Dom Betty Jou

Baker pewnie mógł poczuć się cudownie, trzymając tyle pieniędzy przy sobie. Will znał to uczucie doskonale.
- No, do Rockefellera trochę mi brakuje, ale nie narzekałbym. Skubany nawet w piachu jest najbogatszy na świecie - powiedział z ciężkim westchnięciem. Zastanawiał się czy kiedykolwiek będzie mógł chociaż odrobiny bogactwa zaznać takiego, jakiego faktycznie by chciał.
Ochoczo zgarnął piwo i skierował się za szefem.
- Narzekać nie mogę, że nic nie zgarnąłem, to na pewno - powiedział z jakimś uśmieszkiem. Kto by się nie cieszył z wygranej wynoszącej siedem i pół tysiąca?!
- Pewnie pożałowałeś, że buźki któregoś z Buendiów nie mogłeś oklepać, co?

Dobrze było widzieć Bakera, któremu może ubyło trochę ze sprawności fizycznej, aczkolwiek łacina podwórkowa wstąpiła na wyższy poziom.
Will pewnie powiedziałby, że z chęcią by rzucił się na Skittlesa, gdyby nie to, że jak pewnie by dostał to wylądowałby na Fidżi, jak nie skończyłby jako posąg na Wyspach Wielkanocnych, cokolwiek w tym stylu.
Pewnie przyznałby rację, jeśli chodzi o P.
- Wiesz, wypada po takim czasie. Zwłaszcza, że psiarnia jeszcze do mnie nie wstąpiła - wzruszył ramionami i napił się alkoholu, rozsiadając się wygodniej na tym krzesełku.
- Widziałeś wczoraj tę blondyneczkę, lekarkę? - spytał, nawiązując do Cath. - Po wczorajszym można by wywnioskować, że nie tylko w Buendii siedzi, o czym wcześniej gadaliśmy, ale też z Liluye się trzyma. W jakimś stopniu - wyjaśnił od razu. Bez przeciągania, a jak.
Był już tak padnięty po rozmowach z Trish i Consueli, że aż dziw, że się nie rozpłakał.

Zmarszczył brwi.
- Nie słyszałem o przeszukaniu Vivy - nic dziwnego. Pewnie Consia była na niego obrażona. Ostatnio jak zwykle! - Chociaż zakładałem, że zaczną się zajmować domami, ale to kwestia czasu - powiedział. - Na stacji nic nie ma, nie? Bo mogę najwyżej później podjechać w razie czego. Ktoś w Heaven's zawitał? - przyjrzał się Bakerowi.
Skinął lekko.
- Ta, już o tym powiedziałem Lilu, że to będzie przerypana sprawa - przyznał, zastanawiając się. - Ale nie wiem czy nie wolisz jej tego osobiście powiedzieć czy mam sam się zająć tym, by sobie odpuściła przyjaciół z wrogiego podwórka - spojrzał kontrolnie na Bakera czy czasem łapsko mu nie świerzbi. Może by nadstawił policzek?
- Choć przez moment sądziłem, że to o tyle by było dobre, że moglibyśmy się dowiedzieć... w sensie może by coś wyciągnęła, ale Oldwood nic właściwie nie wie. Prócz tego, kto kim jest i kto z kim ma problemy - wyjaśnił. - Zresztą i tak nie poczuwa się do bycia w gangu oprócz faktu, że kilka znajomości ma.
Tak w tym momencie Parker "zasięgał rady".
- Twoja decyzja, Baker, co chcesz z tym zrobić.

