Dust Drive

Scott leniwie przeniósł wzrok na wypicowany samochodzik jakiejś panienki z dużego miasta, dopił colę, zgniótł puszkę podeszwą buta, wyciągnął z kieszeni paczkę papierosów i ustami wyciągnął jednego. Odpalił go, mrużąc oczy i nie spuszczając spojrzenia z kobiety. Chyba się lekko uśmiechnął pod nosem, ale szybciutko wypuścił dym, więc na jego twarzy widniał raczej bliżej niezdefiniowany grymas.
Wolno ruszył w jej stronę.
-Nienajlepszy dzień?-zagadnął.

Zauważyła Scotta dopiero, gdy ten się odezwał. Skrzywiła się, ale jednocześnie dumnie wyprostowała.
Zaszła na tł auta i otworzyła bagażnik. Jak się okazało, była przygotowana na każdą ewentualność, bo obok broni, w samochodzie miała też dodatkową parę szpilek i sukienkę na zmianę. 
- W tym mieście nie ma czegoś takiego jak dobry dzień - odpowiedziała, chociaż powinna zupełnie zignorować uwagę mężczyzny.

Walker ciągle przyglądał jej się z lekkim rozbawieniem. Zawsze cieszyły go takie kobietki. Malutkie, drobniutkie, a cięte jak żyletki. Były cudowne. I Scott czasem miałby ochotę przy takiej odrzucić swoją męską naturę, ściągnąć spodnie... oczywiście po to, by to ona zaczęła je nosić! Choć innymi atrakcjami związanymi z pozbywaniem się dolnego odzienia by nie pogardził. Chyba najwyższy już czas. Podobno narząd nieużywany zanika. To straszne!
-Więc po co przyjeżdżać?-zapytał przewrotnie i zerknął na tablice.-...Appaloosa?-zgadnął, przyglądając się jej.
Jako, że nie widział co ona tam w bagażniku grzebie, to zapytał:
-Potrzebuje pani... asysty?-rzucił, zastanawiając się, czy może tego żałować.-Czasami okazuję się przydatny.-zareklamował swoje usługi, uśmiechając się szeroko.
Chyba trochę się z nią droczył. A może nie?

Hai Wu słynęła, że jest opanowana. Zimna i wyrachowana, rzadko kiedy działają w niej emocje. temat musi być niezwykle osobisty, by zaczęła tracić nerwy. A jak widać było - Scott i jego komentarze były tak dalekie od osoby Hai Wu, że ona ledwo je dostrzegała.
Założyła zapasową parę butów i znowu sobie przypomniała, ze ktoś do niej mówi.
- Interesy - odpowiedziała krótko i zaszła znowu na miejsce kierowcy by ze schowka wyciągnąć teczki i dokumenty.
Zignorowała całkowicie pytanie o asystę.
- A... pan tu jeszcze jest? - zapytała, unosząc brwi, gdy znowu do niej doszło, że ktoś obok jest.

Scott na szczęście nie był taki sławny. Przeszkadzałoby mu to. Ale za to miał pewnie zwyczaje. Zachowania. Wzory. I... generalnie też mógł się poszczycić opanowaniem. Zimny i wyrachowany jednak nie był. No, może zimny przy podejmowaniu decyzji. Ale w porównaniu do Hai Wu definitywnie częściej się uśmiechał.
Czy to ignorowanie godziło w jego dumę? Och, może. Byłoby łatwiej, gdyby kobieta się w nim zakochała od pierwszego wejrzenia. Zazwyczaj były wtedy przyjemniejsze w obejściu.
Interesy. To ciekawe.
Palił sobie tego papierosa, bo najwyraźniej najciekawszą rzeczą, która się działa, była właśnie stojąca przed nim Chinka.
-Przeszkadzam?-odpowiedział jej pytaniem.

Spojrzała na telefon. 
- Nie wiem, może - odparła, nawet nie spoglądając na mężczyznę. Zaczęła skupiać się na tym, co ma w smarfonie, dalej nie przekrzywiając zbyt wielkiej wagi do mężczyzny obok. Sprawdzała terminarz. Za trzy godziny miała spotkanie, potem musiała jechać na trening, wieczorem jogging i kolacja z szefem. Położy się spać o 21, wstanie o 5. 
Spojrzała w lusterko i poprawiła swoją równo przyciętą grzywę.
Chyba czekała na telefon, który miałby ją z czegoś wybawić. Albo dać znać, ze może się w końcu ruszyć z miejsca. 
- A pan to tu tak często stoi i się gapi na motel?

