Główne wejście

23.01.14
<-- Biuro szeryfa

Gabrielle prowadziła samochód w milczeniu, zbywając kolegę, który opowiadał o niedawnym weselu kuzynki, na jakim był aż w Phoenix. Ramirez nie interesowała bójka druhen o welon, ani też zasłabnięcie wuja Charlesa, który tak naprawdę upił się w trupa.
Myślała o siostrze, która odsiaduje wyrok za masywnymi murami więzienia do którego się zbliżali. Myślała o swych błędach i zastanawiała dlaczego tak mało się starała. Może mogła zrobić coś jeszcze by siostrę uchronić od zamknięcia? Tęskniła za nią straszliwie i nie miała pojęcia co robić dalej.
Przewóz więźniarek nie pomógł. Bo Gabrielle rzeczywiście miała ochotę na jailbreak. I na zamianę ról. Mogłaby odsiedzieć wyrok za siostrę, pewna iż ta nie da sobie tu rady. Z drugiej zaś strony pragnęła Consueli dać nauczkę, mając nadzieję, że odsiadka ją czegoś nauczy.

Tymczasem zatrzymała się przed pierwszą bramą i okazując odznakę, poinformowała po co przyjechała.

Gabrielle wraz z drugim oficerem zaprowadzili więźniarki do miejsca odbioru. tak już strażnicy się nimi zajęli, biorąc je na rewizję osobista. Ramirez musiała jeszcze iść wypełnić i podpisać odpowiednie dokumenty do kierownika zmiany.
- Tu podpis i tu... - mruknął znudzony mężczyzna odpowiedzialny za blok "D".

Gabrielle rozglądała się po więzieniu, jakby szukała jego słabych punktów, ale nie, to zacieki z farb ją interesowały!
A tak na prawdę, atmosfera przebywania za murami więzienia, przygnębiała Ramirez, której spojrzenie uciekało w stronę drzwi za którymi zniknęły więźniarki. Miała ochotę ruszyć za strażnikiem i zawędrować korytarzami prosto do celi Consueli. A tak musiała podpisywać głupie papierki. Machnęła podpisy i spojrzała na strażnika.
- Jak się tu pracuje?

Mężczyzna spojrzał na Gabrielle ze zdziwieniem.
- E... no jak w więzieniu o zaostrzonym rygorze... - mruknął.
- Akurat tu mam spokój. Gorzej mają ci w środku...
Spojrzał na podpis Gabrielle.
- Ej chwila,ty jesteś siostrą tej Czupakabry?

- A skąd mam wiedzieć jak się pracuje w więzieniu o zaostrzonym rygorze?
Mruknęła, mrużąc oczy. Odłożyła długopis i chciała zawracać, gdy usłyszała pytanie.
Przysunęła się więc strażnika bliżej i kiwnęła głową.
- A co z nią?
Zapytała zduszonym głosem.

Mężczyzna zmrużył oczy.
- Chyba nie mogę pani udzielić takich informacji - mruknął, zbieranąc dokumenty.

Nienawidziła słów Nie mogę pani udzielić takich informacji. Zacisnęła szczęki, dusząc w sobie przekleństwa i nosem wypuszczając powietrze ciężko. Walczyła z sobą czy dać sobie spokój, ale nie mogła odpuścić.
- No niech pan da spokój, tak? Z koleżanką się pan nie podzieli jedną informacją?
Nie ruszała się z miejsca, wbijając chłodne spojrzenie w strażnika.

58

Oparła dłonie na stole i pochyliła się w stronę strażnika, unosząc brew w oczekiwaniu na jego informacje.

- Jeśli chcesz się czegoś dowiedzieć, to musisz iść do Teresy Wolfgang. Ona... może... mówię, ze MOŻE ci coś powie. Ale może też mieć cię w dupie.
Rozejrzał się, jakby sprawdzając czy ktoś ich nie podsłuchuje.
- Drzwi na lewo.

- Dziękuję.
Odpowiedziała i ruszyła w stronę, podaną przez strażnika. Zawsze po prostu mogła się umówić na wizytę i osobiście z siostrą porozmawiać, ale.. ale mając taką okazję, musiała ją wykorzystać. Przypomniały jej się słowa szeryfa, ale zaraz zmiotła je na tył głowy i po prostu zapukała do drzwi, zaraz też naciskając na klamkę.
- Teresa Wolfgang?
Zapytała, wchodząc do środka i widząc...

