Publiczne szalety

Publiczne szalety, toalet sztuk cztery. Koedukacyjne, sprzątane raz w tygodniu. Zapach sponsorują pomarańczowe kostki toaletowe.
Znajdują się tuż przy reprezentatywnej Palin Street.

<--- http://www.oldwhiskey.pl/t944p45-osiedle-przyczep#39917

Deptała mężczyźnie po piętach, trzymając bnroń w gotowości.

Mnożnik na spostrzegawczość, próg 40. Jak przekroczysz, to zauważasz, w której toalecie mężczynza się zamknął.
Jak nie, musisz sprawdzać każdą z osobna.

29

Szlag by to! Gabrielle spóźniła się i mężczyzna zdążył już gdzieś zniknąć. Ramirez powoli stawiając kroki, zajrzała za pierwszą toaletę i podeszła do jej drzwi. Szarpnęła za klamkę i wycofała się na bok, gdyby typek miał zamiar strzelać!

Gabrielle odetchnęła i zagryzając wargę, podeszła do drugiej toalety. Nabierając powietrza, szarpnęła za klamkę i tak jak za pierwszym razem, zaraz usunęła się w bok, by nie oberwać kulki w łeb.

Ślepy los:
1,4 - kabina jest pusta
3,6 - w kabinie jest mężczyzna, strzela do ciebie ale chybia
2 - w kabinie jest mężczyzna, strzela do ciebie i trafia w udo
5 - w kabinie jest mężczyzna, strzela do ciebie ale chybia a ty oddajesz od razu do niego strzał i kula wędruje miedzy jego oczy.

1

Kabina była pusta i Gabrielle opuściła broń nieco, cicho zamykając drzwi. Zerkając za siebie, by sprawdzić czy ewentualne wsparcie nadciąga, ruszyła do trzeciej kabiny. Tym razem zamiast otwierać drzwi, przystanęła z boku i zapukała do środka, szybko zabierając rękę.

Od razu rozległy się strzały i przez zamknięte drzwi pofrunęły ku Gabrielle dwie kule. Jedna z nich trafiła ja w klatkę piersiową.
Na szczęście miała kamizelkę. Ale to nie uchroniło ja od upadku na ziemię.

Gabrielle poczuła jak kula z ogromną siłą wbija się w kamizelkę i zwala ją z nóg, odbierając dech. Lecąc na ziemię, sama wystrzeliła dwa razy. Jednak czy były to celne strzały już nie wiedziała. Uderzyła plecami o ziemię i otworzyła usta, próbując nabrać oddechu.
Spojrzenie swe wlepiła w błękit nieba, nie myśląc o niczym innym jak o bólu w klatce. Nie wiedziała czy kamizelka okazała się skuteczną ochroną. Skąd mogła wiedzieć, skoro i tak bolało? A obok nikogo z kolegów...
Cudownie!
Chyba musiało trochę minąć, zanim Ramirez otrząsnęła się z szoku?

Mężczyzna wyskoczył w toalety i pobiegł do wyjścia z szaletu. Na jego nieszczęście drzwi się zacięły - musiał nieźle się siłować z klamką, nim ta odpuściła... za ten czas Gabrielle zdążył się otrząsnąć.
Ostatnia szansa...
Mnożnik na refleks i celność, próg 60. Jak przekroczysz, to strzelasz mężczyźnie w plecy. UWAGA, ze względu na swój stan, odejmujesz od wyniku swojego mnożnika 2 punkty.
Jak nie przekroczysz - facet ucieka.

86!

Gabrielle złapała w końcu oddech i gdy mężczyzna wyskoczył z toalety, Gabrielle mogła strzelić, ledwo co się podnosząc. Prosto i celnie. Uciekinier padł, rażony kulką prosto w plecy. Ramirez patrzyła jak pada na posadzkę.
Sama zaraz na powrót się położyła i złapała za radio.
- Tu Ramirez.. jestem cała. Uciekinier nie żyje.
Nadała komunikat i odetchnęła głęboko.

<--- Osiedle przyczep

Gdy tylko znalazł się na miejscu i otworzył główne drzwi, zobaczył leżącego przy nich mężczyznę.
- Ramirez? - zapytał robiąc kilka kroków naprzód i wtedy też dostrzegł kobietę leżącą na posadce.
Ruszył w jej kierunku, by pomóc jej się podnieść. Oczywiście zauważył dziurę po kuli w jej kamizelce.
- Masz wiele szczęścia. - rzucił w jej stronę, gdy pomagał jej wstać na nogi. - Dasz radę iść sama? - zapytał jeszcze.

- No żyję.
Odpowiedziała, jakby była obrażonym dzieckiem, które ciągle musi się z tego tłumaczyć. A powiedziała to dopiero drugi raz w czasie akcji. Chociaż nie była ona lekka. Dwa razy witała się ze śmiercią, która tylko dzięki szczęściu, nie zabrała jej ze sobą. Przy pomocy Noissa podniosła się i zabezpieczyła broń, wciskając ją do kabury.
- Jasne, tylko.. ściągnij to ze mnie.
Mruknęła, zabierając się za rozpinanie kamizelki. Czuła, że się w niej dusi. Chciała z siebie zrzucić ciężar, nie wiedząc jeszcze jakiego siniaka się dziś dorobiła. Ale lepiej on niż dziura w klatce.
Już nie miałaby okazji pogodzić się z siostrzyczką.

Odetchnęła głęboko, jakby zrzucając z siebie największy ciężar. Wdzięcznym spojrzeniem obdarzyła kolegę, jednak nie wypowiadając podziękowania na głos. Spojrzała na typa, który leżał o kilka kroków dalej i zgarnęła włosy za ucho, znowu zerkając na Radu.
- Dzięki.. Też sobie poradziłeś.
Pochwaliła go krótko i bez uśmiechu, bo nie było z czego się cieszyć, gdy jeszcze w uszach piszczało po wybuchu przyczepy, a śmierć była niemal namacalna. Kiwnęła głową na propozycję powrotu i skierowała się do wyjścia z cuchnącego szaletu.
- No to miałeś chrzest, co?
Zagadnęła kolegę, gdy słońce padło na jej twarz.

Miała ochotę się rozciągnąć i walnąć na miękkim łóżku, ale przecież to nie koniec pracy na dziś. Będą pewnie ślęczeć nad papierami do rana, a i przydałoby się jeszcze odwiedzić lekarza. Ramirez w końcu zwróciła uwagę na ramię, która krwawiło... i dotknęła siniaka, na klatce. Skrzywiła się, wyczuwając go pod palcami.
Rozpięła koszulę, pod którą miała biały t-shirt i podwinęła materiał, zatrzymując się.
- Cudownie.
Sapnęła i zaklęła pod nosem po hiszpańsku.

- Jakie karetki? Daj spokój..
Puściła materiał i spojrzała na mężczyznę, kręcąc głową. Kiwnęła nią w stronę wejścia do szalet i ruszyła w stronę reszty kolegów.
- Trzeba zebrać ciała... ciekawe czy opanowali bydło.. Nie ominie mnie przeszukanie przyczepy. A co z laską Philipsa? I z nim! Trzeba przesłuchać tych co pozostali przy życiu. Joder.. chciałam go żywego..
Rozgadała się, idąc w stronę radiowozów w rozpiętej koszuli, z włosami w nieładzie, z raną postrzałową i plamą krwi na koszuli.

zt > osiedle przyczep

Westchnął, wzruszył ramionami, "kobiety".. Po czym ruszył za nią.
zt.