Bar "Viva Maria!"

Bar Viva Maria! mieści się w dwukondygnacyjnym budynku wciśniętym między drobnymi lokalami usługowymi. Pomieszczenie, do którego się wchodzi, jest długie i stosunkowo wąskie. Po prawej stronie ciąg stolików i krzeseł, zaś po lewej długa lada z rzędem barowych stołków. Podłoga imituje drewniany parkiet, ale zdarcia w niektórych miejscach zdradzają, że jest to zwykłe linoleum. Lada, stoliki i krzesła są jednak drewniane, siedziska wysłane zaś ciemnobrązową okładziną. Co zobaczymy za ladą, poza uroczą właścicielką, Betty Jou? Oczywiście liczne alkohole. Poza napojami wyskokowymi można tu dostać także drobne przekąski. Naturalnie, jak na porządny amerykański bar przystało, w strategicznym miejscu wisi także telewizor, który pamięta pewnie lata osiemdziesiąte – ale wciąż działa! Poza tym świętym pudłem, ściany zdobi też kilka rogatych czaszek oraz liczne, starsze i nowsze, zdjęcia. Widać na nich stałych bywalców, imprezy, samą Betty Jou, ale i kilka bardziej znanych ogółowi twarzy. Przy wejściu stoi szafa grająca, zaś na tyłach stół do bilarda. Ogólnie wnętrze jest dość ciemne, a gdy zbierze się w nim grupa palących facetów, widoczność staje się ograniczona do minimum.

No, ale że Baker z Parkerem ostatnio się mijali, to teraz w końcu na siebie trafili. W drzwiach stanął Parker.
- Nie witaj się ze mną przez próg, bo to pecha przynosi - rzucił do Sue, nieco rozbawiony i nieco zmęczony faktem dokonywania remontów i spłaty. Serce bolało, dusza też, ale najbardziej - portfel i konto bankowe. Był z nimi połączony, czuł to wszystko! - A teraz mi jest to niepotrzebne - dorzucił zaraz i siłą rzeczy to Sue musiał wleźć do środka, by się przywitać z Parkerem.
- Betty, Betty, będziesz mogła powiększyć zamówienie - poinformował Jou, witając się z nią i zaraz spojrzał na tę dwójkę.
- Nowe źródło zarobku znalazłem.
Pochwalił się. Pewnie z taką dumą, jak kiedyś się chwalił, że dostał świadectwo z wysoką średnią. Po tym, jak był zagrożony z prawie wszystkich przedmiotów.

- W końcu trzeba - wszyscy w gangu dobrze wiedzieli, że pieniądz dla Parkera jest bardzo ważny. Że pieniądze to jak członkowie rodziny, dzięki którym można osiągnąć dobrobyt i szczęście, i implanty zębów, jak jakiś idiota na początku fabuły będzie chciał mu wyrwać.
- Pamiętacie to małe kasyno na zachodniej, nie? - spytał i zaraz rozciągnął usta w nieco triumfalnym uśmiechu. - Po remoncie to mnie akurat już tam znajdziecie - dorzucił i zaraz wyjaśnił: - Zakupiłem ostatnio, więc oficjalnie zostałem właścicielem tegoż hazardowego przybytku - bo co się będą bawić w owijanie bawełny? Co oni, czarni byli, by zapierdalać?