Szkoła podstawowa i szkoła średnia

First topic message reminder :

Obowiązkowa edukacja dzieci i młodzieży Old Whiskey odbywa się w dwóch podobnych i sąsiadujących ze sobą budynkach. Młodsze dzieci ze swymi kolorowym plecakami, codziennie maszerują do parterowego budynku, który wewnątrz został niedawno wyremontowany i wymalowany na ciepłe kolory. Rodzice najwidoczniej zadbali, by ich pociechy czerpały radość z nauki i chętniej chodziły do szkoły. Wejścia do podstawówki pilnuje stary, wąsaty dozorca, siedzący w niewielkiej kanciapie i witający u progu szerokiego korytarza. Przechodząc nim najpierw dojdziemy do pokoju nauczycieli, a następnie sal lekcyjnych, między którymi umieszczono toalety i gabinet pielęgniarki. Na końcu korytarza zatrzymamy się przed drzwiami, prowadzącymi na podwórze i małe boisko, gdzie dzieci spędzają czas między lekcjami, pod czujnym okiem dyżurnej.

Starsza młodzież naukę swą pobiera w piętrowym budynku, który wydaje się starszy niż sąsiedni. Do wnętrza szkoły średniej prowadzą schody, zawsze oblegane przez uczniów, niechętnie czekających na dzwonek. Tutaj korytarzy jest więcej, a beżowe ściany niemal zupełnie zasłonięte zostały przez wysokie szafki. Na parterze znajdziemy pokoje nauczycieli i sale przystosowane na lekcje z nauk ścisłych, na piętro zaś przejdziemy do sal humanistycznych i wyciszonej sali treningowej.

Przed budynkami wybudowano sporych rozmiarów plac oraz parking, który zazwyczaj zajmowany jest przez samochody uczniów szkoły średniej.


W szkole, po skończeniu zajęć dla uczniów, sale gimnastyczne i siłownia mogą być użytkowane przez resztę mieszkańców Old Whiskey. Ze sprzętów można korzystać w godzinach 17:00-22:00.
Siłownia jest darmowa, ale mile widziane datki na utrzymanie przybytku!


Każdy sprzęt/ćwiczenie ma specjalny mnożnik i oczywiście progi, które należy przekroczyć, by wykonać poprawnie dane zadanie.


HANTLE (pięć podnoszeń) – Siła+k6*5

Waga jednego hantla (czyli w ćwiczeniu podnosimy podwójną wartość)	Próg, który należy przekroczyć, by wykonać 5 podnoszeń
0,5 kg	10
0,75 kg	15
1 kg	20
1,5 kg	22
2 kg	25
3 kg	30
4 kg	33
5 kg	40
10 kg	55
15 kg	65
20 kg	75
30 kg	90
50 kg	100

SZTANGA (pięć podnoszeń) – Siła+k6*5

Waga (kg) = Gryf + (waga obciążnika*ich ilość)	Próg
Gryf bez obciążników – 20 kg	25
20 + 0,5 * 2	35
20 + 1 * 2	40
20 + 2 * 2	42
20 + 2,5 * 2	50
20 + 5 * 2	55
20 + 10 * 2	62
20 + 15 * 2	67
20 + 20 * 2	73
20 + 25 * 2	77
20 + 0,5 * 4	80
20 + 1 * 4	83
20 + 2 * 4	85
20 + 2,5 * 4	90
20 + 5 * 4	95
20 + 10 * 4	100
20 + 15 * 4	105
20 + 20 * 4	112
20 + 0,5 * 6	120
20 + 1 * 6	125
20 + 2 * 6	126
20 + 2,5 * 6	129
20 + 5 * 6	131
20 + 10 * 6	133
20 + 15 * 6	140
20 + 20 * 6	150
20 + 25 * 6	170

BIEŻNIA ELEKTRYCZNA (10 minutowy bieg) – (Siła +kondycja)+k6*5

Tempo	Próg
Chód	40
Trucht	70
Szybkie tempo	80
Bieg pod górkę (trucht)	95

ROWEREK (10 minutowy bieg) – (Siła +kondycja)+k6*5

Tempo	Próg
Wolne	40
Średnie	70
Szybkie	80
Jazda pod górkę (trucht)	100

POMPKI – (Siła+Kondycja)+k6*5

Ilość pompek	Próg
5	30
10	50
20	70
30	85
50	110
70	130
80	150
95	180
100	210

ATLAS DO ĆWICZEŃ – (pięć podnoszeń – ramiona lub nogi) – Siła+k6*5

Waga (kg)	Próg
5	10
10	15
15	20
20	22
25	25
30	30
35	33
40	40
45	55
50	65
60	67
65	75
70	85
75	95
80	110

