Pub "u Gordona"

First topic message reminder :

Jeden z najstarszych pubów w mieście, o którym krążą już legendy. O tym, że założyciel był jednym z najsłynniejszych filantropów w okolicy, który został zamordowany przez swoja podopieczną-wariatkę. O tym, jak w tym miejscu w latach dwudziestych zbierały się po godzinach tęgie policyjne głowy infiltrujące tutejsza siatkę przestępców. Ba, żyją też legendy o tym, jak w latach 60. zamordowano tu z zimna krwią jednego z przywódców kartelu, a zabójcę podszedł go w przebraniu kelnera, fundując mu arszenik w koktajlu bezalkoholowym.
Jednak żadna z tych miejskich legend nie sprawiła, że ludzie przestali tu uczęszczać. Wręcz przeciwnie – lokal przez to zyskał klientele głodną nie tylko whiskey z lodem, ale tez przeróżnych opowieści o morderstwach i bandytach.
Dziś lokal nie wygląda tak jak na początku swojej działalności – na przestrzeni lat zmieniły się nie tyle wnętrza, co sama lokalizacja. W latach 60. Pub Gordona przeniósł się do wolno stojącego budynku w centrum, przy jednej z najbardziej ruchliwych ulic. Z zewnątrz pomalowany na ciemną czerwień, z zielonymi markizami nad oknami i wejściem, poprzypominać może nieco irlandzki pub. W środku również zauważymy inspiracje zielona wyspą - drewniana okleina, ciemne meble i whiskey na barze. Nie jest to jednak lokal uczęszczany przez wiecznie pijanych przedstawicieli klasy średniej – ceny tutaj sugerują, że gość powinien dobrze zarabiać i nosić lśniąc buty. Mimo, iż selekcji przed wejściem nie ma, to bądź pewien, ze jeśli nie wpiszesz się z profil standardowego klienta – barman może cię nie obsłużyć.

- W takim razie chyba nie pozostanie mi nic innego jak pozostawienie państwa w spokoju Cieszcie się sobą. - Oznajmił po chwili, wyciągając zza pazuchy kurtki portfel. Chwilę w nim poszperał, szukając gotówki.
Jak się okazało Smith miał  nim niezły bałagan i wypadło z niego kilka rachunków i zdjęcie, które zsunęło się tuż pod rękę Cath.

Cath wyraźnie posmutniała, gdy Smith zapowiedział, że nie będzie im więcej przeszkadzał. Nie chciała jednak urazić Jona, z którym to przyjechała do Appaloosa. W końcu nie zostawi go po raz drugi.
- Tak szybko Pan nas opuszcza? - zapytała i już miała coś dodać, gdy pod jej zręczne łapki podsunęło się zdjęcie. Blondynka automatycznie chwyciła fotografię, by nie spadła ona z baru. Oczywiście spojrzała na zdjęcie, bo ciekawska to ona była.
- Wypadło Panu... coś... - zamrugała oczami.

Jon z zaskakującą bystrością umysłu jak na ilość wypitego alkoholu zauważył fotografię. Okazja, żeby się czegoś więcej dowiedzieć? Może coś co się przyda Loli.
Szybko złapał Cath za rękę i położył ją na blacie przykrywając nią zdjęcie. Splótł swoje palce wokół jej i uścisnął. Drugą zaś podał Smithowi coś co wyglądało na jakiś kwitek z loterii albo inny śmieć, które mają w zwyczaju gromadzić się w męskim portfelu.
- Proszę - uśmiechnął swobodnie się do Smitha
- Do widzenia - odwrócił się do Cath - My jeszcze chwilę zostaniemy - popatrzył znacząco na Cath. Żeby czasem nie palnęła czegoś głupiego. Po chwili zawachania, dla dramatycznego efektu pocałował ją w policzek. Wszystko, żeby tylko Smith się stąd zmył.

