Bar "Viva Maria!"

Bar Viva Maria! mieści się w dwukondygnacyjnym budynku wciśniętym między drobnymi lokalami usługowymi. Pomieszczenie, do którego się wchodzi, jest długie i stosunkowo wąskie. Po prawej stronie ciąg stolików i krzeseł, zaś po lewej długa lada z rzędem barowych stołków. Podłoga imituje drewniany parkiet, ale zdarcia w niektórych miejscach zdradzają, że jest to zwykłe linoleum. Lada, stoliki i krzesła są jednak drewniane, siedziska wysłane zaś ciemnobrązową okładziną. Co zobaczymy za ladą, poza uroczą właścicielką, Betty Jou? Oczywiście liczne alkohole. Poza napojami wyskokowymi można tu dostać także drobne przekąski. Naturalnie, jak na porządny amerykański bar przystało, w strategicznym miejscu wisi także telewizor, który pamięta pewnie lata osiemdziesiąte – ale wciąż działa! Poza tym świętym pudłem, ściany zdobi też kilka rogatych czaszek oraz liczne, starsze i nowsze, zdjęcia. Widać na nich stałych bywalców, imprezy, samą Betty Jou, ale i kilka bardziej znanych ogółowi twarzy. Przy wejściu stoi szafa grająca, zaś na tyłach stół do bilarda. Ogólnie wnętrze jest dość ciemne, a gdy zbierze się w nim grupa palących facetów, widoczność staje się ograniczona do minimum.

Miał nadzieję, że to stare i zapyziałe będzie się znacznie lepiej prezentować w tak lichym budyneczku. W końcu jego wymogi wobec remontu były jasno przedstawione.
- Aw-ała - jęknął, jak Betty uszczypnęła go w policzek i zaraz kiwnął na Bakera. - A jak! Wszystko teraz jest w trakcie remontu, by to jakoś wyglądało, ale potem... hulaj dusza, niech wszyscy sobie grają - powiedział, pewien swego. - A zawsze trochę grosza się przyda. Zwłaszcza, że to w pełni legalny interes, więc... - spojrzał wymownie na Sue, bo chodziło przecież o ten budżet Świętych i miejsce, gdzie te pieniądze cały czas będą w obrocie. - Czy ja wiem, czy tacy biedni? Na wschodniej dwie pseudo wille, gospodarstwo... Każdy chowa pieniądze jak może - oznajmił.

- Jak nie oni to z Cole Town lub Sugar Hill - wzruszył ramionami. Wiadomo przecież, że ci z pierwszego miasteczka mogli sobie pozwolić na spore wydatki, a też mogło ich znudzić przecież ciągłe siedzenie u siebie, więc może się skuszą, by trochę dolarów zostawić w niewielkim kasynie. Jakieś tam plany jednak były, o których na razie nie mówił.
- Za nowy interes - powtórzył, aby się zaraz napić. - Oby wszystko się zwróciło, z nawiązką - powiedział. Czego można było się po nim spodziewać?

Każdy powinien się skrzywić. Od tego są alkohole, prawda?
- Mogliby, chociaż patrząc na to to miasteczko zbyt snobistyczne - powiedziała osoba, która idealnie by się tam nadawała. Może zacznie zbierać kasę, by się tam przeprowadzić i zostać nowobogackim jak Smithowa?
Na słowa Bakera zadarł nosa, prawie że wyrazem twarzy mówiąc, że ktoś musi mieć.
- Wiedziała tylko Ramirez, bo trafiliśmy na siebie, jak jechałem zobaczyć, jak to wygląda - wyjaśnił i się zastanowił. - Myślałem nad tym, by Jessiego zgarnąć, choć nie wiem czy nie będzie wolał nadal ćwiczyć teksty na bydlętach - parsknął. - Jakoś to się ogarnie, chociaż od razu mówię, że planowałem depozyt - dodał. Od razu mogli ogarnąć, że chodzi o komórkę czy broń, więc tego nie dodawał.
- Swoją drogą, jak tam Sally? - spytał, nie mówiąc nic o randce, pewnie Betty wiedziała. - I no, dobra dedykacja dla Bakera była, Betty - uśmiechnął się i zerknął na szefa. - Słyszałeś?

