Dom Jonathana Harpera (i Sophie)

First topic message reminder :

Duży dom z garażem
Dom zbudowany z porządnych materiałów, posiadający dobrą izolację i klimatyzację. Pomieszczenia są w nim duże i jasne. Posiada trzy sypialnie, dwie łazienki, kuchnię i salon. Dodatkowo przy kuchni znajduje się niewielkie pomieszczenie gospodarcze. Posiada niewielką piwnicę. Na tyłach domu znajduje się dość duży ogród. Garaż mieści jeden samochód.
W holu, nad drzwiami wejściowymi wisi czaszka jelenia.
W ogrodzie znajduje się dodatkowo dziecięcy, nadmuchiwany basen dla Sophie.

Jonathan odprowadził Ennisa wzrokiem do pokoju po czym oparł się głębiej na kanapie i dopijał piwo, zły na siebie, że był taki miękki. Powinien zorganizować Ennisowi jakąś karę, długie kazanie i dać do zrozumienia jak bardzo się zawiódł, ale zwyczajnie nie miał serca. Tak samo jak to było z Garym.
Po raz pierwszy w życiu czuł się jakby był starszym bratem i stwierdził, że byłby beznadziejny w tej roli.
Gdy skończył piwo ostrożnie wstał z kanapy aby nie obudzić suczki i sam poszedł wziąć długi prysznic.

/zt

/ 28.07.2013, wieczór

Cooper pojawił się zgodnie z obietnicą. Z piwem, żarciem i grą pod pachą.
I Fifi przy nodze. 
Zapowiada się ciekawy wieczór!

/28.08.13, wieczór

Jonathan otworzył drzwi i przywitał się ze swoim gościem.
- Hej , piękna! - kucnął koło Fifi i poczochrał psa po głowie - Dawno się nie widzieliśmy!
Zadarł głowę.
- Przyprowadziłaś swoje plus jeden, widzę.

- Serio, Jonathan Serio? - mino wszystko się nie obraził, tylko wszedł do środka i sprezentował Harperowi składniki na lasagne.
- Mam nadzieję ze masz wyśmienity humor. Jak nie, to aj ci go zapewnię!

- Oj no, nie bocz się - podniósł się z kucków i wziął żarełko od kolegi.
W między czasie Sophie się obudziła i zorientowała się o gościach. Przybiegła Do salonu i zamarła widząc obcego psa w domu. I co gorsza jego pańcia głaskała tą sukę po głowie!.
Podbiegła szybko zorientować się w sytuacji.
- Na to liczę. Rozgość się. - wyszczerzył się i poszedł do kuchni. Sięgnął po fartuch.

Cooper się rozgościł. Na kanapie, z piwem w ręku. Fifi obwąchała Sophie i... straciła zainteresowanie. Cóż, to był stary pies. Czekałą tylko na to, by się ułożyć przy nogach Nathana.
- Ej, słyszałeś? Dziś Amerykowizja!

Ale Sophie nie dała gościom tak łatwo spokoju. Biegała podjarana wokół nóg Coopera nie rozumiejąc dlaczego jej jeszcze nie głaszczą, mała rozpieszczona sucz.
- No! Wiesz, że w tym roku też Australia startuje? - aż mu się oczy zaświeciły na myśl o kiczowatych piosenkach i facetach w lateksowych szortach.
Założył fartuch i zabrał się za pichcenie.
- Wyciągniesz piwa z lodówki?

- A co z Nową Zelandią? Wyłamali się? - zapytał. Wstał i sięgnął po browar. Jedne podał Jonathanowi.
W końcu Cooper się ugiął i pogłaskał Sophie. A potem Fifi.
W końcu usiadł na kanapie, a po obu jego stornach suczki, chcące pieszczot.

- Nie, oni mają muzykę na "zbyt wysokim poziomie" niestety. Szkoda, wyobraź sobie show jaki by zrobili z tymi pomalowanymi twarzami... - mięso zaczeło syczeć na patelni a Jonathan golnął sobie pyffka.
Odwrócił się i zobaczył Nathana otoczonego psami i parsknął. Jakoś w głowie poleciało mu "hej suczkiiii"
- Oglądamy? - zapytał udając, że mu nie zależy.
- A tak w ogóle to powinieneś mieć zakaz robienia selfie.

- Oglądamy - postanowił, włączając telewizję.
- Ja? Selfie? Nie podobało ci się? - zafalował brwiami. Potem wyciągnął telefon i trzasnął sobie samojebkę z pieskami.

- Z zakładami?
Mięso się smażyło a teraz wrzucił makaron do gara.
- No wiesz. Strasznie niewyraźne - podniósł jedną brew.
zrobił szybko sosik i beszamel, poskładał wszystko do kupy jak tetris i wrzucił do pieca. Wrócił z piwem do salonu.
- No i strasznie dużo podłogi na nim masz.

