Dom Wdowy Mayer

First topic message reminder :

Niewielkich rozmiarów, jednopiętrowy dom, w który zwykła mieszkać znana wszystkim wdowa Mayer, wraz ze świętej pamięci już synem.
Podwórko przed domem zawsze jest w miarę zadbane, białe, wykrochmalone firanki wiszą w oknach, a cudowna aura pobożności bijąca z tego miejsca widoczna jest aż z satelity.

30+3*5=45>40

Zaczął się coraz bardziej przyglądać i zagłębiać, aż w końcu zobaczył, ślady po benzynie. Założył na jedną rękę rękawiczkę i przejechał palcem po śladzie, przyłożył go sobie do nosa, powąchał. Tak, był już pewien, że to benzyna.
Aż podskoczył gdy blond włosa dziewczyna z bajecznym tyłkiem zaglądnęła mu przez ramię i zapytała czy coś znalazł. Odwrócił się w jej stronę.
- Kobieto, chcesz żebym dostał zawału? Ja najmłodszy już nie jestem. - Powiedział cicho lekko ją ganiąc. - Jak widzisz sierżancie. - Wskazał jej na ślady benzyny i ruszył dalej, chciał się dowiedzieć gdzie to wszystko prowadzi.

Lola wzdrygnęła się, gdy postać przed nim podskoczyła.
-Co? co?!-zapytała, przestraszona, pewna, że znalazł coś strasznego.
Aż jęknęła z zawiedzeniem, gdy okazało się, że powodem jego reakcji była ona sama! Jeju, pracowali w policji, nie mógł dawać się tak zaskakiwać, nie?!
-Dobra, dobra.-machnęła ręką lekceważąco i nawet się głupio uśmiechęła.
Naprawdę trzymanie jednej emocji jej nie wychodziło.
-Aha. No. Benzyna. Interesujące.-powiedziała poważnie, wgapiając się w ten ślad.
Uniosła brew i udawała przez chwilę, że to jest naprawdę fascynujące.
-I co dalej?-spytała, nie popisując się przesadną cierpliwością.-Bo... po tym raczej nie odnajdziemy tych zbójów, nie?-zgadnęła, choć cholera ich wiedziała! Może teraz odnajdywali ludzi po benzynie? Jakieś... oddechy może utkwiły się we wzorze chemicznym paliwa albo kij wie co innego?

30+3*5=45=45 - ;/

Szczerze powiedziawszy to chyba pierwszy raz ktoś mu tak przeszkadzał w pracy, no i w momencie gdy zauważył jej obecność to skutecznie wybiło go z rytmu, ale wciąż starał się coś wypatrzyć. Jak widać nieskutecznie. Ciekawe czy Lola potrafiła pracować wtedy, gdy ktoś jej gadał nad głową. Niczego nie zauważył, cholera, a miał wrażenie, że był tak blisko.
Korzystając z tego, że póki co nic nie zauważył to postanowił podpytać trochę policjantkę.
- Czytałem akta - zaczął cicho - i syn tej Mayer między innymi zaatakował czerwonych. Myślisz, że rdzenni się mszczą? - Może ta policjantka się z nim podzieli swoimi przemyśleniami. Może ogarnia coś więcej aniżeli tylko rozpraszanie technika.

Lola nie potrafiła wyczuwać takich rzeczy jak na przykład fakt, że mogłaby komuś przeszkadzać. Co? Ona? Nieee, to niemożliwe! Poza tym udało mu się za pierwszym razem dzięki niej, nie? Nie może zawsze być zbyt kolorowo!
Zmarszczyła brwi, gdy jej nie odpowiedział.
Momentalnie wpadła w szał, zdając sobie sprawę, że zachowywał się zupełnie jak Skittles. Zignorował jej pytanie i zadał własne. No co za cholera! A może to była taka cecha osobnicza mężczyzn? Jeju, jak dobrze, że Naiche taki nie był!
Lola spięła się dosyć mocno, gdy Alexander zapytał ją o Indian. Zamrugała oczyma i zrobiła rybkę.
Nie, no przecież nie będzie wsypywać Naiche!! Pierwsze co mogłoby się podsunąć komukolwiek po jego zeznaniach, to to, że to właśnie on byłby odpowiedzialny za tą zemstę!
BOŻE!!!
Odchrząknęła.
Jak go wyprowadzić z tego myślenia?
-Możliwe, że to ktoś... od nich.-zaryzykowała stwierdzenie, ostrożnie.-Ale nie byłabym zbyt pochopna.-dodała praktycznie od razu.

