Dom Williama Parkera - obecnie: Consueli Ramirez

Dom jest niewielki, wybudowany z gotowych materiałów. Ściany są wypełnione gąbką lub styropianem, nie ma tu mowy o porządnej izolacji. Dach często przecieka, w czasie upałów wewnątrz nie da się wytrzymać a klimatyzacja działa wątpliwie. Podczas chłodniejszych dni robi się naprawdę zimno i trzeba ratować się piecykiem elektrycznym.
Budynek ma tylko jedno piętro. Wewnątrz znajduje się kuchnia i łazienka oraz dwa średniej wielkości pokoje. Dom jest pomalowany na piaskowy kolor.
Na podwórku znajduje się podjazd.
+ później będzie dodatkowy opis

Will się przeszedł. Musiał chwilowo odpocząć i odsapnąć. Z deszczu pod rynnę właściwie, skoro trafił pod dom Consueli. Nie dość, że wcześniej musiał gadać z Trish i wątpliwą przyjaciółką, to teraz miał zamiar sprawdzić, jak tam u Ramirez, której meksykański temperament mógł zapewnić bardzo szybko siwiznę.
Zapukał.

Co tam, że jej dom był względną ruiną, do której można było wleźć. Co tam, że mógł wbić przez okno sypialni, której Consuela nie da rady tak szybko ogarnąć, nie mając kasy. Po prostu... Will nie pukał już ostrożniej, a głośniej, jakby z naglącą potrzebą i większą nadzieją, że Cruella się obudzi.

Przejrzał kieszeni, nie mogąc znaleźć klucza do swojego byłego domu. Trudno, chwilę popukał w drzwi, a potem uznał, że to pieprzy.
Najpierw sprawdził drzwi i to o tyle na dobre wyszło, że mógł normalnie wejść do środka. Nie musiał włamywać się zaklejonymi oknami. Widok śpiącej Ramirez mógłby być rozczulający, gdyby to, że już drugi raz będzie kogoś wyrywał ze snu.
Wsparł dłonie o swoje boki i westchnął ciężko.
- Ramirez, do pionu, kurwa! - krzyknął, choć był niemalże pewien, że to i tak jej nie obudzi.

- Nie, byłem zbyt zajęty bawieniem się w niańkę i budzik, a potem zebraniem kasy - powiedział, nie siadając ani nic. - I skończ, bo nie ma sensu nad tym się zastanawiać - dodał, zastanawiając się nad tym, ile ona musiała wypić.
- Kac męczy? - spytał, dopiero chwili decydując się na to, aby usiąść. Chwycił nogi Ramirez, dźwignął, usiadł, a jej nogi ułożył na swoich nogach.

- A takiego nie macie, kurwa, planu, żeby zacząć sobie z nimi przybijać piątki i współpracować, by się pozbyć?! - odpowiedział od razu pytaniem na pytanie. - Bo zaczynam się gubić w tym, co się kurwa dzieje - dodał.
- I nie baw się w przesłuchiwanie. To raczej działka twojej siostry. Chyba o tym nie zapomniałaś, co? - zapytał.
- Chciałem sprawdzić, co u ciebie, ale najwidoczniej jest tak dobrze jak zawsze.

- Jaką strategię? Powiedziane tylko jest, że wziąć, pomóc, dowiedzieć się i zajebać. Zajebista strategia Ramirez, no kurwa - prychnął.
- A skąd masz taką pierdoloną pewność, że sprzeda? Bo co? Bo nie zaczęła zapierdalać, by każdemu pomagać czy dlatego, że drałuje dla Betty, jakbyś o tym nie wiedziała? Poza tym, jak dziewczynę olewacie wszyscy to macie teraz sapy? - spytał, samemu najwidoczniej zaczynając się denerwować.
- Jasne. Rozumiem nikt nie powinien się trzymać, żadnych relacji, a tak sztuczna atmosfera sztamy przebija każdą gwiazdę po operacji plastycznej, rozumiem - kiwnął. A może Will miał dzisiaj po prostu dość? - Mylisz się, myśląc, że nie wie, jaka jest ta relacja. Pewnie zdążyła się na to nastawić.