- Dobra, to postaram się jeszcze zahaczyć o stację, a potem podbiję do Heaven's, by papiery sprawdzić - w końcu ktoś musiał być od papierkowej roboty, a jedynie Parker się do tego nadawał, mając wszystko tak poukładane, że powstydziłyby się pokojówki hoteli w Arizonie.
Fakt, to było problemem. Niby, początkowo tak przynajmniej myślał, dałoby się go rozwiązać, ale dla samego Parkera sytuacja zdawała się być niewygodna. Między młotem a kowadłem i to dosyć znaczącym.
Może i był pewien, że Lilu raczej nie plotkuje z Cath o tym, jak to się w danej grupie siedzi, aczkolwiek nie mógł wiedzieć jak jest faktycznie i czy czasem nie musi się czegoś obawiać.
- Też mam taką nadzieję, bo nie wydaje mi się, żeby była skłonna do gadania - przyznał. Sama przecież tego nie chciała, a skoro się nie poczuwała to czy czasem Baker nie powinien się z tym lepiej czuć? W końcu i tak za dużo nie wiedziała, a bardziej zobowiązana była do tego, co Betty powie.
- Noga już tak nie dogorywa, skoro bez kul chodzisz? - spytał, jako zmianę tematu zwiastującą to, że zaraz Parker Bakera zostawi.

Will się zastanowił nad kwestią dotyczącą Liluye, ale nic więcej nie powiedział.
Spojrzał na nogę Bakera.
- Lepiej nie przeciążać, więc w razie czego zamiast kul to mogę ci przynieść laskę. Będziesz poważniej wyglądać - chciał dodać, że na swój wiek i nie tak schorowany, ale miał instynkt samozachowawczy dosyć mocno rozwinięty.
- Nie dziwię się. Skurwiele wykorzystali okazję - podsumował. - Trzeba będzie to potem ogarnąć, jak już motocykle dostaniemy - no, chyba że Baker miał motocykl, to po prostu Will wspomniał o swoim.
- I sprawdzić kasę gangu - dodał, mając na myśli zapewne braki. Coś zorganizować będzie trzeba, jak już się lepiej będą czuć oni wszyscy.
Obaj mężczyźni najpewniej jeszcze sobie chwilę pogadali, dopijając piwo swobodnie do końca. Nie podejmowali się tematu Liluye i tej przynależności, jako że zostało to wyjaśnione i przedstawione.
Potem Parker poszedł.

/zt dla Willa (bo nie wiem czy chcesz odpisać, do czegoś się odnieść itd.)

Od czasu zebrania Świętych William głównie skupił się na pracy, czy dla gangu, czy dla samego siebie. Też przy tym nie omieszkał porozmawiać z Trish, która najprawdopodobniej znalazła sobie mniej restrykcyjne miejsce do sypiania albo cokolwiek w tym stylu.
Niemniej, Parker - po skończeniu całej roboty i pakowaniu się - przypomniał sobie o broni, którą Liluye u niego zostawiła, a którą otrzymała od Betty. Przy okazji także przypomniał o tym, że miał ją zanieść do Betty, dla której też nie za dobrze skończyło się to zebranie.
Ogarnął się, skórzaną kurtkę na siebie zarzucił, choć pewnie przy wyjściu od razu z tego zrezygnował i wziął to, co mu było potrzebne. Oczywiście, skorzystał z tego, że nadal nie oddał auta Beth i zajechał niedługo po tym pod dom Jou. Tam wysiadł, przeszedł, stanął przed drzwiami i zapukał dwukrotnie, odpalając papierosa.

Will uniósł brwi w wyrazie lekkiego zdziwienia. Coś od niego chciała?
- Uznajmy, że wyszedłem naprzeciw - powiedział z lekkim uśmiechem, zanikającym w kąciku ust księgowego. Sam zainteresowany zapewne nie oponował przed tym, by zająć miejsce, a na pytanie o coś do picia to zażyczył sobie pewnie kawy. W końcu był samochodem.
Niezręczność w powietrzu była namacalna.
Will wyciągnął z wewnętrznej kieszeni kurtki rewolwer.
- Liluye chciała, bym ci ją zwrócił. Nie jest jej potrzebna.

- Dzięki - powiedział i się zastanowił.
- Już Glocka ma, więc... - wzruszył ramionami. - Poza tym brat pewnie teraz o to zadba, żeby nic się nie działo. Chyba - dodał, ale skoro tak to broń położył gdzieś obok siebie.
- Co chciałaś ode mnie, Betty?

