Trening policyjny - samoobrona

First topic message reminder :

Na sali gimnastycznej miejscowego liceum rozpoczęto trening dla pracowników biura szeryfa i koronera. Dzięki temu można było też przeprowadzić testy sprawnościowe funkcjonariuszy, które dadzą szefowi obraz w jakiej kondycji są jego pracownicy.
Każdy policjant, który weźmie udział w treningu, dostanie bonus do pensji!

Samoobrona

Zasady podobne jak w przypadku sesji „Fight Club”. Z jedną, ważna różnicą – celem nie jest spranie kogoś na kwaśne jabłko, lecz powalenie przeciwnika na ziemię.

Obaj zawodnicy rzucają po jednej kostce. 
Podstawiacie pod wzór:
(Refleks+siła+ewentualna umiejętność) + k6*5

Ten, kto ma większy wynik, zadaje cios/wykonuje chwyt w wybraną część ciała przeciwnika. Oboje piszecie wynik mnożnika w swoim poście.
Kolejność może wyglądać następująco:

Postać A, pisze posta, ze zaczyna walkę + wynik
Postać B, pisze posta, ze zaczyna walkę + wynik
Postać A - jeśli wygrała to pisze, ze zadaje cios/chwyt (przeciwnik ma szanse go uniknąć). Jeśli przegrała, to może rzucać kostki na refleks i kondycję i jeśli wynik będzie wyższy niż mnożnik od postaci B (rzucony siłę i refleks) to unikasz ciosu.
Postać B - jeśli wygrała to pisze, ze zadaje cios/chwyt (może się okazać że przeciwnik ciosu/chwytu uniknie). Jeśli przegrała, to może rzucać kostki na refleks i kondycję i jeśli wynik będzie wyższy niż mnożnik od postaci A (rzucony siłę i refleks) to unikasz ciosu/chwytu. Jeśli nie - masz cios.

Mistrz Gry ma prawo wtrącać się w rozgrywkę i rozpisywać nowe kostki.
Mecz kończy się wtedy, gdy oboje zawodników uzna to za stosowne, jednak nie można rozegrać więcej niż 10 pojedynków w jednym meczu.

Chętnie skorzystał z pomocy Loli i stanął na nogi.
- Nie no, Lola, kłaniam się w pas! - odparł. Podrapał się po policzku i odgarnął włosy z czoła. Napocił się, namęczył!
Spojrzał już z góry na koleżankę. Boże, jak to możliwe że tak go rozwaliła?! Straszne.
- Może być słabo - przytaknął. - Mam nadzieję, że rozwiążą to między sobą. Pff. - Prychnął. - Romans w pracy, przecież to się n i e m o ż e udać - westchnął. Rozmasował sobie tył głowy i plecy. Ależ będzie połamany jutro!

Opuściła salę, by pobiegać.

zt

Zachichotała, tym bardziej, że z widowni rozniósł się okrzyk Naiche. Wow. To było takie miłe! A mimo to... nieco niepokoił ją ciągle fakt, że przegrała z Joan. Taka niepozorna jest! Znaczy... dużo wyższa od niej. Ale, cholera. Coś tu jest nie tak, skoro dała się położyć na macie!
-Co? Czemu nie może?-zdziwiła się.
Dopingowała tej dwójce... mimo wszystko.
Westchnęła.
Jakoś tak smutno się zrobiło.

Joan była wyższa chyba od wszystkich pracowników biura, hehe. Dobrze, że nie próbowała swych sił z Vincentem, bo pewnie zostałby rozłożony przez dziewczynę trzeci raz.
Uśmiechnął się rozbawiony, gdy zauważył chłopaka Loli, żywo jej kibicującego.
- No... No bo... To trochę konflikt interesów może być, nie? Poza tym. Wyobraź sobie, że taka para jedzie na akcję i jedno z nich jest w niebezpiecznej sytuacji. Wtedy drugi, zamiast kierować się zdrowym rozsądkiem i protokołem, odrzuca to wszystko w kąt. A to może skończyć się źle dla obojga. Czaisz?
Vincent zaczął tłumaczyć swój punkt widzenia, zerkając przy tym ku wyjściu z sali.
- Ej, idziemy biegać? Mam dość bęcków - zaśmiał się.

Pokiwała wolno głową na jego tłumaczenie.
-Ale mimo wszystko, wiesz... to miłość, nie? Jakoś znajdzie drogę... czy coś...-powtórzyła słowa z komedii romantycznych i westchnęła.
-Dobra, chodź.-obejrzała się jeszcze na widownię i pusciła Naiche oko.

/zt x2

<--- biegi

Gabrielle wróciła na matę, nie rozgladając się nawet. Nie wiedziała czy Sam tu jeszcze był, czy Nat może wrócił. Chciała dziś się wymęczyć i przestać myśleć. Wspiąć się na szczyt swych możliwości i paść potem wieczorem do łóżka.
Stanęła przed Lolą na macie i zaatakowała pierwsza (45), chcąc przyjaciółkę powalić na łopatki.

Lola poczłapała za Gab jak na skazanie. Wyprostowała się jednak, wchodząc na salę. No bo chłopak patrzy, nie?
-Tylko weź mnie nie ośmiesz na oczach Naiche, dobra?-szepnęła cicho, po czym stanęła po drugiej stronie.
Jedno było pewne - brunetka w tej rundzie nie rzuci Lolę na matę (48), ale czy ona rzuci ją...???

