Stacja benzynowa

Stan na 2017 rok:
Właścicielem stacji jest Noah Houser. Pracownikiem Delshay. 

To miejsce na obrzeżach miasta, wypełnione głównie motocyklistami i entuzjastami szybkich samochodów. Czasem trafi tu również turysta bądź przejezdny, któremu bak nie wystarczy na dojechanie do Appaloosy.
Pod koniec kwietnia 2013r. stację wykupił klub Świętych z Arizony. Została ona odremontowana i od tego czasu ponownie prosperuje. Na stacji znajduje się odremontowany sklep, gdzie oprócz zapłacenia za benzynę, możemy kupić gumy do żucia, prezerwatywy, rozpuszczone od temperatury batony i schłodzone słodkie napoje, a także gazety. Przybudówka na tyłach również została doprowadzona do dobrego stanu. Pod wiatą zainstalowano nowe dystrybutory. Na stacji można też skorzystać z pompy do opon, odkurzacza samochodowego oraz wiader z płynem do szyb.
Ważne! Na amerykańskich stacjach benzynowych nie kupisz alkoholu – ten można sprzedawać wyłącznie w Liquor Store.


Dodatkowe informacje:

1) W nocy z 26 na 27 lutego miała miejsce pożar, który doszczętnie zniszczył stację benzynową!
2) Pod koniec kwietnia (21-28.04.3013) stacja została ostatecznie wyremontowana i wykupiona przez Sue Bakera.
3) Stacja od dnia 20.10.2013 - ZAMKNIĘTA

Kolejny, nudny jak psia dupa dzień.
Skittles siedział w swoim ciasnym kącie za ladą. Popijał ciepłą już coca-colę i oglądał powtórkę Tańca z Gwiazdami na małym, kilkucalowym, przedpotopowym telewizorku.
Spod granatowych, służbowych ogrodniczek widniała koszulka z Bulbazaurem, a jego długie, czarne dredy związane były na czubku głowy w kitkę. Na jego ramionach i szyji widoczne były tatuaże - co tu dużo mówić - dość obciachowe. Obok głębokich jak rozstępy na cyckach Betty Jou życiowych sentencji na jego ciele widniały również, wykonane dość słabo, postacie z kreskówek.
Wyglądało na to, że Skittles był najbarwniejszą postacią w tym szarym, śmierdzącym pomieszczeniu, w którym z trudem utrzymywał minimalny porządek. Na ten moment konkurencję stanowić dla niego mogły jedynie pojawiające się gdzieniegdzie karaluchy.

Skittles powitał klientkę lekkim skinieniem głowy i głośnym siorbnięciem. Potem wlepił ponownie wzrok w ekranik stojący gdzieś na półce z boku, początkowo nie zauważając lekkiego dyskomfortu kobiety.
- W czym mogę pomóc? - zapytał znudzonym tonem. Nie słysząc żadnej konkretnej odpowiedzi w końcu spojrzał na kobietę. Uniósł brwi, a po chwili je zmarszczył. Był bystrym chłopcem i zauważył, że coś jest nie tak. Podniósł swoje szanowne dupsko z krzesła.
- Prezerwatywy, tampony, wkładki na nietrzymanie moczu, test ciążowy, czy maść na hemoroidy? - zapytał.

Otworzył lekko usta a na jego twarz spłynęła mina sugerująca doznane przed momentem olśnienie.
- No cóż, jestem bardzo blisko z naturą... - uśmiechnął się do kobiety czarująco, rozdeptując w międzyczasie z zimną krwią karalucha, który znalazł się niedaleko jego stopy.
Dobrze, że Christie nie miała okazji poznać Bertiego - grubego szczura, który mieszkał sobie ze Skittlesem za ladą.
Słysząc, że kobieta chce zatankować, Skittles ruszył na zewnątrz, by dopełnić swoich obowiązków. Po drodze przeciągnął się leniwie, by potem zaaplikować benzynę w jej rzęcha. W międzyczasie doszedł do wniosku, że strasznie chce mu się lać. Z lekką niecierpliwością czekał, kiedy to bak na benzynę, palącego pewnie srogie litry auta Christie, napełni się w końcu. Jego mięśnie kegla zaciskały się rozpaczliwie, nie zważając na biologiczne niekompetencje autorki tego posta.
Uznał, że krótka pogawędka sprawi, że szybciej mu minie czas tankowania, a zawartość jego pęcherza zaleje wkrótce okoliczną kanalizację.
- Lubię rude - palnął.

