Dom Elisabeth

First topic message reminder :

Dom jest niewielki, wybudowany z gotowych materiałów. Ściany są wypełnione gąbką lub styropianem, nie ma tu mowy o porządnej izolacji. Dach często przecieka, w czasie upałów wewnątrz nie da się wytrzymać a klimatyzacja działa wątpliwie. Podczas chłodniejszych dni robi się naprawdę zimno i trzeba ratować się piecykiem elektrycznym.
Budynek ma tylko jedno piętro. Wewnątrz znajduje się kuchnia i łazienka oraz dwa średniej wielkości pokoje. Dom jest pomalowany na piaskowy kolor.
Na podwórku znajduje się podjazd.
Coś w ten deseń

Spokojnie kowbojko, na to jeszcze był czas. Oni dopiero krótko byli ze sobą, w końcu naprawdę niewiele czasu minęło jak się zeszli. Chociaż wciąż właściwie nie wiadomo było czy oni już są ze sobą, a może są tylko "friends with benefits". Do mężczyzny chyba należało, żeby się ruszył i wreszcie próbował jakoś ustatkować ten związek. Jeśli dalej będzie szło w tą stronę no to chyba będzie trzeba zacząć.
- Zdaje sobie z tego sprawę. - Mruknął do niej jak go ciągnęła w stronę kanapy. Ciekawe czy chciała tylko posiedzieć czy coś więcej?
Gdy już usiedli to mężczyzna zaczął jej czesać włosy palcami, tak, że wkładał je jej za ucho.
- Ja do tej pory nie mogę ogarnąć jak to możliwe, że moją wybranką jest najpiękniejsza kobieta w Old Whiskey, a pewnie nawet na świecie. - Szepnął cicho i pocałował ją w szyję. - Wygląda na to, że jestem cholernym szczęściarzem. - Ponowił pocałunek.

No cóż planować sobie mogła różne rzeczy a Alex wcale nie musiał wiedzieć, że ona cokolwiek kombinuje. Bo więcej niż pewne było, że coś się jej tam w tej ciemnej główce układa. Była kobietą. One już takie były. Obmyślały scenariusze na wszystkie możliwe sytuacje. W sumie niekoniecznie się im sprawdzały ale to już zupełnie inna historia.
Roberts miał co prawda inny pomysł na tą kanapę ale pomysł Alexandra o wiele bardziej jej przypadł do gustu. Słysząc komplement zaczerwieniła się lekko prawie jak nastolatka. Chyba wyszła z wprawy w słuchaniu takich komplementów a może nikt jej ich nie prawił w taki sposób.
Instynktownie lekko odchyliła głowę, kiedy ją pocałował w szyję.
- Zaraz zaczniemy się licytować które z nas jest większym szczęściarzem. W końcu to mnie obiady przygotowuje najprzystojniejszy mężczyzna w Old Whiskey.- przesunęła dłoń na jego policzek.

Wiadomo każde z nich miało inne pomysły na to jak ma się potoczyć ich związek, ale zapewne jej pomysł będzie lepszy do zrealizowania. Bo jak to mówią, że facet ma rację, a kobieta ma zawsze rację. Także wiadomo kto rządzi w domu i niestety tak dla mężczyzn wygląda to wszystko.
- Miło to słyszeć. - Powiedział po czym stwierdził, że najlepszym podziękowaniem dla niej będzie sprawienie jej rozkoszy. Chyba nie dane im będzie poćwiczyć jogę. Jaka szkoda. No chyba, że w mniej konwencjonalny sposób.
Alex delikatnie popchnął ją tak, że jej plecy dotykały kanapy po czym wpił się w jej usta z ogromną namiętnością.

I tutaj chyba musiała zaskoczyć Alexandra bo nie snuła wielkich planów ani tez nie miała w głowie zakodowanego obrazu idealnego związku, który by miała zamiar zrealizować. Miała zamiar cieszyć się dzień po dniu tym co miała i zostawić sprawy ich własnemu biegowi.A skoro właśnie o tym mowa..
Oparła się plecami o kanapę i odwzajemniła pocałunek przyciągając Alexandra do siebie i wplatając mu ręce we włosy. Pewnie za chwilę ześlizgnąć się by wsunąć się pod koszulę (bo zakładam, że do stołu ją założył). W sumie wygibasy na kanapie też chyba można by uznać, za pewien rodzaj jogi z pewnym bonusem.

