Janssen Street

// początek z Bar "Kin" 01.02.13 wieczór

Czarny Mercedes mknął po ulicy, a za jego sterem stał nie kto inny jak brodaty Ronald i jego chlebodawca.
-Dokąd jedziemy ?-zapytał się, aby przypadkiem nie zgubić tego miejsca.

Smith rozglądał się wokoło, szukając odpowiedniego budynku. Wreszcie kazał się Ronowi zatrzymać przed wjazdem na osiedle domków jednorodzinnych. Chwile jeszcze siedział w  aucie; wyszedł, gdy przyuważył grupkę młodych studenciaków w różowych koszulkach polo.
- Siedź tu i silnika nie wyłączaj. Jak dam ci znać, to otworzysz mi tylne drzwi.

-Jasne.-odarł i wypatrywał mężczyznę z ręką na klamce tylnych drzwi oraz z nogą na gazie.
W sumie gdyby był ojcem, też spuścił by sążnę lanie chłopakowi, który złamał serce swojego dziecka - zwłaszcza jeśli jej ex-chłopak nosił różową koszulę polo.

Ron widział jak Smith podchodzi do grupki młodych mężczyzn. Chwile z nimi spokojnie rozmawiał, by po chwili chwycić jednego za fraki i pociągnąć za sobą. Studenciak wyglądał na przerażonego - Smith miał taka minę, jakby samym spojrzeniem miał zasadzić kulkę w łeb. Walnął młodego w kark, by się nie rzucał i zaciągnął do samochodu.
Gdy Ron uchylił tylne drzwi, mężczyzna wepchnął niedoszłego zięcia do auta.
- Jedziemy. - Rzucił do Brody'ego. Potem znowu chwycił chłopaczka za kołnierzyk jego różowej koszuli i uderzył jego czołem o przedni fotel. 
- Ale, ale... pan nie ma prawa... mój ojciec!
- Twój ojciec jest podrzędnym prawnikiem, który pracuje dla mojego prawnika, więc stul pysk, rozumiesz?
- Ale, panie Smith!..
- Teraz ja mówię. Godny pożałowania gówniarz. Wyjaśnijmy sobie jedno, dobra? Jutro pójdziesz do Reginy, zaraz z rana, przyniesiesz jej kwiaty i maślane croissanty, sam je upieczesz gnoju. rozumiesz? W pysku jej przyniesiesz tę paczkę. Potem padniesz krzyżem przed nią i pozwolisz an to, by ona się opierdoliła i wyjebała za drzwi. Jasne?

Słuchał każdego słowa z powagą na licu, choć w głębi duszy śmiał się ze zestranego kolesia i Smitha, który wymyślał karę dla pedałka w polo. W sumie Ron podziwiam mężczyznę chcąc kiedyś być takim jak on, czyli być osobą, którą się szanuję, nie ważne czy to dobre jego oblicze czy złe.

Smith kazał Ronowi jechać przed siebie. Normalnie, bez pośpiechu, jakby nigdy nic. Chociaż szarpał studenciaka za koszulkę, ten i tak był zbyt przestraszony, by cokolwiek zrobić.
- Zrozumiałeś?
Chłopak pokiwał głową.
- To powtórz.
- Kupić kwiaty i upiec croissanty. Paść krzyżem i pozwolić sobą pomiatać...
- Jakie kwiaty?
- Róże?
- Źle! Regina nienawidzi róż! Stokrotki, gówniarzu! Litości, ile wy byliście ze sobą, ze nie wiesz jakie lubi kwiaty?!
- Dwa... dwa tygodnie, proszę pana...
- Ja pierdolę, ja po dwóch tygodniach znałem imię każdej ciotki mojej żony i wiedziałem czego nie jada moja teściowa. A ty kwiatów nie znasz?!
Poklepał w siedzenie kierowcy.
- Zjedź w jakiś zaułek, najlepiej przy śmietniku.

-Jasne.-skręcił w jakiś zaułek, spokojnie, gdy tam dotarli - zatrzymał się, bowiem nie miał zamiaru przyrżnąć w ceglaną ścianę - to nie było jego auto, z resztą Smith nie rozliczył się z nim po tej robocie, więc bał się, że nie pomoże mu jak coś popsuje w aucie.

Smith otworzył drzwi, ale wciąż trzymał chłopaczka, by nie uciekł.
- Zapamiętałeś?
Studenciak kiwnął głową.
- To spierdalaj. I jutro moja córka zobaczy cie ostatni raz w życiu, rozumiesz? 
Wypchnął byłego Reginy na śmietnik, trzasnął drzwiami i kazał Ronowi wyjechać z zaułku.
Rozsiadł się na tylnym siedzenie, wziął głęboki oddech i... milczał. Milczał aż nie wyjechali na szeroka drogę prowadząca do centrum. 
- Co robisz w walentynki? - Zadał wreszcie bardzo podejrzane pytanie.

-Nic konkretnego. Czemu pan pyta ?-ostatnie pytanie trochę przestraszyło.Czyżby Smith miał sekret ? Ron był urodziwym chłopakiem, a jego broda była niczym klucz do kobiecych wrót, jednak nie miał zamiaru spędzić tego dnia u boku Smitha. Z resztą pewnie miał żonę.

- To świetnie. Ogolisz się i ubierzesz się porządnie. - Polecił.
Lecz nim Ron zapytał, gdzie Smith zamierza go zabrać, ten rozwiał jego wątpliwości:
- Pojedziesz na imprezę, na której będą moje córki i będziesz ich pilnować.

Ron milczał przez chwilę, aż w końcu zapytał:
-Czemu akurat ja ? W sensie, nie mam ciała bodyguarda ani jego umiejętności. Z resztą pewnie pan zna kilka innych, lepszych osób do takiej roboty-nie chciał by Smith później go ścigał za jakieś uszczerbki córek.

