Dom Betty Jou

First topic message reminder :

Parterowy dom o niskospadowym dachu pokrytym brązową dachówką. Zbudowany ze dobrej jakości materiałów. Ma dobrą izolację i działającą klimatyzację.
Wchodzi się do sieni, a z niej do dużego pokoju dziennego z otwartą kuchnią. Jest tu też dość miejsca, by postawić duży jadalniany stół. Korytarz po lewej stronie prowadzi do łazienki i dwóch pokoi, a mały korytarzyk przy kuchni kryje małe pomieszczenie gospodarcze i przejście do garażu. 
Garaż mieści jeden samochód.
Goście mają dostęp oczywiście do salonu i kuchni-jadalni. Drzwi obu sypialni sa zawsze zamknięte i raczej właścicielka nikogo tam nie wpuszcza. 
Wnętrze urządzone jest skromnie, acz przytulnie. W kątach stoją nieco babcine meble, a na komodach poustawiane są liczne zdjęcia i szkatułki z biżuterią. W kuchni zawsze coś się dzieje, chociaż sama Bety mało gotuje - mimo to, to jej ulubiona cześć domu, gdzie często pije kawę, pali papierosy lub czyta jakieś szmatławce. 
Wszędzie unosi się zapach słodkich i ciężkich perfum.

Jak wielu się domyśla, dom dostała od drugiego męża, którego oskubała na rozprawie rozwodowej.

---

Zabrał z rusztu ostatnie kawałki mięsa dla siebie oraz Willa, po czym odparł:
-Nie, zostaje w mieście. Może za jakiś czas pojadę znów do domu.-"za jakiś czas" to bardzo długo, ale w sumie chciał teraz posiedzieć trochę w swoim nowym domu, ogarnąć go oraz odpocząć po ekspresowej budowie.

- Aha. Dobra. To cześć.
I se poszła z wózkiem do domu, debatując ze sobą słuszność swojej decyzji.

/zt

Pomachała Evie na dowiedzenia, po czym znowu spojrzała na najstarszego Daltona.
Założyła ręce pod piersiami.
- Ale wy już uprawiacie czarnowidztwo. A moja mama na pewno podzieli moje zdanie, ot co!

- No to w takim razie, jak jest gówniana,to pozwól mi w bajki wierzyć. Się może rozczaruję, ale przez chwilę pomarzę sobie, ze och, ach!
Aż się powachlowała.
- To jak nie chcesz, żeby brat się sparzył, to weź z nim pogadaj! Od tego są chyba bracia, no nie?

Pokręciła głową i zacmokała w ten sam sposób, co jej matka, gdy z czegoś nie jest zadowolona.
- No cóż, byleby z tego złamanego serca nie było! - powiedziała niczym mędrzec - bo to się źle skończy... no, a co, chcesz mieć brata ze złamanym sercem? Hm? Co? Nie sądzę! Bo potem ty będziesz musiał go znosić, o!
Aż popukała go palcem wskazującym w klatkę piersiową.
- Na piwo go weź.

- No właśnie, nie działa tak i macie z tego powodu same problemy, ot co! - prychnęła.
- Byście się czasami bab posłuchali!

Westchnęła ciężko. No cóż, chyba nie ma co ciągnąć tego tematu, bo faceci jak faceci - uparci i się nie lubią przyznawać do błędów i porażek.
- Ej, słuchaj, Brian, a Święci nie chcą czegoś zorganizować ze względu na zbiórkę pieniędzy na przedszkole? Może jakiś... koncert ogarniecie?

- No dobra, ale to wtedy się pokażecie z lepszej strony... no wiecie, mieszkańcom? - zauważyła. Podeszła bliżej i ściszyła głos.
- No, bo tak, to sąsiedzi was nie lubią, a jak tak ogarniecie coś miłego dla nich...

Na szczęście Sally już dawno pogodziła się z faktem, że Baker to jej ojciec. I jakoś to jej nie przeszkadzało... żyła w takim świecie i takim mieście, że nie było po co sobie szarpać nerwów rozmyślając o czymś takim. 
- Pogadam. Ha, namówię, zobaczysz, zgodzi się! - rzuciła, klepią mężczyznę w ramię, jak dobrego kumpla.

Sally wkrótce potem zakończyła wyprzedaż. Przeliczyła wszystkie pieniądze, po czym popędziła je oddać w ręce Radnych, mając nadzieję, ze wykorzystają je na przedszkole!

/zt

// 19.10.2013, z Chaco taco

Howahkan podwiózł dziewczyny pod dom Betty. Sally jeszcze chwilę siedziała w aucie, nim zdecydowała się wyjść.
- Dzięki - odparła - to się zdzwonimy co?
Spojrzała na Howiego. Nachyliła się do niego i ucałowała go w usta.

Zatrzymał się pod domem u uderzał palcami o kierownicę. Spojrzał na nią, gdy zapytała.
Mała Sue pewnie spała, mając wylane na to co działo się dookoła.
Howahkan już miał odpowiedzieć, gdy Sally zamknęła mu usta buziakiem. Omg. Odwzajemnił pocałunek dość nieudolnie, wplatając na moment dłoń w jasne włosy. Gdy się cofnął, spojrzał zażenowany na drogę oświetloną jedynie światłami samochodu.
- Tak, numer mam zapisany. - wybełkotał. - Było naprawdę... miło.

Ona też spojrzała przed sobie, czując ciepło na twarzy.
- Mi też było ładnie...znaczy, miło. Boże, ale ze mnie chujowa rozmówczyni. oj sorry, że przeklinam. W każdym razie... dobranoc?
Znowu się nachyliła i ty razem ucałowała go w policzek. Ale wyjść... nie wyszła.

