Main Street - wyjazd z miasta

First topic message reminder :

Główna ulica miasteczka - kierując się nią na północ możesz dojechać do drogi ekspresowej prowadzącej do Appaloosa City.

/25.02, późny wieczór/

Nadszedł dzień, na który wszyscy Święci czekali i się przygotowywali. Ze względu na przykre wydarzenia dnia dzisiejszego, o których do tego czasu na pewno wszyscy zdążyli się dowiedzieć, nie wiem czy Tyrsen mógł dołączyć.
Tak czy inaczej, grupa zebrała się w jakimś ustalonym przez Bakera miejscu. Gdy byli już wszyscy, zapakowali się do auta i wyjechali z miasta, kierując się w stronę Appaloosa City.


---> Magazyn w Appaloosa

//początek-> z dom Rona

Mężczyzna wracał zapakowany do sutenery, aby spełnić prośbę Smitha i dowiedzieć się kim jest Morgan, choć nie był pewny prawdziwości jej danych osobowych. W sumie to gdyby nie to, że jego "szef" stał nad nim, to dałby kobiecie medal i nagrodę za złamanie ręki Reginie. W końcu się doigrała, ale żałował, że nie widział samej walki - takie widowiska to raz na 100 lat się zdarzają.

z/t -> Sutenera w Appalossa

---> http://www.oldwhiskey.pl/t574p270-dom-betty-jou#26794

Jechałem droga lubiłem po prostu jechać, a wyrwać się z przyczepy z miesciny, to było coś, sama jazda była przyjemnością gdy wiatr smagał twarz. Szkoda że tak krótko kilkanaście minut później byłem na obrzeżach Appaloosa.
Do szpitala tak.

---> http://www.oldwhiskey.pl/t132p240-szpital-i-pogotowie

Z motelu
Morgan ostatni wieczór ze środkami odurzających otworzył oczy. Nie potrzebuje motelu, wręcz nienawidzi go. Za każdym razem jak wyjdzie dostaje jej się., ale jak ciężko pracuje to nikt nie widzi. Postanowiła wiec pojechać do sąsiedniej metropolii l, może sie upic i pewnie wrócić. Nie płacą jej wiec czekała na dobroczynce, ktory ja wywywiezie za darmo. Stanęła po odpowiedniego stronie drogi i wyciagnela kciuki. Uśmiech numer 6 i zaraz powinno coś sie zatrzymać.

Owszem, ktoś się zatrzymał. Wielki samochód ciężarowy przystanął na poboczu, a siedzący w środku tirowiec z czarnym wąsem sięgającym naokoło ust aż do brody wychylił się, by otworzyć drzwi. Gdy Morgan zajrzała do wnętrza, obciął ją od stóp do głowy i rzekł:
- Mam pięćdziesiąt. Starczy na obciąganko?

Czy ludzie zapomnieli o tym, że na poboczu stoi coś jeszcze oprócz dziwek? Tym bardziej, że Morgan nie wyglądała jak jedna z nich. Miala na sobie jeansy i koszulke, a na to koszula w kolorze khaki. Spojrzała sie na niego jak zawsze obojętnie.
- nie kurwa jak będziesz miał trzy razy więcej to wróć, to będzie stała moja koleżanka. Naprawdę profeska - powiedziała ironicznie po czym ruszyła by nie pomyślał, że chce z nim rozmawiać.

- E,e,e, gdzie z tym tonem! - warknął. - A, pierdol się - machnął ręką, potem przechylił się, żeby zatrzasnąć drzwi i odjechał.

Morgan była pełna zwątpienia. Na prawdę tymi drogami jeżdżą tylko napaleni kierowcy. Westchnela i gdy koleś odjechał stanęła i wyciagnela kciuk. Może tym razem się jej poszczęści ! Musi w końcu wyciągnąć kasę od szefa, bo jak tak dalej pójdzie to zginie na drodze.

Morgan miała nadzieję na jakiegoś przystojniaka, ale trafiła jej sie kobieta z tatuażami. Co ona też miala, ale koszula j zasłaniała. Jednak nie był to, ku jej zadowoleniu, nikt kto miał ją za dziwke.
- Super! Dzięki za podwiezienie - powiedziała wchodząc do samochodu i czekając na wysiadke.

