Dom Elisabeth

First topic message reminder :

Dom jest niewielki, wybudowany z gotowych materiałów. Ściany są wypełnione gąbką lub styropianem, nie ma tu mowy o porządnej izolacji. Dach często przecieka, w czasie upałów wewnątrz nie da się wytrzymać a klimatyzacja działa wątpliwie. Podczas chłodniejszych dni robi się naprawdę zimno i trzeba ratować się piecykiem elektrycznym.
Budynek ma tylko jedno piętro. Wewnątrz znajduje się kuchnia i łazienka oraz dwa średniej wielkości pokoje. Dom jest pomalowany na piaskowy kolor.
Na podwórku znajduje się podjazd.
Coś w ten deseń

Zaniosła się radosnym śmiechem słysząc głupoty, które opowiadał Seth. Wizja zamkniętej i przykutej do kuchni Roberts była tak absurdalna jak to, że Seth ubrałby różową spódniczkę.
- Musiał byś mnie zabić by pozbawić mnie mojej kariery.- pokręciła lekko głową nadal rozbawiona, choć w tym co powiedziała było całkiem sporo prawdy. Praca mnóstwo dla niej znaczyła i jeszcze nie pojawił się nikt kogo mogłaby z nią ustawić w równym szeregu.
- Och całkiem sporo rzeczy. Jak mnie poznasz lepiej to sam się przekonasz.- skwitowała.- i obrzuciła go uważnym spojrzeniem. - Ciekawe w czym ty masz dwie lewe ręce?- no musiał mieć jakiś słaby punkt prawda?

Seth wcisnął sobie do ust ziemniaki i przeżuł chwilę, chyba zastanawiając się. Potem podniósł kieliszek do ust i na spokojnie napił się z niego, westchnął głośno. Dobre żarcie. Gdy już przełknął, przyjrzał się chwilę pani doktor i wypalił rozbrajająco:
- Skoro ja mam cię poznać lepiej zanim mi powiesz, to czemu ja mam mówić? - uśmiechnął się szeroko, bo kazał jej czekać na odpowiedź, której i tak nie otrzymała.

Elisabeth uśmiechnęła się słodko niczym aniołek. Pochyliła ciemną główkę w stronę mężczyzny, zamrugała lekko powiekami, spojrzała oczami jak sarenka a potem użyła najstarszego argumentu na świecie, którego nie dało się niczym obalić.
- Bo tak.- rzuciła mu prowokacyjne spojrzenie nim nabiła ziemniaczka na widelec i włożyła go do ust.

Seth prychnął, udając oburzenie i zaraz potem się lekko uśmiechnął.
- Nie ma tak dobrze, pani doktor... - mruknął uroczo, a jego uśmieszek się poszerzył, aż blizna się wygięła.
Potem znów wziął kęs do ust i przełknął, praktycznie kończąc posiłek - przed Roberts. Ale był dość głodny po całym dniu roboty u Betty, więc to swoje zrobiło.

- Och a niby dlaczego co?- wydęła lekko usta jakby była nadąsana. Oczywiście nie była tylko się z Sethem drażniła lekko. Co było całkiem przyjemnym zajęciem. Pewnie dlatego, że blondyn był czarującym kompanem obecnie a Roberts nie łudziła się, że to codzienność. Musiał mieć w sobie coś twardego i bezwzględnego skoro udało mu się na ulicy przeżyć.
Sama powoli dokończyła swoją porcję.
- Chcesz deser?

- Nie, dzięki, nie smakowało mi, a tak w ogóle to jesteś straszliwie złym kucharzem i nie dziwię się że zatrzymałaś się na daniach błyskawicznych. - rzucił z pełną powagą, wlepiając w nią spojrzenie. Po chwili oczywiście się uśmiechnął.
- Jeszcze pytasz? Dawaj, jeśli jest w połowie tak dobre jak to, to zdechnę ze szczęścia. - łyknął z kieliszka.
Cóż, miał w sobie coś bezwzględnego, ale nie zmieniało to faktu że był luźnym i dobrym gościem. Roberts będzie musiała się przekonać o tym na własnej skórze.

