Stare magazyny JTC

First topic message reminder :


Położone niedaleko więzienia stanowego i Arizona Drive – wielki kompleks z czterema dużymi magazynami, z których korzystało JTC nim przenieśli się do Old Whiskey. Od lat pustostany – nie uświadczysz tu nawet stróża. Właściciel za bardzo nie przejmuje się stanem tych budynków – chyba nie zależy mu za bardzo na tym, by przeganiać stąd ćpuny czy pijanych nastolatki...

Są dwa wejścia, trzy duże magazyny, jedne mniejszy. Do tego budynek biurowy połączony jest z magazynem „C”. Stróżówka to niewielki budynek za magazynem „D”.

spostrzegawczość 52, celność 31

Vega znów wychylił się zza drzwi auta, wtedy też zauważył Williama, który na chwilę wyskoczył z wnętrza magazynu. Ręce mu się trochę trzęsły i nie był pewien, co robi. Strzelił, lecz Parker zdążył się skryć z powrotem w środku, zaś kula trafiła w ziemię.

51

Patrick posłał ostatnią kulkę, zabijając trzeciego Pierdolca i uznał, że na tym koniec. Szczególnie, że biegły na niego psy. Tyrsen schował broń i rzucił się do drabiny, by wejść po niej. A gdy już zeskakiwał z okna, kopnął drabinę by odciąć drogę pościgu. Następnie miał zamiar pobiec do magazynu po swój motor. Już na nic nie patrzył, tylko żeby wyrwać się stąd żywym i niearesztowanym.
Adieu, suki! - pomyślał

Przez chwilę nie wiedziała co się działo. Parę kul świsnęło jej nad uchem, a zaraz potem wylądowała na ziemi, za stertą palet, a po kolejnych sekundach tuż obok niej padł Pooper. Spojrzała na jego brzuch i na wypływające z niego jelito. O kurwa. Lekcja anatomii na biologi to przy tym pikuś. Potem spojrzała na Poopera, który pewnie bladł z każdą sekundą. Nienawidziła gnoja, ale nie chciała, żeby umierał. Zwłaszcza, że był najwidoczniej jedyną osobą, która potrafiła uszczęśliwić Gabrielle.
Dziewczyna spanikowała i zaczęła wołać pomocy.

Baker z Clausem i jakimiś Buendiami na ogonie zleźli z dachu i pewnie sądzili, że teraz uda im się dostać do środka, do motocykli. Niestety, na drodze stanął im cały oddział policji w czarnych ciuchach, z karabinami wycelowanymi prosto w nich.
- Kurwa mać - zaklął znowu i rozejrzał. Czy była jakaś możliwość ucieczki? Chyba mieli przejebane bardziej, niż sądził.

Roy podbiegł do agentów DEA. Następnie skuł Świętych i kazał jednemu facetowi z DEA odprowadzić ich furgonetki. Potem sam pobiegł w kierunku magazyn D. Cały czas rozglądał się za przeciwnikami.

CLAUS

Udało im się zleźć z dachu i staruszek już był gotowy, by wyciągać glocka i kierować się w stronę akcji, by pospieszać resztę, gdy nagle... spod ziemi wyrośli im agenci DEA. Rozejrzał się wokół szukając drogi ucieczki. Mieli pewnie przewagę, a oboje Święci mieli bronie niegotowe do użytku - w końcu do schodzenia z drabiny potrzebowali rąk!
-Kurwa!-zaklął, ale jeśli była jakakolwiek bramka... to Claus by ją wybrał.

LIONEL

Koksu chybił po raz kolejny (38), niestety chłopak kompletnie nie miał cela i chyba czas najwyższy było poćwiczyć trochę na strzelnicy. O ile uda mu się dotrwać do tego momentu. I już się przymierzał do kolejnego strzału, gdy usłyszał jakieś obce głosy.
-Co jest, kur...-odezwał się, obracając o 180 stopni, by zauważyć... ludzi w czerni. Opuścił broń.-Szieeeeeeet...-wydał z siebie.
No to koniec. Rzucił broń na ziemię i zaczął spierdalać między budynki. Taki sprytny był!