Kobieta nie była specjalnie rozmowna. Miała radio włączone na full z jakąś ciężką muzyką, od której dudniło całe auto.

zmiana lokacji --> http://www.oldwhiskey.pl/t110p30-arizona-drive#28754

/z domu

Pewnie było niedługo po południu, ale nie patrzyła na zegarek, bo najpierw musiala wyjść z Moirą. Potem zosatawiła ją z Betty w domu i poprosila by ta nie dokarmiała psa żadnymi pierdołami ze stołu i jeśli Lil nie wróci do szesnastej to w lodowce jest mięso i można je dać psu do miski, bo to mielone. Juz sobie darowłąa tłumaczenie, ze pies powinien usiasc przed jedzeniem zeby się nie pchać, bo miała wrażenie, że Moirą bedzie w dupie miala co mówi do niej Jou i uda kompletną idiotkę, jakby w życiu nie poznała takiej komendy.
Przyszła więc, a był to kawał spaceru, na miejsce spotkania i wyciągnęla z torebki butelkę jakiegoś soku, którego się napiła. Już czuła się zmęczona, a nic się nawet nie zaczęło.

/ 20.04.2013, wczesne popołudnie

Liluye usłyszała za sobą odgłos jadącego samochodu. Wreszcie niewielki pickup zatrzymał się na poboczu, a zza uchylonych drzwi kierowcy wyjrzał znajomy mężczyzna w ciemnych okularach.
- Mam nadzieję, ze nie sądziłaś, ze będziemy biegać? - Zaśmiał się i wyszedł z auta, by otworzyć przed Liluy drzwi pasażera.

Miała moment zawahania. Cholera, koniec końców go nie znała.. Chciala sama sobie otworzyć drzwi, ale Victor ją ubiegł.
- Nie, ale ja nie mam żadnego środka transportu.. powinnam sobie sprawić rower czy coś - wyjaśniła i wsiadła do samochodu. W końcu decyzję podjęła, jakby nie było, wtedy na ranczu. A danego sobie i komuś slowa wypadało dotrzymać. Zapięła pas i usiadłą wygodniej.

- Rower? Nie lepiej skuter? - zaśmiał się, włączając silnik i radio. Rozbrzmiało, a jak, OWWWR i głos starego Curwooda mówiący o nowych promocjach w West Market.
- Chociaż skuter... to tylko w Rzymie. Byłaś kiedyś w Rzymie?
Wyjechał na drogę i powili zaczął kierować się na drogę wyjazdową.

- Nie mam obecnie prawa jazdy - wzruszyla lekko ramionami, nie chcąc się nad tym rozwodzić.
- Nie - pokręciła głową - nigdy nie byłam w Europie - poprawiła pas, bo dusił ją w obojczyk i spojrzała przelotnie na Victora. Wyciagnęła z torebki butelkę i napiła się jeszcze.

- Ja też nie byłem - odparł - ale chętnie bym się wybrał. Podróże dokształcają.
Zaśmiał się na własne słowa, tak, jakby to był najlepszy dowcip świata.
- Niestety, nie jedziemy do Rzymu, chociaż tam wszystkie drogi prowadzą... - mruknął, ściszając radio, gdy zaczął się hit Iggy Popa.
- Jak myślisz, gdzie jedziemy?

- Chyba chwilowo i tak tu utknęłam, może kiedyś się o tym przekonam - usmiechnela się lekko.
- Własnie nie wiem - westchnęła i przeniosla spojrzenie z drogi na niego - Oświecisz mnie?

Wzruszył ramionami i zamilkł. Uśmiechał się słabo, wciąż wpatrzony w drogę przed siebie. 
Jechali, sami - nikt na drogę prócz nich nie wyjechał, a ich towarzystwem pozostawały góry w tle.

Chwilę czekała na odpowiedż, ale jako, że się nie doczekała to obrócila się lekko od niego w stronę swojego okna, opierajac glowę o szybę i obserwując krajobraz za oknem po swojej stronie.

- Pojedziemy tam, gdzie cię nie było - odparł po chwili milczenia - a ja odkryłem to miejsce niedawno. Wiesz, jak się człowiek nudzi, to znajduje wiele miejsc na takich zadupiach.
Tak, Romero kochał szukać, szczególnie, gdy miał w perspektywie wybór - szlajanie się, albo rozmowa z Dos.
- No chyba, ze nie trafiłem, nie zgadłem, i nic nie wiem i jakimś cudem już wcześniej widziałaś to miejsce.

- Nadal nie spotkałeś się z żoną? - nie spojrzała na niego, wciąż obserwując dobrze znany jej krajobraz.
- Zobaczymy jak już tam dojedziemy. A dlaczego w ogóle tam?

Nie chciał odpowiadać na pytania dotyczące Dos, dlatego zignorował to, co powiedziała to co powiedziała o niej Liluye.
Ten temat dla niego teraz nie istniał.
- Miałem wizję.

- Tak? - uniosla brwi obracając głowę w jego stronę - Jaką? - zainteresowała się wyrażnie.

- Jechałem konno z rudą murzynką po obrzeżach Old Whiskey - wyznał bez cienia złośliwego uśmiechu.
- Nazywała się Morgan-ujeżdżająca-wiele-koni-na-raz.