Dom Curwooda Juniora

Autorka pomyślała, że Billy powiązany kulturowo jest z Arabowem, więc i kózki sobie pewnie u niego w domu skaczą, a to już myśl przerażająca.
Co jakiś czas wymienił się spojrzeniem z Sethem, ale na szczęście to nie było spojrzenie kokieteryjne, żeby panowie zaraz mieli znaleźć sypialnię czy darkroom. O nie, nie. Ot, porozumiewawczo. Kiedy Cluster zerkał przez okno, to Parker całkiem spokojnie stał oparty o ścianę domku i czekał na jakiś ruch, hałas, może nawet krzyk Maro czy odliczenie do dziesięciu o pełnej minucie, by mogli wleźć do środka.

William sobie spojrzał na zegarek, przez ramię. A usłyszawszy trzaśnięcie drzwiami, z zainteresowaniem uniósł brew i wychylił się, ażeby coś dojrzeć. Zapewne jakby zauważył, że Maro z Consią już wleźli do środka - nie omieszkałby skorzystać z gościny i wbić, by porozmawiać.
Spojrzał tylko na Setha i kiwnął, jakby mentalnie miał mu przekazać, aby sprawdził czy coś z jego strony widać.
Westchnął cicho i wsparł dłoń o klamkę.
- Jak myślisz, odda czy nie? - spytał, niemalże się zakładając o to.

Weszli to weszli, nie ma co się rozpisywać.
- Billy! - powiedział jakże wesołym tonem, witając się z właścicielem tego domu, a potem zignorował jego osobę, rozglądając się po salonie w zaciekawieniu. Och, wiedział, czego się pozbyć u siebie, co zostawić. Cóż, remont i przeprowadzka zawsze sprzyjały odwiedzinom u innych osób.
Słuchał Consueli z pewnym rozbawieniem, bo jednak gadane miała; dobrze, że nie przesadzała w drugą stronę, o.
- Maro, co tak od razu - mruknął, podchodząc do nich i spojrzał na Curwooda.
- Billy, ile dni wynosi tydzień? - spytał, pochylając się odrobinę w jego stronę. - Dobrze, że nadal jesteś dżentelmenem; ratujesz kobietę z opresji, to i za nią zapłacisz - westchnął. - Spore odsetki będą...
- Zobacz czy nie ma jakiegoś nadprogramowego zwitku kabli - mruknął do Consueli, no bo jednak wątpił, żeby była to kulturalna jazda.
A Parker poszedł szukać jakiegoś alkoholu, bo to chwilę potrwa.

nieparzyste - panienka z okienka w wieku mocno poprodukcyjnym nie przeoczyła obecności Świętych przed domem Billy'ego. ze skrzyżowanymi na parapecie dłońmi rozglądała się po okolicy.

William słuchał tego długiego dosyć monologu Clustera, w ciszy i duchu dziwiąc się, że sam Billy po tylu porównaniach i przedstawionych sytuacjach, nie wyłożył po prostu pieniędzy dla - cóż - Świętego spokoju, o.
Odskoczyl pewnie na bok, gdy Consuela go uderzyła kablem. Jednak nie wydawał się przerażony takim uderzeniem, więc najwidoczniej nie było żadnych traum w życiu księgowego.
- Billy, trzeba było się pilnować - mruknął do DJa, którego zaraz klepnął w lico, kiedy Seth powoli zajął się ogarnianiem kabla. - To gdzie masz pieniądze? - spytał, odsuwając się na pół kroku i zerknął na Clustera, by w razie czego chwycić za kabel i pomóc kumplowi w skrępowaniu; ba, może mu podał piwo, jedno z tych, które znalazł w lodówce?
Zerknął jeszcze w stronę wyjścia, oczekując jakiegoś sygnału od Consueli.

Tak jak cała trójka się umówiła - spotkali się w warsztacie. Mieli przygotowane i torby, i rękawiczki i pewnie wszyscy ubrani na czarno, żeby to ładnie wyglądało. Ustalili to i owo, więc gdy już wjechali na dzielnicę wschodnią to Seth najpewniej zajechał na tył domu, żeby tam zatrzymać samochód.
I mogli wysiąść.
Parker stanął sobie obok drzwi auta, którymi trzasnął i podał Consueli rękawiczki, samemu zakładając te swoje.
- Ktoś zostaje na zewnątrz?