- A co, wolałbyś więcej mojego abs-a obejrzeć? Harper, no wiesz co? Poczekaj aż wypiję drugie piwo, wtedy popodziwiasz.
Łyknął ponownie browar i podrapał Sophie za uchem. Potem oczywiście musiał dopieścić Fifi.

- Lepiej nie. Wybacz Nathalie, ale ja się szanuję na pierwszej randce. - popatrzył na Nathana kątem oka i napił się piwa. Włączył telewizor na cichym trybie w oczekiwaniu na szoł. Na razie leciało Plemię.
Sophie traktując go jak osobisą poduszkę oparła się o swoją pańcię i dawała się głaskać gościowi, święcie przekonana, że jest w centrum uwagi.
Z kuchni czuć juz było zapach dochodzącej lazanii.
- Gramy?

- No pewnie, ze gramy!

Czas zacząć intelektualny pojedynek! Każdy rzuca kostką na mnożnik a inteligencje. Ten kto ma większy wynik, wygrywa partię Pędzących żółwi.

wynik - 105 (z logiką 20)

154

Cooper rozstawił planszę i zanim zaczęli grę Harper popatrzył na Coopera przekrzywiając głowę.
- Ale tak po prostu? Czy jakaś stawka?

- Może rozbierany? - zaproponował i już miał ściągać buty.

Czas zacząć intelektualny pojedynek! Każdy rzuca kostką na mnożnik a inteligencje. Ten kto ma większy wynik, wygrywa partię Pędzących żółwi

wynik - 115

- Serio? Jeszcze nie skończyliśmy pierwszego piwa ale skoro Cooper był taki chętny i ściągał już buty, Jonathan tylko wzruszył ramionami. Dobrze, że miał na sobie nadal fartuch.

154

Cooper westchnął i ściągnął koszulkę.

Czas zacząć intelektualny pojedynek! Każdy rzuca kostką na mnożnik a inteligencje. Ten kto ma większy wynik, wygrywa partię Pędzących żółwi

wynik - 130

139

- Wiesz, patrz na pozytywy. Ciepło mam w mieszkaniu - wyszczerzył się i napił się piwa. Teraz w telewizji leciały jakieś wsciekłe białe kobiety okładające się szczotkami klozetowymi.

Cooper nie miał szans w Pędzące Żółwie z mistrzem logiki. Skończyło się na tym, że Cooper został w samych bokserkach i je tez musiał zdjąć.
Spojrzał na Jonathana. W telewizji grało "Keine Grenzen".

Napięta cisza. Nerwy. Oczekiwanie. I nagle rozległ się pisk piekarnika. Lazania doszła.
- Eeee, może zakończmy. Nie obedrę cię z godności, czułbym się podle.
Jonathan powiedział trochę zmieszany, trochę pijany i bardzo rozbawiony. Wstał i przyniósł jedzenie.
Sophie czując woń mięska i sera usiadła przy stole.
- Proszę.

W końcu coś przy Cooperze doszło.
Wciągnął spodnie i zasiadł przy stole.
- O boże, wyjdź za mnie, Harper - mruknął, próbując lasagne.
W telewizji właśnie Konczita Wurst zapowadała pół godzinny blok reklamowy.
- Mam nadzieje, ze wygra Ekwador. Mieli dobrych tancerzy.

- No niestety. Bigamia jest nielegalna. Nie będziemy mieć rodzinnych obiadków. - wytarł nieistniejącą łzę.
- Ale nie krępuj się i praw mi komplementy. Daleko z tym zajdziesz - powiedział z ustami pełnymi makaronu.
- Gabi ci nie gotuje? No nie wiem, ja zawsze kibicuje Kanadzie. Mają faje kostiumy i ładnych ludzi

- Oj tam, co to ja, rozwieść się nie mogę?
Spojrzał na telewizor i pokiwał głową.
- W sumie... Kanada. Kocham Kanadę. Może powinienem być Kanadyjczykiem?
Zastanowił się chwilę.
- Nie, nie jestem aż tak miły...

- No wiesz? Tak po miesiącu? Daj sobie jeszcze conajmniej drugie tyle. - blok reklamowy trwał w najlepsze, właśnie weszła reklama proszku na wybielanie odbytu, reklamowany przez Krzysztofa Ibisza.
- Byłes kiedyś? Ja nigdy nie wyjechałem z kraju.
Oh, Cooper chyba szuka komplementów.
- Oj no. Jakbyś się postarał to może dał byś radę. Przemóc Cooperową krew. - puścił do niego oko.