Dust Drive

<--- Main Street

Wyjechali z miasteczka, które ewidentnie rozrosło się przez te kilka lat jej nieobecności i które z przyjemnością obserwowało się przez szybę radiowozu. Kto tu był mniej gadatliwy i wolał milczeć? No na pewno nie Gabrielle, która mogła się taka wydać, ale to było mylne wrażenie.
- To jak spędziłeś sylwestra, Swarek? Zapijając się z żoną? Przyjacielem..? - Tak, specjalnie pytała. Musi go rozgryźć póki czas. Jakby wygodniej rozsiadła się na fotelu i spojrzała na swego partnera.
- A może pracowałeś?
Czy Sam był typem pracusia? A może jak tylko mógł, to się od niej migał, woląc zabawę, świętowanie i litry alkoholu?

Nie spieszył się i nie jechał zbyt szybko. W końcu mieli całą zmianę na ten patrol. Pewnie całą okolicę kilka razy objadą. Kątem oka zerknął na dziewczynę, kiedy zaczęła mu zadawać pytania. Pomyślał, że miała dosyć ciszy a skoro mieli być partnerami to chyba warto było mieć o sobie podstawowe informacje.
- Miałem służbę.- uśmiechnął się kącikiem ust na samo wspomnienie tego kociokwiku, który panował.- I uwierz mi na słowo zupełnie się nie nudziłem. Myślałem, że nie doczyszczę mojego munduru.- uchylił lekko szybę
- A ty co robiłaś. Niech zgadnę szalałaś z mężem na jakimś balu?-spojrzenie ciemnych oczu przemknęło po Ramirez i spoczęło z powrotem na drodze.

- Z mężem? - Parsknęła kpiącym śmiechem i pokręciła głową. Chyba miało to jednoznacznie znaczyć, że jej do szczęścia nie potrzeba żadnego męża. Albo i nie! Zerknęła na Sama i dopowiedziała - Pakowałam się do przyjazdu tutaj.
Przejechała dłonią po włosach nad uchem, czując jakby coś tam odstawało niepotrzebnie. Wszystko musiało być gładko zaczesane, mocno związane. Gabrielle spojrzała przez szybę obok, lustrując otoczenie i przypominając sobie jak tędy biegała, licząc sobie czas i starając się pokonać rekordy.
Nie sądziła, że tu jeszcze wróci. A już najpewniej, że nie w takich okolicznościach.

- Czyli co żadnego męża? To może jakiś kochanek, przyjaciel albo dzieci? Nie zostawiłaś nikogo tam skąd przyjechałaś? A właściwie skąd cię przenieśli?- zmarszczył lekko brwi. Chyba o to powinien był najpierw zapytać. Zastukał w kierownicę palcami w rytm muzyki lecącej z radia.
- Zdążyłaś coś obejrzeć czy od razu cię na służbę wpakowali?- nie żeby w Old Whiskey było co oglądać ale zapytać zawsze mógł.

- Z Tucson.
Odpowiedziała, pomijając pierwsze pytania. A co on taki ciekawy. Poprzednia odpowiedź mu nie wystarczyła? Jednoznacznie pokazała co myśli o związkach, pozostawieniach, tęsknotach i tym podobnych rzeczach, ale Swarek jak to facet nie był w ogóle domyślny. Spojrzała na niego znowu i wzruszyła ramionami.
- Nie jestem tu pierwszy raz. Nie było mnie tylko przez pewien okres.
Dodała jeszcze zwyczajnie, jakby to było zrozumiałe samo przez się. Zmierzyła Swarka spojrzeniem, unosząc brew i wlepiając w niego spojrzenie, czekając na podobne zwierzenia. Znaczy skąd przybył, kiedy i po co. A żeby przyspieszyć jego reakcję kiwnęła głową i rzuciła.
- No a jak to z tobą?

