Dust Drive

Przyzwyczajona była do tego, że mężczyźni się na nią gapili. Dlatego też - nie zwróciła mu uwagi. Można było powiedzieć, ze całkowicie zignorowała fakt wpatrywania się w nią jak w obrazek.
- Plecy? - zaciekawiła się.
- Pan coś ciągle sugeruje... a może jakieś fakty, co?

Wzruszył ramionami.
-Fakty?-zaśmiał się.-A jakie ja mogę fakty znać? Powtarzam, co ludzie mówią.-zmrużył lekko oczy. A to, że te opowiastki nie mijały się z rzeczywistością to już inna sprawa.-No chyba nie chce pani opierać opinii na temat pani klienta na podstawie słów jakiegoś przechodnia?-zapytał, unosząc lekko brew.

Włożył ręce w kieszenie i milczał. Uśmiechnął się, gdy dorzuciła swój komentarz. W końcu się nad nią nachylił.
-Podobno kiedyś znaleziono u niego całą artylerię prochów, a mimo to posiedział ledwo miesiąc w ciupie.-powiedział cicho, jak prawdziwą tajemnicę.-Jeżeli to nie są dobre plecy...-wyprostował się i nie dokończył. Chyba jasne, co chciał przekazać.-No i podobno niezły z niego kawał chuja.-dodał, nie bawiąc się z lżejszymi słowami. Zaczął wyciągać kolejnego papierosa. Z fajkiem w ustach mówił dalej:-A mimo to dalej ma się całkiem nieźle. A przyjaciół nie ma tu zbyt wielu, jak mówią.-wzruszył ramionami.
Chujowy z niej przedstawiciel ubezpieczalni.

- Dziękuję panu - opowiedział lekko i wyminęła go by... skierować się do auta.
- Wiem już wystarczająco - dodała, nie odwracając się już w stronę Scotta.
Siadła za kółkiem, lecz nie zamknęła jeszcze drzwi. Ze schowka wyjęła jedną ze swoich wizytówek i podała ją mężczyźnie.
- Jakby miał pan jeszcze coś ciekawego do powiedzenia...

Obserwował jej plecy w milczeniu, ciągle chyba z lekkim rozbawieniem kontemplując jej drobne, szybkie kroczki na tych szpilkach i w wąskiej spódnicy ołówkowej. Bo tak autorka sobie właśnie wyobraża Hai Wu. Pewnie nawet przyglądał się jak jej wąskie biodra ruszają się lekko na boki, a pewne partie ciała idealnie eksponuje opięty materiał.
Tak, ideałem jego kobiety definitywnie była pani seksowna bibliotekarka.
Szedł oczywiście za nią, w lekkiej odległości, dając się prowadzić jak na smyczy. Przyjął od niej wizytówkę, usmiechnął się jednym kącikiem ust i skinął głową.

/zt x2

19.09

Gabrielle wybrała się na kolejny poranny jogging, choć ten różnił się od poprzednich. Bo tym razem kobiecie nie towarzyszyły latynoskie nuty, a ... Madonna! Podśpiewując sobie kolejną piosenkę, Ramirez wbiegła na Dust Drive i skierowała się w stronę West Town. Z doświadczenia wiedząc, że tam mniej osób i pojazdów będzie się kręcić, Gabrielle utrzymywała równe tempo. Wdech, wydech... nosem, a nie jak amatorzy biegający z wywalonym jęzorem i zadyszką.
Prawa, lewa, prawa, lewa. Koński ogon podskakiwał z kobietą, która kolejne minuty poświęcała na ukochaną formę sportu.
Biegła, biegła... aż zniknęła z Dust Drive.

zt