Nieczynna stacja benzynowa

First topic message reminder :

Stara stacja benzynowa straszy przyjezdnych i jest dobrym miejscem na niekoniecznie legalne spotkania. Stare dystrybutory otoczone są łańcuchem, który generalnie nie jest potrzebny, bo przecież i tak nie nalejemy tu sobie paliwa. Stacja ma tylko dwa stanowiska skryte pod zardzewiałą wiatą. Obok stoi mały budynek, w którym kiedyś można było zapłacić i kupić batonika na drogę. Teraz stoi zamknięty i pusty.

2 - nic
20+42+29+5*5=116

Maro przyjął cios na szczękę, ale to nie był jeszcze koniec. Indianin tym razem wycelował w brzuch swojego oponenta. Z każdym kolejnym ciosem wściekłość z niego ulatywała, ale nadal ciosy nie były zadawane rękami z waty, czyli nadal ważyły dosyć sporo.

5 nic
78, 71

Machnąłem trochę w powietrze, jeszcze sporo mi brakowało do championa.
No mimo że się gibałem jak małpka na jarmarku poczułem jak moje jedzenie podchodzi mi pod gardło, poczułem jeszcze raz tego kurczaka.
- kurwa - syknąłem, unosząc ręce no moja dziewczyna patrzyła.

Consuela uniosła brew, spoglądając na Evangelię. Eva miała już okazję zweryfikować jej umiejętności boksersko-zapaśnicze, więc dziewczyna wywróciła oczami i odpowiedziała:
- Dupy. - ...po czym mocno zmarszczyła brwi, kiedy zauważyła że Connorowi idzie lepiej, niż by sobie tego życzyła.
- A ty co tu robisz? Nie boisz się, że tatuś za chwilę wyciągnie cię stąd za uszy?

Zerknęła na Consuelę oderwawszy się na chwilę od ringu, żeby ocenić komu sympatyzuje. A Maro w tym czasie dostawał po wyżej wspomnianej dupie.
- Twojemu kochasiowi coś nie idzie. Wiesz, czytałam, że podobno nie powinno się bzykać przed żadnymi zawodami, może on tego nie wie - łyknęła sobie piwa i się zkrzywiła. Gorzkie.
- Nie. On nie ma wiele do gadania w tej sprawie. Chociaż na pewno będzie chciał wtrącić swoje 3 grosze. Ech, mieć taką princzessę za ojca... - powiedziała już ciszej do siebie. Nikomu by tego nie powiedziała, ale strasznie nie lubiła tego, że ojciec zawsze miał ją za nic. Jakby była nie warta tego, żeby w ogóle się pojawiać w jego otoczeniu.

1 - nic
20+42+29+6*5=121

Cóż, no to wypadało uderzyć po raz kolejny. To czy Maro przetrwa ten cios było już tylko w jego rękach. Connor wyprowadził cios prosto w nos kolegi. Miał nadzieję teraz, że nic mu poważnego nie połamie, bo w końcu ta walka to był tylko sportowy pojedynek. Dreszczyk rywalizacji i takie tam. To nie była walka na śmierć i życie, na szczęście dla Salinasa.

2 nic
63,83

Walka jak walka, poziom adrenaliny wysoki, wiedziałem na co się piszę stając na przeciwko Connora, a tym bardziej dzisiaj tym bardziej że widziałem w jakim stanie jest ta jego panna. Szkoda chłopaka.
I jeb rozmyślanie przerwało mi uderzenie prosto w nos, poczułem jak krew spływa mi momentalnie do ust. Miałem nadzieje że nie połamany
- Mam dość... - splunąłem na ziemię, podszedłem do Connora i klepnąłem go po ramieniu - dobra walka, jak zawsze - nie chciałem mu tu smęcić o jego rozterkach to nie moment na to. wiedziałem, wystarczyło.

<---

Ćmiąc papierosa, pojawił się i Curwood.

Zmroziła Evangelię wzrokiem, zastanawiając się, czy rzeczywiście aż tak widać to, co kryje się na jej serca dnie względem Salinasa. W każdym razie przemilczała jej słowa, po raz kolejny wywracając oczami.
- Skąd ty bierzesz takie farmazony? - mruknęła, upijając kolejny łyk piwa. Uśmieszek zagościł na jej twarzy dopiero, kiedy wspomniała o swoim ojcu. Och, dobrze, że ona nie ma takiego starego.
W końcu żadnego nie ma. Żal i smutek śledzionę jej ścisnął, jednak na szczęście lub nieszczęście jej uwagę zwróciła sromotna porażka Maro. Westchnęła z zawodem, po czym skrzyżowała ręce na piersi.

Eastman również klepnął Maro w ramię i lekko się uśmiechnął. Można powiedzieć, że trochę uleciały z niego te złe emocje.
- Dzięki z walkę. - Powiedział i usunął się w cień, wyjdzie pewnie jak już będzie miał planowany kolejny pojedynek.

- Czytam prasę - powiedziała szumnie mając na mysli gazetki dodawane do białek i innych witaminek.
- Się nie przejmuj, z tym turem to żaden wstyd przegrać... znaczy wstyd ale nie aż tak wielki. - poklepała , zapewne zdruzgotaną porażką Maro, Consuelę po plecach.
- A tak wogóle to w szoku jestem, że żyjesz. Jak siostra zareagowała na Extrim Hołm Mejkower?

- Może wy wyjdziecie - rzuciłem do dziewczyn - w końcu mały sparing macie za sobą - mruknąłem wycierając twarz z krwi. Spojrzałem na Ramirez - no nie dąsaj się jeszcze zdążę komuś dać w ryj dzisiaj.

