Droga do więzienia stanowego

Do więzienia stanowego można trafić na wiele sposobów. I nie mam tu na myśli tego trafienia, o jakim myślicie. O to, wbrew pozorom, trzeba się jednak postarać. Jeśli jednak zamierzasz złożyć komuś wizytę, wystarczy zerknąć czasem na znaki drogowe. Do więzienia można trafić, skręcając w jedno z wielu skrzyżowań z Arizona Drive lub jakkolwiek inaczej podpowie wam GPS.

24.01.2014 południe

Roy jechał radiowozem ze skazanymi do więzienia. Drogę umilał mu donat z lukrem oraz dobiegający z głośników głos George'a Younga.

Ron wiózł trzech skazanych. Jechał też razem z drugim oficerem, o imieniu Steve. Drogę im umilała muzyka, pączki i kawa.
Do czasu. 
Nagle musieli się zatrzymać, bo na środku drogi stał rozklekotany samochód. stary, czerwony Pontiac. Nad dymiąca maską pochylała się jakaś młoda, cycata dziewucha.

Roy zatrzymał wóz kilkadziesiąt merów od samochodu.
- Obserwuj okolice. - rzucił do Steve'a. - Jakby coś się stało strzelaj.
Wyszedł z wozu i wolnym krokiem udał się w kierunku auta.
- Witam panią. - Powiedział opierając rękę o pistolet. - Mogę w czymś pomóc?

Kobieta się wyprostowała i spojrzała z uśmiechem na Roya
- Ach, panie władzo! no bo jak pan widzi... em, auto mi stanęło - wskazała na dymiący silnik.
- Nie mam pojęcia dlaczego... zupełnie... niechże pan spojrzy.

Roy może i nie był zawodowym mechanikiem, ale o autach co nie co wiedział, więc rzucił okiem na silnik. Może uda mu się znaleźć przyczynę usterki i ją naprawi.

Gdy się Roy pochylił nad autem... usłyszał pisk opon i strzały. Jakiś drugi pontiac podjechał - dwóch mężczyzn otworzyło ogień w stronę furgonetki z więźniami oraz Roya!

Roy padł na ziemię wyciągnął broń i zaczął strzelać do napastników.

1) 46 (bez kostek)
2) 50

Roy wykonał unik i oddał celny strzał w kierunku pierwszego mężczyzny. Następnie spojrzał co robi dziewczyna.

A dziewczyna... sama wyciągnęła broń i wycelowała w Roya.
- Na ziemię albo ci rozwalę łeb!
W tym czasie ranny mężczyzn w samochodzie usiłował z niego wyjść, a drugi - wciąż ostrzeliwał furgonetkę. Wreszcie skoczył ku niej i tylnym drzwiom, by rozwalić zamek, wejść do środka i... strzelić do więźniów.

Roy nie miał specjalnego wyboru i posłusznie wykonał polecenie dziewczyny.
- Tylko spokojnie. - powiedział lekko drżącym głosem.

- A teraz... siedzisz cicho! 
Roy mógł usłyszeć strzały i wołanie rannego mężczyzny. Kazał dziewczynie wskakiwać do auta.
- A co z nim?! - wskazała na Roya.
- Zabij psa!

Co zrobi Roy?!

Leżący na ziemi Roy próbuje chwycić dziewczynę za nogę i przewrócić, potem chwyci za broń i będzie strzelał do wszystkiego co się rusza.

53

Roy bez skutecznie próbował wytrącić dziewczynę. Teraz czeka co stanie się dalej i przygotowuje na najgorsze.

52<55

4

Roy dostał kulkę między żebra i stracił przytomność.

Kobieta pisnęła. Chyba nie była gotowa na to by ZABIĆ CZŁOWIEKA. Odrzuciła broń i pobiegła w stronę drugiego Pontiaca. Samochód odjechał z piskiem opon, zostawiając ledwo żywego Roya na pastwę losu...

Ale z naprzeciwka ktoś nadjeżdżał...

// 24.01.2013, początek, podobna pora co Roy i jego martwi koledzy

...a to nadjeżdżał pick up Noah. Z samym Indianinem w środku. Zatrzymał się z piskiem opon widząc ostrzelaną ciężarówkę, rozklekotanego pontiaca i krew... i martwego policjanta!
To znaczy... nie wiedział czy jest martwy. Na pewno było dużo krwi!
- Kurwa, kurwa, kurwa - przeklinał patrząc przed siebie.
- Kurwa, kurwa, kurwa - krzyczał, wyskakując z auta.
- Ej, ej, panie... żyjesz pan?! - Krzyknął do Roya.
- O ja pierdolę, na dobre imię Kobiety Pomalowanej na Biało - zaczął się modlić.
Chwycił telefon i zadzwonił na numer alarmowy.
Roy odzyskał przytomność , ale nie miał sił się ruszyć.

Roy czuł potworny bul w żebrach.
- Ał... - powiedział na pół przytomnym głosem.

Noah aż odskoczył słysząc mężczyznę. Rozejrzał się po okolicy, ściągnął czapkę i przykucnął przy Royu.
- O boże, dzięki, dzięki, że żyjesz. Znaczy, że pan żyje, nie bóg. W sumie, to nawet nie wiem do którego mówię...

24.01.2013 kilka (naście?) minut po wezwaniu

Gabrielle patrolowała okolice Old Whiskey, więc gdy tylko otrzymała komunikat o ostrzelanej furgonetce więziennej, wcisnęła gaz do dechy i włączyła koguta. W drodze na miejsce strzelaniny, dojrzała także mknącą karetkę i mając nadzieję, że nie jest za późno, zatrzymała się z piskiem opon, odpinając pas w pośpiechu.
Wyskoczyła z samochodu i szybko rozejrzała po okolicy, kierując w stronę rannego kolegi i..
- Houser!?

No lepiej trafić nie mógł. Przebierał nogami w miejscu, usiłując się uspokoić i wezwać pogotowie.
- To nie ja! ie ja! Ja przejeżdżałem i zobaczyłem... to - wskazał na furgonetkę a potem Roya - i to. Tego pana!
W oddali słychać było karetkę.

W połowie drogi Gabrielle cofnęła się do radiowozu i złapała za apteczkę. Biegiem dotarła do Harpera i oparła się na kolanach obok kolegi, z przerażeniem patrząc na jego ranę. Z apteczki wytargała bandaże i delikatnie przyłożyła je do krwawiącej rany, by zatamować krwotok.
- Karetka już jedzie. Co się stało?
Zadała mu pytanie, by utrzymać Roya przytomnego.