Na jednym z rachunków był dowód zakupu z drogerii, gdzie Smith kupował damskie perfumy i podkład za 300$. Na drugim zaś – zapłata za benzynę. Trzeci świstek to był stary bilet na koncert Lany Del Leyek.
Na zdjęciu zaś były dwie blond nastolatki, w mundurkach z katolickiej szkoły z Appaloosa.

Smith uśmiechnął się do kobiety i zamówił jeszcze jedną kolejkę dla pary, odebrał świstki od Jona i zapłacił. Nie zauważył braku zdjęcia.
- Czas wracać do żony. - Oznajmił, kiwając głową. - Ale znając nasze szczęście to się jeszcze spotkamy.

Wreszcie wstał, by odejść i wychodząc z baru - zamówić taksówkę. W zaułku przy barze wciąż stał jego samochód.

/zt

Cath od razu podłapała co Jon chciał zdziałać. Dlatego nie zareagowała jakoś dziwnie na jego zachowanie, a jedynie z uśmiechem spoglądała na zbierającego się Smitha.
- Mam nadzieję, że tak będzie. - odparła i pomachała wolną dłonią na pożegnanie mężczyźnie. Gdy tamten wyszedł Cath zaraz poderwała swoją rękę wraz z Jona, by spojrzeć jeszcze raz na zdjęcie.
- C-co? K-kto to jest? To jego córki? - wpatrywała się w fotografię z szeroko otwartymi oczami. Zaraz potem położyła ją na blacie i chwyciła kolejną kolejkę, wypiła ją duszkiem.

Jon odetchnął, gdy Smith się zmył i nie zauważył brakującej foty. Obejrzał ją.
- Córki, jedną z nich widziałem na jarmarku. - no nie było to na pewno nic przydatnego w śledztwie ani nic, ale i tak chciał pokazać zdjęcie Loli. Schował zdjęcie do torby.
Wypił drinka zamówionego przez mężczyznę. Co by o nim nie mówić, ma człowiek gest.
- A tak w ogóle to co ty jesteś taka zauroczona Smithem, co? - zapytał zaczepnie z uśmiechem - Żonaty jest, a z tego co słyszałem, nie chcesz zadzierać z Panią Smith.

Cath wpierw pobladła, gdy zorientowała się, że są to jego córki. Gdy Jon chował do torby to zdjęcie, ona chwyciła go za nadgarstek, marszcząc brwi.
- Ejże! To ja miałam to zdjęcie pierwsza. Jest moje. - uparła się, nie wiedzieć czemu. Chciała to zdjęcie.
Potem natomiast policzki się jej zarumieniły. Przygryzła wargę i spojrzała gdzieś w bok. Wzruszyła ramionami.
- Sama nie wiem. Dojrzały, przystojny, bogaty. No, żona, żona... Nie wiem zbytnio ani o nim, ani o niej, więc wiesz... Zresztą nie wygląda na zainteresowanego więc nie masz co być zazdrosny. - uśmiechnęła się na koniec i postukała palcem wskazującym po policzku.
- A to było miłe, choć pokazówka.

Wyszczerzył się.
- Dostaniesz je, ale od Loli. Poproszę, żeby ci je przekazała. - wyrwał rekę z uścisu - Martwię się o was powinnyście pogadać - z uśmiechem schował zdjęcie.
- Hm, czyli pieniądze na serio są afrodyzjakiem? I nie zazdrosny, a ciekawy jak działa babski umysł - stuknął ja placem w czoło. Troszkę się zmieszał.
- A, tak. Sorry. Chciałem, żeby szybko sobie poszedł. No bo zdjęcie i no wiesz. - podrapał się po szyi i dopił resztkę drinka w szklance.
- No to co teraz robimy? Jak dla mnie to już dość picia.

Nadymała poliki jak mała, obrażona dziewczynka i skrzyżowała ręce na piersi.
- Lola mi nie da za karę. A po co chcesz dać jej to zdjęcie? Co ona ma do tego? O co chodzi? Jakiś spisek? - Cath zaczęła się wypytywać, gubiąc się jeszcze bardziej. Potrząsnęła głową. Nie uśmiechała się już. Jakoś spoważniała.
- Nie są, ale świadczą o tym, że mężczyzna odniósł sukces w życiu, a to jest... hm, interesujące. A babskiego umysłu nie próbuj zrozumień, traci to cały urok i jest niemożliwe.
Wywróciła oczami, gdy Jon się zmieszał. No ona też już miała dość.
- Chodź na zewnątrz. - zaproponowała, zgarnęła torebkę i wstała. Dopłaciła ile tam brakowało za drinki i ruszyła do wyjścia.

