Cela VI

/02.02.14, południe

Po robocie w warsztacie Irlandczyk postanowił wrócić do swojej celi. Na razie nie dali mu żadnego kumpla do pogadania, ale w sumie to lepiej - więcej miejsca dla siebie i nie słychać jak ktoś wali kapucyna pod kołderką. Tak czy siak miał pokój dla siebie, więc wygrzebał z czeluści swojej poduszki książkę Marty Steward i na nowo zaczął ją badać, leżąc wygodnie na swoim posłaniu.

[Nie do przekroczenia]

Tak samo jak za pierwszym razem - stos losowych słów i liter, które nic nie dały. Widocznie dystans kilku dni, to za mało by oswoić się z tą zagadką. W sumie nawet by teraz zapalił, bo mały dymek podczas myślenia to fajna rzecz, ale nawet nie ma czym przypalić więc wygrzebał wykałaczkę zakoszoną ze stołówki i włożył ją do ust, po czym powolnie rozgryzał ostrą końcówkę drewienka.

Ślepy los:
1 - udaje ci się rozgryźć gryp
2 - do mnożnika możesz sobie jednorazowo dodać 5 punktów
3,4,5,6 - nic się nie dzieje

Potem ten sam mnożnik.

Rzuty

Brak postępu, a przynajmniej nie wiedział go Mark, który ślęczał nad tą łamigłówką. Nie liczył na to, że jego aryjski kumpel wpadnie z paczką papierosów, ogniem i pomocą w tym zadaniu. Jedyne co może dać to w ryj... w każdym sensie znaczenia tego sformowania. Więzień przeniesiony z Bostonu nie jest miętki i nie podda się kawałkowi zadrukowanego papieru.

Ślepy los: 2

No i w końcu rozkminił o co chodziło tutaj, w momencie gdy w końcu zrozumiał, że nie może czytać słów normalnie, tylko musiał patrzyć przez tutejszą grypserę. W sumie sprytnie to rozmyślili, ale pewnie strażnicy znają ją, więc na pewno to jeszcze nie koniec zagadki Marty Steward.

Gryps brzmiał: 
"C60 materac"

-Hmmm... ciekawe.-stwierdził widząc tak mizerną wiadomość. C60 brzmiało dość enigmatycznie, ale materac dawał pewną podpowiedź, bowiem chyba tylko cele sypialniane miały owe przedmioty. Po chwili wpatrywania się w sufit, bowiem Mark wolał wyższą pryczę, doszedł do wniosku, że "C" to "cela", a 60 to jej numer, choć nie miał co do tego pewności - na razie badał wszelkie tropy. Po tej krótkiej konkluzji postanowił wyjść i poszukać owej celi. Przed wyjściem znów schował książkę Marty Steward w swojej poduszce i zaopatrzony w kilka fajek postanowił przespacerować się w poszukiwaniu celi 60.

z/t

// 23.02.14

Kolejny dzień więźnia Marka Neilego, rozpoczął się od pobudki strażnika. Po wstępnym ogarnięciu się, postanowił jakoś spożytkować wolny czas, więc postanowił wrócić do lektury Marthy Stweard, bo w sumie nie miał okazji przejrzeć całej książki. Podkreśleń było więcej, a gryps jako tako był ogarnięty, więc może warto było poczytać więcej.

Oprócz "C60, materac" Mark nie znalazł więcej grypsów. Ino przepis na szarlotkę.

Najwidoczniej wuj Tom nie chciał więcej przekazać swoim zainteresowanym. Choć mimo rozwiązania zagadki celi 60 oraz tego czym się para, została sama sprawa "materaca". Był w tej celi i nic nie znalazł na nim, ani pod nim, a nawet jeżeli by tam coś było to tylko by zbierało wścibskich kolesi pokroju Marka...
Chyba, że materac nie był materacem w dosłownym znaczeniu. Jedyny sposób by to sprawdzić było pójść do celi 60.

z/t -> Korytarz

01.03.2014, przedpołudnie

U wrót do komnaty Marka pojawił się strażnik. Lekko misiowaty, bardzo wczorajszy, czyli strażnik Peters w pełnej krasie. Sapnął, podciągnął za pasek opadające spodnie.
- Neil! Na konsultacje do kierownika zaraz.
Wyszedł na korytarz.
- Nie mam całego dnia - dorzucił na zmotywowanie więźnia.

/ 01.03.2014, przedpołudnie

Neil spokojnie sobie leżał w wyrku i czytał "Tomka Sawyera". Książka na początku była naprawdę spoko, ale końcówka trochę ssała, odbiegając od pięknej wizji włóczykijstwa dwóch chłopaków.
Bez słowa zerwał się z pryczy gdy strażnik Peters wywołał go - nauczył się nie zadawać pytań jeśli nie ma podejrzenia o co chodzi, a tutaj pewnie chodził o jego kwit.
Przeczesał dłonią włosy, jednym płynnym ruchem i wystawił ręce na brazolety, bo procedury tak kazały.

Strażnik zakuł Marka, przy czym nie raz, a dwukrotnie uraczył więźnia chuchem o aromacie arktycznej mięty z Syberii. A przynajmniej tak było napisane na ulubionym płynie do płukania jamy ustnej Petersa.
- No. Idziemy. Panie przodem - zaśmiał się krótko i rubasznie, po czym pchnął przed siebie Neila. Peters prowadził Marka korytarzem przez kolejne przejścia i punkty kontrolne w stronę budynków administracyjnych.

zt (możesz od razu pisać u naczelnika)