Zaśmiał się pod nosem, słysząc jej odpowiedź, by w końcu wypalić fajkę, rzucić ją na ziemię i przydepnąć ciężkim butem.
Obserwował co robi, chowając dłonie w kieszeniach. Chyba ta jej irytująca osobowość go zaintrygowała.
-W sumie nie.-odpowiedział szczerze.-Pierwszy raz mam okazję.-dodał, jakby to była najciekawsza rzecz na świecie.-Pani interesy się opóźniają czy zajmuje się pani tym, co ja w wolnym czasie?-zapytał, odbijając piłeczkę.

Miała ochotę prychnął i rzucić: "Naprawdę"? Zamiast tego schowała do torebki telefon i wyszła z auta. Zamknęła głośno drzwi i włączyła alarm.
- Zawsze pan tak zagaduje atrakcyjne kobiety?

Zaskoczyła go. Naprawdę go zaskoczyła. Śmiech mu ugrzęzł w gardle i nie wydał z siebie żadnego dźwięku. Spojrzał na nią jakoś inaczej. Nie zaprzeczał ani temu, że chciał ją "wyrwać", ani temu, że jest atrakcyjna.
-Chyba nieco wyszedłem z formy.-zauważył w końcu, po chwili, patrząc na nią zagadkowo.
Czekał. Ale na co?

- To słychać - powiedziała, po czym ruszyła przed siebie. Wyminęła go i powoli, ostrożnie, szła w stronę motelu.

Póki nie kazała mu spadać, a on nie znalazł ciekawszego obiektu (głucho wszędzie, cicho wszędzie!), to... ruszył za nią.
-Podobno jest zamknięty?-odezwał się, zerkając na nią z góry.

Przystanęła. Nie odwróciła się od razu. Patrzyła wciąż na motel, rysujący się na horyzoncie.
- Wiem - odpowiedziała i ruszyła znowu przed siebie.
Nie będzie mu się tłumaczyć, po co przyjechała obejrzeć ten zamknięty, zapomniany przez Boga, przybytek.

-Zawsze jest pani taka rozmowna?-zapytał, nie poddając się.-Znaczy, nie powiem, w pewnych sytuacjach lepiej się zam... nic nie mówić.-zauważył, chyba przez jej spostrzeżenie jego umysł przeszedł na inne tory...
Zmarszczył czoło.
-To nie jest nielegalne?-szepnął, nachylając się do niej i uśmiechnął się jak gówniarz, który właśnie wkrada się do czyjegoś garażu, by ukraść kabriolet dla swojej dziewczyny.
Ciągle szedł za nią. Uparty skurczybyk.

Odwróciła się nagle, tak, że Scott ledwo co uniknął wpadnięcia na nią. Jej wyraz twarzy wciąż był niezmienny - wyglądała jak wkurzona oficer z Chińskiej Partii.
- Długo jeszcze zagadujesz kobiety nim zaprosisz je do łóżka?

Przystanął nagle, rozkładając ręce na boki, jakby pomagało mu to złapać równowagę. Spojrzał w dół, na rozwścieczoną kobietę i... naprawdę było po nim widać, że jest zaskoczony.
-To zależy.-przyznał, powoli otrząsając się z tej emocji.-Muszę dostać sygnał.-uniósł brwi i... uśmiechnął się kącikiem ust, nieco bezczelnie, jakby sugestywnie.

- Po prostu pytam, czy się pierdolisz, czy trzeba z tobą chodzić? - sprostowała i zmrużyła gniewnie oczy. Bóg raczy wiedzieć, o co jej chodziło!..

-A jak wolisz?-zapytał, nagle się rozluźniając. Odchylił się lekko do tyłu i cieszył się z tej przewagi wzrostu, które pozwalały mu choć w ten sposób nie być przygniecionym przez jej rozdmuchaną kobiecą, niezależną i agresywną osobowość.-Jestem wielofunkcyjny.-pochwalił się.

Uśmiechnęła się z politowaniem. Wyciągnęła dłoń i poklepała go po ramieniu.
- Następnym razem po prostu weź prysznic, użyć antyperspirantu i idź do baru. Może wtedy ci się uda.
Odwróciła się i znowu zaczęła iść w stronę motelu. Ostentacyjnie wyciągnęła z torebki chusteczkę i zaczęła wycierać dłoń, która przed chwilą miała kontakt z ciałem Scotta.
Fuj, pot!

Scott się roześmiał.
-Niektóre kobiety wolą prawdziwy zapach mężczyzny.-zauważył, rozbawiony, pomijając fakt, że prysznic i owszem, brał całkiem niedawno, a i nawet psiknął się jakimś przyciągaczem do lasek. Chyba słabo działał.
-To co to za interesy w opuszczonym motelu? Rozumiem, że jako samodzielna kobieta nie boisz się tak sama być...? Wiesz, to miejsce nie ma najlepszej historii z tego, co słyszałem...

