18.08.13 Jonathan z karty SIM Reginy Smith - Nieznany numer

Jonathan wcisnął zieloną słuchawkę i czekał.

Jonathan już mógł myśleć, że nikt nie odbierze. Gdy już chciał się rozłączać, odezwał się męski głos. Zaskoczony, męski głos. 
- Skąd masz ten numer?

Jonathan sam był wielce zaskoczony, że ktoś jednak odebrał.
Chwilę siedział cicho w szoku po czym odchrząknął i zaczął niepewnie.
- D-dzień dobry. Um, od pana znajomej? - przełknął - Morgan?

Chwila ciszy. Groźnej ciszy.
- Skąd masz telefon mojej córki?

Chwila ciszy. Nerwowej ciszy.
Powstrzymał się przed zbyt głośnym przełknięciem śliny.
- Córki? Czy rozmawiam z panem Smithem?

- To ja teraz zadaję pytania - warknął - skąd masz telefon mojej córki?

- Znalazłem. - odpowiedział a sam w ciszy zrobił cichego fejspalma.

- Gdzie znalazłeś? - zapytał, nie mając zamiaru odpuścić.
- Mam przyjechać i cię znaleźć, czy zaczniesz mówić?

- Ej, spokojnie. Ja tu w dobrej intencji się kontaktuję a pan tak niegrzecznie. - wewnętrzny dżentelmen w Jonathanie się oburzył.

- Teraz ja w dobrej intencji każę ci się przedstawić i wyjaśnić mi, gdzie i kiedy znalazłeś telefon mojej córki. Jeśli jednak nie masz ochoty nic mówić, to uprzedzam cię... znajdę cię w ciągu godziny, i sprawię, że to ty wraz ze swoim telefonem znikniesz. Jasne?

Zmrużył oczy. Teraz już był pewien, że nie powinien był dzwonić. Nie nadaje się do takiej roboty.
Aż westchnął.
- Akurat pozwoli pan, że z rezerwą podejdę do Pana dobrych intencji. Tak już mam gdy ktoś mi grozi. A telefon leżał na ulicy w Old Whiskey. Trafi na komisariat i będzie pan go mógł sobie odebrać.

Smith nie powiedział już nic więcej. Po prostu się rozłączył.