Cukiernia Altmayerów

Parterowy budynek wpisujący się w otaczające go budowle - białe ściany z zewnątrz, czerwone dachówki na dachu. Nad wejściem do cukierni widnieje ogromny szyld z nazwą. W sezonie wystawione są przed cukiernię stoliki, przy których można usiąść i zjeść ciastko lub loda. Część sklepowa wygląda dosyć standardowo - wzdłuż biegną chłodnie z cukierniczymi wyrobami - głównie z tymi, które wymagają chłodniejszej temperatury, by się nie rozpłynąć! - a z tyłu, na półkach, stoją tace z innymi pysznościami. Za ladą stoi miła, krzykliwa i dosyć konkretna ekspedientka w średnim wieku. Stąd też można przejść do zaplecza, gdzie odbywa się cały proces tworzenia tych słodkości - zakład posiada dwie cukiernie (czyli pomieszczenia, w których szykuje się ciasta) wyposażone w odpowiednie maszyny - od ubijaczek po mieszarki; a przy ścianach stoją ogromne chłodnie. W jednej z cukierni znajduje się tradycyjny, kaflowy piec, a druga korzysta z nowoczesnego, elektrycznego pieca. Pomiędzy tymi pomieszczeniami znajduje się magazyn, w którym przetrzymuje się wszystkie składniki. Przy wejściu na sklep mieszczą się pomieszczenia socjalne, czyli szatnia i łazienki.

- Ejej, niby czemu wygląda na co innego? - spytał i zmarszczył brwi. - Gadam z tobą i nie uciekam! Niejeden by uciekł, uwierz mi lub nie, ale uciekłby! - zaśmiał się. Najwidoczniej Pepe wszystko rozumiał tak, żeby mu pasowało. Albo już takie dziury na bani miał, że przestawał ogarniać życie, choć to nic dziwnego jego przypadku.
- To akurat swoją drogą - parsknął. - I wiesz, wyzwolenie. Seks tu i tam, aborcji za dużo, ale co się dziwić, jak tyle seksu ludzie uprawiali i połowa zapomniała kto z kim, jak i jak się nazywają, hahah, bogowie, szkoda, że wtedy się nie urodziłem - mruknął i podrapał się po nosie, a uśmiechem odpowiedział na pożegnanie Jess, za którą patrzył jeszcze przez chwilę.
- Domyślam się, bo inaczej by ciebie w Santa nie było, nie? - taki cwaniak. A jak się Rita nachyliła to Pepe po chwili się przybliżył do ciemnoskórej.
- Po co mam skołować, jak sobie ogarniam co jakiś czas zapas? - spytał ze śmiechem. - Nie będzie z tym problemu - uśmiechnął się szerzej do Rity. - Ani jednego, ani tyci-tyci, da się załatwić, tylko musiałbym do motelu podbić.
I przyjrzał się Bishop.

- Daj chociaż dwa argumenty, żebym ci przyznał rację, że się boję, serio - powiedział Pepe. I zachowywał się tak, jakby faktycznie zaczął zastanawiać się nad tym czy się boi, czy nie. Może zacznie, jak już go Jess zostawiła?
I zauważył te zmianę. Zauważył, jak szybko neurony i w mózgowiu Rity zaczęły przetwarzać się informacje, jak pojawiał się z początku słaby, a potem zauważalny błysk w oku ciemnoskórej Arizonki, gdy tylko wspomniał o ziole. Pepe był spostrzegawczy. Ale nieraz więcej sobie dopowiadał tego, co chciał zobaczyć.
- No to idziemy, szkoda marnować czasu! - powiedział wesoło, zapłacił pewnie i zaraz z Ritą mogli ruszyć do Flamingo.

/ zt, Pepe i Rita, Flamingo ->