STEPPER – (10 minut) – (Siła+kondycja)+k6*5

Ilość wykonanych kroków po przekroczeniu danego progu	Próg
10	30
30	40
50	50
60	55
70	60
80	65
90	80
100	95
110	120
150	150
200	200

Uniosła brwi, gdy Leszek nagle też padł na ziemię.
-W sumie to tak moglibyśmy się też porozciągać. Wie pan, ciągnąc na przemian.-powiedziała do niego, ale chwilę potem dopadł ją super delikatnie Jools, który chyba miał inny nieco głos jak przez mikrofon lub też Salina miała słabe kojarzenie.
-Nie połamie mnie pan, jestem przyzwyczajona.-rzuciła do radiowca.-A pan to...-przerwała, by nie sapać, tylko nabrała kolejny oddech.-...nie musi bo co? Wie pan, jakie to ryzyko ciągnie?-postanowiła go uświadomić, prawie że troskliwie.
No i było tak miło, i cudownie, gdy zerwała ich Gabrielle do biegu, a Salina się nie ociągała, oglądając się za "pomocnikami".

- Booo, cię ładnie proszę? - zrobił do Gabi szczenięce oczy.
Uśmiechnął się do przedstawionej mu kobiety i podał jej dłoń.
- Miło mi. Jonathan Harper. To pani jest nowym weterynarzem? - zapytał. W końcu wieści się tu szybko roznoszą - Właśnie miałem sie wybrac z moją Sophie. Ostatnio miała suchy nos i.... - no i tutaj Jon przyssał się do Alice wylewając z siebie potok zmartwień dotyczących jego idealnego psiaka.
Biegnąc.

Leszek po rozgrzewce wstał uśmiechnał się do kobiety i do Alice ale nikt nie widział po czym zaczął grzecznie biec.

Uniosła brew.
-Rano?-podjęła, rozbawiona.-Trochę minęło od rana.-zauważyła, truchtając spokojnie. Prawie przystanęła na jego drugi komentarz. Odchrząknęła i ruszyła od nowa biegiem.
Cóż, nie była jakąś tam creepy fanką, której lecialy gacie do kolan! Była bardzo dojrzałą osobą, która po prostu doceniała cudowną barwę jego głosu, która roztapiała jej wnętrze i sprawiało, że otulało ją ciepło. I to w kompletnie aseksualny sposób. Poza tym to totalnie naturalne. Potwierdzone info. Nie jest psycholem, badała się!

/22.09.13 jak już wszyscy zaczęli biegać

Gdy Harry wrócił z pracy zastał pusty dom i kartkę na stole: "Przypominajka na dziś: Samoobrona w szkole podstawowej. Chodź, jeśli się odważysz ". A jako, że i tak musiał czekać aż przyjadą do niego krzaki, to stwierdził, że może chociaż żonie pokibicuje. Wszedł na salę, gdzie już zaczęła się rozgrzewka i usiadł na ławce machając do żony gdy ta przebiegła obok.

Gdy Cooper z Jonem byli zajęci, jak się wykręcić od oczywistego wycisku, Joan związała włosy i powoli zaczęła się rozgrzewać. Potem przywitała się z Alice. A gdy Gabrielle zarządziła dwa kółka, to je sumiennie wykonała czy ta starała się tak zrobić.

- Panie Bright! Biegamy albo wychodzimy!
Zawołała do prawnika, widząc jak Alice macha do męża.

Biegł, biegł, biegł i dał się przeganiać osobom za sobą. Może jeśli ten prawnik wskoczy na salę to Jon nie będzie w kompletnym tyle...