- Za to nie powinieneś dostać.-roześmiała się ale podniosła się od stołu. Zgarnęła talerze i półmiski. Pogłaskała kota, który zlazł z kapy i zaczął się do niej łasić. A potem pochyliła się i wyjęła z pieca jeszcze ciepłą szarlotkę. Ukroiła spory kawałek i przyniosła go mężczyźnie. Dla siebie nałożyła mniejszą porcję.
Brutus stał koło swojej miski i wymownie się na nią gapił.
- Sęp.- ofuknęła kota ale i tak kawałek łososia mu wpakowała do miseczki. Tak ten kot to była jej słabość.

- Taki to ma dobrze. Je, leży, wygrzewa się, ma wszystko gdzieś, jeszcze go podrapią. - zaśmiał się i zaczął jeść.
Długo nie trzeba było czekać, bo szarlotka szybko zniknęła.
- Oj, pani doktor... Wrażenie tylko się pogłębia... - uśmiechnął się delikatnie i pociągnął z kieliszka osuszając go.

- Chcesz się z nim zamienić?- zapytała unosząc lekko brwi do góry.- Tylko wiesz ona za to zapłacił pewną cenę.- zrobił bardzo wymowny gest cięcia nożyczkami.
- To dobrze ma się pogłębiać.- zripostowała mu choć było miło jak ktoś doceniał twoje starania. W umie może jakby miała dla kogo to częściej by takie akcje robiła? Nie chyba jednak nie.
Dolała mu wina i wskazała kanapę.
- Rozgość się ja tylko załaduję zmywarkę.

Kiwnął głową i siadł sobie na kanapie. Myślał czy by jej nie pomóc, ale w sumie miał dużo lepszy pomysł... Dlatego też spojrzał w kierunku pani doktor i uśmiechnął się pod nosem.
Skoro miała załadować zmywarkę, to znaczyło że będzie się pochylać. A że Seth jak każdy facet był wzrokowcem, to zamierzał ten fakt wykorzystać, by walory wizualne móc sobie ocenić.
Trochę okrutne, ale cóż..
Upił trochę z kieliszka.

Załadownie zmywarki poszło jej całkiem sprawione i szybko, więc Seth nie za wiele sobie pooglądał. W sumie Roberts powinna zacząć chodzić w spodniach. Takich szerokich, wszystko maskujących albo sobie sprawić hidżab.
Po chwili ulokowała się na kanapie obok mężczyzny ze swoim kieliszkiem w dłoni.
- No i nie powiedziałeś mi w końcu co ci przerwałam dzisiejszym zaproszeniem?- dopytała obserwując Setha uważnie.

Niepocieszenie wstąpiło na twarz Clustera. Nie do tego stopnia, żeby to zobaczyła. Gdy usiadła, uśmiechnął się do niej ciepło i obrócił w jej stronę.
- Cóz, Betty robi sobie remont, więc od rana latałem za stawianiem ścian, dlatego też trochę zmęczont jestem. - wyjaśnił. - Wiesz, stałem się darmową siłą roboczą. Zresztą, Will też. Powiedziałem mu że dostałem nagłe wezwanie, ciekawe jak by zareagował jakby wiedział że przyszedłem do ciebie. - parsknął śmiechem. - Pewnie naliczyłby mi wyższy podatek.

- O, to porządny posiłek ci się przydał.- stwierdziła zadowolona z siebie.- Chociaż pewnie Betty też by was nakarmiła. Przynajmniej taką sądzę.- dodała, no bo pewności nie mogła mieć. Niezbyt dobrze znała tę kobietę, co w sumie biorąc pod uwagę sytuację chyba było dobrym rozwiązaniem.
- Znowu mu kręgosłup będzie dokuczał.- stwierdziła myśląc o Williamie i o tym, że w końcu musi mu ten obiecany masaż zrobić. Po tym remoncie, to chyba tym bardziej by mu się przydał.
- W sumie to nie wiem jak by zareagował, bo zazwyczaj chronił mnie przed wszystkim co związane z klubem, ale w sumie to bardzo możliwe, że naliczyłby ci podwójny lub potrójny podatek i do tego kazał wykupić dodatkowe ubezpieczenie.- roześmiała się.

