Dom Jonathana Harpera (i Sophie)

First topic message reminder :

Duży dom z garażem
Dom zbudowany z porządnych materiałów, posiadający dobrą izolację i klimatyzację. Pomieszczenia są w nim duże i jasne. Posiada trzy sypialnie, dwie łazienki, kuchnię i salon. Dodatkowo przy kuchni znajduje się niewielkie pomieszczenie gospodarcze. Posiada niewielką piwnicę. Na tyłach domu znajduje się dość duży ogród. Garaż mieści jeden samochód.
W holu, nad drzwiami wejściowymi wisi czaszka jelenia.
W ogrodzie znajduje się dodatkowo dziecięcy, nadmuchiwany basen dla Sophie.

Rzuciła brunetowi tylko długie, przeciągłe spojrzenie. I już wszystko wiedziała. Facet mu się spodobał!
-Ojeju, Indie? Po co? Czemu? Co będziesz tam robić?-ponownie milion pytań w stronę Ireny.-Przecież... tam można umrzeć od... tego brudu i... i w ogóle!-pisnęła, wykazując się ignorancją, jak zwykle.
-O matko, ta licytacja randek!-klasnęła w dłonie.-Musimy się dołożyć, nie?-puściła Jonathanowi oko, chichocząc dziko.

- No przecież nie jadę tam na całe życie, a tylko miesiąc. I będę tam medytować i jogę uprawiać. A w tobie, mój panie, zmieniałabym ta niepewność. Nauczyłbyś się jakiejś dumy i podwyższył samoocenę.
Poprawiła sobie włosy.
- Licytacja, a co, będziecie płacić, czy się sami wystawicie?

- Nie patrz tak. Nie masz racji - powiedział blondynce jakby czytał jej w myślach.
- Jestem bardzo... pewny siebie - powiedział niepewnie i rzucił piłkę Sophie, która wyskoczyła z basenu i przyniosła ją z powrotem Jonowi. Nie omieszkając się otrzepać przy Loli.
- No na mnie dużego popytu nie ma, a Lola nie jest zbyt mobilna... więc chyba zostaje nam sypnąc groszem - wyszczerzył się do koleżanki - Albo sie zgłośisz, ja cię zlicytuję, podzielimy się kosztami i będziemy oglądac filmy. W szczytnym celu oczywiście.

Lola uśmiechnęła się przebiegle na jego wymówkę. Miała. Ojj, miała rację!
-Uhm, jasne! Ej, Jon, chodzisz dalej na jogę? No i właśnie. Totalnie musisz być pewniejszy siebie! Wiesz, wiedzieć czego chcesz! Totalnie dzwoń do tego gościa. Na bank mu majty na tój widok lecą. Jesteś taki śliczniusi. Muszą mu lecieć. No i dobrze gotujesz. Jesteś najlepszą partią.-zachichotała.
Wzruszyła ramionami.
-Wiesz, gdyby nie trojaczki, to ja bym już się zapisywała na licytacje, no ale... wiesz.-zrobiła dziwny grymas.-Nie jestem w formie! No, ale chętnie jakiegoś przystojniaka zabiorę... gdzieś.-uśmiechnęła się szeroko.-...oczywiście dla szczytnego celu! Bo to wszystko dla dzieci! Dla dzieci!

- Jakiego gościa? - zainteresowała się Irene, spoglądając wyczekująco na brata.
- To cos poważnego?

Ręce mu opadły i popatrzył bezsilnie na kobiety cały już czerwony po czym zrobił fejspalma.
- Nie mogę z wami. Nikomu nie lecą majty...  - zastanowił się chwilę i dodał jakoś kwaśno - z resztą po pijaku wylądowaliśmy w jednym łóżku i spaliśmy grzecznie jak dzieci. Więc jeżeli o to chodzi to o nic nie chodzi. - gadał jak na jakimś pidżama party.
- Hm. Wiesz, ja myślę, że ktokolwiek to będzie organizował to sobie wybierze osoby które mają szansę na bycie kupionym jak na targu niewolników.

