Bar u Foxxy

First topic message reminder :

Lokal znajduje się w parterowym pawilonie, tuz obok motelu Rosie.
W knajpie znajduje się niewielka sala główna, małe zaplecze i koedukacyjna toaleta. Do knajpy należy też część podwórka za pawilonem, gdzie trzymane są kontenery na śmieci.
Wszystko jest wystylizowane na angielski pub, do którego można sie wybrac by obejrzeć mecz. Jeden, stary telewizor znajduje się nad barem, drugi zaś- plazmowy wisi na prawo od wejścia. Ściany w kolorze zieleni do połowy obite ciemnymi deskami; bar również jest z ciemnego drewna. Trzy okrągłe stoliki znajdują się w centrum sali. Pod lewą ścianą znajdują się trzy boksy, z kanapami, które pomieszczą sporą liczbę osób. Dodatkowo stołki barowe dla wyżalających swoje smutki robotników. Co ciekawe, można oprócz piwa zamówić jedzenie. Zostaje zamówione telefonicznie z motelu „Rosie”, a część zysków idzie tam. Na prawej ścianie wiszą loga najróżniejszych angielskich browarów, tych które są już historią, i tych co produkują do teraz. Drzwi do toalety są obklejone fototapetą przedstawiającą angielską budkę telefoniczną. Nad głównym wejściem wisi szyld przedstawiający lisa i napisem „ U Foxxy”. Oczywiście do wejścia zaprasza tablica, na której kredą wypisane są promocje, oraz danie dnia. Na zapleczu jak zawsze wszystko poukładane i czyste. Foxxy wszystkim tu dobrze zarządza.

Oczywiście, gdy nie ma meczu można posłuchać spokojnej angielskiej i irlandzkiej muzyki.

Lekko się skrzywiła słysząc głos Cath. W duchu jęknęła, właśnie beztroskie picie się kończyło, a może nie.
- Cześć - odpowiedziała z bladym uśmiechem. - To jakieś podchwytliwe pytanie? - Nie mówiła bełkotliwe, ale wolniej, niż zwykle. - Jestem w barze, to piję. W każdym razie odpowiedzią jest to - i stuknęła palcem w kieliszek.
Poprawiła sukienkę, bo czarny materiał znów podjechał wyżej. Mogła najpierw się przebrać, a potem pójść do baru, ale w sumie już było jej wszystko jedno.
- No hej - odpowiedziała nieznajomemu.
Tak jej było obojętne.

Oj tam, oj tam. Jej zdarzało się zapominać imiona, bo zbyt wiele czasu poświęcała na myślenie o sobie. Niestety, on tego nie wiedział.
- Joan, a co ty taka? W sukience? No co ty? Kto umarł? - zaśmiała się ze swojego genialnego żartu. Spojrzała potem krytycznie na limo Joolsa. - Pandą? Zdecydowanie nie.
Pokręciła głową i obaliła drugą tequilę, którą dostała od zamyślonej Foxxy.
Machnęła niedbale ręką.
- Dopiero co wpadłam, żaden babski wieczór. - w sumie nawet nie powinna siedzieć tu z Dżoaną. Na szczęście to był czysty przypadek. Czyli jest usprawiedliwiona. Z obawy, że mogłaby zawieść Smitha prawie się spociła.
- A ty co tak, woda?

Joan nie ogarniała o czym rozmawiają Jools z Cath. Wolała nie.
Roześmiała się w głos na pytania przyjaciółki. Był tak nietaktowne w jej sytuacji, że zabawne.
- Tak. Arthur - powiedziała, gdy się uspokoiła i wzięła pełny kieliszek. - Niech mu ziemia będzie lekka czy jakoś tak - słowa zaakcentowała niedbałym gestem ręki, której nie miała zajętej wódką. Nie marnotrawiła takiego dobra.
Była tym wszystkim rozbawiona. I nawet w stanie, jakim była widziała, że Cath spina się przy niej, jak cheerleaderka, która bała się, że zaraz przyłapią na obściskiwaniu się z kujonem.
- Spokojnie, zaraz i tak wychodzę - poklepała lekarkę lekko po ramieniu i chwiejnym krokiem skierowała się do toalety.

