Dom Jerry'ego Eisenberga

Dom jest niewielki, wybudowany z gotowych materiałów. Ściany są wypełnione gąbką, nie ma tu mowy o porządnej izolacji. Dach często przecieka, w czasie upałów wewnątrz nie da się wytrzymać a klimatyzacja działa wątpliwie. Podczas chłodniejszych dni robi się naprawdę zimno i trzeba ratować się piecykiem elektrycznym. Dom jest pomalowany na piaskowy kolor.
Budynek ma jedno piętro. Wewnątrz znajduje się kuchnia i łazienka oraz dwa średniej wielkości pokoje, skromnie ale wystarczająco umeblowane.
Na podwórku znajduje się podjazd, aktualnie porośnięty z rzadka trawą.

Start.

Jerry siedział na jednym z kartonów, które przytachał ze sobą wprowadzając się do tej dziury. Otarł z oka łzę żalu i tęsknoty za dawnym mieszkaniem. Miał w nim wielkie łóżko, i piękny aneks kuchenny, oraz bezbłędny widok na miasto z dziesiątego piętra. Co środę chodził na obiad na suszi, do swojej ulubionej japońskiej knajpki. Pociągnął nosem wspominając to wszystko, co zostawił. Najbardziej będzie mu brakowało cotygodniowego kieszonkowego, które dawała mu Gryzelda. I jej drogiego samochodu, w którym przyłapała go ze swoją córką.
- Jak ona mogła ci to zrobić... - powiedział cicho do siebie. Nie miał tu nawet dvd, żeby na pocieszenie obejrzeć sobie swój ulubiony serial, Przyjaciółki i Rywalki. Był skończony!
w końcu wstał i wyciągnął z kartonu swoją świnkę-skarbonkę i potrząsnął nią. Co tam na szczęście zabrzęczało, co na kilka chwil wprawiło Eisenberga w błogi spokój. Brzdęk pieniędzy. Najcudowniejszy dźwięk na świecie.
W końcu ogarnął się, nałożył na nos ciemne okulary, żeby wyglądać bardziej gwiazdrosko i wyszedł z domu polansować sie na wsi.

ZT.

Jerry obudził się rano. Nigdy nie wstawał później niż przed dziewiątą. Czas to pieniądz, a on kochał pieniądze bardziej niż własną matkę. Kochał pieniądze tak, jak smażoną cebulę.
Wracając do pobudki. Wstał, i od razu spojrzał w lustro, niczym Johnny Bravo, by przez chwilę podziwiać swój wąsik i piękny uśmiech. Tak, wyglądał jak James Franco.
Poszedł do kuchni i z lodówki wyjął jajka, w liczbie sztuk dwa. Można by powiedzieć, że na lewe i prawe. Rozbił je elegancko do miseczki i zaczął bełtać jajecznicę. Skroił do niej cebulę. Dużo cebuli, aż pół główki, półtora. Aż go oczy zaczęły piec, lecz był gorącym i męskim mężczyzną, więc się przy tym nie popłakał. Sięgnął po czosnek. Kochał czosnek. Jego ostry smak i galopujący niczym mustang po prerii zapach. No ale właśnie myśląc o tym zapachu, odłożył go z powrotem. Musiał pachnieć jak Giorgio Armani, a nie jak łowca wampirów. Choć z drugiej strony, naprawdę seksowny byłby z niego van Hellsing. Ogólnie był seksowny, przynajmniej tak myślał o sobie. Męskie wydanie Carmen Electry.
Przygoda czeka. Zeżarł tę cebulę i wyszedł z domu licząc na potężną inspirację do napisania notki na blogu. Był jak Maffashion. Był Kim Kardashian tego zadupia. Doda mogła mu lizać jajka.
Tak się czuł, bo tak naprawdę był nikim.

ZT.