- Prawdziwy zapach mężczyzny? - spojrzała przez ramię - czyli smród potu? Dobre sobie.
Pokręciła z rozbawieniem głową. Lecz mina jej zrzedła, gdy mężczyzna zaczął się wypytywać o jej interesy.
Przystanęła.
- Tak? A aj to jest historia, jeśli można wiedzieć?

Uśmiechnął się tylko na jej odpowiedź. Co kto lubi. Nie wyobrażał sobie tej panienki w łóżku, skoro tak odrzucał ją pot. Tam trzeba było się trochę zmęczyć.
-O, nie zna pani?-spojrzał w jej plecy z politowaniem, jednak jego ton głosu był.... no, grzeczny.
Taa, jasne. Nie zna. Wypytuje go, co wie!
-Miejscowi mówią, że to miejsce ma pecha.-powiedział.-Najpierw wpada tu jakiś pastor i wystrzeliwuje wszystkie dziwki w jakiejś krucjacie, potem ponownie ktoś ostrzeliwuje to miejsce i zabija jakiegoś chłopaka...-zawiesił głos, kręcąc głową.-Nie dziw, że to miejsce nie miało klientów.-zauważył, nie wiedząc o tym, że klienci po prostu nie byli tutaj przyjmowani.
Aż dziw czego człowiek się nasłucha w taksówce od ludzi!
-No i...-mówił dalej, ale nagle się zatrzymał i zamrugał kilkakrotnie. Spoważniał.
...i podobno urzęduje tu miejscowy diler. - dokończył w myślach. Czy ona miała coś z tym wspólnego? O takie interesy chodziło...? Czy właśnie spadła mu gwiazdka z nieba?

Słuchała go uważnie, chociaż co jakiś czas zerkała na telefon. Gdy urwał, spojrzała na niego pytająco, ale nie zmuszała go do kończenia zdania.
- Widzi pan. Widać nie tylko miejscowi interesują się plotkami. Agencje ubezpieczeniowe też - odpowiedziała - szef kazał zrobił mi rekonesans. Jeśli się okaże, ze te wszystkie szkody... wywołane przez strzelaniny, bójki... - machnęła ręką - nie są tylko nieszczęśliwym zbiegiem okoliczności, to właściciel motelu może pożegnać się z odszkodowaniem.
Uśmiechnęła się uroczo. O ile była w stanie.
- Dlatego tez mam zamiar porozmawiać z miejscowym szeryfem. 
Ubezpieczenia, ha! Zawsze dobre kłamstwo, by nie tłumaczyć się, z tego, ze jest się prawnikiem dilera.
- A pan to skąd te wszystkie plotki zna? Siedzi na spotkaniach kółka wiejskich gospodyń domowych?

Miał przemożną chęć uniesienia brwi i pozostawienia na twarzy błąkającego się uśmiechu, ale czasem musiał się kryć ze swoim sarkastycznym podejściem do życia, ludzi i tego, co mówią. Z jednej strony nie miał powodu, by jej nie wierzyć, a z drugiej... z drugiej czuł, że nie powinien. Po latach człowiek wyrabia sobie taki radar. Zwłaszcza, gdy ma tyle do czynienia z drugim człowiekiem co on.
-Wystarczy przeczytać gazetę lub posłuchać radio. Rzadko powtarzają plotki, a raczej podają informacje.-zauważył, na jej deklarację co do rozmówienia się z szeryfem.
Roześmiał się.
-Nie. Po prostu w pracy nasłucham się sporo. Jestem taksówkarzem.-poinformował ją swobodnie.-Z czasem się człowiek uczy słuchać i ludzie sami mówią wszystko.-powiedział, wzruszając ramionami.

Przyglądała mu się uważnie - można powiedzieć, ze informacja o tym, ze jest taksówkarzem ją zaciekawiła. Jakby nie było - ten zawód obfituje w okazje do plotek, podsłuchiwania i rozmawiania z wieloma ludźmi.
- A nasłuchał się pan czegoś o właścicielu? - wskazała na motel, którego budynek rysował się w tle.
- Sprawia problemy w mieście? Może sam na siebie... no wie pan, ściągać nieszczęścia?

Chwilę się jej przyglądał, jakby napawając chwilą, nie spiesząc się. Jednak nie jakoś arogancko. Po prostu.
-Cóż, nawet jeśli ściąga na siebie nieszczęścia, to pewnie ma takie plecy, że...-nie dokończył, a pokręcił tylko głową.-Mi też by się takie przydały.-stwierdził po chwili, niejako trochę ryzykując taką deklaracją.