Dom Jonathana Harpera (i Sophie)

First topic message reminder :

Duży dom z garażem
Dom zbudowany z porządnych materiałów, posiadający dobrą izolację i klimatyzację. Pomieszczenia są w nim duże i jasne. Posiada trzy sypialnie, dwie łazienki, kuchnię i salon. Dodatkowo przy kuchni znajduje się niewielkie pomieszczenie gospodarcze. Posiada niewielką piwnicę. Na tyłach domu znajduje się dość duży ogród. Garaż mieści jeden samochód.
W holu, nad drzwiami wejściowymi wisi czaszka jelenia.
W ogrodzie znajduje się dodatkowo dziecięcy, nadmuchiwany basen dla Sophie.

/ 26.09.2013, czas imprezy

Przyszedł i szeryf. w garniturze, w odświętnym CIEMNYM kapeluszu, z prezentem pod pachą. Był sam, bo żona została z córką w domu. Nie mniej i tak się denerwował, ze się nie wpasuje w towarzystwo.
Zapukał, czekając na solenizanta.

/26.09.13, po szeryfie/
Może się z McConnorem spotkała pod drzwiami. Joan przyszła na urodziny Jon'a, w ręce oczywiście trzymała torbę z prezentem.

- Nie. Nie wolalbym. Naprawdę - odpowiedzial gabi i zastanowił się za jakie grzechy trafili mu się tacy przyjaciele.
- nie całuj mnie przy żonie.. I wbrew pozorom nie robie sobie bicz drinków w domu. Ale jak znajdziesz inspirację w mojej kuchni to czuj się jak u siebie.- powiedział do Coopera i poszedł wpuścić.kolejna parę gości.
- Zapraszam- uśmiechnął się do szeryfa i Joan.

- Jak Ty na niego reagujesz?
Zapytała i skrzyżowała ramiona, gdy Jon ich opuścił, by wpuścić kolejnych gości. Spojrzała na męża tym swoim spojrzeniem, którym raczyła zatrzymanych na przesłuchaniach i odwróciła się w stronę szeryfa i Joan.
- Cześć! Nate właśnie robi drinki!

Szeryf od razu wręczył Jonathanowi prezent. Bez dłuższych wstępów życzył mu też wszystkiego najlepszego - mrucząc coś pod nosem. 
Jak się okazało, Jonathan dostał... kapelusz. Kowbojski, biały kapelusz.
Szeryf się chyba zarumienił. Odkaszlnął i odszedł na bok, witając się z resztą.

Nathan przyszykował pierwsze drinki. Zaszalał w tej kuchni i chyba nieco przesadził z tym alkoholem w kieliszkach. Ale kto by się przejmował? Gdy tylko odstawił szklanki na stół, by ludzie się poczęstowali - zawołał Sophie. A to po to, by ukradkiem dać jej przysmak, tak, żeby pańcia nie widziała.
- To co, będziemy grać w Żółwie?

Przywitała się z resztą. Uśmiechnęła się wesoło, gdy zobaczył prezent od szeryfa.
- Hmm, wszyscy dbamy o twoją głowę, Jon. - Złożyła mu życzenia i podała prezent, który była brązowa fedora w stylu Indiany Jonesa i Poszukiwaczy Zaginionej Arki oraz jakiś album z dziełami kubistów, skoro tak inspirowały Jona.
Joan podeszła do kuchni, ale zrezygnowała z alkoholi, wzięła sobie szklankę i nalała sok (najwyżej mniej będzie do drinków).
- W co takiego? - zwróciła się do Nate'a.