Elisabeth taka zaskakująca. WOW! WOW!
W każdym razie skoro tak się sprawy miały to Winchester kontynuował niekonwencjonalną jogę. Mężczyzna oczywiście poddał się temu uczuciu, gdy kobieta pociągnęła go za sobą i przywarł ciałem do jej ciała pozwalając na to, aby mogła przypomnieć sobie każdy skrawek jego ciała, jeśli tylko tego chciała.
Oderwał się od jej ust i zaczął składać krótkie, lecz intensywne pocałunki na jej szyi. Ciekawe czy zostawi jakiś ślad, który kobieta będzie musiała zamaskować jakąś apaszką, bo chyba takie rzeczy nie byłyby za bardzo dobrym znakiem u niej w pracy. U niego zresztą też.

Narratorka przez chwilę miała wrażenie, że znajduje sie z innym członkiem elitarnej jednostki policyjnej Old Whiskey.
Była jak ciepły wosk w dloniach mężczyzny. Poddawała się dotykowi jego dłoni z ust wyrwało się jej ciche westchnienie. Nie pozostała dlużna mężczyźnie i uniosła się lekko by odwzajemnic się mu tym samym. I miejmy nadzieję, że poza lekkimi zaczerwieniami od zarostu na jej szyi nie będzie śladow bo o ile ona może zalożyc apaszkę to Alex będzie nieco głupio wyglądał paradując w szaliczku jak Cooper.
Zręczne dłonie pani doktor rozpiely koszulę Alexandra a potem dobraly się do rozporka spodni.

Zastanawiające było to kogo miała na myśli narratorka Beth, ale cóż. Nie ma sensu na temat zadręczać myśli, zapewne narratorka wyjawi swój sekret (lub nie sekret).
Alexander na pewno nie założy szaliczka, bo jakoś nie był zadeklarowanym fanem szalików, także raczej z Cooperem sobie nie porozmawia. Jeżeli będzie musiał to najwyżej założy golf, jakiś lekki, bo ostatnio nie było strasznie gorąco.
Oj, pani doktor była dzisiaj nadzwyczaj szybka, jakby chciała dogonić Lewisa Hamiltona na torze Sochi Autodrom. Ale nie żeby Winchesterowi to przeszkadzało, uśmiechnął się zadziornie i sam zaczął się pozbywać ubrania pani doktor, najpierw ściągnął bluzkę, po czym zręcznymi palcami jednej ręki odpinał jej biustonosz.

Czyżby Winchester nie dorównywał swej rodzinnej legendzie, która niejakiej Chloe odebrała wianek a może bał się, że nie wytrzyma narzuconego tempa? Obiecuję, że następnym razem będzie wolno i leniwie.
Obawy chyba był przedwczesne, gdyż pan Alexander wykazał się sztuką godną podziwu i jedną ręką rozpiął stanik kobiety. W tym samym czasie jej dłonie sprawnie rozpięły jego rozporek i wsunęły się w gatki zajmując się jego penisem. Uniosła się nieco by pocałować mężczyznę i miała nadzieję, że przy okazji tego nie wylądują zaraz na podłodze.

Winchester miałby nie dorównać swej rodzinnej legendzie? No proszę... Ten facet sobie spokojnie dawał radę z zachciankami kobiet. I tutaj nie zamierzał się poddać.
Beth jednak również nie próżnowała i ucieszyła go tym co zrobiła, jego męskość podczas jej pieszczot zaczęła rosnąć.
Sam zajął się teraz jej garderobą, bo w końcu jak to tak ma być, że on prawie paraduje z gołym tyłkiem w jej salonie, a ona jest rozebrana tylko do pasa.
Alexander delikatnie zsunął swoje usta i pocałował ją w okolice biustu, a sam począł ściągać jej spódnicę z dużym zaangażowaniem, właściwie zębami.