/ tak jak wszyscy i takie tam, ale bilokacja

Przyszła wraz z siostrzyczką, bo to była dobra okazja, by poznała ten wiejski plebs, który zbierał się wokół. Przysiadły sobie i zaczęły trajkotać o wszystkim i niczym, gdy nagle pani policjant zaczęła rozgrzewkę. Oczywiście Catherine nie omieszkała szepnąć na ucho Racheli, że to ta paskudna policjantka Gabrielle co ma w dupie kija i ją mąż nie zaspokaja chyba, bo zawsze ma kiepski humor.
Pochichotały, a Cath wstała i zaczęła posłusznie biec dookoła, by się rozgrzać. Oczywiście ubrana podobnie jak siostra, jak na gwiazdy przystało. Obcisłe spodenki, super buty i obcisły top. A długie jasne włosy, związane w wysoką kitę, majtającą się na boki. Glamour.

Harry przywitał się z chłopakiem, silnym uściskiem ręki. Uśmiechnal się do żony, jednak SSman Ramirez zaszczekała komendę.
- Ugh, chyba musimy się ruszyć? - uśmiechnął się do chłopaka. No tak... nie maił na sobie koszuli tylko jakiś t-shirt...ale spodnie dresowe nie były. No cóż. Zobaczymy ile wytrzyma. Wstał i zaczął rozruszać nieużywane zazwyczaj w takim zakresie części ciała.

Jak mus to mus. Zaczął biegać, ale żeby dotrzymać Harry'emu towarzystwa - zwolnił. Żeby się nie czuł jak staruszek!
- No... em... to ten... co u pana? Takie... kursy... to pan często bywa?
Jakoś nie umiał zapomnieć o tatuażu nad pośladkami Brighta, dlatego tak się jąkał.

Harry nikomu nie przyzna, ale był wdzięczny chłopakowi. Chociaż czuuł się trochę jak emeryt, któremu pomaga jakiś harcerzyk.
- ..uf, co? puff, nie nie. Żona chciała. A ja sie poddałem. Takie rzeczy to... nie dla mnie - powiedział w biegu.
- Nogi służą do wejścia do samochodu i podejścia do biurka, w moim przypadku.

Leszek też biegał, ale zatrzymał się, prawie wpadając na patologa gdy SSmanka zawołała tu PANA Brighta. Ale to NIE MÓGŁ być mąż Alice...
Podbiegł do kobiety i swobodnie zagadał, trochę się czerwieniąc.
- Masz bardzo energicznego ojca, pochwalił kiwając głową w stronę Harryego - takie ćwiczenia dobrze robią na zdrowie. Haha.
Wtedy Jools postanowił się bawić w końskie zaloty.
- Oż ty - i pobiedł szybsiej, co by go wyprzedzić.

ot
Chciałam Was z góry przeprosić za nieudolne opisy i prosić o wyrozumiałość!


Gdy kolejne osoby zaczęły kończyć drugie okrążenie, Gabrielle wycofała się do Nate, by dogadać się od czego zaczynają. Kiwnęła głową raz i drugi, po czym spojrzała na towarzystwo i klasnęła w dłonie.
- Dobrze moi drodzy. Myślę, że teraz możemy zacząć kurs. Dziękuję za przybycie, chociaż to wy powinniście dziękować mi za chęć nauczenia was jak uratować dupska każdy z nas z dzisiejszego spotkania wyniesie korzyści. Cieszę się, że rozumiecie jak ważne jest osobiste bezpieczeństwo. Znaleźć się w nieodpowiednim miejscu, w nieodpowiednim czasie, jest bardzo łatwo. Nie zawsze obok będzie ktoś, kto pomoże nam w kryzysowej sytuacji. Ba! Często oczy innych się odwrócą, by udawać, że nic się nie dzieje. Ludzie się boją pomagać innym i trzeba wiedzieć jak obronić się samemu. Dziś pokażemy kilka podstawowych chwytów, które pomogą wam uporać się także z silniejszym i większym przeciwnikiem. Najpierw dokładnie przyjrzycie się temu co ja robię, jak się bronię. Następnie potrenujcie to samo w swoim gronie. Wymieniając się i ćwicząc wspólnie. Wszystko zrozumiałe? Możemy zaczynać? Dobrze.

Gabrielle stanęła przed Nate'm i uśmiechnęła się do niego, wiedząc co Coopera czeka.

- Zaczniemy od poznania dźwigni na staw łokciowo-barkowy, który można wykorzystać chociażby w momencie, gdy ktoś łapie nas za ubranie. Jest to bardzo prosta technika a bardzo skuteczna. Nate...

