Komenda główna policji

Zlokalizowany w kilkukondygnacyjnym budynku w centrum miasta posterunek policji jest największym oddziałem w Appaloosa City. Na każdym piętrze znajdują się biura podzielone na jednostki. Dokładny spis tych jednostek znajduje się w holu na parterze. Tu znajduje się dyżurka, pomieszczenie z monitoringiem, wejście na klatkę schodową i windy.
Uprzejme panie wszystkich niezorientowanych kierują na odpowiednie piętra.
Poza biurami w budynku znajduje się także areszt i laboratoria.

Janssen Street >

Nie spodziewała się, że Walentynki się tak zakończą. Miała nadzieję, że przynajmniej Ron ogarnął tę taksówkę. Została zgarnięta, a samochód zarekwirowany. Wprowadzili ją na posterunek i w sumie nie wiedziała co dalej.

Cathrine wylądowała w biurze drogówki. Została posadzona przy biurku jednego z funkcjonariuszy, drugi stał za nią.
- Ma pani dokumenty? Dowód tożsamości, prawo jazdy, dowód rejestracyjny... - zaczął wymieniać.

Westchnęła i zaczęła grzebać w torbie. Na szczęście nie miała kradzionego auta jak Ron, który gonił gdzieś po Appaloosa taksówkę. Wyciągnęła wszelkie potrzebne dokumenty i podała funkcjonariuszowi.
- Pomyliliście się mocno. Goniłam porywaczy pewnej dziewczyny. Powinniście ich gonić, a nie mnie. - mruknęła mało zadowolona z sytuacji.

Funkcjonariusz wziął wszystkie dokumenty i zaczął wklepywać dane do komputera. Długo się nie odzywał, ignorując jej tłumaczenie.
- Pani Hernandez - odezwał się w końcu. - Proszę mi wierzyć, że słyszałem już różne wymówki. Tę również.
Potem dalej klepał w klawiaturę.
- Dlaczego ich pani goniła? Co to za dziewczyna? Skąd pani wie, że została porwana? - zasypał ją pytaniami.

Wywróciła oczami, nie komentując tego co powiedział policjant. Potem zastanowiła się nad tym co powiedzieć.
- Pilnowałam dziewczyny. Pokłóciła się z jakąś dziewczyną. Gdy wychodziła ta dziewczyna razem z jakimś chłopakiem porwała taksówkę, do której wsiadła ta, którą pilnowałam. Goniłam ich. Widziałam sytuację więc wiem, że została porwana. Nie miałam czasu wzywać kogokolwiek. - wyjaśniła ograniczając się w zeznaniach.

Policjant zanotował jej zeznania.
- Dlaczego więc po wkroczeniu policji nie raczyła pani współpracować? Mam wymieniać ilość złamanych przepisów?
Nie chciało mu się - już wpisał wszystkie do raportu, hehe.
- Doba aresztu za niebezpieczną jazdę i utrudnianie pracy policji. Pani prawo jazdy zostanie zatrzymane do odwołania.
Po tych słowach policjant kiwnął głową drugiemu, który poprosił Catherine o wstanie z krzesła. Została następnie zaprowadzona na inne piętro, gdzie znajdował się areszt. Jeśli miała przy sobie jakieś rzeczy, zostały jej odebrane - będzie je mogła zabrać po wyjściu z aresztu.

- A tamta hołota wciąż jest na wolności. Nie macie się kogo czepiać. - warknęła bezmyślnie, gdyż temperament ją do tego zmusił. Potem jednak wstała i poszła posłusznie za policjantem, który poprowadził ją do aresztu. Gdy tak szła zapytała.
- Mam prawo do jakiegoś telefonu? - rzuciła cicho, spoglądając na funkcjonariusza. Nie znała się na tym, ale w filmach tak było...

- Tak. Może pani zadzwonić pod nadzorem funkcjonariusza. Chce pani skorzystać z przywileju?
Policjant w sumie był trochę zdziwiony, bo był środek nocy, no ale! Dla niego telefony w środku nocy były zapewne chlebem powszednim. W każdym razie zaczekał na decyzję Cath.
Jeśli postanowiła zadzwonić, policjant zaprowadził ją do telefonu.
Jeśli nie, zaprowadził ją od razu do celi.

W sumie po co ona o to zapytała. Nie miała kompletnie do kogo zadzwonić. Nie chciała do nikogo dzwonić. Radziła sobie ze swoimi problemami sama i nikt nie musiał wiedzieć, że jakiekolwiek miała. Chciała zadzwonić do Rona zapytać o wszystko. Nie. Chciała zadzwonić do Liluye powiedzieć, że miała rację. Nie. Chciała zadzwonić do matki i jej wygarnąć, tak po prostu. Nie. Może zadzwoni po pizze? Może...
- Nie... - pokręciła głową wyraźnie zrezygnowana i dała się poprowadzić do celi jak skazaniec na krzesło.

