30.07.2013 Skittles - Smith

Skittles wykręcił numer do Smitha, siedząc na starej kanapie w domu Cath, wkładając Milo pod paszkę termometr.

Smith właśnie siedział na plaży z drinkiem w łapie i relaksował się patrząc na ocean. 
Z radością jednak odebrał telefon od Skittlesa, tka tęsknił za jego słodkim głosikiem.
- Czego?

- Gówna psiego. - oznajmił, po czym się rozłączył. Po czym znowu zadzwonił.
- No cześć, co słychać?

- A nic, siedzę, myślę... kontempluję - odparł - domowe przedszkole tu mam, nowego dzieciak mi przywieźli na tę moją kolonię. Wszyscy zdrowi i bawią się aż za dobrze.

- I jak tam ten nowy dzieciak? Przeruchał już te twoje laski, czy jeszcze nie? - zaśmiał się głupio. Tak naprawdę Skittles nie miał odwagi dzwonić bezpośrednio do Ducka - chociaż przecież mógł. był chujowym ojcem.

Smith milczał chwilę.
- Dobrze wiesz, że ten dowcip akurat nie jest na miejscu, Skittles.

- Nie na miejscu był ten mały chujek, który zerżnął Sabrinę. Nie mój dowcip. - oznajmił, poważniejąc momentalnie.
- Co tam u dzieciaków? - ponowił pytanie.

- Możemy nie ruszać tego tematu, Jackson? - zapytał cicho - Zresztą, po kłopocie. Ostatni z chujków poszedł się jebać.
Upił nieco swojej Krwawej Mary.
- Duck chyba jest zły, ze się do niego nie odzywasz - odparł - Sabrina nie wychodzi z pokoju a Regina pali trawę i kradnie samochody.

Nie zdziwiło go to, że Duck jest obrażony. Nie zdziwiło go też, że Sabrina nie wychodziła z pokoju. Ale to, że Redżajna pali trawę i kradnie samochody...
- Co ją, kurwa, pojebało? - zapytał, prychając pod nosem.

- Najwidoczniej. Albo chce zwrócić na siebie, kurwa, uwagę. W sumie... - zastanowił się chwilę - teraz wszyscy skupiali się na Sabrinie. Ducku... boże.

- Muszę kończyć, Tonic. Zupka chińska mi się przypala. - i nagle rozłączył się.