Santa Barbara's ZOO

Roześmiała się.
- Myślę że takie osiołki są dobre na złość. Kupie jednego i będzie stał w stajni dla ciebie, bedziesz sobie kiziać w chwilach wnerwienia - też stała koło osiołka i go drapała po szyi.
- No, to dla ciebie bo mi to nie smakuje wcale. Jakiś sok sobie wezme. Poza tym tylko tu coś ciągle piję.. - zmarszcyzłą nos.

Przechylił się lekko do Jona i odpowiedział konspiracyjnie:
- No, bo w sumie to... prawie żadnych gości. Druhna uciekła. Panna młoda zaszyła w toalecie. Bieda trochę - westchnął. Damonowi było żal, że Nathan nie miał przyjaciół. Ot co! Chociaż może jakby pobierali się w Appaloosa albo Yumie, to byłoby łatwiej kogoś zaprosić.
- Lubię wydry. Tak uroczo i niewinnie wyglądają, jak dryfują trzymając się za łapki... A potem pożerają małe puchate foczki - zakończył. Spojrzał na Jona i się zaśmiał. - Jeszcze kilka kieliszków i możemy iść na wycieczkę!

- Ah. Własnie, gdzie Gabi?
Odsunał się gdy się zorientował, że też się nachylił.
Zrobił oburzoną minę i aż trzepnął Damona w ramię. Tak ostrzegawczo.
- Spadaj, wydry są super. - powiedział z uśmiechem i zmrużonymi oczami. Wypił swój poncz.
- Mhm, uważaj, bo jak i ty się schlejesz to kto odniesie Nathana do hotelu?

Gab widząc jak Jon zaczyna się dogadywać z Damonem, uśmiechnęła zwycięsko i wróciła do stolika.
No i dobrze zrobiła, wpychając mężczyzn w ich ramiona!

- Zaginęła w akcji - rzekł grobowym tonem Damon, po czym zauważył Gabrielle wracającą do stolika. Zaśmiał się tylko.
- No przecież nie mówię, że nie są!
Spojrzał smutno w swój pusty kieliszek. Miał znacznie mocniejszą głowę od Nathana, więc wątpił, by schlanie mu całkiem groziło.
- Heheheh, żona - obwieścił. - Jeszcze po jednym? - wskazał na kieliszek Jona.

Eva popatrzyła na Liluye i zamarła.
- Serio? Powiedz, że nie żartujesz? - podeszła blisko indianki i popatrzyła jej prosto w oczy z usmiechem i świecącymi oczami - I będę mogła przyjść?
Podrapała jakąs owce po głowie.
- No spoko, w sumie nie chcę cię znowu widzieć jak zalaną. Wolę jak jesteś trzeźwa i świadoma. - zarumieniła się - chociaż jak jesteś pijana to się robi z ciebie przytulanka.

- Nie. I w sumie to mogłoby się udać. Napiszę pismo o osiołka albo dwa, dzieciaki też będą zachwycone.. i na pewno nie tylko - podniosła na Evę rozbawiony wzrok, skoro już ta stała tak blisko - No. Będziesz mogła. I dać im marchewkę! - uśmiechnęła się szeroko widząc jaka murzynka jest zachwycona.
- Uhm - teraz to ona się zarumieniła nieznacznie - Już nie będę - i wrociła do drapania osła.

- O, znalazła się. Dziwne, nie sądziłem, że pudrowanie nosa trwa tak długo - A może Gabrielle to pinokio, hoho.
- Bo są. Widziałeś filmik jak gonią motyle? No. Urocze.
Wziął jeszcze jeden kieliszek a w głowie zaczynał mu pomału szumieć.
- A może to ty chcesz mnie upić, żeby wrzucić potem do tych aligatorów? No wiesz, bez serca jesteś, jeszcze się zatrują alkoholem w mojej krwi i co wtedy?

- Dobra. Będzie fajnie.
Eva podrapała się po szyi i jej wzrok zjechał na usta Lilu.
- Nie no, mnie to nie przeszkadza. To jest nawet urocze, jak nie jesteś taka... niedotykalska.

Wzruszył ramionami. On tam nie wnikał, co dziewczyny robiły tyle w łazience.
- Ja, bez serca? - przekrzywił głowę, wbijając wzrok w Jonathana. - Skąd taki wniosek? - spytał, unosząc brwi.
- A nawet jeśli, to nie jestem szaleńcem. Nie myl pojęć, skarbie - wyszczerzył zęby i odszedł na chwilę po zapas alkoholu. Wrócił raz dwa i spojrzał na parkiet.
- Tragedia, no. Druhna uciekła, a chciałem z nią tańczyć - westchnął, kręcąc głową.