W nocy Catherine sobie chyba nie pospała... No, chyba, że ostre chrapanie tuż obok ucha nie robiło na niej wrażenia!
Chrapiącą osobą w celi Cath była jakaś kobieta. Ciężko ocenić jej wiek, ale prawdopodobnie była koło czterdziestki. Ubrana w sprane dżinsy, wyciągnięty sweter, brudną kurtkę, owinięta szalikiem i kimająca na swojej czapce. Na rękach miała rękawiczki z obciętymi palcami. Rozsiewała w celi niezbyt świeżą woń. Zdaje się, że spało jej się doskonale na twardej pryczy.
W końcu, rano, rozległo się jedno finalne chrapnięcie, kobieta przekręciła się na bok i zauważyła Hernandez.
- Cześć - odezwała się grzecznie, nieco zachrypniętym głosem. Potarła oczy palcami.

Cath zapewne narobiłaby rabanu, że tamta ma się zamknąć, bo pożałuje, gdyby nie strach przed tym, że za karę dostałaby jeszcze kilka nocy w tym areszcie. Dlatego leżała na twardej pryczy i próbowała zasnąć. Nic z tego. Prawie cała noc nieprzespana. Rano była zmęczona, zamulona, a oczy miała lekko podkrążone. Uniosła wzrok, gdy usłyszała powitanie. Zasznurowała usta, a potem burknęła.
- Tak, tak... - nie było to powitanie. W sumie sama blondynka nie wiedziała co to było. Siedziała na pryczy, a głowę opierała o ścianę za sobą. Spoglądała w sufit. Czuła się paskudnie, nadal przebrana za hipstera. Do tego włosy potargane. Miała ochotę się umyć i do kogoś przytulić.

- Co, ciebie też zgarnęli z ulicy? - kobieta zaśmiała się gardłowo i podniosła do pozycji siedzącej. Spojrzała na Catherine.
- Fart, co? Taka zimna noc była - mówila dalej. - Coś taka naburmuszona? Nie mów, że to twój pierwszy raz?
Kobieta przygładziła sobie włosy i rozejrzała po celi. No pełna kulturka, nawet kibel był.
- Brenda jestem - dodała.

Catherine mimowolnie podniosła brew i opuściła głowę, przenosząc wzrok na kobietę. Nie była w humorze, a takie domysły tylko prowokowały ją. Prychnęła.
- Mnie nikt nie zgarnął z ulicy. To czysta pomyłka. - rzuciła oschle. Zresztą nie zamierzała się tłumaczyć jakieś Brendzie. Skrzyżowała ręce na piersi i założyła nogę na nogę. Odwróciła głowę w bok. - Pierwszy i ostatni.
Skinęła głową nieznacznie, gdy kobieta się przedstawiła. Cath nie planowała tutaj zawierać znajomości. Usta miała wygięte w podkówkę.

Brenda machnęła ręką.
- Oj tam, przywykniesz! Też tak myślałam za pierwszym razem. A potem uznałam, że to w sumie spoko sprawa, zawsze lepiej spać tu, niż na ulicy, nie? - zaśmiała się.
- A może ty w ogóle nowa na dzielni? Co, córcia? Mnie to mąż wychujał z mieszkania, a potem to już poszło z górki - paplała dalej. - Ale ostatecznie jakoś da się żyć, co nie. Do wszystkiego da się przywyknąć. O, a ty, taka ładna i młoda, wiesz, znam parę punktów gdzie sobie nawet za darmo ciuchy możesz wyprać... No, jakbyś się o pracę starała, nie? Szkoda, żebyś tak na ulicy, nie?

Gdyby to była kreskówka to na skroni Cath pojawiłaby się charakterystyczna żyłka. Ciśnienie jej skoczyło niewątpliwie. Ta Brenda ją irytowała coraz bardziej. Aż w końcu, młoda miała dosyć. Zerwała się na równe nogi i zmroziła tamtą wzrokiem.
- Uważaj na to co mówisz, paniusiu! Nie jestem tym za kogo mnie uważasz! Jestem tu zupełnie z innego powodu, a jak nie przestaniesz paplać od rzeczy to zaraz cię do tego zmuszę! - warknęła i podeszła do krat, stukając obcasami. Złapała za nie i rozejrzała się. Próbowała się uspokoić, bo wiedziała, że może tego żałować. - Nic dziwnego, że mą wywalił z domu, pewnie słuchać nie mógł.
Dodała cicho.