- Widzę, że detektyw Cooper już miksuje jakieś wywary Dolbyserroundixa więc proszę się częstować - powiedział do szefa
Jonathan uniósł brew na prezent od szeryfa ale widząc jego rozczulające zawstydzenie uśmiechnął się i podziękował grzecznie. na razie Kapelusz wylądował na honorowym miejscu na stole ale kto wie, przy drinkach a'la Cooper może i zagości jeszcze dzisiaj na czyjejś głowie.
Prezent Joany go rozbawił. Raz że drugi kapelusz a dwa, że w sumie odgrażał się już od jakiegoś czasu zamiarem zaopatrzenia się w niezbędnik poszukiwacza skarbów.
- Mam nadzieję, że ty też sobie jeden sprawiłaś - powiedział do niej cicho i puścił oko. - A gdzie twój Bobby?
Odwrócił się do Coopera.
- Ej! Nie myśl sobie, że tego nie widziałem! A żółwie są tam na półce, czyń honory.
Jonathan zaś włączył imprezową playlistę (ale bez szaleństw) i zawołał do siebie Sophie i pomachał jej przed nosem palcem, karcąc ją srogo za branie przysmaków od podejrzanych ludzi.
- Zaraz rozpalę grilla. Skoro mam już ogród... - wyszczerzył się.

- Hola, hola! Nie będziemy wznosić toastu za solenizanta sokami!
Gabrielle zakręciła się obok Joan i zabrała jej sok, wciskając do reki drinka. Podała też jednego szeryfowi i uśmiechnęła się.
- Zdrowie Jona.

Cooper też wziął drinka i razem z reszta wzniósł toast. tak samo szeryf, chociaż ten nie powinien zbyt wiele wypić. Ale tak symbolicznie to można, prawda? 
- Tak, za Jona!
Wtedy też rozległo się głośne pukanie do drzwi.

A to pukał Bobby. Bo się trochę spóźnił, bo pan Garcia dziś potrzebował jechać na badania do Appaloosa, toteż go zawiózł, woził wózkiem po tych korytarzach, czekał cierpliwie, w domu mu jeszcze pościel zmienił i zakupy przyniósł, pomógł mu się umyć i... Umarł. Wrócił do domu, wskoczył pod prysznic będąc już spóźnionym, z mokrymi włosami wypadł z chałupy i tak, ledwo żywy, stanął pod domem Jonathana.
- Wszystkiego najlepszego! - wyrzucił z siebie, wdziewając swój radosny-wcale-niej-jestem-zmęczony-uśmiech. O, nawet jakąś flaszencję przyniósł, przy okazji tych zakupów dla pana Garcia.

- Liczy się intencja - próbowała się bronic. Ale tak brutalnie została pozbawiona soku. Po ostatnich wieczorach z drinkami, które łączyły się z porannym kacem, jakoś nie czuła się na siłach pić, to się źle kończyło i kojarzyło. Najwyżej pozbędzie się go w ogrodzie.
- Zdrowie - Joan spełniła toast i odrobinę upiła. Cooper pomylił proporcje alkoholu do reszty składników.
- Mówisz, masz - odpowiedziała na wcześniejsze pytanie Jona. Uśmiechnęła się do Bobby'ego. A potem zaczęła planować dywersję w celu zdobycia utraconego soku.

Jon trochę zawstydzony ale zadowolony też się napił drinka-zabójcy w wykonaniu Coopera. W takim tempie to wyjdą z alkoholu zanim ludzie zdążą spróbować ciasta.
- O matko Nathan, z czego to? - zacisnął oczy i potrząsnął głową.
Podziekował Bobbiemu za butelkę i założył kalepusz Indiany Jonesa na kudłatą głowę Sophie alby zrobić jej pierdyliard zdjęć.  Sophie biegała ze sznurem od Bobbiego do szeryfa zabawiając gości jak na panią domu przystało. Podszedł do Gabi gdy Cooper przyssał sie do kolejnej szklanki i miejmy nadzieję, rozstawiał już Żółwie na stole, bo ktoś musi zacząć.
- Za dużo z nim przebywasz jak już wciskasz ludziom alkohol do ręki - zaśmiał sie i sam się napił. 
- Dobra, idę odpalić ruszt bo pewnie jesteście głodni. - I tak po dwóch próbach ogień zapłonął  i Jon położył pierwsze żarło na grilla.

