Plaża Leadbetter

Jechali przed siebie. Ludzie stojący w porcie uciekali im sprzed maski,a a Regina byłą coraz bardziej pewna siebie. Wjechali na pomost.
- Mam nadzieję, że umiesz pływać... - rzuciła i otworzyła drzwi by wyskoczyć.

Mnożnik na refleks , próg 30. Jak przekroczysz, wyskakujesz w porę za samochodu. Jak nie... cóż, zostajesz w aucie!

40

Sasha nie potrzebował więcej zachęt. Otworzył drzwiczki i wyskoczył z auta. Obiecał sobie, że to ostatni raz jak się pakuje w takie gówno. Ostatni.
Gdy nagle poczuł, jak zanurza się w wodzie... Panika, w jaką wpadł była nie do wytrzymania. Szamotał się przez chwilę, a potem nagle... CZARNO.

Regina wpadła do wody - będzie miała  mnóstwo siniaków od uderzenia w taflę, ale  warto było. Samochód wjechał do wody, a ona - otumaniona uderzeniem- ciesząc się jak głupia.
Weszła na pomost i już chciała uciekać, gdy zauważył, że... właściwie to nie zauważyła. Nie widziała Sashy, co było dosyć niekomfortowe. 
- Ej, Andel? - Zawołała i pierwsza myśl - że nie wyszedł w porę z samochodu. Dlatego szybko wskoczyła znowu do wody, by się rozejrzeć.
Na szczęście dla chłopaka byli w porcie, gdzie świeciły się latarnie, a tez nie było tu na tyle głęboko by nie dostrzec jak Sasha opada na dno.

Wreszcie wynurzyła się z nim, ledwo go utrzymując. Boże, czułą, ze zaraz sama na dno pójdzie! Pewnie i tka by się stało, gdyby nie to, ze ochroniarz Reginy w końcu ja zlazł i wyciągnął oboje z wody. 

Sasha w końcu odzyskał przytomność, wypluwając litry wody z siebie. Niestety, usta-usta robił mu goryl Reginy, a w porcie pojawiła się policja...

/ pewnie ze swojego bardzo drogiego "hotelu" gdzie nikt nie chce z nią grać w pokera czy iść na surfing

Ah, jakie ciężkie jest życie nastolatki w ciele staruszki! Mimo swej gibkości i sprawności fizycznej to nadal pozostawały zawodzące stawy i zwiotczała skóra. A w swoim hotelu każdy jej o tym przypominał. Zatem postanowiła się wybrać na plażę! O tak. Pewnie spotka swoich wspaniałych przyjaciół. Może pójdzie popływać. Może spotka miłość swego drugiego życia.
Zatem odziana w outfit plażowy rozłożyła się na piasku, by popodziwiać ładne ciałka ratowników i posłuchać szumu fal. Może później pójdzie posurfować.

...Sasha zaś był zbyt przerażony, by przejąć się ustami drugiego faceta (choć pewnie dojdzie to do niego za niedługo). Płuca bolały go niesamowicie, w związku z tym, że przez jakiś czas wypełnione były wodą, a nie tlenem. A on nie mógł myśleć o niczym innym jak o swoim ostatnim wypadku. Trząsł się pewnie jak osika, niekoniecznie z samego zimna, a bardziej przez to przeżycie i emocje.
Podniósł się do siadu i się skulił, obejmując kolana ramionami. Ja pierdole, ja pierdole, ja pierdole.
Miał raczej słabą świadomość tego, jak faktycznie jest bardzo w dupie.

/z kortu tenisowego

Lionel w końcu znalazł Reginę. Nie podobał mu się ten blondas! Znowu coś nawywijali razem! Gdy jednak zobaczył, jak młodsza kopia pani Smith nurkuje z powrotem w wodzie, by wyciągnąć tego lalusia lub zginąć próbując, sam wskoczył do wody i odholował dwójkę na brzeg.
Widząc, że chłopak jest niezbyt przytomny, przypomniał sobie słowa mamy: "Trzeba pomagać.". Więc niewiele więcej myśląc (cóż, jedna rzecz na raz, nie?), nachylił się i... rozpoczął zabieg usta-usta.
Gdy chłopak się ocknął, odsunął się szybko, oddychając głęboko.
Kurwa. Czy to już kolejny stopień gejozy? Skrzywił się.
-Idziemy.-mruknął do Reginy, widząc policję.