Foxxy zasmiala sie szczerze do Joan nalewajac jej kolejny kieliszek.
- oj tak by nie było ich za wiele - powiedziala żartobliwie. Wyciągnęła papierosa I gdy trzymaka go w ustach wpadła Cath. O miala do niej interes.
- hej młoda I gniewna - przywitała sie z koleżanką po fachu nalewajac tequili a potem nawet dolewajac. Zaraz potem pojawil sie jools.
- heej połowa pandy - przywitala sie żartobliwie. Razem stanowili jedną pande bo mieli podbite inne oczy. Fox sprawnie pilnowala by wszyscy mieli co pic.
- dobra jakiś zlot maci czy coś? - zazartowala. Spojrzalq na cath.
- póki pamiętam potrzebuje recepty od ciebie - ppwiedziala by usłyszała tylko ona.

Gdyby to była kreskówka to właśnie szczęka Cath leżałaby gdzieś na podłodze i cała ekipa musiałaby ją zbierać. A tak to tylko otworzyła usta i zasłoniła je dłonią, spoglądając okrągłymi oczami na Joan, która zaraz się ulotniła do toalety.
Kompletnie załamana, oparła się łokciem o bar, a czoło o dłoń.
- Jak tak mogłam?! Jezus maria. No wiecie co... - kompletnie nie ogarnęła dalszej rozmowy Foxxy i Joolsa. Jej pytania o recepty, jego uroczych żarcików. Zamknęła oczy przejęta. Powinna lecieć do kibla i dowiadywać się co z Joan. Ale miała blokadę. Nie mogła. To koniec. Powinna trzymać się bardziej z Foxxy, którą jedynie tolerowała. Ale trudno, Smith tak kazał.
- Co? Co? - ocknęła się i spojrzała na czarnulkę nieprzytomnym wzrokiem. Po chwili westchnęła. - Wybaczcie. O czym mówiliście?

Wharton starała się ogarnąć. Kilkakrotnie przemyła twarz wodą, odetchnęła. Jakoś w końcu musi wrócić do domu. Dalej czuła to absurdalne rozbawienie i wiedziała, że powinna się go trzymać, choć z tym co siedziało pod nim potrafiła sobie poradzić, ale nie chciała tak.
- Dystans do dystansu - westchnęła.
Wróciła do baru, gdzie uregulowała rachunek i zostawiła półtora stówki napiwku Foxxy.
- Dzięki i część - pożegnała się i wyszła.

/zt

Oczywiście, ze to od Foxxy dostał wode, i tylko nawet z lodem i cytryną o! To wszakze nie byle jaki lokal. Co z tego, że jakiś pijaczyna już usnął pod stołem.
- Ach, jakby to był ten zlot to bym już dawno dostała zaproszenie. - odpowiedziała Joolsowi z uśmiechem.Spojrzał za Joan, która się z nimi pożegnała.
- Pewnie, zapraszam jeszcze, mamy tutaj nie tlyko alkohol. - odpowiedziała przeliczając pieniądze i z zadowoleniem zauważając, ze 150 $ jest dla niej. Nieco poprawiło jej to humor.
- Cath, ogarnij się, ziemia do cath. - powiedziaal wymachując jej dłonią, tą bez obrączki przed nosem.
- Jeszcze kolejka? - spytała trzymając tequile w dłonie.
- Skoro nie możesz sie zdecydować, to ja może ci coś zmiksuje, tylko powiedz jaki mniej więcej smak. - zaproponowała Joolsowi.

Nie ogarniała. A do tego Joan, gdy wyszła z łazienki, zapłaciła i po prostu wyszła. Jakby miała Cath w dupie. Zapewne miała.
Eh, nawet w obliczu straty kogoś bliskiego blondynka myślała przede wszystkim o sobie.
Powinna pobiec za nią. Nie. Zostanie. Będzie siedzieć, użalać się nad sobą i pić na umór. Brzmi jak plan.
- No jestem, jestem. - zamrugała oczami, gdy Morgan wymachiwała jej ręką. - Lepiej wystaw całą butelkę.
Westchnęła, położyła dłoń na karku i pokręciła na boki lekko głową. Nie miała pojęcia o pogrzebie. Ostatnie kilka dni spędziła z dzieckiem w szpitalu, wpadając dosłownie na moment do Old Whiskey po czyste ubrania i na mały włam do domu Sama. Jak tak mogła... Joan jej nie poinformować!
- Już ogarniam. Już! Jestem cała wasza!  - uniosła dłonie w geście obronnym i chwyciła kieliszek, przechylając go. Siup! Do dna. - Foxxy, po prostu daj kieliszek i naleję mu tequili.
- Życie jest beznadziejne! - zawyrokowała nagle, trochę zbyt głośno. Po chwili jednak słysząc słodkie słowa mężczyzny i jednak się uśmiechnęła. No bo panna gąbka z niej była. Łasuch na komplementy. - Teraz tylko słodka.
Zarzuciła włosami jak w reklamie.