- Jesteś młody, w wieku facetów, z którymi się zadają moje córki... - aż przeszedł go dreszcz na tę myśl.
- w dodatku, one znają wszystkich moich pracowników, od razu zobaczą, ze ktoś ich pilnuje. Rozumiesz? One nie mogą wiedzieć, że ktoś am na nie oko.
Wzruszył ramionami.
- Możesz sobie wziąć jakiegoś karka, co ewentualnie zleje niechcianych absztyfikantów.

-Może wezmę...-oparł i dalej prowadził-Wracając jednak do naszej ostatniej rozmowy - jakie może pan mi dać możliwości zainwestowania tamtych pieniędzy ?- chciał w końcu załatwić sprawę wynagrodzenia.

Smith wzruszył ramionami, po czym zaczął szukać po kieszeniach papierosów.
- To będzie trudne, Brody. Wiesz, żyjesz w małym miasteczku i nagle się bogacisz. ludzie będą węszyć, gdy nagle założysz jakiś interes... a rozumiem, ze pranie przez pośrednika cię nie interesuje?

Ron przez chwilę milczał:
-To logiczne, nie mam zamiaru być ścigany przez biuro podatkowe, a pośrednik brzmi spoko, ale musiałby być sensowny. Wie pan- taki co nie wzbudziłby podejrzeń wobec mej osoby.- musiał dbać o swoje dobre imię i nieskazitelność.

- Może by mi się udało znaleźć dla ciebie wspólnika, ale to będzie kosztować. - Uprzedził. - Oczywiście, nie płacisz mi, tylko wspólnikowi za nadstawienie karku.
- Zawsze zostaje opcja mniej widoczna dla wścibskich sąsiadów... sklep internetowy. Nie masz lokalu, ludzie nie plotkują, ty ukrywasz się pod nazwą działalności gospodarczej...

-Sklep internetowy kusi zarobkiem, ale za dużo roboty przy takich inwestycjach. Z resztą ludzi będą podejrzliwi jakbym nie kupował żadnych towarów do dom. Gdybym nawet powiedział, że mam umowę z firmą zewnętrzną to pewnie jakiś zazdrosny sąsiad nasłałby na mnie urząd skarbowy i wszystko poszłoby się sypać. Już lepiej na pierwszą taką rzecz wynająć wspólnika i dawać mu drobne na waciki.-odpowiedział w końcu na pomysły Smitha. Po za tym, dzięki jakiemuś cieciowi będzie miał wolne, a jego fortuna będzie powoli rosła.

- A ty chciałeś prowadzić interes do prania kasy bez prowadzenia interesu? - Zapytał zdziwiony. - Oczywiscie, ze byś kupował. Tymi pieniędzmi. Prosta kalkulacja. Masz te swoje 30 tysięcy, co wcale i tak dużo nie jest... Połowę przeznaczasz na... weźmy an to komputery, które sprzedajesz przez neta. Sprzedajesz legalnie, uczciwie. Kasa wraca z zyskiem i jest czysta. Pozostałe 15 tysięcy wbijasz sobie na kasę w swoim domu za drugą cześć sprzętu, której nie ma...
Smith wreszcie znalazł zapalniczkę i w samochód wypełnił się dymem.

-Tyle, że jest jeden problem - jak ja wyjaśnię urzędowi skarbowemu skąd dostałem 15000 $ na zakup produktów ? Nawet jeśli kupię to wszystko "spod lady", to zaczną się nieprzyjemnie pytania skąd mam towar.-był paranoikiem oraz szukał dziury w całym lecz bez powodu.
Gdy Smith zapalił, otworzył szybko okno by dym go nie dusił.

- Zawsze możesz wziąć kredyt. Albo... dostać w spadku.
Pokiwał głowa, jakby sam ze sobą się zgadzał.
- Da się to załatwić, wystarczy jeden podpis odpowiedniego notariusza. Ale... cóż, to kosztuje. Bo, po pierwsze, odprowadzić musisz podatek od spadku, po drugie... kosztu pieczątki notariusza.
Znowu pokiwał głową.
- Albo chowasz kasę w skarpety.

-Ehhh... Trudne są początki w biznesie.-stwierdził Ron-Będę musiał odwiedzić notariusza - ma pan kogoś do polecenia ?-zapytał się, aby mieć jakieś dobre dojście.

- Może i mam. - Powiedział cicho, wypuszczając dym z ust. - Jeśli zgodzisz się na tę robotę w walentynki załatwię ci notariusz i nie będziesz musiał za niego płacić. Uczciwa propozycja.
A wiadomo - Smith był bardzo uczciwy jeśli chodziło o wyświadczanie przysług. Inaczej by już nie żył.

-No ok - jeśli załatwi pan sprawę u notariusza i pokryje koszty usługi - jestem pańskimi oczami oraz uszami-powiedział i zatrzymał się niedaleko pickupa, który musiał zaparkować na tej ulicy, bo nie miał gdzie przy restauracji. Pogrzebał chwilę w kieszeni koszuli i wyciągnął kartkę z nowym numerem.
-Teraz to będzie mój numer "służbowy". Jeszcze coś proszę pana ?-zapytał się na koniec.

Smith spojrzał na kartkę, chwilę wpatrując się w nią jak wół w malowane wrota. Potem zgniótł ją i wyrzucił przez okno.
- Zapamiętałem. - Odparł, kiwając głową. Wysiadł z samochodu i stanął przy drzwiach kierowcy. Gdy Ron wyszedł i oddał kluczyki Smith uznał, że już nic od niego dziś nie chce.
Zasiadł za kierownicą i chwile potem jechał już w stronę centrum.

/zt