Dom Liluye i Howhakana

Dom jest niewielki, wybudowany z gotowych materiałów. Ściany są wypełnione gąbką lub styropianem, nie ma tu mowy o porządnej izolacji. Dach często przecieka, w czasie upałów wewnątrz nie da się wytrzymać a klimatyzacja działa wątpliwie. Podczas chłodniejszych dni robi się naprawdę zimno i trzeba ratować się piecykiem elektrycznym.
Budynek ma tylko jedno piętro. Wewnątrz znajduje się kuchnia i łazienka oraz dwa średniej wielkości pokoje. Dom jest pomalowany na piaskowy kolor.
Opcjonalnie na podwórku znajduje się podjazd.

4 - Popękane szyby, brak większych szkód

Na szczęście świeże domostwo Howhakana obyło się bez większych szkód. Tylko okna do wymiany. Odsapnął mężczyzna. Co by było jakby mu plaże w salonie zrobili. Gdzie by Liluye zaprosił do wspólnego mieszkania...

/17.08.2013, ok 18:30

Liluye z prowizorycznie zaklejoną, puchnącą juz troche brwia poszla do brata. Nie byla jeszcze przy swojej przyczepie i chyba wolala to sobie na razie oszczedzic. Nic tam w sumie nie miala, wszystko przeniosla do Betty. Tylko 3 lata wspomnien. Stanela przed drzwiami i zapukala w nie porządnie.

Nooo, Liluye zjadła dzisiaj śniadanko, bo pukanie było porządne. Wkrótce też otworzył jej braciszek w samym ręczniku przewieszonym przez biodra i w jeszcze mokrych włosach.
- Ah! - rzucił w stronę siostry i wpuścił ją do środka, tradycyjnie całując w czoło. - Cześć.
Przywitał się krótko.
- Co tak rąbiesz w drzwi, okna mi zaraz pójdą do końca. - zauważył i uśmiechnął się nawet lekko, choć tradycyjnie, smutno.
Przeszedł do wnętrza domu, zapraszając ją do salonu.
- I jak ci się podoba?! - w sumie mało co było. Stół, krzesła w kuchni. Kanapa i małe TV w salonie i takie tam podstawowe, szare rzeczy.

- Hej - mruknela krzywiac sie, bo bala sie ze zaraz jej dotknie brwi, a ta cholernie bolala nawet przy mruganiu.
- Dobrze jest. Ale tak jak mowilam chcialam cos wiekszego kupic dla nas, zebysmy sie tu nie cisneli - weszla do srodka i przeszla do salonu, sciagajac buty.

Przywykły do wielu osób śpiących w jednym pomieszczeniu na niewielkich, piętrowych łóżkach uniósł brwi, a potem westchnął, pocierając nerwowo kark.
- Każdy ma swój pokój, nie wiem w czym problem. Liluye... - rzucił, choć niechętnie kontynuował. - Nie mam pracy aktualnie. Rentę dostanę średnią, muszę coś znaleźć... Eh, poczekaj...
Musiał się iść ubrać, dlatego zniknął w pokoju na moment.

/ początek, 18:40, 17.08

- byłoby wygodniej gdybyśmy mieli więcej miejsca - wyjaśniła - ja mam pieniądze po prostu jakoś byśmy się potem rozliczyli - zapewniła go. A potem mężczyzna zniknął w swoim pokoju. W międzyczasie ktoś zapukał do drzwi wiec Lil podniosła się i otwarla, pewna że to William.
- Hej - uśmiechnęła się. - Wejdź - zaprosiła go do środka. Miała już podpuchnięte oko i brew, a prowizoryczny opatrunek przesiakl krwią.
- How! - zawołała - mamy gościa!