Zaśmiała się nieco z Cath i jej ciągąt do Tequili. sprzątnęła kieliszek po Joan i wyciągnęła dwa kolejne. Jeden postawiła przed Joolsem.
- PRzepraszam, ale ona sama pic nei bedzie. - wytłumaczyla brakiem specjalnego zamowienia. polała sonie, Cath i Joolsowi. Wzniosła nawet toast.
- To co, za wasz zlot seksownych?- zażartowała, a w świetle odiła się jej obraczka, gdyż była leworęczna i w niej trzymała kieliszek. Gdy kieliszki się opróżniły oczywiście zaraz zapełniły z pominieciem Morgan. Musiała dotrwać do drugiej w nocy i raz zerwać się na kolację do domu.

- Właśnie. Sama pić nie będę, bo wstyd, bo potem będę sama pijana jak ten palec i spalę się ze wstydu. Tak nie wolno, dżentelmen tak nie robi. - odparła, gestykulując przy tym palcem wskazującym. Brakowało jej okularów i wykład gotowy. I znów poszedł kieliszek do żołądka.
Swoją drogą, obrączka mogła błyskać i nawet mienić się niczym komputerowa klata Edwarda ze Zmierzchu, ale blondynka była zapatrzona jedynie na siebie i własne rozterki i problemy.
- W sumie nie tylko. - wywróciła oczami i posłała uśmieszek, jak to ona, emanując pewnością siebie. - Jest tego wiele.
Plus oczywiście bagaż emocjonalny i wpół rozwinięte dziecko w akwarium.
- I życie takie jest. Tak po prostu! Czy to nie miejsce, gdzie powinno się narzekać? Więc narzekam! Profilaktycznie. - odpowiedziała zwinnie, by zaraz nie wypaplać o swoich problemach.

Pokiwała głową z uśmiechem, gdy zauważyła, że faktycznie grzecznie pije. Już miała go poklepać po głowie, czy podrapać za uchem. Może dać smakołyka. Okej, nie zapędzjamy się.
No i rzeczywiście Foxxy się zmyła na zaplecze, chyba zbyt bardzo ufając niektórym klientom. No cóż. Albo obsługuje innych, o. To mądrzejsze. A Catherine zauważyła postukiwanie palcami Joolsa i wywróciła oczami.
Przechyliła się przez bar, sięgając zwinnie za niego, ku radości dwóch gostków, siedzących przy stoliku nieopodal i mogących sobie popatrzeć.
Po chwili na barze, przed Reynoldsem pojawiły się orzeszki.
- Czyżbyś rzucał palenie, że takie tiki nerwowe masz jakieś? - spostrzegawcza Cath. Wyprostowała się też zaraz dumnie. Oh zalety, miała ich mnóstwo. - Cóż, długo, by wymieniać. Wolę jak ludzie sami je poznają.
Uniosła brwi zdziwiona. Hm, filmy w sumie tak działają.
- Wolałabym żadne. - wyznała szczerze, ale uśmiechnęła się mimo tego, bawiąc się przy tym kosmykiem włosów. Chwilę się nad czymś zastanawiała. O coś miała zapytać. Ah tak! - Pamiętam, że gadałeś wtedy... wiesz kiedy, ze Smithem. Pracujesz dla niego, hm?

Oho, diagnoza poprawna. Punkt dla pani doktor.
- Od razu widać. - pokiwała głową i z uśmiechem triumfu, jakby właśnie wygrała jakąs nagrodę, co najmniej nobla.
Skoro Jools zajął się orzeszkami to Cath zaopiekowała się butelką i nalała kolejną kolejkę tequili. I nie ma zasłaniania kieliszka. Kobiecie się nie odmawia.
- Chluśniem, bo uśniem. - rzuciła jakimś wiejskim tekstem i westchnęła zażenowana. Stanowczo zbyt długo mieszkała w takim miejscu. Musiała częściej jeździć do Appaloosa. - Żadne wyzwanie, nie jestem jakimś drapieżnym tygrysem. Pazurki chowam na co dzień.
Posłała perskie oko. A potem się lekko spięła.
- Co? Nie wiem. Większość osób, z którymi rozmawia Smith kończy pracując dla niego. - wzruszyła jedynie ramionami, udając obojętność. Przecież nie będzie się tłumaczyć, że po prostu nie może przestać myśleć o tym apodyktycznym, małym człowieku.
Tymczasem, by się czymś zająć rozlała kolejną kolejkę, nieco chwiejną ręką już.