Niestety, policja ich już dopadła. Raczje szaleństwo za kółkiem, wjechanie na pomost i topienie jaguara nie ujdzie płazem - nawet Reginie Smith. Ta jednak... jakby się nie bała.
Skuto ją kajdanki, tak samo jak Koksa i Sashę, który ledwo co żył...

Sasha zarejestrował zimny metal na swoich nadgarstkach, ale złość na Reginie ustępowała szokowi i strachowi. Nie patrzył na nią, pewnie ciamkając butami z każdym krokiem, by potem nachylić się i wpakowac do busa czy czego tam.

Lionel wiedział, że mają przejebane. To nie pierwszy jego areszt, więc się nie przejął. Znaczy... Przejął się, że Smith go zajebie, jak się dowie, że jego córeczka trafiła do aresztu. Pod jego opieką. Ale nie był na tyle głupi, by wszczynać bójki z policją. To była jedna rzecz, której się NIE robi i on o tym wiedział.
-Zadzwonisz od razu do ojca.-powiedział do blondynki, ignorując blondyna.
I pewnie dał się wpakować do wozu.

Cała trójka została wpakowana do radiowozu. Wszyscy w mokrych, przylegających do ciała ubraniach, roztrzęsieni i... cóż, Regina się świetnie bawiła! Jak na razie...

/zt - Areszt

/28.07.2013, domyślnie z hotelu/

Joan też przybyła na plaże, ale w bardziej konkretnym celu, bo chciała zmierzyć się z windsurfingiem. Dostrzegła swoją kumpelkę od siatki, to podeszła się przywitać.
- Dzień dobry, pani też przyszła zmierzyć z deską, wiatrem i oceanem?

Jolene siedziała sobie i opalała się w ciemnych okularach i słomkowym kapelusiku, gdy zjawiła się Joan, która do niej podeszła. A starsza pani, aż zerwała się na nogi z niezwykłą ikrą jak na ten wiek.
- Kochaniutka! Dzień dobry! - rozłożyła ręce i przytuliła kobietę i ucałowała w oba poliki. Potem roześmiała się perliście. - Windsurfing? Naprawdę, ty? Zgubisz swoje okulary!
Zaczęła grzebać w wielkiej plażowej torbie, aż wyciągnęła dwie puszki w piwkiem.
- Chłodny napój? - podała jeden Dżoanie i roześmiała się.

Ach i zapomniała o wylewności emerytki, ech wyrabiała jej normę przytulania za przyszły rok.
- Zdejmę je, nie mam aż takiej wady, żeby sobie bez nich nie radzić. Falę zobaczę i deskę też, więcej nie muszę - roześmiała się wesoło.
Odebrała od Jolene piwo i ją otworzyła ostrożnie, żeby się na nią nie wylało całe.
- Teoretycznie niewolno, ale wakacje - powiedziałaby "wyjebane", ale no kłóci się z jej charakterem. - Toaścik jakiś?

/pewnie z hotelu?/

Kiepsko szło Bobby'emu i Joan spędzanie wspólnego czasu na tych wakacjach, dla czego nie umiem znaleźć sensownego usprawiedliwienia. W każdym razie w końcu udało im się wybrać gdzieś wspólnie. No, Bobby jak zwykle musiał być nieogarem (po autorce) i zapomniał zabrać portfel z hotelu, więc musiał się wrócić.
- Jestem! - obwieścił, odnajdując swoją dziewczynę, w towarzystwie jakiejś pani. - Dzień dobry - przywitał się i usmiechnął do kobiety. Skoro poznały się wcześniej, to może Joan coś mu o niej mówiła?...

Jolene jak to ona roześmiała się.
- To w takim razie łapmy falę! - obwieściła wesoło. - W końcu mamy takich wspaniałych ratowników, którzy są tacy słodcy.
Puściła oczko do Joan, gdy zjawił się Bobby. Dama Kier otworzyła szeroko oczyska, wlepiając je w chłopca.
- Aleś ty słodziutki, żółwiku! - zawołała i już go przytulała i całowała w policzki.

