Pokój #8

Pokój małżeński.

Znajdują się w nim szerokie, podwójne łóżko z wysokim, drewnianym zagłówkiem. Po lewej stronie stoi stolik nocny z lampką nocną. Pod ścianą - szafa oraz mała komódka, na której błyszczy niewielkie lusterko. Ściany kamienne, jasne; firanki i kremowe zasłony w oknie są czyste i świeżo uprane. W kącie naprzeciwko znajduje się stolik do kawy ozdobiony niewielkim wazonikiem z kwiatami i dwa, niewielkie fotele.

William przeszedł na pierwsze piętro, chcąc odnaleźć pokój, który mu przydzielono. Przy odpowiednich drzwiach stanął, te otworzył i wtedy wlazł do środka, jakoś nieszczególnie będąc zadowolonym. Albo inaczej - był sceptycznie do tego nastawionym.
Nie lubił się rozpakowywać, więc pewnie walizkę postawił przy komodzie, a obok niej plecak, opadając zaraz na łóżko, jakby chciał je sprawdzić.
Potem jednak przeszedł na fotel i zapalił papierosa, bo to było najważniejsze.

Zdążył przysnąć. Nie była to jednak drzemka tak długa, jakby sam chciał. Ogarniał się niespiesznie i powoli, a że słyszał o jakimś pokazie to może się nań przejdzie, choć pewnie skończy w barze, bo to był jego plan na dzisiaj - wypić.

Will się krzątał chwilę i usłyszał pukanie.
- Chwila - zawołał, a że zaraz usłyszał Liluye to skierował się do drzwi, otworzył i nawet nie spojrzał, że Lilu nie jest sama. Poprawił koszulę, którą na siebie narzucił i wtedy się odwrócił, dostrzegając Sashę.
- O. Teraz na plażę? - spytał, spoglądając na zegarek. - A, te całe przedstawienie, pokaz, ta? - upewnił się, sięgając po portfel, papierosy i zapalniczkę.

Droga chwilę mu zajęła, aczkolwiek nie wydawał się niezadowolony z takiego spaceru. Parker wlazł do środka i pierwsze co zrobił to wskoczył pod prysznic, ażeby się ogarnąć i spłukać z siebie ten piasek. Trochę ruchu mu się przydało, do tego dwa wygrane mecze, więc nie miał na co narzekać.
Potem William wylazł z łazienki, zamykając od wewnątrz drzwi i zaczął się przebierać, by dopalić papierosa w fotelu, kiedy to przeglądał coś w swoim telefonie. Zadecydował w końcu, że wypadałoby ruszyć dupę, toteż nic dziwnego, jak księgowy wziął klucze od pokoju, od auta, portfel i to, co mu potrzebne, by wybrać się na niedługą przejażdżkę.

/zt

No i nikt jej z początku nie odpowiadał. Nikogo nie słyszała za drzwiami, nikt się nie krzątał. Dopiero po chwili usłyszała czyjeś kroki i na pewno nie rozbrzmiewały one w pokoju, który zajmował Will, a na korytarzu.
- Stęskniłaś się? - spytał, nikle rozbawiony, sięgając po klucz z brelokiem. Tylko jeśli chciał wejść to musiałby Lilu przesunąć, więc stanął koło Indianki, obracając klucz w palcach.
- Czy coś się stało?

- Tak myślałem, kiedy tam sobie spacerowałaś po plaży - stwierdził nieco chłodno, ale zaraz uniósł kącik ust i otworzył drzwi, gdy była taka szansa.
Wpuścił Liluye przodem, a wiadomo, że pokój Parkera wiele się nie różnił od innych, ba, pewnie był taki sam. Zresztą jedyne, co wyróżniało to porządek.
- A, ta. Myślałem jeszcze, by Eva przyszła, ale to najwyżej później z nią pogadam - mruknął, zamykając drzwi.
- Nieciekawych gości mamy - westchnął.

