Liluye (nieznany numer) - Naiche, 28.01.2013

Stresowała sie i w sumie nie wiedziała czy powinna dzwonić. Gdyby wiedziała jaki moment sobie wybrała to pewnie by jeszcze poczekała! Ale tak.. Stała przy telefonie i przygryzała wargę dłuższy czas, aż na nią dziwnie patrzyli.
W końcu wybrała numer i czekała czy Naiche w ogóle odbierze.

Nieznany numer. Naiche po chwili zastanowienia się, odebrał.
- Halo? - Zapytał niepewnie, wzdychając jak po maratonie warszawskim.

- Ehm.. Tu Liluye. - gardło miała dziwnie ściśnięte, w końcu nie rozeszli się w najlepszych okolicznościach. - Chciałam się tylko dowiedzieć co u ciebie.

- Och. - Zdziwił się, słysząc głos dziewczyny. Lecz szybko znalazł język, w gębie (swojej, nie loli):
- Na pewno lepiej niż u ciebie.

- Tak.. możliwe.. - mruknęła niechętnie. - Jak sie czujesz?

- Przecież to nie ważne co u mnie. - Zadziwił się. - Ty lepiej mów jak ty się czujesz. Kiedy sprawa?

No patrz, a ostatnio opieprzał ją o to, że myśli tylko o sobie.
- Ahm. - mruknęła, ściskając słuchawkę. - Średnio do źle. - przyznała, ale nie rozwodziła się. - Sprawa niedługo..

- Chcesz żebym przyszedł? - Zapytał po chwili wahania. Nie bł na tyle wredny, by na rozprawę iść jak do teatru czy, o zgrozo, do cyrku. Jeśli Liluye nie będzie chciała go widzieć, zrozumie. 
- Masz prawnika?

- Tak.. właściwie to.. mogłbys przyjść jutro.. chcialam porozmawiać. - długo się zbierała na to, ale w końcu. Co, moze jedynie odmówić.
- Mam. - pokiwała głową do słuchawki bez sensu.

Cóż, zdziwiła go ta propozycja. Sam nie wiedział, czy ma ochotę, z drugiej jednak strony, nie wiedział, czy powinien odmawiać.
- No dobra, ale kiedy? Ja muszę jeszcze spytać... - Loli. Nie, nie mów, ze musisz spytać Loli. - Musze spytać Loli.

- Jutro. Dzisiaj już limit wykorzystałam.. Jedna osoba dziennie. - fuknęła.
- Loli..? Wiesz, jestem za kratkami, także... - niemal bylo slychać jak wzrusza ramionami.

- Dobra, tylko o której. - Dopytał, ściszając głos.
- No, to tym bardziej muszę jej zapytać.

- Kiedy chcesz. Wiesz, nie bardzo mam jak stąd wyjść, także o drzwi się nie obijesz. - uniosła brwi słysząc jak konspiracyjnie ścisza głos. Lola jest z nim? Jej, ten to trafił pod pantofel. A może szpilkę raczej? Pewnie szpilkę w zeberkowy wzór. I dużo różu.

- Dobra, przyjdę. - Odpowiedział, nie mając już teraz jak się wykręcić. Obiecał, to przyjdzie. - Mam coś przynieść? Jakoś się przygotowywacz?
Na przykład nauczyć czegoś na pamięć? To ważne, bo Naiche nigdy nie był dobry z uczenia się na pamięć.

- Tak, prysznic najlepiej. - to jedyne, o czym teraz myślała. No dobra, nie jedyne. Ale jedyne co jej przeszkadzało w kontaktach międzyludzkich.
- Nie.. wszystko ci powiem.

- No dobra. To będę z rana, może być? - zaproponował. W tle było słychać, jak spaceruje po pokoju. - Przyniosę ci wiaderko wody.

- Może być. - potwierdziła. - Mam tu zlew, ale pragnę prysznica. To ponoc przed rozprawą. Jak do tego czasu nie zwariuje.

- Oj tam, ja wytrzymywałem dłużej bez prysznica - powiedział dumny Naiche.

Parsknęła rozbawiona.
- Hm, to chyba nie powód żeby się chwalić. - chyba atmosfera się trochę rozluźniła. - w takim razie czekam jutro.

- No, niektórzy lubią się takimi rzeczami chwalić. - Mruknął bez przekonania. - Dobra, to do jutra. Jakoś tam się trzymaj.

- Nie mam wyboru. - odpowiedziała jeszcze, zanim odłożyła słuchawkę.

Gdy tylko Liluye się rozłączył, Naiche od razu odłożył telefon. Czuł się dziwnie, jakby bez punkty podparcia. W głowie mu huczało, ale nie wiedział czym.
Czy czuł się winny? Trochę tak, chociaż nie wiedział czym zawinił. Wzruszył więc tylko ramionami, mając nadzieję, że to coś pomoże.
Chyba jednak się mylił.