Policjantka poczekała aż Cooper podejdzie do niej i lewą dłonią złapie za koszulkę, by następnie swą prawą reką okrążyć jego rękę od dołu i podnosząc swą wysoko, zaraz przełożyła ją nad męską ręką, by opleść ją swoją i zatrzymać z drugiej strony, wypychając rękę detektywa i przy pomocy wolnej dłoni, posyłając go na plecy, na materac.

- Powtarzamy!. Przeciwnik łapie nas za koszulkę lewą ręką. Używamy swej prawej, by okrążyć rękę napastnika od dołu. Wysoko ją unosimy. Przekładamy na drugą stronę. Opuszczamy, co skutkuje wypchaniem ręki przeciwnika, wywołując ból w stawie łokciowym i barkowym. Używamy wolnej dłoni, by popchnąć przeciwnika i posłać go na ziemię. Wasza kolej!

PARY

Salina - Joan
Harry - Noah
Harper - Jools
Hannah - Alice
Rachela - Cath
Leszek - Gabrielle

45

Harry trochę zawiedziony był, że nie jest w parze z Alice. No i nie podobało mu się, że gadał z nią jakiś obcy człek. Stanał naprzecił Noah i spróbował powtórzyć ruch.
- Ojej. - powiedział niepewnie - Hm.. - spróbował jeszcze raz i nic.
- To trudniejsze niż się wydaje. - uśmiechnął się niezręcznie i modlił się w duchu, żeby go Noah nie połamał.

Stanęła naprzeciw Husky. Posłała jej uśmiech i wyciągnęła dłoń, żeby się przywitać, a nie atakować: - Joan Wharton, skoro mamy się rzucać po ścianach czy tam sprowadzać do parteru, to może lepiej znajmy swoje imiona, żebym wiedziała, co krzyczeć, jak będę chciała się poddać. A to nastąpi - dodała z półuśmiechem.
77 (z samych statów)
Potem, gdy Sal złapała ją, to wykonała chwyt, który omawiała Gabrielle wcześniej.
- Yyy, ok?

54

Jonathan przyglądał się uważnie co pokazuje Gabi. Nieco zdyszany po rozbieżce. Stanął przez mężczyzną i wykonał chwyt.
Nawet mu się udało. Zadowolony z siebie stanął i czekał na ruch przeciwnika.

96

Catherine była oczywiście taka wspaniała, że bez żadnego problemu założyła dźwignię Racheli, która złapała za jej cycki, gry próbowała pochwycić koszulkę.
- Spadaj zboczeńcu! - zawołała wesoło i się zapewne obie roześmiała. Haha. Hihi. Ale zabawa.
Catherine zarzuciła jasną kitą, czując jaka jest wspaniała i najlepsza w tym gronie. Rozejrzała się po sali, zatrzymując dłużej wzrok na jakiś fajnych dupeczkach. Męskich, żeby nie było wątpliwości. Cóż. Zbyt wielu ich nie było. Pech.
Widząc Joan i Jona lekko się spięła.

wynik: 91

A niepozorny, niski i pulchny Noah powalił Harry'ego jednym ruchem.
- O boże, nic panu nie zrobiłem?!

Zachichotala na słowa Joolsa, po czym zakończyła swoje okrążenia. Słuchała wykładu Gabrielle, nieumyślnie analizując ją. Chyba ktoś tu miał dosyć mocną osobowość...
Stanęła przed swoją parą i uścisnęła jej rękę, uśmiechając się szeroko. Gdy się przedstawiła, przez chwilę wpatrywała się w nią bez ruchu, zaskoczona, ciągle ściskając jej dłoń.
-No nie żartuj!-wypaliła w końcu, głośno, by potem zasłonić palcami usta.-O matko, nie wierzę! Siostro!-wykrzyknęła, by rzucić się w jej ramiona.-Jestem Salina, Salina Foxtail. Bobby to mój kuzyn.-odsunęła się od niej, wyciągając rękę, by pogłaskać ją po ramieniu.-Jeju, aleś ty wysoka!-zaczęła trajkotać jak głupia.
W końcu potrząsnęła głową.
-Mówią na mnie Husky. Bobby woła Sal. Jak wolisz.-machnęła ręką, na której zabrzęczały bransoletki.
Jeju, nie myślała, że ją tutaj pozna!
A zaraz potem padła na materac.
-Woah! Ty to masz siłę!-powiedziała, by się zebrać z gleby i po chwili wykonać chwyt samodzielnie (80).-No hard feelings, right?-zapytała z nadzieją.