraz do Appaloosa. Piwo i żarcie, o-bo-wiąz-ko-wo - poinformował i podkreślił ostatnie słowo. Zgłodniał, cholernie!

/zt, wybierz sobie!

Jools nie tylko do Appaloosa jechał w potrzebie pracy na nocną, podwójną zmianę. Spodziewał się, że Chudy Tim nie będzie miał ochoty i chęci na to, aby pracować. Wkopie gówniarza, bo sobie pozwalał za dużo. Nie ma tak dobrze.
Niemniej, z rozbrzmiewającym w cynamonowej Impali Daft Punkiem, Jools ominął tablicę witającą go w Appaloosa City.

kierunek - szpitaaaaal ->

<- bank

Po wykonaniu wszystkiego, co miał do zrobienia, Jools skierował się z powrotem do Old Whiskey, nieświadom tego, że kolejna impreza go czeka.
Dobrze, że wziął wolne.

dom ->

Po otrzymaniu wiadomości tekstowej, która minimalnie (ale tylko minimalnie) zdziwiła Joolsa, ten pewnie wsiadł w auto i jeeeeeeeeechał. Tak długo jechał, aż pewnie dojechał, bo musiał, do Appaloosa.

Brzoskwinka ->

<- Heart, Soul and Saxophone, 17.09, po 23?

Z klubu jechali sobie swobodnie! Opustoszała droga, może i nieco chłodniej, ale chociaż to jakoś człowieka rozbudzało! Nie zmieniało to faktu, że zaraz mogli zjechać na drogę prowadzącą do Old Whiskey, by wjechać na dzielnicę, w której mieszkała Sally.

/ dom Jou ->

- Jakbym znał to może bym mówił - parsknął. - Choć pewnie byłaby to za duża zażyłość jak na mnie - stwierdził i odchrząknął cicho. Pokiwał głową na jego słowa. Cóż, była to przykra wizja. Zwłaszcza, jeśli Anthony miał dwie córki, o których przeszłości wypowiedzieć się nie może i nie ma co, skoro już przewiduje swoją wczesną śmierć.
- Boże, będę musiał się wybrać na tor - stwierdził Jools po zobaczeniu jednego ze sportowych samochodów z nalepką promującą DayRide. - Dawno nie byłem na torze - mruknął, by umilknąć ostatecznie. Czy w zastanowieniu, czy też w chęci skupieniu się na podróży. Zwłaszcza, że pomyślał o tym, iż wypada w końcu odwiedzić rodzinę. Tym bardziej, że ma powód.

- Antoni? Tosiek? - powtórzył. - Polak? - spytał, zerkając na Smitha, a potem zmarszczył nos. W niezrozumieniu.
- Żal auta rozumiem, ale siedzisz tylko w garażu w tym aucie i nie jedziesz nigdzie? Przejażdżka dookoła miasta, zatrzymasz się gdzieś dalej czy po prostu czujesz się wyciszony w swoich własnych czterech ścianach? - spytał, włączając kierunkowskaz i zmienił pas, a następnie bieg, żeby furgonetka się nie "męczyła".

- Rozumiem.
- E tam, nie ma czego się wstydzić - odparł. - Chyba że masz takie ego, że nie przeżyjesz jak będziesz musiał wziąć żony nazwisko albo coś w tym stylu. - Ale muszę przyznać, że od twojej żony od razu bije charyzma - taki piękny komplement.
- Nie ufasz temu samochodowi? - podpytał, mając na myśli też czy po prostu auto w takim stanie, czy sobie Smith nie ufa jako kierowcy. - Ja też korzystałem jak mogłem, to jeździłem starym Thunderbirdem czy jakoś tak - zamyślił się i uśmiechnął. - Nic dziwnego, jak dzieciaki kradną. Zresztą, jak dobrze prowadzi... to czemu nie?

Ebenezer roześmiał się na reakcję Smitha. Cóż, zabawnie to wyglądało jak poważna osoba (a tak można by wywnioskować, patrząc na całe życie, którego namiastkę poznał kierowca, faceta) tak się przeżegnała. Jako też wścibska osoba zaczął słuchać tego, co mówił Anthony. Szczerość w jego wykonaniu była rozbrajająca, aczkolwiek Reynolds nie mógł na to narzekać, skoro co nieco się dowiadywał. Może nie były to super istotne fakty, ale jednak można i po tym było poznać człowieka, prawda? Choć nie wyglądał na takiego, co na to zwracał szczególną uwagę.
- Część Old Whiskey wydaje się taka dumna, że aż strach coś powiedzieć żartobliwie. Od razu biorą jako przytyk i się wściekają - przyznał. - Każde miasto ma swój urok. Appaloosa zapracowane, a w nocy chaos. Cole Town takie przyjazne, ale też materialiści, Old Whiskey i Sugar Hill pseudo miasteczka, a żyje się tu i tu jakoś - wzruszył ramieniem.
- Wracając, tak, twoja żona ma naprawdę sporą charyzmę i ciężko jest powiedzieć coś, żeby nie mieć wrażenia, że ją się uraziło. Przynajmniej ja takie wrażenie odniosłem - przypomniał sobie sytuację z tym wyborem dziewczyn.
- Nie wiem czy dobrze cię zrozumiałem. Nie ufasz innym ludziom, oprócz swojej żony czy chodzi ci teraz o córkę i zaufanie do jej umiejętności? - spojrzał na Smitha, jako że droga była prosta, a zjazd od Cole Town miał miejsce za jakieś trzysta metrów, do czego się szykował.

<- Restauracja Rosso, 9.10.2013 r., 1:15

Kochankowie będą mieli na co narzekać, bo linki nie były zbyt wygodne (jakby którekolwiek były... gorzej, jeśli żona Jose czy jej Patafiano kocha BDSM, wtedy to nie ma o czym gadać), ale kto by się tym przejął.
Jools odciągnął na bok przesłonkę, przez którą można było spojrzeć na tyły.
- Nie wolisz siedzieć z przodu? - pewnie nadal miał w pamięci te skarpetki, które Smith ściągał. - Zaczadzisz się razem z tymi panterami. Właśnie, nie będzie ci żal sto tysięcy na koty, które padły przez smród? - spytał i spojrzał w stronę okienka, a potem na drogę.
A żeby lepiej się jechało to włączył odpowiednie nagranie.