Ten dzień był ciężki. W warsztacie od rana była zawierucha i przez cały dzień nie miał nawet chwili wytchnienia. Gdy tylko uwinął się z którymś samochodem i myślał, że chwile odsapnie, szef dawał mu kolejną robotę i Diego musiał zakasać rękawy i brać się do pracy. Tak się styrał, że nie miał na nic siły. Tęsknił za czasami, gdy nie musiał nic robić, a kasa i tak leciała. Niestety wszystko co dobre szybko się kończy.
Po robocie nie myślał o niczym innym, tylko o łóżku i relaksie. Więc gdy tylko wrócił do domu walnął się na wyrko i po chwili namysłu rozpalił skręta. Po kilku głębszych ciśnienie zupełnie z niego uleciało. Leżał tak jakiś czas, popalając i rozmyślając o sensie istnienia. Nagle poczuł jakieś ruchy w okolicach brzucha - nie, nie był to jeden ze szczurów, których chcąc nie chcąc miał tu hodowle. Kiszki grały mu marsza tak donośnego, że aż się zdziwił. Szybko więc ubrał się, zgarnął portfel i kluczyki i ruszył w kierunku stacji benzynowej.
Gdy stanął pod stacją wziął głęboki wdech i luźnym krokiem wszedł do środka. Nie zwrócił uwagi na rudą kobietę i podszedł prosto do lady. Spojrzał na Skittelsa z bananem na twarzy.
- Ja to bym zjadł batona. - Powiedział ospałym głosem, a jego uśmiech jeszcze się powiększył. - Wezmę od razu trzy.

Nie wiedział do końca, o czym prawiła Christie, gdyż fala moczu zalewała mu mózg. Z niewidoczną z zewnątrz rozpaczą zerknął na licznik i wstrzymał oddech. Jeszcze tylko chwilka, jeszcze tylko...
W końcu nastąpiła ta zbawienna chwila. Bak się napełnił, a Skittlesowi nie pozostawało nic innego, jak zaprosić Christie do kasy. Wtem pojawił się Diego - aspirujący na dillera gówniarz, który już zapewne kilka razy czaił się i wypytywał o możliwość podłapania jakiejś roboty, przy czym był kilkukrotnie posyłany przez Skittlesa na drzewo. Może z czasem mężczyzna doceni jego upór?
Gdy uporał się z klientką, posłał nieco podejrzliwe spojrzenie ku chłopakowi, z przekonaniem, że słodycze, to jedynie pretekst.
Rzucił na ladę jego zamówienie, po czym oparł się o nią dłońmi.
- Coś jeszcze? - zapytał, zerkając w stronę Christie, by upewnić się, czy już wychodzi, czy poluje na karaluchy.

Gdy Skittles położył na ladzie batony, niedoszły diller szybko otworzył jednego i spałaszował tak szybko, jakby nie jadł przez tydzień. No, ale tak to jest, gdy się spali jointa na pusty żołądek. Z błogim uśmiechem na twarzy spakował pozostałe batony do kieszeni i wyjął pieniądze na ladę. Gdy żołądek zaczął normalnie pracować spostrzegł rudowłosą kobietę stojącą obok. Uśmiechnął się do niej zadziornie i puścił oczko. Po chwili wrócił wzrokiem do Skittelsa.
- Mam sprawę. - Zaczął, nie wiedząc jak kontynuować. Tyle razy był przeganiany przez sprzedawcę, że nie wiedział już czy znajdzie sposób by go do siebie przekonać. No, ale nie miał wyjścia. Był jedyną szansą jaką widział na bezstresową i lekką robotę. - Masz może jakąś robotę?

Wrócił do obsługiwania kobiety, co chwilę zerkając w stronę chłopaka, mając nadzieję, że ten nie okaże się na tyle tępy, by wypytywać się o robotę przy klientce. Skittles miał co do tego szczere obawy, bo chłopak wydawał się być nieco głupawy i kurewsko uparty.
Na zadane przez Diego pytanie odparł:
- Możesz zacząć od posprzątania tutaj - mruknął, po czym posłał spojrzenie w kierunku Christie, której posłał całkiem sympatyczny uśmiech. Nie czekając na reakcję chłopaka, rzucił w jego kierunku mop i wiadro.

Niestety mózg miał stępiony wypalonym ziołem i dopiero po chwili dotarło do niego, że nie powinien się o takie rzeczy pytać przy kobiecie stojącej obok. No, ale było po fakcie. Zdziwił się, gdy do jego rąk trafił mop, ale doszedł do wniosku, że chyba nic innego mu nie pozostało. Zabrał się do mycia podłogi, co jakiś czas zerkając na parę przy ladzie. Czekał, aż Skittles skończy obsługiwać klientkę.