Przytyć, schudnąć. W takim upale, jak się człowiek tak poci to chudnięcie nie jest trudne. Chyba, że się leży całmi dniami przed telewizorem i ogląda jak to rolniki żon szukaja, jak taki jeden był wojskowy.
- Cóż... Nie zdradzę ci tego, bo się ledwo znamy. - stwierdziła z tajemniczym uśmieszkiem i przechyliła głowę, wraz z kieliszkiem. Możliwe, że wywróciłaby koziołka na wysokim krzesełku barowym, ale się trzymała wolną dłonią lady. Odetchnęła, gdy odstawiała szkło.
Zadrapane plecy mogły oznaczać też kąpiel z kotem lub wpadnięcie nago w cierniowe krzaki. Lub biczowanie. Nie były wcale takie dwuznaczne. No, może w przypadku Cath nie było tak wiele opcji.
- Ale jak się lepiej poznamy, to moooże! Co? - usłyszała pytanie o Smifie. I co teraz powiedzieć. I tak wszyscy wiedzieli. - Ah nie, taka tam znajomość... Czasem pomogę jako lekarz jego rodzinie.
Odpowiedziała dosyć neutralnie. Przecież nie będzie się chwalić, że jest na każdy telefon i ma wyciągać narkotyki z brzuchów. Nawet jak już alkohol zaczynał działać.
- A ty mi powiedz. - machnęła ręką i wycelowała paznokciem w niego. - To ty chyba do najmłodszych nie należysz. Wiesz... Te królicze... kurze łapki!
Alkohol zjadał szare komórki, nawet tak błyskotliwe jak pani doktor. Wyciągnęła rękę pokazując na skronie.
A po chwili znów nalała.

Nie mam bladego pojęcia czemu miałby ukamienować jej byłego, ale niech będzie. Skoro takie zabawy lubił.
- Sześćdziesiąt! - rzuciła, a potem złapała się za czoło i roześmiała. - Okej! Za karę.
Wypiła kieliszek. Jak dalej utrzyma takie tempo to umrze tam gdzie siedzi.
- Pięćdziesiąt? Osiemdziesiąt? Czterdzieści? Trzydzieści sześć!
Uniosła dłoń w geście zwycięstwa. Była pewna, że trafiła. W sumie było jej wszystko jedno. Miała wspaniały humor, tequila nigdy jej nie zawodziła, a do tego dochodziła ładna buźka do rozmowy.
- Tyle lat miał taki jeden dupek co stchórzył i zostawił, bo był skończonym... dupkiem. - pochyliła głową, a długie włosy przesłoniły jej pół twarzy. Oj, ugodziło ją to w jej zbyt wyrośnięta dumę.

- Ja za karę! Moja kara. Za nieładne żarty. - roześmiała się i tym razem rzeczywiście się zachwiała. Wciąż jednak dawała radę.
A gdy tak się pochyliła po tym pijackim wyznaniu to nadal pozostawała w tej dziwnej pozie. Wyciągnęła rękę i capnęła Joolsa za koszulkę, unosząc spojrzenie jasnych, dużych oczu.
- Mnie się nie zostawia, o nie! Ja zostawiam. Ale nie mnie. Wypraszam sobie. - zamruczała pod nosem.  Jednak szybko pożałowała takiego ponurego tematu, bo od razu zjebał jej się humor. Jeszcze jak sobie przypomniała, że musi zerwać kontakty z większością jej przyjaciół i tak naprawdę nie ma z kim przebywać, z kim porozmawiać, a co najgorsze, z kim pić. To totalnie chciała więcej alkoholu. Zatem chwyciła butelkę i napiła się z gwinta, nie bawiąc w kieliszki. Zaraz jednak się skrzywiła.
- Fuj. - skomentowała i zsunęła się z krzesła, stając niepewnie na nogach. Jak dobrze, że nie była w obcasach. Co prawda miała je opanowane do perfekcji. Wyszła z brzucha mamy już w czternastokilometrowych szpilach, zapewne. Ale na płaskim zawsze mniejsze ryzyko skręcenia kostki.
- Śmierdzi tu potem i papierosami. - oznajmiła, trzymając kurczowo butelkę i nie przejmując się, że za nią nie zapłaciła. Przy okazji, Foxxy jej wybaczy. Nie ogarniając rzeczywistości oraz tego, że była w trakcie rozmowy z Joolsem ruszyła do wyjścia, chcąc za wszelką cenę znaleźć się na zewnątrz.