Miał już powiedzieć, coś w deseń gdzie ją to wywiało i takie tam inne bzdety, kiedy dotarła do niego dalsza część wypowiedzi i uświadomił sobie, że kobieta pochodzi z tego miasteczka.
- A czyli to coś jak powrót na stare śmieci. Widocznie McConnor nas tu dzisiaj wysłał byś sobie pamięć odświeżyła.- ponownie zabębnił palcami w rytm muzyki. To akurat nie dziwiło. W jego domu nigdy nie było cicho i zawsze coś grało.
- Przeniesienie z Bostonu. Wiesz spokój, cisza i inne takie.- kpiąco uniósł brew a na jego ustach pojawił się nikły uśmieszek.
I tą sympatyczną rozmowę przerwał sygnał z radiostacji, gdzie operator przekazał im wezwanie do domu pani Osel. Swarek wzniósł tylko oczy do nieba, bo już dawno przekonał się co to znaczy. Pytanie co zrobi młoda.
- Jedziemy.- zawrócił w kierunku centrum.

----> dom Gertrudy

/parking przy parku

Zacisnęła dłonie na kierownicy, bo pickupem trochę trzęsło. Da radę, nie takie rzeczy pewnie przezył. W sumie nei wiedziała, bo nie był pierwszej młodości. Zwolniła odrobinę i wyciągnęła z kieszeni telefon, żeby napisać sms'a...
Nie najmądrzejszy pomysł, ale miała wrażenie, ze ma same takie ostatnio. Co tam jeden w tą czy tamtą.

Faktycznie - nie najmądrzejszy.
Wystarczyła chwila nieuwagi. Kilka sekund wzroku wbitego w ekran telefonu. Kierownica skręciła lekko, rozległ się krzyk, potem głuche uderzenie, jeszcze jeden, cichnący krzyk. Samochód zjechał na pobocze i Liluye musiała szybko wcisnąć hamulec, jeśli nie chciała skończyć na drzewie.

Kilkanaście metrów za samochodem leżała kobieta.

Telefon spadł jej gdzieś w nogi, wcisnęła ostro hamulec i zjechała prawie w biegu wysiadła z samochodu, rzucając się do tyłu. Pewnie mieli przeszkolenie z pierwszej pomocy, jakby musieli pomagać jakimś turystom. Ale tu nawet nie wiedziała co zastanie.

Gdy Liluye podbiegła do ofiary, okazało sie, że była to... dziwka. A przynajmniej tak można było podejrzewać, sądząc po jej stroju. Czarne pończochy, buty na wysokim obcasie, szorty i skórzana kurtka narzucona na jakąś obcisłą bluzkę.

Ślepy los:
1,2 - kobieta jest przytomna, gdy Liluye podchodzi, zaczyna jęczeć i prosić o pomoc
3,4,5,6 - kobieta jest nieprzytomna

Niezależnie od tego, co wylosujesz, obrażenia ofiary poda MG w kolejnych postach.

3

Znów w głowie miała same przekleństwa. Tętno pewnie takie, że już dawno powinna zamienić się w Hulka. Klęknęła koło kobiety i popatrzyła na nią, szukajac widocznych obrażeń. Przystawiła dwa palce do szyi w odpowiednim miejscu, szukając tętna.

ślepiec: 5
mnożnik: 42

Kurwa, kurwa kurwa. Nie ma tętna. Ostrożnie obróciła ją do bezpiecznej pozycji, bo innych śladów nie zobaczyła i skoczyła do samochodu po telefon, by wybrać numer alarmowy. Przez chwilę pomyślała, że może spieprzyć, zwiać i tyle. Ale wtedy wyrzuty sumienia by ją po prostu zabiły.
Usiadła z komórką na ziemi przy poszkodowanej.

W odpowiedzi od osoby odbierającej zgłoszenie Liluye usłyszała, że karetka jest w drodze. Do tego czasu powinna reanimować poszkodowaną.

Jeszcze raz rzut na spostrzegawczość, mnożnik z progiem 52.
Więcej: zauważasz krew we włosach, dziwnie wygiętą rękę i siniec na brzuchu (a przynajmniej jego kawałek widoczny między bluzką, a szortami)
Równo: zauważasz krew we włosach i dziwnie wygiętą rękę
Mniej: nic

I ślepy los:
parzyste - karetka będzie szybko
nieparzyste - karetka nie może trafić na miejsce wypadku...

47
5

Obrocila poszkodowana na plecy, sprawdzila czy ta nie ma nic w ustach co by ja blokowalo i rozpoczela reanimacje, zerkajac tylko na telefon i na droge, czy cos sie dzieje..

