Sad pomarańczowy

// 23.07.2013, godzina 15:10

Emanuel Santiago, jak zwykle – pracował w swoim sadzie. Chociaż nie był to jeszcze pełen sezon na te owoce, to i tka miał ręce pełne roboty. Musiał przygotować nie tylko rośliny, ale też przetwory – soki, konfitury, susz. Dziś zamówienie miał spore, kucharz z Hotelu „California” zażyczył sobie skrzynkę dżemu, kilka zgrzewek soku i aromatów.
- Ach, Emma!
Młoda pokojówka zaszła do sadu, by odebrać zamówienie. Zdziwiło to nieco sadownika, taka krucha, mała, słaba dziewczyna ma nieść te skrzynki? Od razu się zaoferował, że jej pomoże.
- A co to za impreza będzie, co?
- Jakieś przyjęcie z koktajlami... nad tym starym basenem...
- Ohoho, jacyś specjalni goście przyjechali?
- Widziałam pana Amaro... i taka parę, co chyba się zna z panną Loveless. Mówiła, ze to specjalni... wizytatorzy!
- Ohohoho! Specjalni. To brzmi jak urząd skarbowy!
- Lepiej niech pan nie straszy, bo wszyscy prace stracimy!
Mężczyzna się zdziwił.
- No... tak, bo, widz pan – Emma niepewnie zaczęła się tłumaczyć – hotel chyba ma spore długi.
- Długi? Ale przecież... panna Loveless...
Wie pan co... - Emma nieco się wystraszyła. Wzięła skrzynkę z konfiturami i zaczęła iść w stronę bramy – ja... ja sobie już sama poradzę!
/zt

// 27.07.2013, koło godziny 10 rano

Emanuel Santiago wstał dziś w niezbyt dobrym humorze. Wszystko przez ten cholerny deszcz! Musiał szybko zebrać się do sadu i zebrać z pola wszystkie narzędzia, które mogłyby nie przeżyć takiej ilości wody. Jak tu leje - to an całego! Wziął też swój meleks i postanowił go schować w szopie - lepsze to nic wystawianie go na najbliższe dni na deszcz. 
Wsiadł więc do niego i zawiózł do schowka. Zdziwił się jednak, widząc, ze ten... był otwarty.
Spojrzał na kłódkę, która leżała obok. Nie zauważył? Fakt, przez tydzień tu nie zaglądał, zajęty innymi pracami, a narzędzia trzymał w innym schowku. 
Pchnął drzwi do schowka i... zaniemówił, gdy zobaczył kto w nim się ukrywa!..

<---

Tammy byla na spacerze gdy zastal ja deszcz. Nie chcac wracac do pokoju i szukajac schronienia, dotarla az tutaj. Pobiegla do szopy i Emanuela
- Dzien dobry..
Urwala, gdy sama dojrzala...

Emanuel właśnie klęczał nad młodą dziewczyną. Leżała między jakimiś skrzyniami, na starym kocu i plandece. Tammy mogła dojrzeć jaj odrapaną twarz - Emma, pokojówka, była nieprzytomna.
- Dzwoń po karetkę! -zawołał Santiago.

Tammy kojarzyla pokojowke i slyszala o jej zaginieciu, ale widok Emmy tak blisko hotelu byl zaskakujacy. Ruda myslala, ze ta jest juz daleko stad! Patrzyla na dziewczyne i dopiero krzyk mezczyzny ja obudzil. Pokiwala glowa i drzacymi rekami wyciagnela telefon. Na szybko wykrecila numer alarmowy.
- Potrzebna karetka do sadu przy hotelu Kalifornia.. Nieprzytomna dziewczyna... Nie wiem

Mężczyzna wziął dziewczynę na ręce i zaniósł ją do swojego meleksu, by podjechać z nią do głównej drogi. Spojrzał na Tammy i kazał jej sprawdzić, czy w szopie nie ma żadnych rzeczy osobistych dziewczyny.

Tammy popatrzyla za mezczyzna i ze wspolczuciem pomyslala o Emmie. Gdy zostala sama, weszla do szopy glebiej i podeszla do miejsca gdzie spala pokojowka. Przykucnela i rozejrzala po kocu oraz skrzynkach.

44

Tammy chciala byc skupiona, by pomoc ale nie wiedziala jak. Ciagle tluklo jej sie pytanie w glowie Dlaczego Emma tu lezala? Ukrywala sie? Ale przed kim? Az ruda rzucila spojrzenie za siebie ale wrocila do szukania, wmawiajac sobie, ze jest bezpiecznie.