- Łapiemy, łapiemy, ale o skuteczności tutejszego słonecznego patrolu chciałabym się nie przekonywać. Mimo widocznych walorów.
Pewnie Bobby słyszał o Jolene, żwawej i energicznej emerytce, z którą rozgrywałaby do końca świata mecz siatkówki plażowej, bo były siebie wartymi przeciwniczkami.
- Widzę - odpowiedziała mu z lekki uśmiechem. Napiła się piwa, bo było gorąco.
- Robert albo Bobby, albo słodziutki żółwik, jak wolisz - przedstawiła swojego chłopaka kobiecie z uśmiechem, może lekko złośliwym. - Poznaj Jolene - dodała.

- Och... - wyrwało sie tylko z jego piersi, bo kobietka już chwyciła go w swoje ramiona. Jak już go wytuliła, to się odsunął kawałeczek i spojrzał kontrolnie na Joan. Co to było?!
- Ehehe, tak, to ja. Bobby - dorzucił do prezentacji Dżoany. Żółwik? Zaśmiał się pod nosem. - Bardzo mi miło!
Faktycznie, Jolene była wyjątkowo energiczna. To pewnie ten klimat i duża ilość zabiegów spa.
- Słyszałem, że jest pani fanką sportów - zafalował brwiami. - My się na deski wybieramy!
Chociaż może Joan już jej to powiedziała? Swoją drogą, Bobby chyba dzielnie korzystał ze sportowych atrakcji, bo przykoksił w statystykach. Nie, żeby loteria miała z tym coś wspólnego.

Machnęła wypielęgnowaną ręką, śmiejąc się perliście.
- Ale jesteście kochane robaczki, że mi to proponujecie. Oczywiście, że chętnie popływam! - aż klasnęła w dłonie przypominając pewną żywą osobę, tylko jakieś czterdzieści lat starszą. Wypiła duszkiem swoje małe piwko w puszcze, a potem wyskoczyła z kapelusza, pareo i okularów i miliona biżuterii wszystko zostawiając na kocyku i w torbie.
Wyprostowała się niczym żołnierz, falując swoją piersią.
- Jestem gotowa, dzieci! - a potem poleciała ku deskom i żaglom i wzięła jeden zestaw sobie, wychodząc na wodę.

Joan leciutko, ledwo zauważalnie wzruszyła ramionami, kiedy Bobby został uwięziony przez Jolene w uścisku. A co do tego korzystania z atrakcji sportowych przez chłopaka może tak, a może po porstu kondycja wzrosła od obracana jakiś lasek na plaży, hehehe.
- No to my też - odpowiedziała Jolene. Zaproponowała dokończenie piwa Bobby'emu, jak chciał, jak nie to pozostało przy rzeczach emerytki. - Jej entuzjazm jest w jakimś stopniu przerażający - powiedziało konspiracyjnym szeptem do Bobbiego. - Ja w jej wieku, a nie czekaj, pewnie nie dożyję emerytury.
Wypożyczyła też jakiś sprzęt, czas zmierzyć się z wiatrem i falą.

A może obracał taką jedną w łóżku? Hohoho. Bobby przyglądał się kobiecie w lekkim zdziwieniu. Może to po prostu Kalifornia tak działała na ludzi? A może ocean? Bo w Arizonie to takich ciężko było uświadczyć.
Oczywiście chętnie przyjął piwo i dopił to, co zostało.
- Fakt - zgodził się z Joan. - Nie uważam się za sztywniaka, ale przy niej to mam wrażenie, żeśmy się wiekiem zamienili - powiódł spojrzeniem za Jolene. - Ech, ja to mam wątpliwości, czy dożyję do Old Whiskey, jak znów będzie taki autokar - westchnął i ruszył za dziewczyną.
Bobby pewnie był uzbrojony w jakieś kąpielówki w palmy, albo inny gustowny wzór. Idąc śladem kobiet, zaopatrzył się w dechę i ruszył do wody. A może rozsądnie byłoby też zaopatrzyć się w instruktora? To chyba lepsze wyjście, bo nie miał pojęcia, co robić. Toteż wkrótce dołączył do nich opalony mężczyzna, gotów opwoiedzieć, z czym to się je.

Wypłynęła, a wiatr wiał średnio (2), była to więc dobra okazja na postawienie żagla.
42+15=57>35
Poszło jej całkiem okej. Nic nie przeszkodziło (5) by nie złapała wiatru i nie pomknęła zgodnie z nim.
63+20=83>45
Nawet wyszło jej manewrowanie. Z racji tego, że była w większości spraw samoukiem to jako tako radziła sobie bez instruktora. (5)
Obejrzała się na dwójkę dzieciaków i pomachała do nich.