- Znajdę. Nie będę jej przeszkadzać w... cokolwiek ona robi - wzruszył ramionami i przeszedł do foteli. Skoro Lilu zajęła łóżko, ten zajął jeden z nich.
- A chociażby Smithówna i ten Koksu czy jak on tam się nazywa - wyjaśnił Indiance. - No i nie tylko oni, bo jeszcze psiarnia - to było spodziewane, o kogo mu będzie chodziło. - I radziłbym ci do tych blond gówniar nie podchodzić, jeśli nie ma takiej konieczności.

- No tak, Smithówna - skinął. - Są dwie właściwie. Reginalda i Sabrina czy jakoś tak - powiedział po chwili, nieznacznie marszcząc brwi.
- Um, kilka karków też jest, Lilu. Musiałbym zobaczyć, bo namiętnie się nie rozglądałem za Buendią, chociaż Rita, z nią coś mi śmierdzi, bo jakoś przystawiała się do Skittlesa na jednej z domówek u Ramirez - rozgadał się i aż zapalił.

- No to Eva musi się pilnować, bo nie wiadomo, czego to po tej czarnej kelnereczce się spodziewać. Na pewno tego, że opluje ci żarcie - skrzywił się. Dobrze, że jego taka sytuacja nie spotkała, chyba.
Przysunął do siebie zapalniczkę, wspierając łokcie o kolana.
- Też mnie to zastanawia właściwie - mruknął pod nosem. - Pewnie siedzą sobie w lepszym hotelu i z dala ogarniają ich, tak mi się wydaje, ale do tego akurat pewności nie mam - powiedział William, który poprawił się na tym fotelu, marszcząc lekko brwi.
- W sumie jeszcze jest syn Skittlesa, ze swoimi karkami, więc więcej osób - oznajmił. - No nic, jakoś trzeba będzie się wstrzymać ze wszystkim. Byle po prostu nie prowokować, jeśli chcesz mieć spokojne wakacje.
Uśmiechnął się do Indianki.

- Ta, ale po co robić problemów, skoro inne się nie pojawiły? Zostawić to tak, jak jest. Nie ma co się pakować, jeśli człowiek nie wie dokładnie - zauważył po chwili.
Skinął na pytanie Liluye, dopalając sobie papierosa w tym milczeniu, dopóki nie spytała o Ducka.
- Mhm, ma, ale o tym nikomu nie waż się wspominać. Nie wszyscy wszystko muszą wiedzieć, prawda? - raczej nie oczekiwał zgody ze strony Liluye, a pogodzenie się z myślą, że tego nie może przekazywać dalej. Zresztą, Will też mógłby co nieco powiedzieć, aczkolwiek o tym nie pomyślał w tym momencie.
- No to powinnaś się cieszyć, czyż nie? Świadczy to o tym w końcu, że jesteś ładna i przyciągasz. Nic, tylko być uradowanym - powiedział narcyz z przekornym uśmiechem.

Spojrzał na Lilu i się zastanowił.
- Osobiście sam wolałbym jej przekazać, ale po prostu nie wspominaj jej na razie o Ricie i dzieciaku - powiedział. - Nie ma po co sprawiać, żeby ta zaraz zaczęła się wyżywać i pyskować do kolejnej osoby, a wiemy, że tak może się skończyć.
Parker się zaśmiał.
- Ale ty siebie nie doceniasz.

- Powiedz jej, żeby się pilnowała i nie rzucała po prostu na innych ludzi - powtórzył i kiwnął lekko. - I najwyżej potem ją złapię i z nią pogadam, żeby wiedziała.
Co prawda, wątpił w to, aby Eva jakoś szczególnie zwróciła na to uwagę, ale może jednak jakoś ich relacje - przede wszystkim ze względu na ich klub - się polepszą?
- Ja też siebie widzę w lustrze i potrafię określić czy jestem przystojny, czy nie - odparł. - A jeśli ktoś potwierdza myśl i nie jest to jedna osoba, to powinno to być prawdą, nie sądzisz?

- Jakiś czas temu, tak, całkiem sporo jak dobrze pamiętał - zaśmiał się gardłowo i skipował do popielniczki, przyglądając się Oldwood.
- Jakbym tak nie uważał, to bym tak nie mówił, proste - wzruszył ramionami, będąc nieco zdziwionym tym, jak Liluye nieszczególnie chce uwierzyć w to, co człowiek mówi ze szczerego i zaksięgowanego serca.