Droga do Sugar Hill

First topic message reminder :

Droga do Sugar Hill to dwupasmowa ulica będąca jednym z rozwidleń Apache Road. By dojechać do miasteczka, to właśnie w nią trzeba skręcić w połowie drogi do Appaloosa City.

Splótł ręce na nagiej piersi. Zacmokał niezadowolony.
- Nie starałaś się - uznał - jakbyś się starała, byłoby dobrze. A ty usiłujesz się samobiczować. Życie Indianina jest cenne a ty go nie szanujesz.

- Bo wszystko dzieje się przeze mnie. Przez to czego nie zrobiłam albo zrobiłam cierpią inni - też splotła rece, ale zgarbiła się. Podciagnela kolana pod klatke piersiowa i oplotla rekami.

- To bez sensu. Przestań się obwiniać. Ile osób ma ci to przypominać? - dodał z wyrzutem.
- Jak to mówią biali... żałosne. Tak. Użalasz się and sobą, bo nie umiesz się pogodzić ze sowim losem i walczyć o lepsze jutro. Wolisz gnić i się obwiniać, sądząc, że ktoś ci wybaczy. A niestety.... wybaczą, jeśli zaczniesz się zmieniać. Bo jak na razie, to użalasz się dla samej siebie, a nie ze względu na innych. Nie nosiłaś żałoby po Connorze, tylko żałobę po sobie. Nie wstyd ci?

Skrzywiła się słysząc te słowa. Ale czego mogła się spodziewać od Lisa? Miała wrażenie, że kiedyś Indianie byli zupełnie inni. Albo raczej to ona była czarną owcą, która tak okropnie sobie nie radzi. Sama ze sobą, najbardziej. Nie odezwała się, opierajac czoło o kolana.

Magua zaczął się kiwać, do przodu, do tyłu. Przymknął oczy, zastanawiając się nad czymś.
- Pogódź się z jedyną rodziną jaką masz. Dbaj o sobie, módl się. Porozmawiaj z tym, których straciłaś i powiedz im, że dla nich zaczniesz żyć. Bo jak na razie tego nie robisz. Chcesz być szamanką, to żyj, Liluye. 
Dotknął jej ręki, a Liluye poczuła tylko głód na ramieniu.
- Przeżyłaś ty siedem dni. Teraz musisz wrócić do ludzi i żyć z nimi w zgodzie. To ma być powrót z podniesioną głową.

- To nie ja uciekłam bez słowa - pokręciła głową, wciąż nie patrząc na Maguę. Chociaż poczuła zimno i dostała gęsiej skórki. Westchnęła lekko.
- Mowa o Loco i Naiche? - obróciła głowę w stronę szamana, wciąż opierając ja o kolana. W końcu straciła teraz całkiem sporo osób. Dosłownie i w przenośni. Zamilkła na dłuższą chwilę.
- Zobaczymy się jeszcze? - zapytała troche niepewnie.

Pokiwał głową, jakby przytakując.
- Jeśli czujesz, że to im się należy. Liluye, zostaw przeszłość za sobą - poradził jej - jeśli to zrobisz, odpoczniesz, jeśli odpoczniesz, będziesz miała wizje. Będziesz je kontrolować. Nie będziesz zdana na ślepy los.
Znowu poczuła zimno.
- Tak. Ale nie wiem kiedy.

- Dobrze.. niech tak będzie - pokiała głową zmeczona.
- Co mam zrobić z bratem? - obserwowała Indianina uważnie, spod przymkniętych powiek.

Odwrócił głowę i uśmiechnął się - a tak przynajmniej się zdawało dziewczynie.
- Pozwól mu żyć. To dorosły człowiek, który szuka swojej ścieżki. Oboje szukacie. Zajmij się swoją a jemu daj odetchnąć.

- To nie ja nalegałam na mieszkanie razem. Ani na nic innego - westchnęła. Jakby to była jej wina. Że proponowała pomoc. Odwróciła wzrok.
- Nieważne. I tak jak widać sobie radzi. Tym lepiej.

Znowu pokręcił głową.
- Mieszkanie razem nic do tego nie ma. Tu nie chodzi o pomaganie. Pomaga się jak ktoś prosi. Nie możesz po prostu sterować czyimś życiem - odparł. 
Magua nagle zaczął palić fajkę, a dych doszedł do nosa kobiety.
- Bądź przyjacielem ale nie prowadź za rękę jak ślepe dziecko, gdy ty sama ledwo widzisz.

Zmarszczyłą nos, bo nie lubiła dymu. Nawet tego nieistniejącego.
- Nieważne. Grunt, że sobie radzi. Z moją czy bez mojej pomocy - wzruszyła ramionami. Zerknęła na zegarek. Sally powinna już być. Może był coś do roboty w domu.

- Musisz zacząć widzieć. Nie możesz pozwolić, byś skończyła jak Onawa, która myślała, że się ocknęła, a ciągle śniła. Nie możesz. Wtedy będziesz szamanką. Możesz wiele zobaczyć, ale wpierw zapanuj nad ciałem. 
Po tych słowach nie usłyszała jego głosu. Ani nie poczuła dymu, ani nie ujrzała już mężczyzny.
Po kilku minutach jednak przybył ktoś inny - Sally. Gotowa zabrać ją do domu. 

/zt dla Liluye