Uniosła lekko do góry biodra by ułatwić mu to zdanie. A potem pomogła pozbyć mu się spodni, bielizny i skarpet. Wszystko to poleciało gdzieś na środek salonu miejmy więc nadzieję, że nikomu nie wpadnie do głowy dziś odwiedzać panią doktor.
Wywinęła się mężczyźnie i usiadła na nim okrakiem przejmując na chwilę kontrolę. Uśmiechnęła się do niego szelmowsko i pochyliła do jego uszu. Ciekawe czy je miał wrażliwe. Zjechała niżej i ugryzła go w ramię delikatnie ale na tyle by zostawić czerwony ślad a potem jej usta wędrowały niżej i niżej aż gorące usta Beth zamknęły się na sterczącym penisie mężczyzny. Jej głowa zaczęła się poruszać rytmicznie i tylko spod wpółprzymkniętych powiek obserwowała czy Alexandrowi podoba się to co robi.

Tego się wybitnie nie spodziewał, że ona to zrobił. Myślał bardziej o jeźdźcu, a dostał coś zupełnie innego, nie, żeby mu się to nie podobało, ale nie spodziewał się, że Beth coś takiego zrobi. Jak widać zostało w niej sporo ułańskiej fantazji z lat gdy była nastolatką.
Alex mruknął z zadowoleniem czując jej usta na swojej męskości. Położył dłoń na jej głowie i z błogim uśmiechem na twarzy przymknął delikatnie oczy.

Gdyby mogła to by się uśmiechnęła widząc zaskoczenie na jego twarzy, które przerodziło się ten błogi wyraz twarzy, rozpoznawalny chyba przez wszystkie kobiety na świecie. Teraz mogłaby z nim zrobić wszystko co chciała a chciała poczuć go w sobie. Skończyła więc tą rozkoszną torturę i uniosła się nad Alexandrem jednocześnie go całując.

Elisabeth sprawiła mu wielką przyjemność, a Winchester nie chciał być dłużny i tym razem on przewrócił ją na plecy, a sam zajął się sprawianiem jej przyjemności. Jego język pracował i miał nadzieję, że zapewniał kobiecie stosowną ilość przyjemności. Że jej nie zawodził, bo w tej chwili pracował jak mróweczka byle tylko brunetce było dobrze.

Kobieta naprawdę doceniała wysiłki Alexandra o czym świadczyły jej ciche jęki. Jej puls szalał a krew dudniła w uszach. Pociągnęła mężczyznę w górę. Chciał dojść czując go twardego i gorącego w swoim wnętrzu i miejmy nadzieję, że Winchester nie protestował bo w przeciwnym wypadku musiałaby go zabić. Jej dłonie zbłądziły na jego ramiona, klatkę piersiową by potem zacisnąć się na pośladkach.

Winchester nie mógł sobie za bardzo pozwolić na śmierć z rąk Beth, dlatego postanowił zrobić to co chciała i umieścił jej to coś twardego i gorącego między jej nogami. Jęknął gdy kobieta zacisnęła dłonie na jego pośladkach. Ah ta Beth jaka była gorąca i nieprzewidywalna. Mężczyzna zaczął nadawać coraz szybsze tempo swoim ruchom, aby jeszcze bardziej doprowadzić kobietę do ekstazy.

Jakiś czas potem Beth leżała i nie miała się siły ruszyć. Była rozluźniona i błogo zmęczona. Jej ręka błądziła gdzieś po mężczyźnie głaszcząc go to tu to tam albo wplatając włosy w krótkie włosy. Jej fryzura pewnie teraz przypominała wronie gniazdo ale się tym nie przejmował. Przynajmniej do czasu jak Aleksander nie uciekał z krzykiem. Nie miała ochoty się ruszać z miejsca, choć wiedziała, że kanapa za chwilę zrobi się niewygodna. Po ustach błąkał się jej uśmieszek.

Alexandrowi absolutnie nie przeszkadzało to jak wygląda. A wręcz przeciwnie uważał, że wyglądała teraz naprawdę uroczo. Musnął delikatnie jej usta i położył się bokiem obok niej wodząc po jej piersiach palcem.
- Co słychać? - Zadał głupie pytanie jakby nie wiedział co przed chwilą robili. Na jego twarzy pojawił się uśmieszek.