Rudą, wielką kobietę, z kokiem ciasno spiętym na czubku głowy. W swoim uniformie wyglądała jak SS-man; pryz pasie pałka, broń i gaz pieprzowy. Idealnie wyprasowane makiety, kołnierzyk. wypastowane buty.
Jak postać z kreskówki.
- Tak? Pani to kto?

Nie, to Gabrielle miała idealnie wyprasowane makiety, kołnierzyk i wypastowane buty. Jak prawdziwa pani sierżant a nie fikcyjna postać z bajki. Tak, bajki. A kok Ramirez to dopiero był ciasno związany! Herszt baba może się schować.
- Gabrielle Ramirez.
Przedstawiła się, zamykając drzwi za sobą i mierząc babiszona spojrzeniem. Raczej nie musiała dodawać w jakim celu tu przybyła. Chyba, że ma do czynienia z tępym osiłkiem tylko!

- I? - zapytała zdziwiona kobieta. A może tylko udawała zdziwioną? W każdym razie, Theresa Wolfgang nie miała zamiaru na głos mówić co myśli o przybyciu Gabrielle.
- Proszę się streszczać, muszę iść na obchód.

Gabrielle zmrużyła oczy i podeszła bliżej Teresy, opierając dłonie na biodrach, które okalał gruby, skórzany pas z typowym policyjnym wyposażeniem.
- Podobno może mieć pani dla mnie informację na temat jednej z więźniarek.
Streściła się więc, zastanawiając się nad teatralnym ziewnięciem, jeśli padnie pytanie o nazwisko.

Kobieta spojrzała na Gabrielle i bez słowa odeszła za swoje wielkie biurko. Usiadła za nim i zabrała się za przeglądanie dokumentów. Jakby nigdy nic. 
Sięgnęła po okulary i dopiero wtedy podniosła wzrok na Gabrielle.
- Nie wiem, czy jestem w stanie udzielić pani takich informacji bez odpowiednich środków.

Gabrielle czekała cierpliwie, nie wykazując oznak znużenia. Sama niejednokrotnie podobną taktykę obierała, więc sztuczki na nią nie działały. Uśmiechnęła się wręcz na moment, kpiąc z zachowania strażniczki.
- Jestem pewna, że wszystko da się załatwić.
Odpowiedziała i pokiwała głową. Mogła się spodziewać, że nie obejdzie się bez "wymiany". Nie miała jednak pojęcia czego Wolfgang będzie oczekiwać.

- Tak?
Założyła okulary i oparła się wygodniej o krzesło. Wyciągnęła rękę i postukała palcami o blat. 
- Rozumiem, ze zależy pani na dyskrecji? Mnie też. 
Znowu postukała palcami o stół, jakby chcąc skupić uwagę Gabrielle na biurku.

Kiwnęła głową ponownie i spojrzała na biurko, na spoczywającą na nim niecierpliwą dłoń. Podeszła jeszcze bliżej i zgarnęła po drodze krzesło, które postawiła przed biurkiem.
Usiadła wygodnie i wsunęła dłoń do wewnętrznej kieszeni kurtki, wyciągając portfel. Z niego zaś wybrała kilka banknotów i położyła na stole 50 dolarów, chowając pod dłonią.

Kobieta spojrzała po banknocie i prychnęła.
- Pani chce kupić waciki czy czegoś się dowiedzieć?

Gabrielle zacisnęła zęby aż jej szczęka pod skórą się zarysowała. Chciała dodać, że waciki Theresie nie pomogą, ale zamiast tego dodała jeszcze jedną pięćdziesiątkę i kolejną stówkę.

43

Gabrielle pokręciła głową, niezadowolona, ale wyciągnęła kolejną stówkę, widząc te spojrzenie Theresy.
- No więc?

Kobieta wzięła pieniądze. Milczała jednak długo, jakby chcąc potrzymać Gabrielle w niepewności. Wstała, podeszła do szafek z aktami i kartotekami. Zaczęła szukać czegoś pod literą "R".
- Jest w celi z Evangeliną Auguste. Dwa razy była w izolatce za bójki... - zaczęła przeglądać papiery. 
Wyjęła dokumentację medyczną.
- Myślę, że to panią zainteresuje, o ile pani nie wie jeszcze.
Podała jej wydruk USG i zapis przepisanych witamin dla Consueli.