11.03.17 Trybson -Cath

Dzwoni Ten Nieznany

Dzwonił jeszcze trzydzieści sześć razy, po czym zrezygnował.

Psychopatyczny ciąg telefonów ponowił się

Za osiemdziesiątym piątym razem w końcu odebrała, a Tyrsen mógł po tej "rozmowie" iść do uchologa.
- CZY TY KOMPLETNIE ZWARIOWAŁEŚ?! JESTEŚ JAKIŚ POJEBANY! ODWAL SIĘ ODE MNIE! DAJ MI SPOKÓJ TY PSYCHOPATOLOGICZNY POJEBIE.
Wzięła głęboki wdech, by dalej kontynuować wiązankę oszczerstw. W tym krótkim momencie w tle było słychać płacz dziecka.
- ZOSTAW MNIE W SPOKOJU I ZAJMIJ SIĘ WPEŁZNIĘCIEM DO JAKIEJŚ CIEMNEJ JAMY JAK TO ROBACTWO, KTÓRYM JESTEŚ.
Lof.

Cisza...
-Eee, bo tego...
.
.
.
Telefon mi świruje i nie mogłem wyłączyć i tak dzwonił.
No tego, nie musisz się unosić, nie?
Ja eeee...
/prowadząc wewnętrzną walkę/
.
Chciałem Cię usłyszeć bo sie martwię i tęsknie, nie?

Chwila ciszy w słuchawce u Cath. Zapewne telepała się teraz ze złości. W tle była cisza.
- Nie wierzę, w ani jedno Twoje słowo, weź się lecz. I daj mi już spokój.
Może i numer był obcy, nieznany, ale doskonale wiedziała co to za psychol ją stalkował.

- No tego...
.
Czyli gdzieś idziemy?
No bo dawno Cię nie widziałem i wiesz, tak bez słowa zniknęłaś.
A fajnie byłoby się spotkać. Kupę lat się nie widzieliśmy, powspominamy stare czasy.
.
.
Nie chcę robić Ci krzywdy.

- No widzisz, a ja chcę Ci zrobić krzywdę, więc najlepiej będzie jeśli pozostaniesz daleko. Żałowałbyś potem tego - wycedziła przez zęby. - Co chcesz wspominać? Jak mnie oszukałeś i zniszczyłeś mi życie, ty zakłamana mendo? Zgnij w piekle.
Rozłączyła się.