-Żyję. Chyba żyję.- dodała zaraz z uśmiechem i tak oczywiście sugerowała, że sex z Alexem jest zabójczy. Potem teatralnie sprawdziła sobie puls.- Tak na pewno żyję, chociaż było blisko.- uśmiechnęła się a potem wtuliła w mężczyznę.
- Ruszamy się do łóżka czy zostajemy tutaj? - zapytała z opcją, że jak do łóżka to ją musi zanieść bo ona nie miała siły się ruszyć. W sumie to jeszcze prysznic był dobrą opcją i coś do picia.

Ucieszył się, gdy usłyszał jak ona wypowiadała się po seksie z nim. Ale szczerze powiedziawszy on również był zmęczony, to jednak był kawał aktywności fizycznej.
- Wiesz, jak chcesz to mogę cię zanieść do łóżka? - Zaproponował mężczyzna zaczynając gramolić się z tej kanapy, żeby zejść i przenieść ją do miejsca snu.

- O tak romantycznie.- uśmiechnęła się a potem usiłowała złapać równowagę bo jak Alex zaczął się gramolić z tej kanapy to ona straciła równowagę i zaczęła się zsuwać. Po chwili wylądowała tyłkiem na podłodze. Roześmiała się bo ją to rozbawiło i wyciągnęła dłonie w kierunku mężczyzny by ten pomógł jej wstać.
- Nie musisz może dam jakoś radę dotrzeć tam o własnych siłach.- posłała mu kolejny uśmiech. W sumie narratorka doszła do wniosku, że Elisabeth wyjątkowo dużo się uśmiecha przy Alexandrze.

- Oj biedna moja. - Powiedział Winchester śmiejąc się po czym oczywiście podał jej dłonie, aby mogła bez problemu wstać.
Mężczyzna kucnął do niej tyłem i poklepał się po łopatkach.
- Wskakuj. - Powiedział chcąc ją wziąć na barana. Dzisiaj miał nadzwyczaj dobry humor.
Szczerze powiedziawszy narrator też jest zdziwiony swoją postawą, bo Alexander miał być raczej takim gburem zadufanym w sobie, a to nie wychodziło za bardzo. Może to i lepiej.

- Że co?- tym razem jej gromki śmiech przegonił Brutusa, który zajrzał do salonu. PO czym jak już stała na nogach to pomyślała, że co jej szkodzi. Odbiła się lekko od ziemi i wylądowała zgrabnie na plecach mężczyzny obejmując go nogami w pasie by się nie zsunąć.
Przypomniały się jej stare dobre czasy. Nie pierwszy raz tak siedziała na jego plecach. Miała ochotę zawołać wio koniku ale się powstrzymała. Zamiast tego poczochrała go po włosach.

Gdy już siedziała na jego plecach złapał ją w okolice pośladków i zaczął tak ją nieść. Nie było aż tak dużej różnicy wagi jak ostatnio, ale Alexander chyba miał już bardziej zmęczone plecy także zaczynało go to trochę boleć, ale nie szedł twardo. Nie powie jej przecież, że go bolą plecy, no heloł.
Doniósł kobietę do łóżka po czym rzucił ją na nie. Było miękkie także nic jej się nie mogło stać.
- Fajny masz tyłek. - Mruknął, bo przed chwilą miał przecież okazję, aby odpowiednio go obmacać.

Beth odbiła się od materaca a potem przetoczyła na brzuch i majtając ugiętymi w kolanach nogami, spojrzała w stronę Alexa.
-A dziękuję. Twój też jest niczego sobie.- to chyba oczywiste, że kobiety też pod tym względem oceniały facetów, choć może nie trąbiły o tym tak jak faceci.
- Chodź.- pociągnęła Alexa tak by ten też się znalazł w łóżku a potem przytuliła się do niego opierając głowę w zagłębieniu ramienia. Pewnie biedakowi ręka ścierpnie. Naciągnęła na nich kołdrę.
- Chyba nie masz zamiaru wychodzić?

Winchester nawet się zarumienił słysząc uwagę na temat swojego tyłka, może dobrze, że było dosyć ciemno i Beth prawdopodobnie tego nie zobaczyła.
Został pociągnięty przez nią do łóżka i wcale się nie opierał. Jedną ręką czesał jej włosy wkładając je za ucho.
- Czekam tylko aż zaśniesz i uciekam. - Zaśmiał się, oczywiście kłamał, ale chciał się z nią teraz troszeczkę podroczyć.