Klasnęła w dłonie.
-Ojeju, więc to jednak coś poważnego!-krzyknęła.-Bo gdyby nie było, to byście się przelecieli i po wszystkiiiiiiim!-westchnęła, zachwycona.-To cudownie! Jak ma na imię? Co robi? Nie jest przestępcą? Jon, prześwietlić go?
Wywróciła oczami.
-No raczej! Omg, mam nadzieję,że będzie tam ktoś przystojny!

Irene westchnęła i wywróciła oczami. 
- Mam jednak nadzieję, ze nie będziesz potem potrzebował ramienia do wypłakania - ona była dosyć sceptyczna co do takich znajomości. Szczególnie imprezowych.

Popatrzył na Lolę - Nie, psycholog. I przecież mówię, że to nic takiego tak? - wywrócił oczami bo ile razy by nie mówić, to baby zawsze swoje. Ale na Irene spojrzał zawstydzony. Jej opinia dużo dla niego znaczyła. Bo był tym młodszym, za młodu żyjącym w jej cieniu dzieciakiem i tak już zostało.
- A masz na kogoś oko? - uniósł brew na przyjaciółkę.
- W każdym razie nie mam pojęcia czym się ostatnio zajmujecie ale na moim stole wylądowała krowa. Ostatnio jak sprawdzałem, to nie jestem rzeźnikiem - zwrócił się do siostry ze słabym uśmiechem - to naprawdę nie miejsce dla ciebie... ale szkoda, bo nawet lubię jak mi zajmujesz łazienkę godzinami - zażartował.

-Uuuu, psycholog!-powtórzyła, poruszając brwiami. Potem zachichotała.-Dobra, dobra, daję ci już spokój.-uniosła obronnie ręce do góry.
Wzruszyła ramionami i odchyliła się do tyłu, by siorbnąć kwaśnej lemoniady i się skrzywić.
-No... nie wiem. Zależy, kto będzie, nie?-uśmiechnęła się niewinnie.-Może będzie pan taksówkarz? Bo jak ty go nie będziesz chcieć, to ja chętnie zjem z nim ciastko!...cz coś.-zasmiała się.
Ale Lola chyba nie miała mimo wszystko głowy do związków i miłostek. Chyba... no, chciała się tylko dobrze bawić, nie? Może już jej stan nie pozwala na yolo i te sprawy, ale zasługiwała na coś od życia, nie?!
-Krowa?-powtórzyła.-A, słyszałam o tym. No i co z tą krową? Coś masz?-dopytała, marszcząc czoło i momentalnie poważniejąc. Tryb: praca.

- Krowa? No proszę, naprawdę? To widzę nic się tu nie zmieniło i jedyne sprawy morderstw jakie można spotkać w Old Whiskey to zarżnięcie krowy czy kury sąsiada! - zaśmiała się i wyciągnęła jeszcze bardziej nogi przed siebie.
- No chyba, ze to była bardzo ważna krowa.

Jonathan skrzywił się.
- Taksówkarza? Tego z wielkimi warami i co się nie umie golić? Skarbie, jest cały twój - uniósł dłoń i brwi. Jon nie miewał takich sassy momentów i aż sam się zdziwił i popatrzył na swoją dłoń, jakby to właśnie obraziła jego matkę.
- Krowa to też człowiek. Biedna zeszła z tego świata przedwcześnie i nie u rzeźnika - spojrzał na Lolę - odrąbano jej łeb siekierą i musiał to być naprawdę silny facet - powiedział na koniec zaciskając usta i patrząc wymownie na Lolę. Oboje znali jednego takiego co miał więcej krowiego hormonu wzrostu niż niejeden Randallowy byk.

