15.05.2013, Cooper - Damon

Cooper siedział nad aktami i papierzyskami w sowim biurze w Appaloosa. Spojrzał na zegarek, policzył coś w głowie i podniósł słuchawkę telefonu stacjonarnego.
Wykręcił numer na Florydę.

Damon odebrał po dłuższym czasie, dobrych kilka sygnałów, gdy zdawało się, że już nie odbierze.
- Co tam, Nath?
Przez chwilę słychać było szumy i głosy, potem trochę ucichło.

- Stęskniłem się, głupku - mruknał do słuchawki. Leżał z głowa na blacie biurka, usiłując nie zasnąć.
- A tak serio, to mam problem.

Zaśmiał się serdecznie. Chyba nie uwierzył.
- Problem? Co znowu? Tylko nie mów, że z tą twoją dziewczyną. Ogarnij się! - zaczął nadawać.

- Wykupiłem jest subskrypcję na Listenfy. Na rok. - wyznał.

Damon milczał dłuższą chwilę. W rzeczywistości westchnął ciężko i w geście rezygnacji przyłożył dłoń do czoła. Taka minuta milczenia na rzecz postępowania Coopera.
- To jeszcze nie koniec świata. Mogłeś wziąć z nią kredyt na pół - rzekł w końcu. - A tak na serio, to co z tego?

- Przeczytałem na Kafeterii, ze to jak oświadczyny - powiedział, zlękniony.

- Ile ty masz lat, Nath - prychnął. - Poza tym, nie, żebym tu coś wypominał, ale ze swoich ostatnich wycofałeś się w mało elegancki sposób...
Zrobił pauzę.
- Więc jeśli znów wpadnie ci taki pomysł do głowy, to przynajmniej zostanie jej trochę darmowej muzyki po tobie - westchnął.

Cooper ufał wyznaniom użytkownika o nicku nie_jestem_jonatha_69, ale tego już Damonowi nie powiedział.
Słysząc komentarz o jego zerwaniu, Nathan aż się wyprostował.
- Do końca życia będzie mi wypominać to, ze zamiast do kościoła pojechałem na golfa do sąsiedniego stanu?

- Ależ ja ci nic nie wypominam. Tak tylko mówię. Wiesz. Subskrypcja się skończy i rozejdziecie się pokoju. Albo się nie rozejdziecie i kupisz jej kolejną. Wyluzuj, Nathaniel - powiedział, wzdychając.
Milczał chwilę.
- Zależy ci, tak? To czym się przejmujesz?

- Wtedy to była inna sytuacja - warknął -  i zwróciłem koszta wesela, Boże!
Wyciągnął nogi przed siebie, zsuwając się nieco z krzesła.
- Przejmuję się, ze przez to, ze się zakochałem, to robotę stracę, bo ocipiałem. A ona chyba ochujała. Zresztą... ej, a tobie mogłoby chociaż raz zależeć na kimś, co, Damon?

- Nic nie mówię - rzekł śpiewnym tonem, kończąc temat. Wysłuchał Coopera. - No to się ogarnijcie oboje - mruknął.
Potem milczał chwilę.
- Zależy mi, okej? Na was mi zależy - wzruszył ramionami. Oczywiście miał na myśli swoje kuzynostwo. - Ale to wszystko komplikuje. Zresztą... To moja sprawa, a nie o mnie tu rozmawiamy - dodał poirytowany.

- Zawsze rozmawiamy o moim popapranym życiu, bo zawsze byłem ten najgłośniejszy z naszej trójki - odparł - teraz czas na ciebie, Damon. Kiedy ślub/? Ja wiem, że tu to jeszcze nielegalne, ale w Oklahomie, jak najbardziej.

Prychnął.
- Jaki ślub? Weź się, Nathan - odpowiedział jeszcze bardziej zirytowany. - Co, z kim? Weź nie gadaj głupot, ogarnij dupę i przestań być takim czarnowidzem. Jesteś z Gabrielle, czy nie jesteś? Jak jesteś, to nie widzę, w czym problem - mówił coraz szybciej.

- Ale my teraz rozmawiamy o tobie - powiedział - jak z Jonathanem? Związek na odległość, czy jednak dajesz sobie spokój, bo wolisz na wyciągniecie chujka?
Az się zaśmiał z własnego dowcipu.
- Dobra, wybacz. Hihi, dobra, już. Jestem spokojny. O boże.

Damon niespecjalnie się uśmiał.
- Wiesz co, chyba będę musiał sprawdzić stan zbiorników, bo to było takie suche, że cała woda mogła wyparować - warknął.
Słuchał jeszcze chwilę śmiechu kuzyna.
- Skończyłeś?
Coś mruknął, jakby chciał jeszcze coś dodać, ale zrezygnował.

- Tak, jak zwykle, kończę za szybko - powiedział, ale chyba zamiast śmiać się - powinien zapłakać.
- Kiedy znowu wpadniesz?

Damon znów zaliczył facepalma. Biedna Gabrielle.
- Nie wiem.
Zastanawiał się chwilę.
- Pewnie z okazji Dnia Pracy. Wątpię, żeby wcześniej. Ale zobaczymy.

- Dobra, dobra... Maria przesyła pozdrowienia. I...
Westchnął.
- Babia się pyta, czy zjadłeś wszystkie bajgle, które ci spakowała.
Sam ugryzł jednego.

- Dzięki. Pozdrów ją też - uśmiechnął się lekko i chyba było słychać po tonie głosu, że złagodniał. - Jeszcze nie zjadłem.

- To na fco czefasz? - powiedział z pełna gębą.
- Pa, koffam cię, do zofaczenia - wymamrotał gryząc bułę i się rozłączył.