Tutaj akurat Will nie musiał się zastanawiać.
- Ponoć nie ma, chociaż wątpię, by Baker za jakiś czas znowu nie zaczął ciebie wciągać w nasze sprawy - powiedział.
- Nie jestem zdziwiony tym, jak to się skończyło, choć sądziłem, że skoro Baker nie akceptował jej od początku to... albo pójdzie to tak, jak się zaczęło czyli po prostu się powie, że koniec i tyle, a nie z bratem - wzruszył ramionami. Ba, pewnie był zdziwiony, że Święci wiedzieli, który to brat Liluye. - Może to i lepiej, że nie będzie miała do czynienia z gangiem. W końcu Connor nigdy nie chciał, żeby Liluye siedziała między motocyklistami, a przynajmniej na tyle, by ją w cokolwiek wciągać - przyznał, patrząc na Betty przez cały, ale niedługi, monolog.

- To już sprawa między wami - powiedział Parker. Może miał rację, może nie miał. W końcu zdanie Betty w gangu dotychczas też naprawdę dużo znaczyło, bo kobieta potrafiła jednak przemówić do Bakera bardziej niż większość członków. Jak nie wszyscy.
- Myślisz, że ja chciałem? - mruknął, odstawiając kawę na stół. - Wiem, że Liluye niby dużo nie zrobiła, ale jednak coś. I jak mówiłem na spotkaniu, nic nie wiedziała, więc dużo by nie zdziałała. Ba, można to było inaczej rozegrać, no ale... po ptokach - przyznał, niezbyt zadowolony. - Tym bardziej, że Eastmanowi się obiecało to, aby się nią zająć, ale nie będę podważać decyzji Bakera.

- To akurat druga, choć teraz wiodąca, sprawa - powiedział, odpuszczając całość z tłumaczenia tego, jak można było Liluye wykorzystać, a raczej - znajomości dziewczyny. - Ta, pewnie jego podopieczna już za to przypłaciła - powiedział, mając na myśli to, jak Cath rzuciła się na Liluye na FC. Nie wiedział, że przypłaciła połykiem i filmikiem, ale im mniej się wie, tym lepiej śpi. Ponoć.
- Niby tak, na razie jest zbyt gorąco, jeśli chodzi o kontakt na linii my - Buendia, więc lepiej bardziej skupić się na tej całej otoczce złudnej sztamy niż zbierać potencjalne "ofiary" - tak, użył cudzysłowie, aby pokazać lekkość wyrazu. - na cokolwiek. - W twoim przypadku o tyle inaczej, że nie jeździsz na każdą akcję. Ja muszę nieco ograniczyć - westchnął.

Parker przyjrzał się kobiecie, nieco niepewnie i podejrzliwie.
- Coś sugerujesz, Betty? - spytał. - Dożyjemy czy nie, choć... może było warto. Nie wybierajmy od razu najgorszego, choć jasne, bywa najbardziej prawdopodobne - przyznał z jakimś powątpiewaniem, a sam niepokój przez moment był zauważalny na twarzy Parkera.

William obserwował Betty, która wygłosiła właściwie całą rację. Nie mógł się nie zgodzić z jej słowami, bo sam się niektórych rzeczy obawiał, o czym nie mówił prawie nikomu. Jedni wyjechali, jedni wylądowali w piachu, inni odgrodzeni, a jeszcze inni - zajęci, więc ciężko było się komuś zwierzyć.
- Nie wiem, co ty chcesz zrobić, skoro każdy z nas... no inne podejście, cokolwiek, Bets - przyznał. - I fakt, kilka lat temu głównym zmartwieniem był przewóz broni, pozbycie się drobnych dilerów z podwórka, a teraz... kurwa, nie mam pojęcia, co się tak pierdoli - zacisnął szczęki niezadowolony.
- A na ten moment to lepiej byłoby się trzymać razem, masz rację, albo powoli ogarniać coraz więcej z tymi Buendiami, z P - przytaknął, przecierając dłonią swoją twarz.