30+2*5=40<45 - kostki mnie nie lubią :/

No i znowu nic, kompletnie nic nie potrafił zauważyć. Może jakieś inne ślady są tu gdzieś w okolicy. Był generalnie dosyć mocno zdenerwowany, że niczego nie mógł znaleźć. Tylko ten ślad po benzynie, ale co on z nim zrobi? Sprawdzi na jakiej stacji tankowali, przecież tu jest tylko jedna stacja?! To mógł być każdy, dosłownie każdy mieszkaniec.
Przyglądał się dokładnie Loli gdy zadał jej pytanie, a czemu zignorował jej własne? Bo było zbyt oczywiste? Winchester wnioskował, że panna Lolanna potrafi myśleć, a więc odpowiedzi na takie pytania były idiotyczne. Ciekawie się zaczęła zachowywać gdy usłyszała jego pytanie, oj ciekawie.
- Aha. - Skwitował tylko, to chyba najgorsza odpowiedź jakiej mógł użyć. Ciekawe czy ją coś łączyło z tymi rdzennymi. Możliwe. Trzeba będzie to sprawdzić, bo jeżeli to miałoby przeszkodzić w śledztwie to Martinez powinna być odsunięta od śledztwa.
Alexander wrócił do szukania jakichś dowodów, a nie poszlak.

Lola miała ochotę mu przywalić. Mocno. W nos. I zobaczyć, jak jego twarz oblewa krew. Był totalnie taki sam jak Charles. Jeszcze tylko brakowało, by pojawiał się znikąd.
-No.-powiedziała z przekonaniem, nie ukazując swojego zirytowania.
Westchnęła.
-Wiesz. To małe miasteczko. Trzeba być ostrożnym.-mruknęła, brzmiąc już obojętniej.-Tak samo z Brown'em...-postanowiła, że zasypanie go infromacjami to najlepsza metoda dywersji.-...to jak zabawa w Jengę, gdzie każdy klocek może zawalić całą wieżę. Wszystkie elementy są ze sobą zbyt mocno związane.-wzruszyła ramionami.
To było takie przykre, że mówiła przy okazji o sobie.
-...a zwłaszcza, że we wszystko miesza się ktoś z zewnątrz.-odrobina tajemniczości. To też dobra technika.

Nie wiedział czy był jak Charles, wiedział tylko, że nie mówił gdy zwyczajnie nie musiał. Po co gadać głupoty jak można milczeć. Jak to brzmiała bardzo mądra maksyma mowa jest srebrem, a milczenie złotem i czasami warto było się do niej odnieść.
- No to bądź ostrożna i panuj nad emocjami. - Alexander lekko się do niej uśmiechnął i poszedł dalej. Na jej wspomnienie o mieszaniu się kogoś zewnątrz zaśmiał się. W końcu gdy on tutaj już żył prawie dwie dekady to ona jeszcze srała w gacie.
Znalazł jakieś ślady samochodu, były to spore opony, więc pewnie jakiś pickup. Oczywiście pierwsze co zrobił to obfotografował ślady, bo to może się przydać na pewno. Miał jeszcze nadzieję, że coś może znajdzie.

Lola zacisnęła pięści i zdusiła w gardle przekleństwo.
Dlaczego on obracał jej słowa w ten sposób, by ją zdenerwować?
-No to przecież jestem, tak?-burknęła, nie opuszczając go na krok.-Dlatego mówię, że nie można być pochopnym, tak?-dodała, dalej trochę zgaszona.
Zmarszczyła brwi.
-Co cię tak bawi? Buendia? Smith? Gang z Tucson? Neonaziści z okolicy?-spytała, unosząc wysoko brwi.
Kompletnie nie miała pojęcia co wywołało jego atak śmiechu.
-Jeju. Najwyraźniej niepotrzebnie się z tym pałowaliśmy tyle, skoro dla ciebie to taka lekka, prosta robota.-nie potrafiła nie być urażoną.-Witaj, bohaterze.-mruknęła cicho, przewracając oczami.
Zatrzymała się i przyglądała się temu, co robi w ciszy.
-Idę zobaczyć jak idzie Gabrielle z Mayerową.-mruknęła jeszcze, obrażona, po czym obróciła się na pięcie i podreptała w stronę "mniejszego zła". Jak się z nią spinała to przynajmniej wiedziała na czym stała!

30+3*5=45>40

Lola trochę za dużo gadała dlatego wybijało go to z rytmu. Z reguły był przyzwyczajony do tego, że dużo myślał i takie pogaduszki ze strony panny Lolanny niezbyt mu przypadały to gustu i jej super hiper ultra rady, które pasowały bardziej do kąciku porad dla samotnych kobiet, a nie dla doświadczonego policjanta.
Jak zapytała go o to co go tak bawi, to aż chciał wycedzić: twoja stara, ale powstrzymał się, bo takie teksty bardziej pasowały do nieopierzonego młokosa, aniżeli do dojrzałego, prawie czterdziestoletniego mężczyzny.
- To jest dobry pomysł. - Odpowiedział jej tylko na to. Może Winchester był antypatyczny, ale po prostu był profesjonalistą. Dlatego nie podrywał współpracownic, a w pracy skupiał się tylko na niej. Przynajmniej jak sprawa była bardzo ważna.
Ruszył w stronę krzaków, bo wydawało mu się, że coś tam jest.