JESSE

Najwyraźniej strach dodał chłopakowi skrzydeł, bo udało mu się zwiać Gabrielle (78). Wbił się między budynki, biegnąc między nimi, by zniknąć jej z oczu. W głowie buzowało mu pytanie:  kurwa, co teraz, co teraz?! Postanowił, że pewnie wszyscy będą się kierować po swoje motocykle. No to zaczął biec w stronę magazynu, który posłużył im za garaż!

LOLA

Obserwowała na kamerach co się dzieje. Wszystko szło zgodnie z planem. Odcięli ich z obu stron. Nie mieli najmniejszych szans na ucieczkę. Zaciskali się niczym pętla na szyi. Ale mimo wszystko to nie uspokajało Loli. Nie zmieniało to jednak faktu, że i ona miała mega odpowiedzialne zadanie. Bowiem chwilę potem miała wezwać posiłki z helikopterem. A także i niedługo może i wstać i zaklaskać.
Nie widziała Coopera, który skrył się z Consuelą między budynkami.

Gabrielle nie chciała używać broni palnej na kimś kto odwrócony do niej plecami, uciekał gdzie pieprz rośnie. Jeszcze raz zagroziła strzałem jeśli mężczyzna się nie zatrzyma i biegła w dalszym ciągu.
Nadając komunikat o pościgu, nie odpuszczała ani odrobinę.

Cooper przyciskał dłonie do rany.
- Consuela... radio... - ruchem głowy wskazał na krótkofalówkę przypiętą do ramienia.
- Wezwij przez radio...

58

Milo na szczęście udaje się zleźć z dachu bez większych szkód. Pewnie był w niewielkiej odległości od Grubego i Evy, których właśnie aresztowali.
- ha! Frajerzy! - krzyknął w ich kierunku i obrócił się na pięcie, żeby prysnąć, wpadając prosto na funkcjonariusza policji.
Jak łatwo było się domyślić - i on podzielił los Świętych.

47

Vega wychylił się zza auta. Po terenie magazynów rozpierzchli się funkcjonariusze, coraz więcej osób powalając na ziemię i skuwając. Vincent wyskoczył z auta i z bronią w pogotowiu zaczął iść w stronę magazynu. Zatrzymał się w pewnej chwili.
- Ożesz... - szczęka mu opadła, gdy jego wzrok natrafił na Consuelę i... Coopera. - Rzuć broń - wydusił tylko do Ramirez. Było ciemno w cholerę, więc w sumie powiedział to na wszelki wypadek.

Consuela, trzęsąc się jak york podczas trzęsienia na ziemi. Chwyciła krótkofalówkę i wezwała pomoc. Niedługo potem pojawił się przy nich George Glass. Posłusznie rzuciła broń, dopiero teraz zdając sobie sprawę, że od dłuższej chwili zanosi się płaczem.

66 bez kostek.

Roy strzelił Lionelowi w łydkę, gdy ten padł, podbiegł do niego i skuł. Następnie zawołał przez radio jednego z agentów DEA, aby ten zajął aresztowanym i potruchtał dalej.
- Dwa trafienia i trzech złapanych. - mrukną pod nosem. - Całkiem nieźle jak na debiut.

CLAUS

Poczuł, jak na jego nadgarstkach zaciska się zimna stal. Kurwa. Już zapomniał jakie to uczucie. Zacisnął szczękę mocno, mając nadzieję, że jego córka się wywinie.

LIONEL

Uciekał, nie zwracając uwagi na warunki przyrody. Do czasu, aż poczuł ból w łydce i aż padł na ziemię z wrażenia. A chwilę potem i jego ręce przyozdobiły błyszczące bransolety.

LOLA

Ze ściśniętym sercem zauważyła, że Cooper padł na ziemię.
-Nie!-wyrwało jej się z gardła i zaraz zaczęła nawoływać do radio o wsparcie i karetkę. Pospieszała wszystkich i na chwilę zablokowała fale w radio. A może ZADZWONIŁA po karetkę? Cóż, na pewno zostało to zrobione w każdym bądź razie!