Wylazł z pokoju, naciągając na siebie pośpiesznie koszulkę. Podszedł do drzwi, gdy Liluye już je otworzyła i wpuściła gościa do środka. Uniósł brwi, bez uśmiechu i automatycznie wyciągnął rękę w geście przywitania.
- Cześć. Howahkan. - przedstawił się pośpiesznie, a potem skupił wzrok na siostrze. - Zaraz coś z tym zrobimy.
Wskazał palcem na opatrunek i polazł znowu gdzieś. Tym razem wrócił szybciej z apteczką. Machnął gestem ręki, by sobie zasiedli w salonie.

Zmarszczyla brwi i zaraz tego pozałowala.
- Napatrzyles sie? Wygladam jakbym sie z kims bila - zmarszczyła nos, bo to nie bolalo i przeszła razem z reszta do salonu.
- Brat. Mowilam ci o nim - uśmiechnela sie.
- Zamierzasz mnie tym zdezynfekowac? - spojrzała na whiskey.
- How, ty pijesz? - zapytała, bo moze cos sie zmienilo przez te szesc lat.

Jednak nie wyglądało na to, by Howahkan miał zamiar przekazać apteczkę jakiemuś obcemu gogusiowi, co to pod brodę brał jego małą siostrzyczkę. Na dodatek, wyraźnie wyglądał na starszego od ich obojga. Jednak zniósł to spokojnie i przysiadł na kanapie obok Liluye, otwierając apteczkę, a tam było wszystko czego potrzebował. Szybko się uwinął z nowym opatrunkiem, najwidoczniej nie pierwszy raz robiąc coś takiego. No i może nie był to tak elegancki opatrunek, jaki zrobiłaby np. Beth czy Cath, ale swoją rolę spełniał. Howahkan był przy tym milczący, jakby zamyślony.
W końcu spojrzał na butelkę whiskey. Potem na Liluye.
- Chętnie. - po czym wstał i poszedł do kuchni, wracając ze szklankami oraz wodą dla Liluye.

Lil przewrócila oczami w przestrzeń widząc zaborczość brata. No, niech poczeka aż zobaczy resztę facetów przy której kręci się Liluye. Na pewno będzie zachwycony. I tych wszystkich w Vivie.
- Będzie ciężko - westchnęła szeptem do Williama, gdy brat poszedł po szklanki. Miała nadzieje, że zrozumie o co jej chodzi.
- Na prawdę? - spojrzała na tę szklankę z wodą - Wiesz, że mam dwadzieścia sześć lat, prawda? - upewniła się i swoją szklankę przesuneła w stronę Williama, który obwieścil, że dzisiaj nie pije.
- Sporo całkiem. I prawie straciłam życie - dotknęła opuszkami palców opatrunku. - Jakiś trzystukilowy gość na wózku prawie zabił mnie i Joan. Ale wiesz co? Byly tam siostry Smith. Nie wiem po co. I czemu tutaj. I czemu bez goryli - wyjaśniła i spojrzała na Howahkana.
- To jak, nalejesz mi czy bedę musiała pić ukradkiem?

Gdy Liluye i Will przeprowadzali krótką konwersację How w ciszy otworzył butelkę i uniósł brwi, gdy ta chciała whisky. Przyzwyczajenie. Ostatni raz jak się widzieli to była wciąż niepełnoletnim kurduplem. No dobra, obraziłaby się za tego kurdupla. Ale fakty to fakty.
- Jasne. - obwieścił i zaraz napełnił obie szklanki i ze swojej od razu upił, siedząc i obserwując Williama. W końcu nie wytrzymał. - A w ogóle to z jakiej okazji ta wizyta?
Średnio się odnajdywał. Miał ochotę spędzić czas z siostrą, zapominając chyba o Bożym świecie. Ciężko tak wrócić do społeczeństwa i normalnie funkcjonować. Bo na razie to dzikus był.

