Appaloosa Plains Avenue

/16.05.2013 z Arizona Drive

Zaparkowała, gdzieś z jednej z bocznych uliczek odchodzących od głównej drogi.
- Gdzieś tu chyba jest jakiś antykwariat, a jak nam nie wyjdzie z antykami, to niedaleko jest jubiler.
Wysiadła z samochodu, zamknęła. Chwilę jakby się nad czymś zastanawiała.
- Liluye, ty chyba też znasz Jonathana? Czy on ciebie też nęka zdjęciami, filmikami swojej Sophie?

- Też mi się wydaje, że jest. Przejdźmy się i zobaczymy - stwierdziła wysiadając i zarzucajac sobie plecak na ramiona. Potem pewnie ruszyły ulicą.
- Znam.. Wysyła mi coś, ale niewiele. Głównie jak ma jakieś pytania - szła rozglądajac się - a co, tobie wysyła?

Joan szła rozglądając się po kolejnych witrynach, żeby nie przeoczyć interesującego je sklepu.
- Mi i pewnie każdemu, no może prawie każdemu od nas biura. Niczym dumny ojciec. - Uśmiechnęła się lekko. - Radzi się ciebie w kwestii tej białej kulki? Znając go pewnie panikuje.

- O, jest - przyśpieszyła lekko, kierując się w strone witryny antykwariatu.
- Aż tak? To co by było, jakby miał dziecko.. wstawiał by zdjęcia pełnego nocnika na pejsbuka ? - pokręciła z rozbawieniem głową.
- No, panikuje. Twierdzi, że jak pies sie drapie to ma pchły. Juz go pytałam czy on tez ma pchły jak sie drapie.

Skinęła głową na znak, że również go dostrzegła.
- Och, całkiem możliwe, że tak by było. Wolę się jednak nie przekonywać. - W tym momencie dał się usłyszeć sygnał przychodzącej wiadomości. Nie jednej.
- On sobie coś tym kompensuje. Na pewno. - Podała swój telefon Lil, żeby sama oceniła. Sama się zastanowiła, a jeśli, jednak Jon odreagowuje tak swoje problemy uczuciowe. Ojej Joan na tym się nie znała.
Kiedy dotarły do antykwariatu, to pierwsze co uderzył w nich zaduch i kurz.
- To teraz trzeba się rozejrzeć po tym wszystkim. - Bo pewnie sklep z antykami był dość zwalony.

Wzięła telefon do ręki i zwolniła, przeglądajac te smsy.
- Oh. Ojej - westchnęła znacząco i pokręciła aż głową. ODdała telefon Joan i weszła do środka. Rozejrzała się i oczy jej zabłyszczały. Cudownie.
- To ja w jedną, ty w drugą.. moze coś znajdziemy - uśmiechnęła się i ruszyła między regały.

- Ok - zgodziła się na rozdzielenie, zresztą tak powinno być szybciej. Odpisała jeszcze Jonowi i zaczęła rozglądać się po wnętrzu w poszukiwaniu czegoś, co mogłoby się spodobać Catherine. Starała się wyszukać jakieś stary atlas anatomiczny, może planszę, stetoskop, ewentualnie jakieś fajne świecidełko. A w między czasie odpisywała na kolejne wiadomości Harpera.

Ślepy los dla Liluye:
1,3 - znajdujesz cienką książeczkę z Indiańskimi legendami
5 - znajdujesz indiański koc
reszta - nico

Ślepy los dla Joan:
4,6 - znajdujesz książkę anatomiczną z lat 80, dotyczącą głowy i szyi
2,3 - znajdujesz wybrakowaną grę "Operacja"
1 - znajdujesz planszę z układem rozrodczym i opisem po łacinie
5 - znajdujesz dziurawy fartuch

Lil nie znalazła nic. Dupa. Kompletna. Zagłębiła się więc dalej w rzeczy, mając na uwadze coś indiańskiego i coś dla Cath.
Książki, schematy, stare itemki, jakieś sloiki z formaliną, prawdziwe kosci czy coś równie ochydnego. Albo jakieś stare fantomy! Albo paczke stuletnich prezerwatyw! Stary wisiorek? Cokolwiek. Cos fajnego!

Joan przeglądała kolejne regały, stojaki, kosze i półki, które pełne były wszystkiego, a szczególnie roztoczy. W końcu trafiła na książkę anatomiczną z lat 80 (6), dotyczącą głowy i szyi, o możliwe, że wydane w roku narodzin Catherine, więc z grubsza ją przekartkowała. Potem jeszcze się rozglądała, ciekawe, co Liluye mogła znaleźć.