30+2*5=40=40

Alexander zauważył porzucony kanister, jednak nic poza tym wszystko tutaj było zadeptane, a może on faktycznie był ślepy, bolały go oczy, cokolwiek. W każdym razie nic nie zauważył, może wziąć ten kanister i go zabezpieczyć, wyciągnął chyba największą torebkę foliową do zabezpieczania dowodów jaką miał, założył obie rękawiczki i wsunął kanister tam zamykając go w folii. Może ktoś inny ogarnie więcej z tego, bo Winchester w tej chwili nic nie potrafił wyczytać.

Alexander miał chyba jakieś kompleksy skoro jej nakreślanie sytuacji nazywał radami. Albo po prostu Lola nie potrafiła rozmawiać z ludźmi nie okraszając przy tym swojej osoby zajebistością, która od niej biła na każdym kroku. I może właśnie ta cecha sprawiała, że czuli się gorsi. Pouczani. Bo przecież była taka super, nie?
Taka super, że nie potrafiła panować nad emocjami. I chciała jednocześnie stać po obu stronach barykady. Jeju, naprawdę wolała się martwić doborem koloru paznokci do ubrań, a nie faktem, że jej chłopak jest prawdopodobnie zamieszany. Albo że jej przyjaciel coś kręci. Albo że przyjaciółka z liceum próbuje wykonać akt zemsty na kartelu narkotykowym i prawdopodobnie jest przez nich ścigana, i może zginąć, a Lola nie może nawet powiedzieć jej siostrze, że ją widziała.
To było straszne!
Lola podleciała do Gabrielle i po kryjomu przed Mayer'ową objaśniła jej sytuację z Harperem, starając się jednak za dużo nie zdradzać. A chwilę potem gnała przez osiedle do Księżniczki. W końcu to niedaleko, nie?

/zt => dom Jonathana

30+3*5=45<50

No to nic nowego nie znalazł. Rozejrzał się jeszcze wkoło, chwycił kanister, oczywiście zapakowany w tą folię. Nic już niestety nowego nie znajdzie. No to będzie trzeba wracać na komisariat i napisać jakiś raport co znalazł. Może ktoś znajdzie jakieś odciski palców na kanistrze. Zobaczymy.
Pożegnał się jeszcze z Mayerową oraz sierżant Ramirez i pojechał z dowodami.

/zt

Gabrielle odwiozła wdowę do koleżanki dewotki i wróciła do domu.

zt

---> Posterunek 8/10 8:00 am

Wiedziałem że policja już tu szperała, i pewnie już nic nie znajdę, jednak jeszcze raz postanowiłem przyjrzeć się jej mieszkaniu. A właściwie temu co było w środku. Minąłem taśmy i wszedłem do środka, rozglądając się w okół własnej osi. Skoro Mayer była przywódcą - aż w myślach się skarciłem na samo wspomnienie Mayer = Przywódca.
Musiała coś mieć w domu, może jakieś pomieszczenie, może papiery, może piwnica. Miałem kolejne pokoje, tylko na chwilę zatrzymując się przy regałach.

22+5*3>30 - znajdujesz w jednej z szaf strój członka Ku Klux Klanu, w drugiej zaś swoisty arsenał broni (3 strzelby, dwa glocki i naboje)

- Co my tu mamy, to kurwa ja już wiem - mruknąłem, poprawiając rękawiczki, zacząłem przeglądać głębiej szafę.
- No proszę - dodałem widząc strzelby, zastanawiało mnie czy brały udział w strzelaninach któryś. Zacząłem grzebać dalej między półkami, musiało coś tu być, papiery, kwity, notesy spotkań adresy...
- Kurwa - grzebanie miedzy gaciami Mayenowej do przyjemnych nie należało.

22+5*6>50 - znajdujesz w szafce nocnej fotografie wdowy z grupa mężczyzn i zdjecie Jacoba i Naiche, których twarze sa poskreślane i zdjęcie stacji benzynowej Skittlesa i wycinek z gazety z ogłoszeniem o uroczystości dojrzewania Emmy Whiteoak

Wygląda na to że planowali ten skok, czyli Mayer miała grubo za paznokciami, czyli co nie ma co żałować że poszła do nieba, tfu piekła. Ok ale kim są ci ludzie ze zdjęcia z Mayerową. McConnor powinien wiedzieć znać ich. Czyli tych dwóch jest na celowniku Ku Klux Klanu, mogą się mścić. Musiała ich bardzo nienawidzić skoro przyglądała się im przed każdym zaśnięciem. A może to taka miłość platoniczna była.
- Kurwa kim są pozostali? - przyglądałem się zdjęciu, po czym ponownie zająłem się za wertowanie kolejnych szafek. Rozejrzałem się po pomieszczeniach, szukając biurka, biblioteczki lub czegoś gdzie mogło być coś więcej niż tylko zdjęcia.