Jon westchnął tylko i poszedł za Cath. Objął ją ramieniem od tyłu i cmoknął w czoło. Po pijaku był nieco przytulaśny.
- No już się nie bocz. Lola da ci zdjęcie, objecuję. Jak nie to jej go w ogóle nie dam. - spoważniał - chcę jej je pokazać, bo może coś jej to da. Nie mogę specjalnie rozmawiać na ten temat. Z resztą ta fota to nic takiego, ale wolę się upewnić.
Wyszli z baru.
- Hm rozumiem, też nie chciałbym być związany z kimś co nic w życiu nie zrobił. - Wywrócił oczami ta ten niezrozumiały kobiecy umysł.

No nie była jakaś obrażona. Bez przesady, nie puszczała fochów na lewo i prawo. Uśmiechnęła się lekko, gdy dostała buziaka w czoło i dźgnęła go lekko palcem pod żebra.
- No jasne, że ma oddać. - rzuciła i gdy znaleźli się na ulicy rozejrzała się. Nagle dostrzegła super furę. - Łał! Popatrz!
Objęła Jona i pociągnęła go w stronę samochodu Smitha. Potem puściła go i pochyliła się nad oknem od strony kierowcy.
- Ale cacko! Myślisz, że zostawia otwarte? - uniosła brwi i złapała za klamkę. Jednak nie pociągnęła, a jedynie spojrzała na mężczyznę. Co Cath chciała zrobić?!

Jon popatrzył na nią z wytrzeszczonymi oczami. Ocipiała czy co?
- Wątpię i nie wiem czy o ogóle chcę wiedzieć czemu pytasz.
Spanikował lekko gdy ta dotknęła klamki.
- Jak już coś chcesz robić to nie gołą ręką, ciołku! - Automatycznie wyciągnął swoje rękawiczki z torby. Chwila, czy nie powinien się bardziej przejmować tym , że Cath chce zrobić coś, czego jako pracownik biura szeryfa nie powinien popierać? Rozejrzał się. Wokół nie było nikogo, i nie widział żadnych kamer. Co nie znaczy, że ich tu nie było.
- Serio, co ty wyprawiasz? - spytał głośnym szeptem.

Spojrzała na jego rękawiczki, które wyciągnął w torby. Trochę ją to zaskoczyło. Alkohol sprawiał, że nie przejmowała się tym co robi. Na dodatek nie miała takiego nawyku jako patolog. W końcu w szpitalu nie była. Nadal trzymała delikatnie rękę na klamce.
- Po prostu sprawdzę czy jest otwarty. Nie robię nic złego. - odparła rozbawiona. Chyba ten ostatni drink wypity duszkiem doszedł szybciej niż myślała. Nie myślała zbyt racjonalnie.

Ręce mu opadły.
- A jak myślisz? Taka fura? Otwarta w jakimś zaułku?? - odciągnął ją od samochodu. Co za wariatka. - Nie, nie , nie. Nie ma mowy!
Wziął swoje rękawiczki.
- Poza tym co ty sobie myślisz? Odwalać takie akcje przy pracowniku policji? Nie ładnie!.
Otarł twarz dłonią.
- Co chesz innego robić? Najlepiej coś co nie jest nielegalne, proszę? - Może trzeba by pomyśleć o transporcie do domu. Albo jakimś noclegu....zawsze jest samochód Cath.