Slepy los dla Liluye:
1,2 - znajdujesz jakieś prawdopodobnie indiańskie kolczyki na stoisku z biżuterią
3,4 - znajdujesz szatę ze skóry, dosyć zmarnowaną
5 - znajdujesz kiczowate plastikowe figurki kotów
6 - znajdujesz poradnik o wychowywaniu dzieci

3,4 - znajdujesz szatę ze skóry, dosyć zmarnowaną

Wyciagnęła ze sterty wszystkiego szatę skórzaną i ją oberjzała. Zmarnowana, ale.. przy odpowiednim nakładzie czasu i pracy.. Zgarnęła ją pod pachę.
Oh, fantom dziecka byłby cudny. I wredny! Poszukała wzrokiem Joan chcąc sprawdzić czy ta coś ma a potem ruszyla wzdluz polek.

Doszła do wniosku, że dość już ma wdychania kurzu. Wzięła ze sobą książkę i dogoniła wśród półek Liluye.
- Ze skóry? - zapytała i skinęła głową w stronę szaty.
- Niewiele znalazłam - dodała ze wzruszeniem ramion.

- Tak - potwierdzila - Ja tez nic. Tylko to, ale to nie dla Cath, a dla mnie.. - ruszyła do kasy.
- Jest ejszcze jeden sklep w whisky.. pojdeźmy tam tez.

Przyjrzała się uważniej szacie, którą dzierżyła dziewczyna. Była dość sfatygowana (szata nie Lil).
- Wymaga trochę nakłada pracy, żeby doprowadzić ją do porządku. I wiedzy, jak to zrobić. Nie za bardzo znam się na szyciu.
Po chwili wskazała na trzymaną książkę: - rówieśniczka Cath, może jej się spodoba.
Joan podała rzeczy do skasowania.
- Faktycznie. Mogłyśmy od razu tam spróbować.

- Ja wem jak to robic - usmiechnela sie. Jesli Joan byla na pogrzebie Naiche to pewnie zauwazyla ze Lil i Emma obie miały tradycyjne skórzane sukienki. Ciężkie i mocno zdobione. Podala swoja szate i zaplacila.
- Czyli znikamy z tego kurzu? - pewnie poszły juz na dwór.

Po zapłaceniu za książkę, w końcu Joan wydostała się na nie tyle świeższe, ale mniej zapylone powietrze.
- Tak zmienimy kurzy wielkiego miasta na małomiasteczkowy. - Uśmiechnęła się do niej.
- Ta szata ma jakieś specjalne przeznaczenie czy jest, nie wiem czy dobrze określę, codzienna? - zapytała zaciekawiona, bo w sumie faktycznie mogła sobie przypomnieć i siostrę Naiche, i Liluye w tradycyjnym stroju.
Skierowała się w stronę zaparkowanego samochodu.

- Skórzane ubrania raczej nie były codzienne. Ta ma mało zdobień, ale stawiam,że były.. a może i nie? Choć wątpię, kobiety lubiły zdobienia, niezależnie od wieku - usmiecnhnęłą się lekko.
Podeszla do samochodu, poczekala az Joan otworzy drzwi i wsiadla.
- Skóra jest niewygodna, gruba, jest w niej goraco. Choć tu bardziej niż w górach.

Zapakowały się do samochodu.
- No tak, logiczne. Nie do końca stój dostosowany do klimatu Arizony.
Odpaliła silnik i ruszyła w stronę wyjazdu na Old Whiskey.
- Góry - westchnęła. - Dawno się nie wybrałam się na jakąś lekką wycieczkę. Myślałam, że wiosną, gdzieś się przejdę, ale połowa maja, a dalej mi się nie składa jakoś.

- Możem y się wybrać jeśli jeździsz konno - zaproponowala. - W końcu tam pracuję - zapiela pas.

zt?

/po 20, pewnie już koło 21, ze Słodkiej Brzoskwinki

Lionel, wyposażony w pewność siebie wspieraną przez pochwały pani Smith oraz pewne przedmioty specjalne, którymi były smartfon i nóż wojskowy, rozpoczął poszukiwania owego studia nagrań. Już on dorwie tego gnojka!

35

Wybór jednak nie pomógł mu tak, jakby tego chciał, bo nie dojrzał studia od razu.

Linel wciąż krążył po okolicy. GPS kazało mu skręcić w jedną z przecznic, w której znajdowała się spora ilość klubów i knajp...
Żeby znaleźć studio nagrań, mnożnik na spostrzegawczość, próg 30. 

40

Po minięciu iluś tam knajpek, w końcu rzuciła mu się w oczy miejscówka, której szukał. Music PooPoo, mam cię!
Uśmiechnął się do siebie chytrze i przyjrzał się budynkowi. Zaraz jednak postanowił tam wejść, spodziewając się, że pewnie tam znajdzie swojego gagatka, nie?