Przyjął zapłatę od klientki, po czym ze znudzoną miną, która towarzyszyła mu od kołyski, przyglądał się chłopakowi, który z zapałem rzucił się do pracy.
Oderwał rachunek, który wyskoczył z uparcie zacinającego się rachunkomatu, po czym podał kobiecie, wraz z owocowym cukierkiem, jak to ma miejsce w niektórych sklepach, czy kawiarniach.
Christie zapewne nie wiedziała, że Skittlesa należałoby się obawiać tak samo jak podejrzanego pana z wyglądem aktora z czeskiego porno, który rozdaje dzieciakom cukierki na ulicach.
To, czy ten drobny prezent to jedynie oznaka troski o klienta, czy zarzucona przez niego przynęta - tego dowiemy się w swoim czasie.
- Jak ci idzie, młody? - rzucił pytanie w kierunku Diego, który zapewne pucował podłogi z zapałem Sue Bakera wpierdalającego pączki.

W trakcie mycia podłogi Diego zamyślił się na temat Skittlesa. Nie mógł rozgryśc tego gościa i uparcie szukał sposobu jak go podejść. Z rytmu wybiła go plama, która za nic w świecie nie chciała się zmyć. Przyklęknął więc i z nożem w ręku zabrał się do skrobania. W takiej właśnie pozycji usłyszał słowa sprzedawcy skierowane w jego stronę. Podniósł się i zrzucił karalucha, który wszedł na mopa.
- To chyba nie dla mnie. - Powiedział ze zmęczoną miną, która potwierdzała to co mówił. Pewnie to był bardziej efekt całego dnia spędzonego w warsztacie i wypalonego zioła, ale uwiarygodniała jego słowa. Podparł się na mopie i spojrzał na Skittlesa. - Nie masz dla mnie może jakiejś innej roboty?

Christie zapewne cierpiała na narkolepsję i zasnęła na stojąco, albo zagubiła się w czasoprzestrzeni, opuściła lokal, albo cokolwiek innego. W każdym razie Skittles wyszedł zza lady i podszedł do Diego i przez chwilę obserwował z góry jego lekko zrezygnowaną minę.
- Bierzesz? Palisz? Wciągasz? Kłujesz się? - zapytał, rozpoczynając zapewne najciekawszą rozmowę kwalifikacyjną, jaką mógł przejść do tej pory Diego.
- Może sporadycznie? Na imprezach? Chcę wiedzieć, czy masz pojęcie czym się chcesz zajmować - mówił, wpatrując się w chłopaka, przy czym ani razu nawet nie mrugnął tymi swoimi czarnymi ślepiami.
- Byłeś karany? Jakieś wykroczenia, areszt? - pytał dalej, mając nadzieję, że chłopak nadąża.
- I czy oglądasz Dynastię? - nawet przy ostatnim pytaniu nie spuścił z tonu, wpatrując się w chłopaka nieustępliwie, z niecierpliwością oczekując odpowiedzi z jego strony.

Gdy Skittles do niego podszedł, oczy mu się zaświeciły. Może teraz... może teraz da mu szansę.
- Nie, nic nie biorę. Czasem zapalę. - Powiedział, a na jego twarzy pojawił się uśmiech, bo wiedział, że jego oczy zdradzają, że przed przyjściem na stację wypalił niemałego blanta. Na szczęście z innymi używkami, nie miał do czynienia, ale chyba to zaleta. W końcu diller nie powinien brać tego, co sprzedaje, bo sam wykorzystał by cały towar.
- Trochę mam pojęcie. - Stwierdził i przypomniał sobie swoją pracę w meksyku. Może nie było to dillowanie, ale z narkotykami miał już sporo do czynienia.
Ostatnie pytanie zbiło go z tropu. "Jaką kurwa dynastię?" przeleciało mu przez głowę, ale nie chciał zepsuć rozmowy na którą czekał tak długi czas.
- Nie. - Powiedział po chwili zastanowienia. Nie wiedział o co chodzi i nie chciał kłamać.

Zmarszczył brwi, kiedy chłopak przyznał, że czasem pali. Diego zapewne nie spodziewał się, że sekundę później dostanie z liścia w twarz. Skittles nie uderzył go szczególnie mocno, jednak mimo wszystko ślad w postaci lekko zaczerwienionego policzka pozostał.
- Od tej chwili masz zapomnieć o zielsku. Masz być być nieskalany jak glaca Mortimera zarostem. Jeśli cię kurwa przyłapię na paleniu, to wezmę ten mop, wsadzę ci go w dupsko i przejdę się tak z nim jak z krzyżem w Boże Ciało po całym Old Whiskey, czaisz? - zapytał. Kiedy młody przyznał, że nie ogląda Dynastii, po chwili oberwał w drugi policzek, tak dla równowagi.
- To błąd, bo jest kurwa zajebista - oświadczył.
- Jakieś pytania?