- Chcesz z nią porozmawiać, żeby skończyła rozmowę z Cath? Proszę bardzo, drzwi otwarte, siedzi u siebie albo w Vivie - machnął dłonią w stronę wyjścia. - Z twoim meksykańskim temperamentem uda ci się na pewno słownie wyperswadować to, że Buendia są źli, że my powinniśmy robić to, co do nas należy i eliminować każdego, który próbuje w Old Whiskey handlować. Masz rację. O to chodzi - skinął.
- No widzisz, każdy o coś się modli - powiedział, nieco uspakajając się. Ot, aby nie powiedzieć za dużo.
- Czy ciebie POPIERDOLIŁO zdrowo wczorajszej nocy?! - wrzasnął na Consuelę, a to się przecież rzadko zdarzało! - Przeszkadza ci to, że nie głoszę co kurwa spotkanie jak to Buendia są szmatami, którymi trzeba się zająć. To, że nic nie mówię nie znaczy, że to wszystko mam w dupie, ale wiesz lepiej, jesteś przecież kobietą - kontynuował wrzask, machając dłonią w jakimś roztargnieniu. - Jakbym miał dać się przeciągnąć to sądzę, że już dawno nie siedziałbym w tym mieście, mając spokój. Nie pomyślałaś chociaż o tym, tylko sztyletujesz człowieka, bo nie pierdoli cały czas o tym, jak to kurwa trzeba się zająć? Obowiązków mi przypominać nie musisz, bo jednak trochę siedzę z tą kurtką!

- Najlepiej - rozłożył ręce, podnosząc się z kanapy i pokręcił głową. Po chwili się zaśmiał, zaciskając palce na swoim nosie.
- Chyba nie słyszałaś tego, że Liluye o niczym nie wie, bo przecież każdy ma ją w dupie z tym, co ona robi i po co tutaj jest. Nieważne - odwrócił się do dziewczyny. - Wcześniej już podejrzewałem o tej przynależności z lekareczką. I może to być dwojakie. Powie się Bakerowi i zobaczy, co on zrobi albo wykorzysta to, że Liluye się z nią zna, ale przepraszam, nie mam nic do powiedzenia - uśmiechnął się przekornie.
- Myślisz, że miałem zamiar to przemilczeć? Liluye wie, jak bardzo przejebane jest z tym faktem.
- Nie ma właściwie nic do powiedzenia o nas, bo nic nie wie.

William był, jak zwykle, między młotem a kowadłem. Tym, co sam sobie przygotował, czego był świadomy, ale najwidoczniej naiwna wiara w zjeść ciasteczko i mieć ciasteczko sprawiła, że zastanawiał się, co i jak połączyć. Jak utrzymywać to wszystko w ryzach, choć przecież wiedział z góry, jak to się może skończyć.
Mimo że rozumiał powód bycia w gangu dla Consueli i to, dlaczego jest taką egoistką, to nie mógł dojrzeć tej starej relacji, jaka kiedyś łączyła gang. Tak jak mówił zresztą Maro, którego mu zabrakło. Może i błędnie Parker to wszystko wywnioskował i rozumował, ale każdy miał prawo do błędów.
Odetchnął ciężko.
Ale nie wyszedł. Usiadł obok Consueli, bardziej zrezygnowany.

- Wiem, co ci zrobili, dlatego nie powinienem wychodzić - przyznał po wrzasku Consueli. Wiedział i tak, że nie posiedzi tutaj długo. Nie było takiej opcji. - ...jednak z szacunku do ciebie i tego, że mi na tobie zależy okej, wyjdę - jakkolwiek absurdalnie i dziwnie by to nie zabrzmiało to musiał to powiedzieć.
- Porozmawiam z Bakerem i najwyżej dam ci znać - dodał, podnosząc się. - Na razie.
I po chwili wyszedł. Możliwe nawet, że zrobiło mu się źle.

/zt