-Och, jest uroczy!-zarzekła się, rozchichotana. Zupełnie jak nastolatka na pidżama party, rozmawiająca z psiapsiółkami o chłopcach.
Zmarszczyła czoło i przez chwilę myślała.
-Jon... nie, to nie miałoby sensu. To nie on. Przecież on dla Skittlesa robi. A... A przecież ta wiadomość to o tej bójce w barze mówiła. A tam "P" z Świętymi byli! To musieli być "P".-powiedziała ze zdecydowaniem.-Poza tym, mało to takich turów na świecie?-aż prychnęła na samo wspomnienie Koksa.
-Irene, no co ty, bo się obrażę. Mamy poważniejsze sprawy od krowy. Ale ta krowa jest ważna. Wiesz, oglądałaś kiedyś Ojca chrzestnego? To ktoś sobie urządził powtórkę w prawdziwym życiu, tylko, że użył krowy. O.-wyjaśniła jej.
Praca to w końcu poważna sprawa!

- Wybaczcie, ale nie mam pojęcia o czym gadacie i nie wiem co do Old Whiskey ma Ojciec Chrzestny... "P"? Święci? No tak, Świętych kojarzę, no ale... aż takie wojny gangów tu są? To może powinnam się bać?

- Nie ogarniam twojego gustu.
Nadal patrzył na nią w poważnym trybie "praca".
- Może i dużo, ale wierz mi to cięcie nie było wykonane przez byle tura. Była klasa pudzianowska. Możliwe, że P też mają kogoś takiego, ale może warto by się przyjrzeć... - urwał. Ostatnio gdy widział się z koksem to całkiem szczerze mu powiedział, że wolałby żeby nie pakował się w kłopoty. To był tylko półgłówek, co chyba nie do końca ogarniał świat. - ...w każdym razie to tylko teoria.
Pogłaskał Sophie i ospowiedział Irenie.
- Ktoś rzucił krowią głowę do domu jednego ze świętych. Aż dziwne, że ktokolwiek nas poinformował.
Uśmiechnął się smutno.
- Nie, jeżeli masz zamiar jechać do Indii. Zresztą, brat cię obroni co nie? - wyszczerzył się i poklepał ją po kolanie.

Zmarszczyła brwi.
-Ale... Jon, co do tego mieliby Buendia? Przecież ich tam nie było w tym barze... A... przynajmniej nic o tym nie wiemy.-zmarszczka na jej czole się pogłębiła. Podniosła się i chwilę milczała.
-No dobra. To trochę wybiegające... ale ok, w kopalni wiemy, że byli Buendia, Święci i P. Buendia i P na pewno się nie cierpią. To konkurencja, nie ma szans, by zawiązali sojuszu. Święci i Buendia też ostatnio nie byli w dobrych stosunkach. Buendii by zależało, by P zniknęło... ale...-zagryzła wargę.-Jon, nie mamy nic oprócz tego, że zrobił to tur. Nie mamy nawet pretekstu by wezwać tego koksa na przesłuchanie.-skrzywiła się.-Nie zostawili żadnego dna? Nic?-upewniła się z żałosną miną.
Przeniosła wzrok na Irenę.
-No... Nie no, oni cywilów zostawiają w spokoju, nie masz co się przejmować. Jeszcze starają się nie afiszować ze swoimi akcjami.

Pokiwała głową. Poklepała Jonathana po dłoni i uśmiechnęła się lekko.
- Ja zrobię kawy - zaproponowała - i przemyślę twoją propozycję obrony mojej skromnej osoby!
Wzięła pakunki z zakupami i przywołała do siebie Sophie. Irene zniknęła na chwilę w domu, a Jonatham mógł usłyszeć jak krząta się w kuchni.