To by tłumaczyło średnią aktywność obojga w tutejszych atrakcjach - Babe właśnie się uśmiała chrumkając i przytupując raciczką, z żartu jej gatunkowego humoru. Lolcia też by się cieszyła, gdyby nie została bekonem przez samobójstwo.
- Mam tabletki uspokajające, podebrałam trochę z zapasu Arthura - były przewidziane na inną okazję, ale na to się też nadadzą. - Więc jakaś szansa na przeżycie jest.
Instruktor pewnie ładnie i jasno pouczył ich, żeby nie zabili się za pierwszym razem, a ewentualnie tylko trwale uszkodzili.
I tura: 6 - średni wiatr
II tura: 64<65, a los sprzyja 1 - niezależnie od mnożnika utrzymuje się
III tura: 77>45 los: 6 - wpada do wody
Joan złapała mocniejszy wiatr od Jolene i mimo, że nieco się początkowo zachwiała, to utrzymała równowagę, ale przy manewrowaniu coś jej nie wyszło i wdała do wody.
- No i w połowie nawet wyszło. - Joan wzięła się za ogarnięcie sprzętu, no jeszcze raz.

No, to wszystko już jasne!
- Doskonale! Podrzucenie po jednej każdemu pasażerowi zdecydowanie ułatwiłoby podróż - stwierdził, bo zakładał, że dziadek Joan brał jakieś poważniejsze środki, niż wyciąg z chmielu i rumianka.
Bobby uznał, że skorzystanie z pomocy instruktora było wyjątkowo dobrym pomysłem. Starał się obserwować swoje towarzyszki, ale potem, gdy wypłynęli dalej, musiał skupić się na swojej desce, żeby nie wywinąć orła do wody.
I tura - słaby wiatr
II tura - 77, 1 niezależnie od wyniku mnożnika - udaje ci się utrzymać równowagę
III tura - 111, brak wpływu
Okazało się, że poszło mu zaskakująco dobrze! Złapał słaby wiatr, co może nie było takie dobre? A może było? Przy słabym to chyba gorzej się pływa, no ale Bobby'emu akurat na dobre to wyszło, bo bez problemu złapał równowagę, a potem nawet udało mu się zapanować nad żaglem i w miarę kierować deską.
- Wszystko w porządku? - krzyknął do Joan, gdy ta runęła do wody. A jak się miała Jolene?... Ach, zauważył ją gdzieś dalej i odmachał. Zabawna kobieta!

Oh, żoana sobie nie radziła najlepiej, a Bobby grzebał się i ledwie płynął. To oczywiste, że Jolene była w tym najlepsza. Znów złapała średni wiatr (6) i poradziła sobie z nim.
42+10=52>35
Śmiała się przy tym perliście i żadna woda czy wiatr, które psuły jej fryzurę tego nie zmieniły. (3) Na szczęście używała wodoodpornych kosmetyków, zatem makijaż miała wciąż prefekcyjny.
Z manewrami też leciała koncertowo.
63+5=68>45
I nic tego nie popsuło (3). Jednak na tym postanowiła zakończyć i wróciła na płytsze wody, położyła żagiel i usiadła na desce.
- Jak tam, robaczki, idzie? Średnio, hm? - zawołała i się roześmiała. - W tej Arizonie trochę zardzewieliście.

Zaćpanie benzodiazepinami (rumianek i chmiel jest dla słabych yuppies, nie dla prawdziwych, wrednych tetryków) całego autobusu brzmi, jak plan.
- Żyję - odkrzyknęła, a ciszej dodała: - albo mi się tak zadaje.
No to raz jeszcze i tym razem złapał silny wiatr (I tura: 4) - czarno to widzimy (w sensie joan i dżoana). I się dziewczyna trochę natrudziła, żeby utrzymać równowagę, a że dała z siebie wszystko (II tura 74<80, ślepy los 1 - niezależnie utrzymuje się), to nie wpadła do wody. Na razie. Udało jej się manewrować żaglem tak, jakby się urodziła na wybrzeżu, technicznie tak było, ale surfowanie nigdy nie było jej konikiem (III tura 102>100, ślepy los 4 - brak wpływu). Zrównała się z Jolene na koniec.
- Zasuszyli prędzej - westchnęła. - Tyle wody na raz to jest szokujące, trzeba się oswoić.