- Oj, dziecko, nie bądź taka drażliwa - żachnęła się. Brenda uznała, że Cath musiała w takim razie trafić do aresztu za bójkę, skoro tak jej ciśnienie skakało bez powodu.
- No z takim nastawieniem to długo na tej ulicy nie pożyjesz - mruknęła i zsunęła się nieco na pryczy, poprawiła szalik i wyciągnęła nogi przed siebie.

Zacinęła dłonie na kratach, gdy ta kobieta dalej gadała. Odwróciła się gwałtownie na pięcie.
- Czy ty jesteś jakaś upośledzona? Mówię ci, że nie jestem z ulicy. To nie są moje ciuchy! Trafiłam tutaj wykonując ich robotę, bo oni woleli zwrócić uwagę na przepisy drogowe, zamiast na porwanie! - mówiąc o nich wskazała palcem na drzwi od aresztu. Do tego mówiła podniesionym tonem. Można było uznać, że krzyknęła. Była zmęczona, brudna i głodna. Tykająca bomba. Do tego zbierało się jej na wymioty od tego smrodu. Odwróciła się z powrotem do krat i zawołała. - Hej! Ktokolwiek?

Brenda pokiwała głową, ale jej mina wskazywała, że nie bardzo wierzyla w słowa dziewczyny. Trochę neurotyczka chyba z niej była. Porwanie, tak, tak. Może uciekła z oddziału psychiatrycznego? Nic już jednak głośno nie mówiła.
Po wrzaskach Cath z dyżurki przy areszcie wyjrzał funkcjonariusz, ale widząc, że w celi generalnie panuje spokój, wrócił do swojego zajęcia. Ostatecznie miał wytyczne kogo i kiedy wypuścić, więc żadne dyskusje nie wchodziły w grę.

Nadzieja umiera ostatnia... I tak też się stało teraz. Światełko zgasło w oczach Cath. Liczyła na zmianę celi. Na pewno w tak dużym areszcie jak komenda główna mieli więcej niż jedną celę. Westchnęła jednak zrezygnowana i zaczęła przemierzać celę. Od ściany do krat, a jej obcasy leniwie stukały o podłoże. Ręce miała skrzyżowane na piersi. Chodziła tak zamyślona... W końcu usiadła na pryczy i schowała twarz w dłoniach.

W końcu zostawiła swoją towarzyszkę w areszcie i wyszła na zewnątrz. Poczuła powietrze świeże i wyciągnęła z torby alkohol. Nieodebrane połączenia od Rona. Przygryzła wargę. Sama nie wiedziała co powinna zrobić. Nie chciała dzwonić do Rona. Znalezienie się na komendzie było dla niej wstydem. Była porządną lekarką i takie akcje... Chociaż on zrozumie... No... Cath nieświadomie wybrała numer do Loco. Była chyba szalona myśląc, że przyjedzie on po nią autobusem i zabierze jej auto i ją do Old Whiskey. A jednak przystawiła telefon do ucha i czekała.

-> Przystanek autobusowy

Po około godzinie jazdy do Appaloosa i pół godziny poruszania się w samym mieście Connor pojawił się przed komendą główną policji. Solidny gmach, pomyślał rozglądając się dookoła. Wyciągnął papierosa i odpalił go czekając aż Cath go znajdzie, sam nie miał zamiaru jej szukać, niech ona się potrudzi.

Nie trudno ją było znaleźć, bo siedziała na krawężniku przy parkingu, przy swoim aucie. Chociaż owszem mógł jej też nie poznać. Ale ona go poznała. Zerwała się z miejsca i potrzebowała kilku sekund, by nie zemdleć. Gwałtowne wstanie na głodniaka od dwóch dni sprawiło, że miała mroczki pod oczami. Jednak doszła do siebie.
- Connor. - zawołała go i pomachała ręką. Wciąż przebrana za hipstera. W głupiej czapeczce i okularkach nerdowych. Na ustach pojawił się wymuszony uśmiech.

Jakiś hipster do niego machał i go wołał. A raczej hipsterka, bo to był osobnik płci żeńskiej. Skąd ten ktoś go znał? Przecież od dawna nie bujał się w Appaloosa, ostatnim razem tuż po wyjściu z pierdla. Jednakże podszedł bliżej, a gdy już był coraz bliżej niej to zdał sobie sprawę, że to jest Cath... Ja pierdolę, przemknęło mu przez głowę.
- To już się nie dziwię za co cię zamknęli, gdybyś się tak w Old Whiskey ubrała to by cię wyśmiali. - Mruknął cicho spoglądając na nią. Już nie miał ochoty się śmiać, a normalnie pewnie by to zrobił. Kurde, jak ona wyglądała?! - Gdzie jest twój krążownik szos? - Zapytał mając na myśli oczywiście jej samochód.