Diego zdziwił się, gdy zarobił liścia. Przecież w paleniu nie ma nic złego. To tylko sposób na odprężenie, relaks, odsunięcie problemów codziennego życia... Choć twarz mu się wyostrzyła, nie zareagował jednak na liścia. Za bardzo zależało mu na pracy.
Wysłuchał słów Skittlesa z uwagą. W sumie przydałaby mu się przerwa od palenia, bo ostatnio za bardzo się do tego przyzwyczaił. Pomyślał tylko z żalem o dwóch drzewkach, które dojrzewają u niego w szafie. Trudno, najwyżej sprzeda.
Gdy drugi polik zapiekł od odurzenia, na jego twarzy pojawił się grymas. Nie bólu, tylko wkurwienia. Nie wiedział za co dostaje, a nie lubił gdy ktoś dotykał jego pięknej twarzyczki.
- Zawsze gdy komuś dajesz prace lejesz go po mordzie na powitanie? - Odpowiedział na jego pytanie tonem, który zdradzał złość.

Kiedy Skittles wyczuł pretensję w głosie Diego, plasnął go raz jeszcze. Najwidoczniej dostarczało mu to rozrywki.
- Skoro mam być twoim szefem, to zapomnij o pyskowaniu. Jak leję cię po mordzie, to masz mi tu kurwa zaśpiewać 'Hit me baby one more time' - mruknął, a na jego twarz znowu wpełzła typowa dla niego znudzona mina.
- Albo jesteś mi posłuszny, albo zapominasz o robocie - oznajmił, po czym podrapał się po lekko zarośniętej brodzie.
- Musisz pamiętać, że ja tu jestem Mesjaszem, a ty możesz być jedynie apostołem. Ja jestem Panem, a ty uczniem. Ja mówię, "od tej pory dusze ludzkie łowić będziesz", to dusze ludzkie łowić będziesz. Jak mówię pocałuj mnie w dupę, to masz mnie kurwa pocałować w dupę - westchnął lekko - Nadążasz, młody?

Gdy dostał po raz trzeci, krew się w nim zagotowała, ale wciąż starał się utrzymać nerwy na wodzy, choć było to trudne. Nikt go jeszcze tak nie traktował, nawet goście z meksykańskiego gangu okazywali mu jako taki szacunek, choć był wtedy młodszy. No, ale potrzebował tej roboty. Liczył, że po tej pokazówce Skittles nie będzie się już tak zachowywał. Kiwnął głową, ale gdy usłyszał o śpiewaniu przez głowę przeleciało mu "No chyba cię pojebało". Nie dał po sobie jednak nic poznać.
- Nadążam. - Rzekł krótko, a potok słów o całowaniu w dupsko przemilczał, bo gdyby się odezwał, to mogłoby się źle skończyć.

Skinął lekko głową.
- Niedługo w Wild West Town odbywa się jarmark. To będzie twoja chwila prawdy. Twoje idź na całość. Twoje koło fortuny - zrobił pauzę, by jego wypowiedź nabrała dramatyzmu. W końcu Skittles nie stronił od megalomanii, lubował się w pompie i nietaktownych porównaniach. Niby stronił od dragów, ale czasem zachowywał się tak, jakby wciągnął nosem wszystkie prochy od Buendiów, razem z Buendiami.
- Noc przed jarmarkiem stawisz się na nieczynnej stacji, tam się spotkamy i powiem ci co masz robić - powiedział konspiracyjnie, rozglądając się na boki, w razie gdyby podsłuchiwał ich kto inny niż karaluchy i roztocze.
- Mam też nadzieję, że zrozumiesz swoją misję - wygładził na piersi swoją koszulkę w pokemony - Rozumiesz swoją misję? - zapytał. Diego niekoniecznie musiał wiedzieć o co mu dokładnie chodziło. Jego enigmatyczny ton sugerował, że być może ma na myśli zamach na prezydenta, kradzież zwłok Elvisa, podłożenie pinezki królowej angielskiej, czy też zrobienie kupy przed wejściem do Viva Maria!

Zbył milczeniem kwieciste porównania, nie robiły one na nim żadnego wrażenia. Zwrócił za to uwagę na dalsze słowa Skittlesa i serce, aż mu podskoczyła i zapomniał o niedawnych plaskach. Wreszcie! Po tylu próbach i upokorzeniach jego trud się opłacił! W oczach Diega Skittles jawił się jako przepustka do dostatniego życia. Żałował tylko, że musi czekać aż do jarmarku, ale co poradzi. Zresztą to tylko kilka dni, jakoś wytrzyma. Ale już wiedział, że będzie go przez ten czas zżerała ciekawość i niepewność.
Zastanowił się nad pytaniem. Zdawało mu się, że rozumie. Domyślał się, że pewnie będzie musiał coś sprzedać wśród przyjezdnych, ale nie chciał palnąć głupstwa i dostać kolejnego plaska, bo tego by już nie wytrzymał.
- Myślę, że rozumiem. - Westchnął. Najwyżej zrozumie w trakcie, przyszło mu do głowy, a na twarzy pojawił się delikatny uśmiech.

- No więc na czym będzie polegać twoja misja? - zapytał.