Spojrzała na Evę, jak na idiotkę.
- Czemu mnie akurat klepiesz? Idź jego poklep. To nie ja dostałam po ryju. - wzruszyła ramionami, ukrywając przed światem swój ból serca spowodowany obserwowaniem bolesnej ingerencji w plastykę twarzy jej ukochanego.
- Spędziłam 24 w areszcie, musiałam posprzątać dom, wyłożyć na remont i spędzić najgorszą godzinę swojego życia w pokoju zwierzeń z kolesiem, któremu obciąga moja siostra. Chyba nawet sam diabeł uznałby, że to wystarczająca kara. - po słowie 'diabeł' naprędce się przeżegnała. Nie chciała w końcu wywoływać wilka z lasu.
Słysząc za sobą Maro, odwróciła się w jego kierunku, po czym wymieniła spojrzenia z Evangelią.
- Chyba nie jest na to gotowa po naszym poprzednim starciu. - oznajmiła z cwaniackim uśmieszkiem. Chciała jeszcze dodać, że się nie dąsa, że tak naprawdę, to pragnie dać mu buzi w kuku, ale obecność czarnej madonny skutecznie powstrzymywała ją od wylewności.

- Bo lubię. A jego klepać to chcesz chyba ty - wyszczerzyła się.
- Hm, a co zrobiliście z wieprzem? Mielone? Wiedz w sumie to wyszła wam koszerna świnia.
Podszedł do nich Maro, który sam miał mielonkę na twarzy. Jak Eva zobaczyła go z bliska to aż zagwizdała. No no, Eastman chyba nadal jest cosik sfrustrowany tym nieudanym obiadkiem.
- Ja nie gotowa? To się przygotuję - fleksik swojego lewego bicepsu. Bo ten przystojniejszy - A może to ty tylko trzęsiesz portkami prze młodszą koleżanką?

- Gadacie czy idziecie? - no co tutaj chyba się po to przychodzi po przepychać się słowami można na komisariacie tu trzeba się napierdalać. Tym się różnili faceci od kobiet, te kłapały dziobami a my po prostu wychodziliśmy i laliśmy się po mordzie, to nigdy nie będzie rozrywka dla płci pięknej.

- Przyznaj się, pewnie znowu chcesz mnie obmacać. - mruknęła, osuszając swój kufel z piwem. Zerknęła w kierunku Williama i Maro, którzy dopingowali je, żeby wyszły się lać. Consuela doskonale zdawała sobie sprawę, że nie ma szans w starciu z Evą. Maro i Will również powinni się tego domyślać.
Dziewczyna, czując że trafia ją szlag, zaczęła wyjmować kolczyki i zdejmować łańcuszek z Matką Boską z Guadelupe.
- Ty jesteś następny. - wycelowała palcem w Maro.
- I ty, kurwa, też. - ...i w Williama. Mimo wszystko, chyba żadnego z nich nie udało jej się napełnić grozą. W każdym razie chwilę potem stawiła się na ringu wraz z Evą, udowadniając, że wcale nie jest tchórzem.
Tylko idiotką.

- Nie zaprzeczam i nie potwierdzam - może i by chciała zmacać gdyby było co, a tu nawet za co złapać nie ma.
Wzruszyła ramionami i poszła na ring. Trochę to jak walka z miotłą ale jak się Consuela chce wykazać przed swoim lowelasem, to Eva służy pomocą.
- To co, ta która przegra goli głowę? - zarzuciła żarten ze szczerego złota.

miażdżące 107

Postanowiła oszczędzić twarzy Ramirez i wycelowała w prawy bark.

Uśmiechnąłem się.
- Mogę sie z tobą pościskać kochanie - rzuciłem do Consueli patrząc na nią z uśmiechem. Gdy Will wspomniał o koszulkach uśmiechnąłem się jeszcze bardziej.
- No w sumie czemu nie... - zamyśliłem się potem podrapałem po głowie - albo nie jej widziałem a jej nie chce widzieć - szepnąłem do Willa.

/początek

...i wtedy wszedł Claus.
Zmarszczył brwi, zrobił groźną minę (a może ponurą?) i podszedł do Maro i Williama. Zamówił piwo od którejś z dziewczyn i w milczeniu zaczął pić.
Zapewne w środku wszystko się w nim kotłowało.
Powtarzał, by te siksy trzymały się z dala gangu. Mówił, tak? I wszystko dla ich dobra! Bo to mimo wszystko jest niebezpieczne, tak? Nielegalne. Niedobre. A on chciał dla swoich córeczek jak najlepiej. Tak więc on robił to, co było słuszne, a jego córeczki powinny podążyć śladem najstarszej i kształcić się na pielęgniarki czy inne super ważne dla społeczeństwa zawody, zarabiać miliony, rodzić dzieci i żyć w szczęściu w otoczeniu sporego dobytku. Był w stanie zaakceptować włosy Evangelii, jej zamiłowanie do przestawiania ludziom szczęki, fakt, że nigdy nie urodzi mu wnuka oraz nawet czasami jej ostry język. Ale to?
-Co moja córka tam robi?-zapytał tej dwójki, jakby byli za to odpowiedzialni.
Wypuścił powietrze przez nozdrza, przyglądając sie, jak córka spuszcza łomot tej rozczochranej.
Pewnie, sprawiało to, że był przepełniony dumą, że córa poszła w jego ślady i ma mocny charakter, i potrafi zawalczyć o swoje... ale była niepokojąco zbyt podobna czasami.
Cóż. Nie przerywał. Na razie.

- Cześć Claus - wzruszyłem ramionami - no co chyba to co wszyscy, napierdalać się będzie, chciała zdjąć koszulkę ale powiedziałem ze przyjdziesz, że przy ojcu nie wypada, no wiesz chyba dobrze powiedziałem co?