Unik: 52
atak: 45

Dziewczyny to chyba chciała tylko poskakać po tej macie, poudawać. A przynajmniej na razie, bo co prawda Gabrielle uniknęła chwytu Loli, obracając się jak w filmach o sztukach walki, ale gdy chciała zajść blondynkę od tyłu, to pewnie znowu nie potrafiła.

Tak, najwyraźniej nie potrafiły do siebie podejść agresywnie. Choć kto wie? Lola ponownie nie dała szansy Gabrielle do ataku! 53

Unik: 82
atak: 60

Tym razem Gabrielle z lekkością uciekła spod ataku Loli, sama zaraz robiąc kontratak, chcąc ją złapać za ramię i sprowadzić do parteru.

68

Lola zaśmiałaby się, widząc, jak sprawnie jej umyka, jednak zaraz przepuściła następną próbę, może nawet siłując się z Gabrielle... ale która będzie silniejsza...?

Dziewczyny postanowiły zmierzyć się ze sobą, a Vincent zamierzał zasiąść na trybunie i odsapnąć, ale wtedy zauważył starszego policjanta. Kiwnął Aldo głową i skoro ten zgodził się z nim zmierzyć, to ruszył na matę.

37

Nie zaczął najlepiej, tak sądził, ale było już za późno.

Unik:62


Gabrielle chyba kończyły się na dziś siły, bo nie zdążyła się wyswobodzić z uchwytu Loli, która posłała ją na maty. Ramirez została rozłożona na łopatki! Zaśmiała się, zaraz podrywając do góry i pragnąc zapewne zemsty.
Przystąpiła do ataku od razu (70)

Lola podskoczyła do góry i zaklaskała w dzikim tryumfie.
Prawdopodobnie nie powinna się jednak rozpraszać, a tym bardziej obracać tyłem do Gabrielle, która... po chwili zadbała, by poczuła, jak to jest być na macie (unik: 65). Lecąc na ziemię, pisnęła głośno.
Blondynka jednak nie miała zamiaru się poddawać, o nie, bo poderwała się momentalnie i postanowiła zadbać o wyrównanie rachunków! (68)

60
62

Gabrielle znowu wylądowała na macie, ale zaraz zabrała za atak (65)

56

Oczywiście nie zastanawiałem się, kiwnąłem porozumiewawczo do Vincenta i wszedłem na matę. Skłoniłem się i odrazu wyszedłem z ciosem, a właściwie założyłem mu uki-goschi, szarpnąłem tak aby go powalić na ziemię.

52 na unik

Po tym, jak rozgromiły go Lola i Gabrielle, gwałtowny atak Aldo już go nawet nie zdziwił. Nie dość, że jego własny ruch okazał się klapą, to nie zdążył odskoczyć nawet odrobinę przed chwytem przeciwnika.
Gleba. Znowu.
Leżąc na ziemi zauważył, jak na salę gimnastyczną wchodzi nie kto inny jak szeryf. Podniósł dłonie i przeciągnął nimi po twarzy.
- Seriooo.
Podźwignął się na nogi, odetchnął i spróbował jeszcze raz (47) dopaść Iadanzę.

...i Lola padła na ziemię z głośnym "ouch!" (53). Po czym zaczęła się śmiać.
-Nie oszczędzałaś mnie, wredoto!-odezwała się do niej, rozbawiona, po czym podciągnęła się do góry.-Chodź, idziemy jeść! Musimy nabrać siły, nie? Trzeba jeszcze skopać resztę chłopaków.-zachichotała, obejmując ją ramieniem i pociągnęła w stronę trybun.

/zt x2 widownia

41
63

Gdy Vincent się podniósł postanowiłem wyprowadzić kolejny uchwyt. Trochę nie poradnie ale zawsze.
Vincetn wyprowadził chwyt jednak udało mi się go uniknąć. Jakimś cudem pewnie.

atak 42

Atak przypuszczony przez Vincenta mógł być całkiem udany, ale on sam nie był dość szybki. Aldo odskoczył, nim Vega zdążył go dopaść. Nie poddawał się jednak i od razu spróbował powtórzyć ten chwyt.

61

I siup założyłem katame-waza no w końcu byłem gliną nie. Robiło wrażenie chociaż przy Ramirez pewnie bym nie miał szans. Europa miała Bjørgen my mieliśmy Ramirez.

unik: 48
atak: 52

Vincent chyba już nie miał za wiele sił. Nie zdążył złapać Aldo, nie zdążył też uciec przed jego chwytem. Gleba po raz kolejny. Ale skoro był szeryf, to podniósł się, z trudem i bólem serca (i wszystkiego innego) i jeszcze jeden raz spróbował natrzeć na przeciwnika.

63 unik
58 atak

Nie zamierzałem tutaj nic udowadniać, po prostu może doświadczenie.
Gdy Vincent się podniósł spróbowałem po raz kolejny rzucić go na matę i skończyć walkę.

unik 48

- Okej, mam oficjalnie dość - jęknął Vega. Już stracił rachubę, ile razy wylądował dziś na macie. Wiedział jedno: zdecydowanie zbyt dużo. Przeturlał się na brzuch i z westchnieniem zawodu (sobą i swoimi zapuszczonymi umiejętnościami) dźwignął na nogi.
- Dzięki, Iadanza - powiedział z ciężkim sercem. - Umieram - westchnął do siebie i powłócząc nogami, skierował się po kanapkę od szeryfa.

--> widownia

- nie ma za co - mruknąłem w swoim stylu schodząc z ringu. Nie widziałem wygranego ani przegranego. w końcu to był trening.