3 -.-;

Kurwa, zabila ja, zabila! Swietnie, od teraz to kazdy bedzie wiedzial gdzie ja mozna spotkac - w wiezieniu! Resuscytacja nie pomagala.

4, 4

Uslyszala dzwiek zblizajacej sie karetki, akle czula sie okropnie. Pewnie tozmeczenie i oslabienie organizmu brakiem snu. Krecilo jej sie w glowie, ale nie przestawala.

Liluye miała szczęście. Na miejscu w końcu zjawiła się karetka pogotowia, a w ślad za nią policja. Ratownicy natychmiast skoczyli do poszkodowanej, ktoś inny podał Liluye koc i zaczął pytać, czy wszystko w porządku.

Liluye będzie musiała pojechać na posterunek i wyjaśnić sprawę! Numery jej auta zostają spisane, a ona zabrana przez policję do miasta. Samochód zostanie odholowany i będzie go mogła odebrać w Old Whiskey.

Przyczepa Ennisa -->

Jechał w spokojnym, wolnym tempie. Lekki wietrzyk rozwiewał jego przydługie włosy, pozwalając mu spokojnie obserwować drogę. Ennis jazdę na rowerze traktował z podobną czcią, jaką darzą swoje motocykle ludzie tacy jak Święci.
Dust Drive poprowadziło go aż do Wild West Town, teraz już pustego, pozbawionego gwaru jarmarku. Ennisowi wydawało się, że to było w innym stuleciu. Zauważył pozostałości jeszcze po turystach, estradzie i stoiskach z atrakcjami; gdzieniegdzie walały się nawet losy z loterii. Teraz to na powrót miasteczko duchów.
Gdy mijał motel Rosie, starał się mu specjalnie nie przyglądać. Nie miał ochoty być po macierzyńsku zatrzymywanym przez okoliczne prostytutki, rzucających mu teksty w stylu "Chodź, kochasiu, mamusia się tobą zajmie" i tak dalej. Na razie zupełnie mu to nie w głowie.
Prawie przy drodze wylotowej w stronę Nowego Meksyku skręcił do Johnson Road.

---> Johnson Road

http://www.oldwhiskey.pl/t75p300-main-street#37387 --->

Ostatni odcinek dzielący go od celu Ennis przejechał z powrotem spokojnym tempem. Nie chciał się za bardzo zziajać - i tak skutki swojej przejażdżki z parku do domu odczuje na sobie później, zapewne siedząc już wygodnie u Jonathana w domu. Wreszcie zjechał na osiedle przyczep.

---> http://www.oldwhiskey.pl/t267p30-przyczepa-ennisa

/1.09, popołudnie

Walker wędrował sobie po zakurzonym piaskiem chodniku, z puszką coli w łapie i głową pełną myśli. Zwolnił nieco kroku, gdy na horyzoncie pojawił się motel. Ciągle był zajęty przez policję, co było dla niego małym problemem. W końcu był tylko przejezdnym i gdzieś się musiał zatrzymywać, nie? A mimo tych wszystkich zalet Impali, to jednak jej fotele nie były najwygodniejsze do spania.
Ech, ale on się poświęcał!
Podrapał się w zarośnięty policzek i przystanął przed budynkiem, wpatrując się w niego z zastanowieniem.

/ 01.09.2013, popołudnie

Hai Wu rzadko kiedy przyjeżdżała do Old Whiskey. Sprawa musiała wyglądać poważnie jeśli prawnicza osobiście fatygowała się na teren Skittlesa. Lecz niektóre sprawy faktycznie lepiej było rozwiązywać w cztery oczy. Szczególnie tera,z po całej aferze ze Świętymi i ich znajomością z Hernandez, sytuacją z Seleną...
Oczywiście kobieta nie miała zamiaru przyjeżdżać do tego miasta regularnie. Prędzej zjadłaby ślimaka i przeczytała całego Harry'ego Pottera. Nienawidziła Harry'ego Pottera.
Zaparkowała przy Dust Drive. Wysiadła z auta i od razu skrzywiła się, widząc jak jej drogie szpilki zatapiają się w kurzu i piasku.
Westchnęła ciężko, ale oszczędziła sobie przekleństw. Te wyszły z jej ust dopiero gdy złamała obcas.
- Litości!