Dom Grubego Jima

/ początek, 19.09, 16:30

Po kolacji z Sally, po rozmowie z Hannah czuł się jakoś odprężony, aż dziwne. Nie zmieniało to faktu, że nadal był posągiem z alabastru. Miał tyle do roboty. Od groma! Musiał się pogodzić z myślą, że Cooper, gnój jeden, mu porozpieprza całą dokumentację, którą on własnoręcznie układał przez noc, siedząc nad papierami z kawą. Najwidoczniej znowu sobie nockę zarwie, no nic. Jak ostatnio gadał z Bakerem o swoim motocyklu, to ten jednośladowiec zostawił w warsztacie, w którym - o czym nie wiedział - ktoś podłożył podsłuch. Za dużo się działo, niestety. Nie mogło być spokojniej?
Ale zajechał swoim nowym, nowiuśkim, czarnym z matowym zaklepaniem, motocyklem, o czym Jimbo mógł być uświadomiony na dwie minuty przed dotoczeniem się do okna. Will zszedł i zapukał.
- Benton, otwieraj, wszyscy wiedzą, że zaraz i tak wyłazisz, by punktualnie zgarnąć Crystal dla siebie w Heaven's - zarzucił, opierając się bokiem o ścianę tuż przy drzwiach. Ot, jakby Grubemu zechciało mu się przylutować na dzień dobry.

Niestety. Mankamentem, ostatnimi wadami i problemami Świętych było to, że każdy z osobna i razem miał swoje tajemnice. Jakby zapomnieli o zasadzie zaufania i rodziny. Niby z rodziną wychodzi się dobrze tylko na zdjęciu, ale u nich akurat to nie działało, jestem tego pewna. Faktycznie spostrzeżenie Sally i Betty oraz ich wygłoszona Parkerowi nie raz i nie dwa prośba o to, by wszyscy ponownie mieli podobny kontakt, jak kiedyś, zastanawiała Williama. On jednak sam sceptycznie do tego wszystkiego podchodził, jak zawsze zresztą.
Może to i dobrze, że się nie widzieli. Pierdolenia ciągle o tym samym już naprawdę nie chciało mu się słuchać. Zwłaszcza, że on jak załatwił tak załatwił. Więcej od siebie do dodania nie miał, a inni wymagali.
- A masz butelkę, by rozbić? - spytał i zaraz wzruszył ramionami. Chyba od zawsze miał problem z dogadaniem się z Jimem. - Małe, miłe urozmaicenie będę miał dla ciebie, Jim - rzucił, zerkając na mężczyznę. - Akurat na wyjazd, który tam planujecie.
Oho, gdyby Święci ćpali to na pewno mozna by pomyśleć, że to o narkotyki chodzi.

Jimbo tak spojrzał, jakby się bał, że Parker ma mu zaraz zaproponować coś, czego nie robił zazwyczaj. Może powinien spytać czy Jim zajmuje się piercingiem? To byłoby ciekawe, na pewno.
Księgowy sięgnął do połów swojej skórzanej kurtki, by z wewnętrznej kieszeni wyciągnąć zgięty dwa razy na pół papierek.
- Pewnie brak ci twojej maszyny, więc... - wzruszył ramionami, podsuwając mu świstek, który okazał się dowodem rejestracyjnym na motocykl Parkera. Ten starszy, oczywiście. - ...tobie się bardziej przyda. Na razie stoi w warsztacie na przeglądzie.

Pewnie jakby chciał kolczyk sobie między nogami zrobić to by nie mógł już tak śmiało się zwrócić. No, chyba że byłby laską, a przynajmniej jestem jako autorka takoż przekonana! Ale kto wie, kto wie jak to się skończy.
Parker nawet nie siłował się z przetrzymaniem papierka, żeby tylko go nie rozerwać na dwie części. Zresztą, Jim początkowo mógł nie dowierzać, a takie chociażby było jego podejrzenie na pierwszą chwilę. Może i spodziewał się wyrazu wdzięczności, co też miało miejsce, ale nie spodziewał się, że jego żebra zostaną zmiażdżone. Jak go objął, to pewnie od razu Will wyczuł, jak coś zaczyna w nim pękać i nie była to skamielina zwąca się jego sercem, a to, co ochraniało jego marne płuca. Aż ciężko odetchnął. Boże, jak on tak obejmował Baby, kiedy u niej siedział, to Will już jej współczuć, ale jasne - poklepał Jimbo po plecach (bo tylko taki ruch mógł wykonać).
- Ta, u Bakera zostawiłem, by wszystko sprawdził czy jest w porządku, więc tam od razu będziesz mógł sobie zgarnąć - wyjaśnił. - Można rozpić - jak widać, przez następnie dni czy tygodnie Will będzie trenować siłę i wytrwałość swojej wątroby.
I tak, na pewno lepiej było mieć Świętego po swojej stronie niż po przeciwnej, znacznie wrogiej. Zwłaszcza, że Jimbo należał do tych, co nie patyczkowali się.