- No ta. Do młodego potem napiszę i wtedy ogarniemy to czy będzie chciał zmienić miejsce pracy, czy jednak nie - podsumował krótko.
Bakera pewnie tak zabolało uszczypnięcie w policzek, że aż Apo na zw poszła, a Will się zaśmiał.
- No, to na pewno - powiedział, mając na myśli Sally. Dobrze, że Betty nie wspomniała o tej randce przy Bakerze, bo ten by jeszcze na zawał im zszedł albo Parker by w ryło dostał, zarabiając odznakę.
- Ale cudowna była, potem nie mogłem przestać nucić przez jakąś godzinę.
- Cześć Eva - przywitał się z dziewczyną, gdy ta przyszła do baru. - Uważaj, bo Betty dzisiaj ma dzień szczypania wszystkich w policzki - rzucił żartobliwie.

Will był przez moment wybity z pantałyku, ale bynajmniej urażony słowami Evy. Na ten moment najwidoczniej nic nie będzie mogło wkurzyć Parkera, skoro myśl o tym, że będzie mógł słyszeć szelest pieniędzy nawołujących jego imię, była zbyt absorbująca.
- Nieee - powiedział z głupim uśmiechem. - Jeden mi wystarczy w zupełności - dodał i zaraz się napił, bo i jemu ten obraz dziwnie się wykreował. Tym bardziej, że była taka choroba, ale nie pamiętam jak się nazywa. - Po prostu musiałem się pochwalić, że kasyno zakupiłem - wyjaśnił dziewczynie i dodał jeszcze, nim zwrócił się do Betty: - Teraz będziesz mogła gdzie indziej się uzależniać.
- No właśnie mówiąc o powiększeniu zamówień alkoholowych to o to mi chodziło, Betts - posłał uroczy uśmiech kobiecie. - Co to za kasyno, w którym nie możesz usiąść przy automacie czy stole i się napić lub zapalić papierosa - stwierdził z wymowną miną.

- Się napatoczyły, się gada - powiedział naprędce.
- Nie jesteś pierwsza i ostatnia, która zapieprzała - podsumował. - Sam musiałem biegać po dostawy te parę lat temu - takie pocieszenie, jak zwykle, było niezastąpione. Każdy Święty zdążył się o tym przekonać. Już Will nie mówił o papierkowej robocie, bo to inny poziom poświęcenia był.
- Ja najwyżej z wami pojadę po to później - zaoferował. - Skoro to w moim interesie ma być, a właściwie będzie to, co ty tutaj zamawiasz - przeskakiwał spojrzeniem z Betty na Evę. - Poza tym, dostawy i tak przecież pomagasz ogarniać, nie? Więc to nie jest praca u mnie - dodał.
Będzie musiał ogarnąć.
- Oj, Betty, nie narzekaj. Hazard w kartach czy na automatach to tylko zabawa - powiedział Will, choć dla niego pewnie zabawa się skończyła już jakiś czas temu.
- No, no, Gruby nie dał ci się wykazać na boot campie to tak nadrobisz, co? - spytał. I rozlał kolejkę.

Eva zaklęła pod nosem, najwidoczniej niezadowolona z tego, że znowu praca i do tego więcej. Skierowała się na zaplecze, a Baker prawdopodobnie wycofał się do szafy grającej by przywitać się z innym Świętym i z nim porozmawiać.
- Panie Bright - skinął krótko do Harry'ego, który zajął miejsce obok niego.
Will od razu odpalił papierosa Betty, a przy okazji i swojego, przysuwając do siebie popielniczkę. Nie było się co odsuwać. Dym nikotynowy już dawno przeżarł ściany baru.
- Jeszcze tam ustalimy, co będzie - powiedział, kończąc temat zamówienia i już licząc sobie, ile mu pójdzie na to wszystko.
Skrzywił się nieznacznie, bo od razu przypomniało mu się, jak Claus wspominał o tej głowie krowy.
- Randall pewnie teraz jak idiota będzie siedział dzień i noc - stwierdził naprędce, pijąc do ostatniej sytuacji.
- Żeberka najlepsze - polecił od razu.

- W tym mieście na pewno - parsknął. Chaco Taco, Campbell, Viva. No gdzie tutaj zaznać naprawdę zdrowego żarcia? Oczywiście, Will pewnie nie patrzył na inne pozycje w menu, bo "swoje" żarcie już miał i prawie zawsze zamawiał to samo.
- Kto by nie dostał - powiedział, patrząc na sytuację z obu perspektyw. Jako Święty, któremu nie podobała się ta pewna manipulacja i to, co się dzieje. I jako materialista, bo Randall na tych krowach zarabiał ładną sumkę.
Spojrzał na Brighta w oczekiwaniu na odpowiedź.