Jonathan odprowadził Irenę wzrokiem. Kochał siostrę, ale zawsze z nieufnością podchodził do jej działalności w jego kuchni. Wróćił myślami po sprawy i nachylił sie do Loli.
- Nie. Niestety nic. A co jeśli to tylko podpucha. Nie wiem. Ktoś chce napuścić dwa gangi na siebie żeby się pozżerały? - pokręcił głową - Nic nie wiemy w sumie. Coś te wasze podsłuchy wychwyciły?

Odprowadziła wzrokiem Irenę, rzucając jej przepraszający uśmiech. Kiedy z Indii zjechali na pracę?! No ale nieważne, tu teraz praca była ważna!
-Nic?-powtórzyła z zawodem.-Matko, co oni, mistrzowie zbrodni?-skrzywiła się.-Muszą się zacząć w końcu potykać!-warknęła. I wzięła kilka oddechów. Znowu się za mocno ekscytuje.
-No... Skittles jest cwany. I... w sumie gdyby Święci wygryźli "P" lub osłabili się walką z nimi, to pewnie byłoby im na rękę... Ale...-cmoknęła językiem.-...no nic nie mamy, Jon.-jęknęła.-Na taśmach też ciągle nic. Bez sensu.-skrzywiła się.

Irene wróćiła; niosła tacę z kawą i podała jedna z filiżanek Loli.
- Bezkofeinowa! - zaznaczyła, po czym poczęstowała Jonathana,.
- No, ale ja myślę, ze wezmę Sophie na spacer, a wy - wskazała na parę - macie dużo do obgadania spraw policyjnych.

- Nie wiem w takim razie co robić. Ja nic nie mogę, ty w tym momencie też nie... pozostaje siedzieć i czekać. Jak kaczki.
Popatrzył na kawę z przerażeniem.
- Kupiłaś decaf?  - ale napił sie, mimo to jak bardzo był przerażony decyzjami swojej siostry - No dobrze, tylko wiesz uważaj, tak? Żeby ci się nie zerwała ze smyczy? I omijaj podwórko kota z 34 ona go nienawidzi. Masz bidon? I nie daj jej zabardzo szaleć bo się przegrzeje... - Jonathan wszedł w tryb mamy.

-O dziękuję.-przyjęła z uśmiechem i wdzięcznością filiżanki kawy.
Zawiesiła się na słowa Harpera i tylko smutno pokiwała głową.
-Beznadzieja.-przyznała.-Ej, a wiesz, że zgłoszenie podobno wysłała córka Auguste? Wyobrażasz sobie? Matko... może ta dziewczyna coś nam powie?-zapaliła się od nowa.
Uniosła brwi, słuchając poleceń Jonathana.
-Dios mio, mam nadzieję, że nie będę taka jak ty.-mruknęła pod nosem, zapijając to (bez)kofeiną.

- Jonathan, to tylko pies.
I nim zdążył coś powiedzieć, Irene wzięła już na ręce Sophie i zaprowadziła ją do domu, by tam założyć jej smycz. Chwilę potem już ich nie było... no chyba, że Jonathan siła ich zatrzymał.

/zt dla Irene

Jonathan zrobił komiczne "O" z ust gdy Irene uzyła słowa "tylko" w stosunku do Sophie.
- To nie jest TYLKO pies! - zawołał za nią ale ta już zniknęła na spacerze.
Koroner opadł z powrotem na leżak i splótł ręce na piersi.
- Będziesz. Gorsza. Sześćset razy - odciął się i sączył lemoniadkę.
- Właśnie, miałem się pytać. Co zrobiłaś z pamiątkami po Kalifornii? - popatrzył na nią znad szklanki.

Lola bała się powiedzieć te słowa Jonathanowi o jego psie. Dlatego popatrzyła z podziwem na Irenę, by potem pisnąć za nią: "paaaaaa!".
-Wcale nie będę!-zaprotestowała, burmusząc się.
-No...-zaczęła, speszona tym tematem. Ciągle się z tym czuła źle.-Zakopałam w ogródku. Jeju. Jon. Co my z tym zrobimy? To jakieś relikty. Jeju!