East Beach

80 3:3

Walka była wyrównana ale to pewnie dlatego, że obaj byli dupy w serwowaniu.
- Kasę mi oddaj ty rekinie od siedmiu boleści! - Oj zaczęło się robić osobiście. Ah te braterskie przepychanki. Czy ta walka nigdu się nie skończy?

i znowu serw za 55

80 4:4

Otworzył usta robiąc wielkie "O".
- Kitajcu?? KITAJCU? Ja ci dam kitajca ty ciapaty wymoczku! - odbił piłkę.
- A mnie Vicky mówiła, że szybszego od ciebie nie spotkała! - zmęczył się wieć serw był cieniutki (50)

5 (85)
Pepe: 5:4 Kenny

75

- To była Nicky a nie Vicky głąbie! - odbił piłkę ale jak ta uderzyła o piasek po stronie Pepe to Kenny zgiął się w pół i sapał ciężko.
- JA ci dam... żółtka... cioto... uff.. boże Pepe... dość.
Podszedł chwiajnie do kolegi i odadł na niego bez sił i przygniótł go do ziemi.
- Cwel z ciebie. - powiedział wciskając mu twarz w piasek.

Wypuścił powietrze gwałtownie z płuc gdy kolega go zrzucił i pozycje się odwróciły.
- Spierdalaaaaj - rzucił w niego piaskiem. FATALITY!
Jak mu Pepe pomógl wstać otrzepał tyłek i powoli poszedł se z plaży.
/zt

/pokój #1

Z pokoju wyszła na dwór. Dlaczego? Bo padało. Czyli na plaży będzie mniej osób, albo w ogole ledwo kogo. W długiej sukience, która szybko sie do niej przykleiła poszła na plażę i usiadła na piasku. Szybko zrobiło jej się chłodno, ale nie ruszała się.

/ z hotelu 27.07.13

Eva z kapturem na głowie przysła na plażę i podeszła do Lilu.
- Ja wiem, że ty lubisz być dramatyczna, ale to chyba przesada. Co jest złego w byciu suchym, hm? - położyła dłonie na biodrach i popatrzyła na Lilu wyczekująco.

- Przepraszam, mamo - nie mogla się powstrzymać.
- Lubię deszcz. Korzystam jak się pojawia - podniosła na nią wzrok - Ale możemy iść gdzieś, bo zmarzłam - podniosła się i otrzepała na ile mogła tyłek z mokrego piasku.

Popatrzyła na nią jakby właśnie odpadła jej głowa.
- Ty serio? To po chuja wafla lazłam tu w ten deszcz? Ja wiem, że pocahontas i ulewa jest twą siostrą i kolorowy wiatr ale nie będę ci robić za jebanego szopa, więc spierdalajmy pod dach.
Prychnęła.
- No i dobrze ci tak. Wilka dostaniesz.
Poszły razem do Sandbaru na coś do picia.

/zt --> Sandbar

Hotel California --->

- No mów, no! - ponagliła Parkera, próbując w sprytny sposób go podejść, by podzielił się tym, co do niego w ostatnim czasie dotarło.
- A co się stało z motelem? W końcu ktoś go wysadził? I jakie morderstwo tutaj, o co chodzi? Jakiś morderca seryjny? - zapytała, unoszac lekko brwi, po czym wzruszyła ramionami.
- Może się na niego jeszcze załapię. - zażartowała sobie, rechocząc głupio.

- Co? - zapytała, pod wpływem tej informacji sadzając dupsko na piachu tam, gdzie siedziała.
Co prawda często powtarzała, że żałuje że nie potrąciła Connora ze skutkiem śmiertelnym wtedy, kiedy była do tego okazja, jednak tak naprawdę nie chciała żeby umierał. Przecież nie był aż taki zły, nie?
Zmarszczyła brwi, a kiedy tylko usłyszała słowo Skittles przestała dalej słuchać. Wiedziała dokładnie, że to musi być jego sprawka.
Informacja o Dos nie zrobiła na niej wrażenia, gdyż jej w ogóle nie kojarzyła.
- Kurwa... szkoda chłopaka... - mruknęła, drapiąc się po policzku, czując się trochę przytłoczona takim ciężkim niusem.