- Jaka tam... no. Nie przejmuj się, mnie się dobrze rozmawiało. Wiesz, też nie jestem mistrzem rozmów... Z wielu powodów. Eh! Ale nieważne! Będę dzwonił. Dobranoc.
Odważył się spojrzeć na nią i posłać jej uśmiech. Taki był odważny. Ale już nic więcej nie zrobił. No co ty. To był totalnie grzeczny chłopak.
- Ops! Pomogę małą wyciągnąć! - obudził się i wyleciał z auta, wyciągając śpiącą Sue z tylnej kanapy i pewnie podając ją matce.

Uśmiechnęła się, wychodząc z auta. Odebrała ciężkie nosidełko od Howahkana i mu podziękowała. 
- Hm, zaproponowałabym ci wejście do środka, ale... chyba powinnam już małą położyć spać i sama chyba walnąć w kimę - zaśmiała się i spojrzała n drzwi domu.
- Zdzwonimy się.

Pokiwał głową i się uśmiechnął.
- Jasne. Zresztą, na spokojnie. Dobrej nocy. - rzucił i stał tak. W końcu jednak pożegnał się i ruszył do auta, by odjechać, upewniwszy się, że Sally weszła do domu.

zt

/20.10.2013, rano

Lil następnego dnia rano przyszła do Betty. Najpierw chciała iść do Willa, ale nie chciała by ten miał jakieś problemy. A Jou sama powiedziała, że nie zamierza się od niej odciąć i nie ważne co inni mówią. Więc stanęła przed drzwiami i zapukała.

/ 20.10.2013, przed przeskokiem, przed akcją

Betty od rana nie umiała naleźć sobie miejsca. A nerwy nie popuszczały - ba, z godziny na godzinę była coraz bardziej zestresowana. A sms Liu tez nie pomógł w uspokajaniu.
- Tak? 
W końcu jednak wpuściła do mieszkania Indiankę, ciekawa, czego chce.

Ona też od rana miała złe przeczucia, ale smsy wysłała. Więcej zrobić nie mogła. No i nie miała pojecia czy słusznie. Weszła do środka i zobaczyła Betty.
- Dzień dobry.. Coś się stało? - zapytała kobietę, kierując się z nią pewnie do kuchni.

- Co? Nie, nic... sprawy z barem. Nie ważne!
Mimo wszystko, nie chciała dziewczyny wprowadzać w interesy Świętych. Szczególnie jeśli chodziło o jakieś strzelaniny i morderstwa.
- Mówiłaś, ze chciałaś porozmawiać?
Weszła do cześci kuchennej i nastawiła wodę na kawę.

- Aha - rzuciła tylko tonem, który sugerował, że nie wierzy. Ale równocześnie nie naciskała. Sama też nie dzieliła się swoim przeczuciem w koncu.
- Poproszę herbatę - rzuciła, bo pewnie po jej wyjściu z domu w lodówce nie było mleka sojowego albo takiego bez laktozy, a czarnej kawy Lil nie lubiła.
- Tak, bo.. - zagryzła warge. A może to głupie?
- Bo wrócił.. Tyrsen, tak? I w sumie dziwnie się zachowuje względem Cath.. Tej dziewczyny z fight clubu.. i Will pewnie też to widział, na kursie pierwszej pomocy, więc moze potwierdzić. Ale, wczoraj na licytacji wyszłam na zewnątrz i.. no, usłyszałam coś.. i w sumie chciałam powiedzieć, bo może.. się przyda..

- Tyrsen? I... czekaj... Catherine Hernandez?
Aż przysiadła. No cóż, Liluye ją zainteresowała. Zerwała się jeszcze jednak i sprawdziła, czy drzwi do domu są zamknięte.
- Gadaj wszystko co wiesz!

- Nooo.. tak - potwierdziła, zdziwiona troche reakcją Betty.
- Mam zdjęcie w telefonie i też w sumie wydrukowałam.. - pogrzebała w torebce i podała fotkę Betty. Może i nie był to szczyt techniki, ale twarze dało sie rozroznic raczej.
Potem Lil powiedziała co wie, czyli odtąd, na pewno wspominając o wszystkim co słyszała, w tym też o tym, że Tyrsen chciał się u Cath zagnieździć na jakiś czas i o tym jak zareagował na dziecko. No i calą resztę, oczywiście!

Bety siedziała wpatrzona w zdjęcie, zdziwiona wszystkim co mówi dziewczyna. Własnym uszom nie wierzyła! Nie miała pojęcia jak to ocenić, co myśleć i czy dać wiarę tym słowom.
- Jezu, Liluye... Na pewno to była Catherine Hernandez? Ta z Buendiów?

Westchnęła ciężko.
- No tak.. Jak miałabym jej nie poznać? - zacisnęła zęby na moment - Nie dość, że oberwał Howie i ja to prawie trafiłam do aresztu, gdybym nie wpłaciła kaucji.. - zmarszczyła nos.

Potarła twarz. 
- Tyrsen i Buendia? Jezu... to... co najmniej dziwne.
Szczególnie patrząc na to, jaką historię sprzedał im Canizas po cudownym odnalezieniu.
- Liluye, dobrze zrobiłaś, ze przyszywałaś z tym do mnie. Ale... teraz prosiłabym cię, byś nie grzebała w tym wiece. Ja spróbuję... to jakoś załatwić i przekazać reszcie.