JESSE

Niestety nagle poczuł ziemię w ustach i jak jakiś ciężar go przygniata. Stęknął.
-Wolisz być na górze, co?-warknął do Gabrielle, wściekły.

/Akcja z wyskakiwaniem z okna i takie tam z poprzedniego posta nieważna. Byłem w Buendzie./

- Spierdalamy. Przejebane tu. - powiedział do Williego i ruszył wraz ze swoim towarzyszem do motorów. Jednak ledwo zdążył wsiąść, a drogę zagrodzili mu chyba jacyś pieprzeni antyterroryści z karabinami w rękach. Spojrzał na Willa, co robić? Spojrzał jeszcze raz na policjantów i... zrezygnował. Zszedł z motoru i podniósł ręce do góry, a następnie opuścił głowę. Przynajmniej świetnie się bawił i zaliczył trzy headshoty pod rząd... dlatego szyderczo uśmiechał się pod nosem. Nie zamierzał niczego wyjmować ani nigdzie grzebać, żeby sobie nie pomyśleli że wyciąga granat.
- Hej, może dostaniemy razem celę. - zaśmiał się. No, humor mu dopisywał.

Gabrielle przycisnęła mężczyznę do ziemi i skuła mu ręce, by w końcu zejść mu z pleców. Jednak komunikat jaki usłyszała w radiu, podciął jej pewność siebie. Ramirez szarpnęła Jessem i oddał go koledze, by ruszyć w stronę męża.
- Nate?!
Dobiegła do niego i uklęknęła obok, nie potrafiąc wydusić z siebie nic więcej.

- Przepraszam... ale czy ktoś zawoła lekarza? - mówił w gorączce - bo ja nóg nie czuje.
Sam już nie wiedział, gdzie jest.

- WEZWAĆ KARETKĘ! - wydarła się na ludzi obok, sama łapiąc męża za dłoń i nachylając się nad Natem - Zaraz pojedziemy do szpitala. Dasz radę, dobrze? Nate, słyszysz mnie?

-COOPER, ŻYJESZ?! WIDZĘ, ŻE SIĘ RUSZASZ, ALE CZY ŻYJESZ?!-zaczęła nawoływać przez radio.-DAJCIE MU TAM ODDYCHAĆ!!!-darła się dalej, spanikowana.
O Boże, o Boże, to chyba dla niej za dużo.
Zaczęła szybko oddychać, trzymając się po brzuchu. Zaraz jednak się uspokoiła.
Wykręciła odpowiedni numer, by powiadomić centralę o przebiegu akcji. Powtarzała kilkakrotnie relację, bo była tak zestresowana, że mówiła zbyt szybko.

Roy po kolei przestawiał radiowozy na pobocze, żeby karetka mogła przejechać. Martwił się o Coopera, nawet nie chciał myśleć, co przeżywa Gabi.

- No słyszę... słyszę was. Jezu, nie ogłuchłem, tylko nóg nie czuję, to różnica, nie?
Wziął głębszy oddech. Dzięki Royowi karetka mogła się dostać na miejsce.
Sanitariusze szybko podbiegli do rannego i zaczęli opatrywać prowizorycznie ranę, by mogli przenieść go na nosze.
- Jedziemy do Appaloosa - poinformował ich jeden - zawiadomcie szpital, sala bezie potrzebna!

- Dios mi.. słyszysz.
Oczy nabiegły jej łzami, ale uśmiechnęła się do męża, nie puszczając jego dłoni, póki nie została odsunięta stanowczo przez sanitariusza. Wstała, podnosząc ręce do głowy i wpatrując w Coopera.
- Jadę z wami.
Zakomunikowała tonem nie znoszącym sprzeciwu i znowu przystanęła obok noszy, zaciskając usta i błagając Najświętszą Panienkę o opiekę nad męża. Złapała go za dłoń i głaszcząc po włosach.
- Będzie dobrze, będzie dobrze - powtarzała nie wiadomo komu.