- Co?! - no kurwa, no nie. Jak nie wiatr w oczy, to chuj w dupę. Mogłaby pewnie pojechać nawet do Pcimia, a znając życie czekałby tam na nią sam Diabeł. Consuela położyła dłonie na swoich policzkach, po czym podniosła wzrok na Parkera.
- Wiesz dlaczego tu przyjechałam? - zapytała, z malującym się na twarzy... no w sumie nie wiadomo nawet czym
- Gabrielle bierze szybki ślub z Pooperem. Tutaj, w Kalifornii. - powiedziała, a ten fakt był pewnie wisienką na torcie jej czarnej rozpaczy.
- Dlaczego wszystko idzie nie tak? - zapytała, bez żadnego ujmującego serce dramatyzmu. Zabrzmiała bardziej jak dziecko, które pyta się co to widelec.
Ponownie wbiła wzrok w piasek, zapewne spodziewając się po Parkerze długiej, nudnej odpowiedzi, z której i tak niczego nie zrozumie.

- w sumie... to myślałam, że to jest właśnie najdalej. - uśmiechnęła się gorzko, po czym znowu zaczęła gapić się w piasek, nie odrywając od niego wzroku przez dłuższą chwilę.
Pewnie popłakałaby się teraz znowu, jednak chyba już przekroczyła na to swój życiowy limit. Tak się zapewne odwodniła tym nieustannym mazaniem się, że przestała już nawet robić siku.
- Will..? - zaczęła dość niepewnie - Pójdziesz ze mną na ten ślub? - być może Gabrielle nie byłaby zachwycona takim obrotem spraw, ale Consuela nie chciała być w tym sama. Potrzebne jej było wsparcie.
- Tak w razie gdyby mi się zachciało wyskoczyć w pewnym momencie z 'nie zgadzam się!' na ustach, żebyś mnie powstrzymał. - ciągle gapiła się w ziemię, przesypując sobie piasek między palcami.

- Niedługo. Pewnie na dniach. - przyznała, wzdychając ciężko, czując jednak poniekąd ulgę, że Parker zgodził się jej towarzyszyć. W końcu piasek, w który gapiła się tak intensywnie uległ jej spojrzeniu i pod jego wpływem zaczął śpiewać 'Budzikom śmierć'.

Consuela roześmiała się krótko. Potem zapewne sobie jeszcze trochę pogadali o duperelach, a gdy dzień zaczynał się już kończyć, wrócili do hotelu.
zt

/29.07.2013, przedpołudnie/

Wakacje były fajne, ale nie wtedy, kiedy za tobą chodził cały czas rozbieganooki Stefano, z twarzą ogorzałą i wzbudzającą grozę, zupełnie jak dworzec w Zgorzelcu. Duck nie mógł ani w spokoju porozglądać się za dziewczynami (wszystkie uciekały na sam widok Stefano), nie mógł bawić się z obcymi (wszystkich przeganiał Stefano), nie mógł zostawać na dworze do późna (bo Stefano gonił go do łóżka o jakichś śmiesznych porach), nie mógł nigdzie chodzić sam, tylko ciągle na smyczy Stefano. Normalnie obciach i żenada dla takiego chłopaka jak on. Miał już w końcu prawie osiemnaście lat i był zdecydowanie duży jak na niańkę.
Obstawa Stefano była tez dla niego smutna dlatego, że przypominała mu tylko w jakim bagnie siedzi jego własny ojciec, który powoli dostawał paranoi na punkcie bezpieczeństwa swojego synalka, o którego sam nie umiał zadbać. Jones nie odbierał od Ducka telefonów a Duck - w końcu przestał dzwonić. Ich obu przerosło bycie ojcem i synem. Ducha Świętego chyba wszystko już przerosło, skoro przybrał oblicze Stefano. Sam Duck już wolałby być gołębiem i obsrywać ludziom parapety.
Z kwaśną miną przyszedł na plaże (a za nim Stefano). Rozłożył koc, odpalił gemboja, otworzył puchę z kolą i zaczął łapać pokemony. Jego frustracja osiągała apogeum.

// 29.07.2013

Regina się doigrała. teraz chodził za nią nie tylko jedne ochroniarz, ale dwóch. w dodatku, nie "po kryjomu" jak zawsze, tylko bezczelnie, na jawie, krok za nią! W dodatku musiała nosić staniki i bluzki zakrywające dekolt, długie spódnice, zakładać kapelusze i ciemne okulary WSZĘDZIE. Miała pogadankę chyba o wszystkich aspektach jej i cudzego życia. W dodatku kieszonkowe zmniejszyło się do zera. ZERA.
I zabrali jej laptopa. 
Miała też zadanie domowe - przeprosić w KULTURALNY sposób Sashę. 
Dlatego Regina wybrała się na plażę ze swoim zestawem plastycznym, bo chciała zrobić laurkę. Bo... tka się przeprasza, nie?
- Cześć Duck... - mruknęła, siadając obok chłopaka.
- Pomożesz mi?