Gdy Cath została odciągnięta przez Jona nie opierała się za bardzo. Zasłoniła ręką buzię i zachichotała. Potem wywróciła oczami.
- Oj tam, niegroźne żarty. Nie chciałbyś sprawdzić co jest w środku? Na przykład, koronkowe majteczki Pani Smith...
Potem ruszyła w stronę auta zastanawiając się co dalej.
- Jest jakiś pociąg? Autobus? Czy idziemy lulu? - uniosła jedną brew, uśmiechając się lekko. Była nieco zamulona, ale oczy jej świeciły.

Wzdrygnął się gwałtownie.
- O matko, nie. Tylko nie bielizna!
Zauważył, że chichocze pod nosem. Popatrzył na Cath z niedowierzaniem.
- Jak możesz mnie tak straszyć? Żarty? Też coś - Odwrócił się próbując wyglądać na oburzonego. Tylko uśmiech na twarzy zniszczył iluzję.
- Jak chcesz to możesz narysować karnego kutasa na masce. Ale jak nie będę patrzył, bo mi nie wypada.
Chwycił Cath pod rękę i poszli do samochodu.
- Hmm jest autobus, ale musiałabyś wracać jutro po samochód. Jak chcesz. Jak dla mnie wszystko jedno. - popatrzył wyczekująco na dziewczynę. Jej samochód, jej decyzja.

Bez zawahania pociągnęła Jona do samochodu. Stanęła przy nic i położyła torebkę na masce. Zaczęła w niej grzebać w poszukiwaniu kluczyków. Przeklnęła pod nosem. Palce jej się plątały i nie mogła znaleźć.
- Cholera! Jedziemy autobusem... I tak muszę wpaść do Appaloosa, więc przyjadę po auto. - odparła i podeszła do Jona. - Prowadź na przystanek.

Przytaknął i poprowadził ich do przystanku. Poczekali dwadzieścia minut , po czym wsiedli i odjechali do Old Whiskey

zt x2

Arizona R. >

Wróciła pod pub prosto z przystanku autobusowego. Od razu wsiadła do auta zbytnio się nie rozglądając. Czas ją naglił. Miała ochotę trochę spędzić czasu w mieście, ale co... tak sama? Odpaliła silnik i wyjechała na drogę, powrotną.

ZT > Apache R.

/Main Street

Nawet szybko udało się znaleźć wolne miejsce, Frery sądził, że będzie o wiele gorzej pod tym względem, zwłaszcza że godzina rzeczywiście nie była już taka wczesna.
Zaparkował i szybko wyskoczył z samochodu, żeby Christie nie zdążyła wysiąść przed nim i żeby zdążył otworzyć jej drzwi. Bycie dżentelmenem do czegoś w końcu zobowiązuje, a że takie drobne gesty idą w zapomnienie, tym większe wrażenie (miał nadzieję) miały robić.
- Zapraszam. - Podał jej dłoń, żeby pomóc wysiąść.

Wziął to za dobrą monetę i poprowadził towarzyszkę w głąb sali, szukając wzrokiem wolnego i w miarę odosobnionego miejsca. I znów miał szczęście, bo widać chwilę wcześniej ktoś zwolnił dwuosobowy, okrągły stolik, ustawiony prawie w kącie pomieszczenia - kelner właśnie kończył zbieranie stamtąd pustych szklanek.
- Tam jest dobre miejsce. - Wskazał je Christine. Podeszli tam i Frery znów mógł się pochwalić rycerskością, odsuwając krzesło dla dziewczyny.
- Czego się napijesz?

- Tak jest! - padła wesoła odpowiedź i Frery zniknął na parę chwil, żeby wrócić z obiema rękami zajętymi, szklanką z nie za mocnym, nie za słodkim drinkiem dla Christie i kufel z ciemnym piwem dla siebie.
- Mojito powinno odpowiadać zamówieniu, madam - powiedział, stawiając je przed nią i siadając po przeciwnej stronie stolika. Odstawił swój kufel i spojrzał na dziewczynę. Wreszcie mógł spokojnie przyjrzeć się, z kim los go sparował na ten wieczór. I zaskoczył go nieco ten widok, pozytywnie oczywiście. Nie spodziewał się tak niecodziennej urody, szczególnie te oczy... Niesamowite!