Bobby rozejrzał się po gościach. Na początek cmoknął Joan w policzek i zapytał konspiracyjnym tonem, za czym się tak tęsknie rozgląda.
- O, panie McConnor! - ucieszył się. - Ja szeryfowi bardzo, bardzo dziękuję za ten motocykl. Muszę powiedzieć, że w terenie naprawdę dobrze sobie radzi!
Wprawdzie opinię wydał na podstawie zdolności Noah, no ale, grunt, że jeździł.
- A, spóźniłem się na toast? - powiódł spojrzeniem po gościach. A potem kucnął, by pobawić się z Sophie. - Cześć, wariatko!
Nie był jakimś szczególnym fanem zwierząt, właściwie, ale skoro już psina biegała jak szalona, wyraźnie ciesząc się z pełnego domu, to co miał nie pogłaskać.

Szeryf przywitał się z Bobbym i słuchając jego pochwał wobec motocykla, aż się uśmiechnął nieśmiało.
- No, to dobrze, dobrze. Wiesz, ze możesz z niego korzystać kiedy chcesz. Ja już nie będę raczej jeździć - zaśmiał się nerwowo. 
Wtedy znowu znowu rozległo się pukanie.
Nathan otworzył, a przed drzwiami stał... wielki tort, rodem z The Sims Balanga. 
- Harpeeeeer!

Steki juz zaczynały skwierczeć gdy Nathan podniósł głos.
- Tak? - Jonathan wrócił do salonu i twarz zamarła mu w szoku. Wskazał palcem na komicznie wielki tort rodem z The Sims Balanga™.  Popatrzył po gościach zdezorientowany myśląc kto by się podjął czegoś takiego. 
- Nate, czy to twój pomysł? Bo wiesz, ja już mam tort... - powiedział ale w sumie sie zorientował, że Nate by chyba poskąpił na coś takiego. Podszedł czujnie do drzwi rozglądając się czy aby ktos jeszcze nie stoi za drzwiami.

A z tortu wyskoczyła siostra Jonathana w strony Marilyn Monroe. Pisnęła i od razu zaczęła śpiewać "Happy birthday to you, Mr President", ciesząc się z tak licznej widowni.
Szeryf McConnor zamarł.

Po zobaczeniu suczki w kapeluszu Joan stwierdziła, że Sophie zdecydowanie bardziej do twarzy (pyska?), niż jej panu. Potem wróciła do swojej szklanki nie obciążonej oprocentowaniem, jak kredyt hipoteczny we frankach.
- Na pewno nie był to ostatni toast dzisiaj. Tylko Cooper postanowił forsować nową modę. Drinki, które trzeba popijać - skinęła głową w stronę stołu z gotowymi drinkami.
Kiedy pojawiła się Irene, którą Joan chyba widziała na jakiś zdjęciach Jona lub na pejsie. Pokiwała głową i stwierdziła, że to wiele wyjaśnia. Joan podziwiała występ, a szeryf dobrze, że zamarł, a nie zmarł, w końcu nie przeszli kursu pierwszej pomocy.

Co tam szeryf, to Jonathan miał najbardziej komiczną minę. Pobladł i chyba serce mu stanęło na moment gdy ciasto wybuchło na jego oczach i pojawiła się przed nim jego stanowczo za bardzo z siebie zadowolona siostra. 
Gdy zaczęła śpiewać patolog złapał się za głowę i zamknął oczy. Boże jak mu starsza siostra narobi zawsze wstydu...
- O mój boże Irene! - powiedział jak już skończyła i pewnie ukłoniła się ładnie z tortu - Co ty tutaj..? I co to... Popatrz co zrobiłaś z moim dywanem! - wskazał na poplamiony kremem dywan, który już czyściła Sophie. 
Jonathan był na skraju swojego drama-queen mołd spowodowanego zawstydzeniem ale siostra dobrze wiedziała, że cholernie cieszy się na jej widok. Tylko jak zwykle reaguje jak pedantyczna ksieżniczka.