A Indianka wlepiała wzrok w biednego osiołka i nie widziała na co patrzy się Eva. Na szczęście! Chociaż w cycki i tak by nie mogła bo nie bardzo było na co, nawet jakby Liluye miała spory dekolt. Zagryzła wargę odruchowo.
- Taaak..? No wiesz. Pluszowego królika zostawiłam w domu - uśmiechnęła się nadal trochę tym skrępowana.
- Chodźmy. Bo robi się późno. Pewnie wesele ma jakieś specjalne przedłużenie czasu bycia tutaj, ale my nie.

Popatrzył na Damona z uniesioną brwią, no bo serio? Czy Damon chce całą listę, czy tylko skrót?
Oblał się rumieńcem na szczęście gdy facet juz się odwrócił po coś do picia. Alkohol w krwioobiegu nie pomagał na ukrycie wypieków. Ale z drugiej był juz na tyle rozluźniony, żeby się tym nie przejmować.
- Tego nie wiem. - powiedział rozbawiony.
Wziął jaki tam soczek przyniósł i popatrzył mu prosto w oczy.
- I nie mów do mnie 'skarbie', słońce. - zamrugał przekrzywiwszy głowę i parsknął śmiechem, co chwilę później ukrył za kolejnym łykiem.
- Oh, tak, w rzeczy samej tragedia. - powiedział z udawanym współczuciem - Tragedia, że ci się nie chce nikogo poprosić. - 'subtelnie' popatrzył kątem oka na Damona - Zdziwiłbym się jakby którakolwiek ci odmówiła.

Zamrugała.
- Masz pluszowego królika? Takiego do spania?
A Eva myślała, że Lilu to ta dojrzała.
- No dobra - podłaskała osła po raz ostatni i poszły w stronę hotelu, pewnie zachaczając o jakiś sklep.

/zt

Po chwili wahania, Cooper się zgodził na taniec. Jednak dął się wyciągnąć na parkiet tylko po to, by zapytać:
- I jak sprawy z morderstwem?
Och, jak on był ciekawy!
- Wydedukowaliście co, oficerze Martinez? - dodał po chwili, obracając ciężarną Latynoską do najnowszego hity zespołu Ctrl+alt+del.

Zachichotała na jego pytanie.
-W sumie już sama nie wiem. Każdy ma motyw. Cóż, Loveless jest pod znakiem zapytania, bo sprzedaż hotelu byłaby jej mocno na rękę, a w końcu Romerowie to kupcy. Ale może rozmowy szły tak, jak nie trzeba?-zapytała ni to samą siebie ni to jego.-Znaleźli Emmę. Ma złamaną nogę. A, wiesz... Jak znaleźli ciało, to okno było otwarte. A krzaki pod nim połamane. I albo pokojówka się mocno nagimnastykowała, by coś usłyszeć, albo zabawiała się w żeńską wersję Romeo, ALBO jest sprawcą. Tylko jeśli to nie ona... to którędy zbiegł morderca?

- Jeśli to faktycznie Amaro zabił - zaczął - to mógł się ukryć we własnym pokoju. To raczej trudne nie było, patrząc, ze te pokoje są blisko siebie. Zanim Liluye i ten boy tam dobiegli... - zastanowił się.
Morderca mógł też wyskoczyć przez okno - odparł, chociaż, to by było już naprawdę zabawne.
- Z raportu koronera wynika, że Romero zginęła od jednej kuli, morderca doskonale wiedział co robi. Nie było to afekcie, z emocjami, widocznie morderca tez był wystarczająco trzeźwy. Amaro ma motyw, jakby Loveless sprzedała hotel to trudniej by było mu go odzyskać, nawet z prawdziwym testamentem. Tylko ciekawi mnie jedno, po co Romerowie chcieli ten hotel?

Zmrużyła lekko oczy, okręcając się. Miała chwilę na zastanowienie.
-Zaraz. Czemu mówisz: "faktycznie"?-zapytała, bo najwyraźniej coś jej umknęło.
Zamknęła usta, zaciskając je delikatnie, chyba myśląc.
-Więc to nie Emma. Z pamiętnika wynikało, że albo się odkochiwała w Dorothy albo bardzo ją podziwiała. Cóż, Romerowie przeszkadzaliby Amaro w przejęciu hotelu, jeśli testament jest prawdziwy.
Tak, to było zagadką. Po cholerę rabieżcom grobów hotel?
-Może chcieli się ustatkować?-spróbowała, unosząc ramiona do góry w geście bezradności.-Nie wiem, Jon ich zna. I Liluye.

