Bar "Viva Maria!"

Bar Viva Maria! mieści się w dwukondygnacyjnym budynku wciśniętym między drobnymi lokalami usługowymi. Pomieszczenie, do którego się wchodzi, jest długie i stosunkowo wąskie. Po prawej stronie ciąg stolików i krzeseł, zaś po lewej długa lada z rzędem barowych stołków. Podłoga imituje drewniany parkiet, ale zdarcia w niektórych miejscach zdradzają, że jest to zwykłe linoleum. Lada, stoliki i krzesła są jednak drewniane, siedziska wysłane zaś ciemnobrązową okładziną. Co zobaczymy za ladą, poza uroczą właścicielką, Betty Jou? Oczywiście liczne alkohole. Poza napojami wyskokowymi można tu dostać także drobne przekąski. Naturalnie, jak na porządny amerykański bar przystało, w strategicznym miejscu wisi także telewizor, który pamięta pewnie lata osiemdziesiąte – ale wciąż działa! Poza tym świętym pudłem, ściany zdobi też kilka rogatych czaszek oraz liczne, starsze i nowsze, zdjęcia. Widać na nich stałych bywalców, imprezy, samą Betty Jou, ale i kilka bardziej znanych ogółowi twarzy. Przy wejściu stoi szafa grająca, zaś na tyłach stół do bilarda. Ogólnie wnętrze jest dość ciemne, a gdy zbierze się w nim grupa palących facetów, widoczność staje się ograniczona do minimum.

- Zielony to dobry kolor - powiedział. - Spokojny, szczęśliwy - dorzucił żartobliwie i pokręcił głową na pytanie Betty.
- Nie, nie gadałem - stwierdził, stukając przy tym palcami w blat. - Nie było, powiedzmy, okazji na to. Załatwiałem swoje sprawy z tym kasynem, więc... - wzruszył ramionami. I skipował do popielniczki.
Spojrzał na Evę, poniekąd zdziwiony.
- Nie byłaś u ojca ostatnio? - spytał. - Bo z tego, co nam Claus opowiadał to głowa krowy wylądowała przed drzwiami i była data z tego Sugar Hill - wyjaśnił.

Nie skomentował reakcji Evy. Nie był zdziwiony. Powiedziałby, że zdarza się, Carma też nie pomyślała, ale nie było co jeszcze bardziej Evę denerwować, bo miała ten temperament i od razu by przywaliła czy coś.
Przywitał się z Chałą.
- Właśnie. Będę miał interes do młodego - oczywiście, miał na myśli Jessiego. - I do ciebie zresztą też - dodał po chwili.
- Ale najpierw... - potarł dłonie, wcześniej gasząc papierosa i chwycił za szklankę z whisky, by haustem ją opróżnić - ...alkohol.

Na pewno wszyscy wiedzieli o ciąży, przecież jak takie coś miałoby w rodzinie przemknąć po cichu? Nie wypada.
- To potem do ciebie podjadę i ustalimy - powiedział pokrótce. Toć nie będzie Brianowi teraz gadać o tym, co chce zamówić i dogadać się co do ceny, prawda? Niech chociaż ten wieczór będzie względnie miły i sympatyczny, prawie że rodzinny, można by powiedzieć.
Machnął do Bakera na pożegnanie i spojrzał na Evę, potem resztę.

Kiwnął na słowa Evy.
- Młoda ma racje - podsumował. - Carma teraz chce studiować, wychować i się bawić tam po swojemu, więc wątpię, by nagle miała ochotę z nami przesiadywać - przyznał. Will, co prawda, aprobował studia (sam po nich przecież był), no ale jego życie potoczyło się tak, jak się potoczyło. I jest tutaj!
- Dla mnie to jest tylko kwestia czasu - powiedział. - Warsztat, Heaven's, bar - wyliczył. - Już przeszukali, jeszcze im stacja została - dopowiedział i kiwnął zaraz na słowa Jou. - Wiesz, kasyno na pewno odwiedzą. Przy okazji mogą coś zostawić.
Uśmiechnął się zaraz pięknie, żyd jeden.
- Chciałbym to zobaczyć - palnął na słowa Evy.

- O tym trzeba akurat Clausowi powiedzieć, choć jestem pewien, że sam teraz zaczął się nad tym głowić. - napił się alkoholu i zerknął na dziewczynę. - Widok bezcenny - a potem zwrócił się do Betty i Briana z powrotem. - Tobie na pewno lepiej niż nam pójdzie rozmowa z nią - dodał, bo miał wrażenie, że Jou będzie chciała się tego podjąć.
- Ta, remont czeka, stąd też interes do ciebie, Brian - odezwał się do Mrukliwego. - Warsztat do roboty szykuj, a młodego się ogarnie na ochroniarza.

Will nie skomentował tego, że na dobrą sprawę to każdy z nich coś ma od Europejczyków. On miał na przykład przodka. Tyle wiedział.
- No ale chyba jej nie wybijesz tego dzieciaka z brzucha, nie? - spojrzał na Evę, a potem słuchał dalej. - Wybijesz mu najwyżej takie pomysły z głowy jako dobra ciocia.
I przyssał się do alkoholu, bo to zdawało się być najodpowiedniejsze.

- Nie masz uczyć dzieciaka powiedzenia mamo, tato, babciu, wujku i te inne, ale powstrzymać przed tym, czego nie chcesz widzieć - wzruszył ramionami.
Poklepał Evę po plecach.
- Zaraz się zacznie hiperwentylacja? - spytał żartobliwie i spojrzał na Betty, kiedy powiedziała o Sally. Pewnie jakiś dreszcz przestrogi i niepokoju przemknął po kręgosłupie Świętego.
- Chyba? Ale fakt, chyba lepiej będzie jak Sally porozmawia, bo Eva tego nie zniesie. Co o tym myślisz, Chała? - zerknął na Daltona.

Kiwnął zadowolony po słowach Briana i Betty, przez krótką chwilę mając zamiar się kłócić, że w jego przypadku wychowanie to bardziej kwestia wykupienia chwilowej miłości od dziecka. Boże, teraz będzie musiał myśleć nad prezentem dla młodej.
- Pacyfiści na dobrą sprawę są w porządku - stwierdził obojętnym tonem na słowa Evy. Kiedyś za takiego się uchodził, teraz może sobie tylko to wmawia.
- Dobra, czas to pieniądz, więc się zbieram - stwierdził po wypiciu kolejnej szklanki alkoholu.
Pożegnał się z Betty, a Daltona i Auguste klepnął w plecy.
- Potem do ciebie zajrzę, Chała. Na razie.
I wyszedł, pewnie jak reszta.

/ztx4