Gabrielle popatrzyla na Irene, w pierwszej chwili myslac, ze to dziwka i smiejac sie w duchu nad reakcja Jona. Gdy jednak zrozumiala, ze to siostra Harpera, parsknela smiechem glosno.
- Bis! - Zaklaskala.

Irene za nic miała dramę swojego młodszego brata. Dała najlepszy występ i on powinien się cieszyć. Po co pyta jak głupi, co tu robi? Toż to oczywiste, że przyjedzie na urodziny brata!
Wyszła z tortu; szeryf McConnor jako dżentelmen podał jej dłoń, by ta nie wywaliła się na śliskim kremie. Gdy już stała pewniej na ziemi, podeszła do Jonathana i ucałowała mu oba policzki.
- Ach, ale ty urosłeś, hoho! Ach, witajcie wszyscy... Irene! Siostra Jonathana! Starsza, ale chyba bardziej jara, hoho!
Poprawiła włosy i podała Gabrielle rękę w ramach powitania.
- Aj, nie sądziłam, że na przyjęciu będą tak piękni ludzie!

Uscisnela dlon Irene i pokiwala glowa
- Tak. Gdyby nie Nate to nie byloby - wskazala na meza, rozbawiona

Oj gdyby tylko Gabi podzieliła się swoją oceną Irenki jako damy lekkich obyczajów to Jon bez ogródek dałby jej w twarz. 
Przywitał się z siostrą dalej walcząc wewnętrznie pomiędzy byciem zażenowanym i radością na widok siostry. Uściskał ją i jakieś resztki ciasta rozkwasiły sie mu na koszuli. Sophie natomiast po zlizaniu kremu z dywanu podbiegła do Irenki i zlizała jej ciasto z łydki.
- Jezu weź z tymi sucharami - wymamrotał i uśmiechnął się niepewnie do zszokowanego szeryfa. Miał nadzieję, że nie straumatyzowała mu szefa.

Szeryf przywitał się grzecznie z Ireną, która oczywiście była bardziej wylewna od niego, Od razu skomentowała jego "przystojną twarz", Nathanielowi skomplementowała włosy i pogratulowała towarzyszki. Sophie podrapała za uchem a Joan dostała buziaka w ona policzki. Zaś Bobby miał ten zaszczyć przynieść jej drinka. Widać było, ze mało kto oparł się jej charyzmie.
- Mój drogi, nie rzucaj tu Jezuskami, je zostaw w stajence! A teraz! - Klasnęła w dłonie, wyjrzała zza drzwi i przywołała młodego kelnera, który przyniósł katering z Rosso.
- Mule w winie! Bez nich nie ma prawdziwego przyjęcia!

Joan naprawdę rozumiała zasadę witania się i wylewności, nawet łączenia ich, jasne. Tylko, że no mogłyby jej nie obejmować. Irene jednak taki styl bycia miała.
- Jon ciesz się z niespodzianki, nie marudź - zaśmiała się z reakcji solenizanta.
Pojawianie się kelnera przyszło jej na myśl Cole Town rodem z "Żon ze Stepford", aż jej dreszcz po plecach, ech.

Jonathan tylko westchnął i uśmiechnął się do siostry.
- Dzięki Irenka - i pocałował ją w policzek. Ale nie pozwolił sobie się rozczulić bo nagle wjechały na salę owoce morza i Jon zrobił wielkie oczy. Popatrzył ukradkiem w stronę swojego ogrodu i grilla.
- Ty to zawsze musisz mnie przebić, co..? - miał ochotę założyć kapelusz i zasłonić sobie nim twarz.
- Vegas źle na ciebie wpływa siostrzyczko - powiedział bezczelnie obczajając kelnera, jeżeli był przystojny, bo mg tego nie zaznaczył.