- Właśnie. Więc cieszmy się, że żyję - spojrzała na Howahkana - Bo mogłam tu dokicać z połamana nogą albo ręką - albo skręconym karkiem - Wiec wykpiłam się całkiem dobrze. Joan tak samo oberwała, to przeznaczenie - uśmiechneła się rozbawiona lekko.
- No. Same. I jakiś czarny dzieciak z nimi. I Ennis - wyjaśniła. W końcu komu jak komu, ale na pewno Willowi wszystko jak na spowiedzi mogła powiedzieć.. Jakby był jakimś ksiedzem czy cos.. dziwne.
- Nie wiem. Nic tam w sumie nie mam, ale aż boje sie sprawdzic - zmarszczyła nos znów. Napiła się ze swojej szklanki i skrzywiła.
- Nie, ble. Jednak nadal tego świństwa nie lubie - otrząsneła się aż z obrzydzenia i podsunęła szklankę bratu. Piła tylko jak miała powód, a ze ostatnio było ich sporo.. Tak czy siak nie było to smaczne. Powinna zostać przy wodzie.
- Chciałeś chyba zacząć poznawać ludzi, co? - zerkneła na Indianina.

Sączył swój trunek, a gdy siostra mu podsunęła, to przelał do swojej szklanki także jej napój. On chętnie się napije. Może wtedy te obrazy zawsze, gdy zamyka oczy znikną choć na chwile.
- Brzmi to jakbyście spiskowali jak jakaś sekta czy gang. - odparł i uśmiechnął się do własnego pomysłu, lekko rozbawiony. Nieświadomy, że trafił w sedno.

- Tak, to jeden wielki spisek - usmiechnela sie do brata - Jak w filmach - dodala. Zabrala Williamową szklanke z wodą bezczelnie i napiła się.
- Kto go tak pokaral? To tylko przezwisko, tak? - upewnila się. Biedny dzieciak!
- Jak sie przyzwyczaję, to znaczy ze mam problem. Wam smakuje? - spojrzała na mezczyzn - W takim razie musze zapisać was do jakiejś grupy wsparcia - westchnela teatralnie.
Zerknela na swoj telefon.
- How.. masz zaproszenie na obiad do mnie. Znaczy tam, gdzie mieszkam - podniosla wzrok na Indianina. - Co ty na to? Ja gotuje - dodala. Betty lubila wszystko co tluste, Lil nie bardzo ale pewnie jakos to pogodzą jak zwykle.
- Will? Jak twoja noga? Z tą laską wyglądasz tak, że pewnie cale OW za tobą wzdycha.

Czasu mieli pełno, bo Howahkan nigdzie się nie wybierał - na razie. Zatem jakoś mocno zaborczy nie był. Ale i tak obraz facetów wokół jego małej siostry go irytował.
Pokiwał głową na słowo obiad.
- Jeśli chodzi o jedzenie, nie musisz mnie dwa razy namawiać. Chętnie przyjdę. Zobaczę, gdzie mieszkasz i poznam... innych twoich znajomych. - dodał z miną świadczącą o tym, że miał nadzieję, że są oni płci żeńskiej.
Zwrócił uwagę na laskę, gdy Liluye o to zapytała.
- A co takiego się stało?

- Za tobą? - uniosła brwi - Nigdy! - prychnęła ze śmiechem, a narratorka desperacko skakała w tle i kiwała zawziecie głową "tak, tak!", ale chyba nikt jej nie widział i nie słyszał.
- Wrócę tu jeszcze i to z torbami. Albo w ogole pomozesz mi się przenieść - podniosła się też widząc ponaglające spojrzenie Williama. Musieli pogadać. Zmierzwiła bratu włosy i wyszli razem z Parkerem z domu.

zt x2

/ 20.08, wczesny wieczór

Zajechali wraz z Liluye pod dom, gdzie miała ona zamieszkać ze swoim bratem. Howahkan nie odzywając się za wiele, wysiadł i zaczął znosić kartony do środka. Musiał przez moment czymś zając myśli, ale wyglądał na wyraźnie strapionego.
Papaj siedział na ganku i ze spokojem obserwował poczynania swojego pana.