Tammy przeturlała jakieś słoiki, uzmysławiając sobie, że biedna Emma musiała chować się tu od momentu wydarzeń ze śmiercią. Tak bardzo było jej żal biednej pokojówki! Gdy zaś znalazła szmatę, przypominającą opatrunek, nie od razu wiedziała co o tym myśleć.
Ktoś tutaj z nią był?
Aż sięrudzielec rozglądnął jeszcze raz, szukajac kolejnych znaków obecności innych osób.

Ok choćby niebo poruszyła, to nie było szans. Tammy podniosła się i wyszła z szopy, spoglądając w stronę hotelu. Rozglądnęła się po sadzie i ruszyła w stronę hotelu. Biegiem, by zobaczyć co jest z Emmą i nie narazić się na gniew ojca.

zt

/30.07.13 z PŁONĄCEGO INFERNO I OMG

Przybiegli z hotelu i gdy spanikowana Eva stwierdziła, że są o bezpieczniej odległości przystanęli.
- Kurwa. Kurwa kurwa kurwa. CO TO BYŁO?? - i walneła się na trawę kaszląc.

<--- Hotel

Gabrielle prowadziła męża (choć powinno być na odwrót!), byle jak najdalej od płonącego hotelu. Rozglądając się za siostrą i przyjaciółmi, miała nadzieję, że wszyscy wyjdą z pożaru cało.
- Consia! Nate! Gdzie jest moja siostra!
Puściła męża i zrobiła krok w stronę hotelu ponownie. Nie mogła spokojnie stać, gdy jej siostry tu nie było!
- Muszę po nią wrócić!

Chwycił żonę i nie pozwolił jej biec dalej.
- Czekaj, czekaj, spokojnie, ja... ja pójdę!
O nie, prędzej sam tam się zaczadzi, niż pozwoli Gabrielle i Consueli zdechnąć na wakacjach.
Puścił Gabrielle i pobiegł w stronę "Californii"

/zt - hol

Gabrielle po raz drugi zakochała się w swym mężu i opadła na trawę, błagając w myślach wszystkich świętych (ale nie tych z ow!) by Nate i Consia do niej wrócili.

/hol, hotel California

Sasha, wraz z głuchym Rufusem, Liluye i Evą trafili do sadu. Blondyn pewnie właśnie przeżywał fakt, że spłonął cały jego dobytek. Na szczęście jednak miał kota i może zaliczy na smuta. Znaczy on tak wcale nie myślał, ale narratorka miała taką nadzieję, bo aż szkoda chłopakiem czasem pisać, taki biedny jest!
Pewnie był dosyć przejęty, no ale jak to facet - za wiele nie pokazał, nie? A łzy pewnie wycisnął mu dym!

Lil usiadła na trawie, kaszląc i rozglądajac się na tych, którzy wybiegają i już tam są.
Oczy miała załzawione i czerwone, wytarla je wierzchem dłoni.
- Eva, Sasha, jesteście cali? - spojrzała na nich,

-> z holu
Florencio chroniąc swoje włosy gdzieś złapała po drodze Carmalitę i wyprowadził ją do sadu. Ta nic nie mówić puściła go i pobiegła pędem ile kaszel na to jej dał, do swojej siostry. Rzuciła się jej na szyję.
- Tak się bałam! - powiedziała zalana już łzami. Po czym wróciła do swego "męża".
- Jesteś cały, nic ci nie jest?- spytała zatroskana.

---->

No kurwa, no nie. Jeśli miałaby wybór, to wróciłaby do pokoju i czekałaby na Śmierć. Jej wizyta byłaby pewnie dużo bardziej przyjemna, niż znalezienie się w psich łapach Poopera.
Kiedy Cooper tak szedł, w slow motion, trzymając ją na rękach, nie zwracając w ogóle uwagi, że dziewczyna ma całkiem sprawne kończyny dolne, nagle zza jego pleców rozbłysł potężny wybuch.
Cooper się nawet na niego nie obejrzał, gdyż w tym momencie myślał, że jest cool.

- Co? Nie. Nie wiem. Żyjemy? Kurwa, to było.
Leżała na trawie, patrzyła na niebo i łunę która okalała sylwetkę hotelu.
- Gdzie te smoki co rozwaliły nam miejscówkę?

Gabrielle popatrzyła w stronę hotelu i widząc jak Nate idzie z Consią na rękach, poderwała się z ziemi. Wybuch za plecami Coopera, aż oślepił policjantkę, która zakochała się w mężu po raz trzeci. Wyglądał jak bohater z filmów pełnych efektów specjalnych.
Gab chwilę podziwiała obraz a potem pognała, by wpaść w ramiona siostry i męża.
- Dios mio! Nic Wam nie jest?

<--- hol

No tak, Bobby z Joan też tam gdzieś byli. Pewnie zastanawiali się, co do cholery się stało, że hotel stanął w płomieniach. I czy ktoś zawiadomił straż pożarną i policję i karetkę... Pewnie tak, ciężko było nie zauważyć tej pożogi.