- Nie wiesz? Amaro jest aresztowany. Znaleziono broń w jego pokoju. Kaliber pasuje do tego, którym zabito Dorothy Romero. I brakowało w bębnie jednego pocisku. Tak jakby, wszystko się zgadza - dodał.
- Może Emma widziała, ze to Amaro zabił, wyskoczyła przez okno i się przed nim ukrywała?
Pokręcił głową.
- Ustatkować, kupując hotel z długami?

-O.-zdziwiła się.-...i zostawiłby broń w pokoju? Tak po prostu?-prychnęła z dozą rozbawienia i niedowierzania.-Musi być albo bardzo głupi albo... albo bardzo głupi, jeśli ktoś mu to podrzucił.-stwierdziła.
-Może. A ty co myślisz? Masz swój typ?
Wzruszyła ramionami.
-No to po co? Faktycznie nie do końca są typami biznesmenów, którzy widzieliby w tym żyłę złota.

Gabrielle dała Loli i Nate'owi chwilę czasu, ale gdy zauważyła jak stopa jej już zbyt mocno się kołysze w rytm muzyki, postanowiła odzyskać męża. Dlatego też dopiła co miała dopić i wstała, kierując się w stronę pary.
- Odbijany.
Odezwała się nad uchem Loli, odrzucając włosy do tyłu. Uśmiechnęła się do przyjaciółki i kiwnęła głową w stronę Jona i Damona. Do wyboru, do koloru, mamusiu.

- Albo nie miał czasu ukryć... albo ktoś go wrobił. Mimo wszystko, ukrywanie w pokoju wcale nie jest takie kretyńskie. Najpierw policja szukałaby po śmietnikach i w okolicach hotelu, prawda?
Pokiwał głową, jakby sobie sam przytakiwał.
- Może nie są biznesmenami,a le może znaleźli żyłę złota? Może ich hotel nie interesował, a ziemia?
Niestety, nie dokończył reszty swoich myśli, bo młoda żona go skutecznie odciągnęła od Loli.
- Żyła złota, Martinez!

Damon wzruszył ramionami, nie widząc w tym nic nadzwyczajnego. No, ale nie to nie.
- No z panną młodą już tańczyłem - odparł, wbijając wolną dłoń w kieszeń spodni. Był w sumie pod wrażeniem, że Lola wyciągnęła Natha do tańca. A skoro Gabrielle porwała w końcu swego męża, to Damon wypił alkohol, odstawił kieliszek i ruszył w stronę parkietu, uprzednio obracając się do Jona:
- Fakt, mi nigdy nie odmawiają - wyszczerzył zęby i zafalował brwiami, po czym szarmanckim krokiem podszedł do Loli i wyciągnął dłoń.
- Jeszcze jeden taniec, moja droga?

Zagryzła wargę, zastanawiając się.
-Minęło kilka dni...-zauważyła powoli. Czyli miałby czas. Powinien mieć. To nie tak, że o takiej rzeczy jak broń się zapomina, prawda? I już nawet miałaby pomysł kto mógłby go wrobić. Loveless lub Holland.
Otworzyła usta.
-Może...-przyznała, jakby nagle wpadła na genialny pomysł.
Ustąpiła Gabrielle, choć ich rozważania były dosyć... fascynujące. No ale dobrze. W końcu to ich ślub. Niech szaleją.
Odeszła kilka kroków, ciągle zamyślona. I potem dostrzegła Coopera drugiego i Jonathana. Oooo nie!
I już miała ich rozgonić do dwóch osobnych kątów, gdy... Damon do niej podszedł. Zwróciła wzrok na Harpera, uśmiechając się do niego słodko, po czym pochwyciła dłoń ... zoologa?
-Tyle kilometrów dla kuzyna?-zagadnęła na początku neutralnie.

Objęła męża za szyję, wpatrując się w niego pytającym spojrzeniem. Doskonale wiedziała o czym ta dwójka może rozmawiać. Pokręciła głową do swych myśli i korzystajac z okazji, że poleciała pościelowa muzyczka, specjalnie dla państwa młodych, przytuliła się do męża.
- Jak się bawisz?

Wywrócił oczami z parsknięciem. Zadowolony z siebie bubek.
Z niepokojem patrzył jak Damon porywa Lolę do tańca, no ale obiecała nie robić nic głupiego, więc zmusił się do uwierzenia jej na słowo. No i chyba biła w swoim "słit" trybie.
Zamiast gapić się na tańczące pary popijał swój poncz po czym poszedł do toalety.