Szpital i pogotowie

First topic message reminder :

Szpital w Appaloosa City to potężny kompleks. Murowany, trzypiętrowy i mocno rozbudowany. Ma wiele wejść, duży parking, na tyłach znajduje się plac, na którym stoją kontenery na śmieci i którędy podaje się wszelkiego rodzaju dostawy. Tędy także wywożone są zwłoki.

Szpital ma wiele oddziałów specjalistycznych (położniczo-ginekologiczny, chorób zakaźnych, chorób wewnętrznych, chirurgiczny, onkologiczny, intensywnej terapii i inne), laboratorium analityczne, stołówkę, aptekę. Na wyższe piętra można dostać się windami lub klatką schodową.

Osobne skrzydło szpitala stanowi pogotowie ratunkowe, gdzie można udać się z nagłymi przypadkami. Stąd blisko na oddział intensywnej terapii.

Należy oczywiście pamiętać, że koszty pojedynczej wizyty są wysokie. Jeśli nie posiada się ubezpieczenia, są horrendalnie wysokie, zaś przeleżenie tygodnia na jakimś oddziale prawdopodobnie może doprowadzić na skraj bankructwa.

/Nie przeszło/

- A bo porysowałem trochę. Dziękuję, nie ma potrzeby. Patrzę czy błotnika nie rozwaliłem. - wyglądał na normalnego człowieka, siedział tylko przy błotniku i na szybie była karteczka. Nie mógł go o nic podejrzewać, złamas jeden!

Fuck.
Dobra, inaczej.
- Panie, co będziesz głowę kochanej doktor zawracał. Ta ona roboty ma. A do mnie zadzwoni po pracy. O, tu mój numer jest, możesz Pan zadzwonić sprawdzić, mam w kieszeni
Masz Pan jakiegoś szwagra mechanika? To trzeba zadzwonić ile to kosztuje.
- potrzebował tylko jednej krótkiej chwili na przyczepienie lokalizatora. Że też ten dziad się musiał w ten deszcz przyczepić!
- Panie, bo mi też szkoda mojego Passata w TDI.

2
Zaczął dzwonić.
Zaczął dzwonić!
Nie, nie, nie, nie, nie.
Ty stary pierdoło, odczep się ode mnie albo ci jebnę!
Nie, nie, przecież tak nie można.

Edward popatrzył na przylepę, wstał i podniósł rękę.
- Patrz pan, doktorka tam jest w oknie. - wskazał na jedno z okien, zupełnie randomowe.
Potrzebował tylko paru chwil nieuwagi. Przyczepi lokalizator i już, już go tutaj nie ma! A jeśli to nie odwróci uwagi człowieka, Edward go po prostu popchnie. Ważnych było tylko tych parę cennych sekund!

Tak, to ten głos.
Spierdalaj.
Edward szybko przytwierdził urządzenie, upewnił się czy nie spadnie i, korzystając z nieuwagi pieszego, wsiadł prędko do samochodu.
Korciło go, oj jak go korciło potrącić starucha - pohamował jednak swoje żądze i sprawnie ruszył z miejsca znikając z pola widzenia zanim pierdoła w ogóle się zorientował.
Dobra, załatwione. Teraz trzeba jeszcze chwilkę poczekać niedaleko do końca zmiany doktorki, a kiedy samochód ruszy, pojechać za nim.

Basker uśmiechał się zadowolony z siebie.

/zt