- Widzę, że się w tej kwestii zgadzamy. - uśmiechnął się. - Jego plecami się nie martw, on latał z planem jak poważny pan inżynier, to inni pracowali fizycznie. Prędzej mój kręgosłup jest narażony. - powiedział z wyolbrzymionym smutkiem i złapał się za plecy niczym profesjonalny rencista z środkowej Polski wsiadający o siódmej rano do MPK...bo tak, bo mu się nudzi, nie ma co robić w domu, a oglądanie powtórek z polsatu czy TVP go nuży. Dlatego wsiada, zajmuje cenne miejsca albo się ich domaga. I co zrobisz, nic nie zrobisz, takie życie, taki rap.
Seth wkrótce przestał udawać, uśmiechnął się i przechylił głowę przyglądając się lekarce. Jego szare oczy znów wbijały się w jej, prześwietlając ją jak rentgen. Cóż, szkoda że nie miał supermocy patrzenia przez ubrania, ale z drugiej strony miało to swoje plusy, bo więcej do odkrywania.
Podrapał się po ramieniu, w miejscu gdzie pióra skrzydeł się kończyły, czekając na jej odpowiedź.

-Chcesz zastrzyk przeciwbolowy na te bolace plecy. Gwarantuje, ze zaraz ci sie polepszy. - poslala mezczyznie pytajace spojrzenie caly czas lekko sie przy tym usmiechajac.
W sumie moglby sie zgodzic poogladalby sobie jego tylek przy takiej okazji bo klata juz sie chwalil.
- Nie no jak powaznie cie bola to moge pomasowac.- zaproponowala. - Albo mascia ci moge posmarowac.- jednak lekarz sie w niej odezwal.

-Chcesz zastrzyk przeciwbolowy na te bolace plecy. Gwarantuje, ze zaraz ci sie polepszy. - poslala mezczyznie pytajace spojrzenie caly czas lekko sie przy tym usmiechajac.
W sumie moglby sie zgodzic poogladalby sobie jego tylek przy takiej okazji bo klata juz sie chwalil.
- Nie no jak powaznie cie bola to moge pomasowac.- zaproponowala. - Albo mascia ci moge posmarowac.- jednak lekarz sie w niej odezwal.

Pokręcił głową, choć pomysł że mu je rozmasuje wydawał mu się ciekawy.. Jednak symulowanie bólu pleców tylko po to było zagrywką dość niskich lotów.
- Niee, Liz, żartowałem tylko. Może i jestem trochę zmęczony, ale to wszystko. - uniósł ręce w defensywnym geście.
- Chociaż opcja masażu od ciebie jest niezwykle kusząca... - dodał po namyśle, chociaż nie był pewien czy powinien. Niemniej podjął decyzję że bycie szczerym z panią doktor nie miało w sobie nic złego.

- Wiesz ze nikt nigdy nie skracal w ten sposob mojego imienia.- spojrzala w szare oczy Setha ciekawa jak zareaguje na jej slowa. W sumie bylo to cos co wyroznialo go na tle innych.
- Jestes zmeczony? Przepraszam, powinnam byla chyba jednak zadzwonic a nie jeszcze cie wyciagac z domu. - chyba sie jej troszke glupio zrobilo no bo napracowal sie a ona go tu jeszcze przetrzymywala zamiast pozwolic mu odpoczac.
- Serio moge ci ten masaz zrobic.- lekko sie usmiechnela i naprawde chodzilo jej o wzgledy medyczne a nie podotykanie Setha.

- Hej, ale wyciąganie mnie jest przyjemne, a nie męczące. Po stokroć wolę spędzić czas z tobą niż samotnie na kanapie, albo w warsztacie... - uśmiechnął się lekko.
- Nikt tak nie mówił do ciebie? Cóż... Miło być w czymś pierwszym. - dodał, patrząc na nią. Wzrok znów zsunął się po niej, zatrzymał i wrócił do twarzy.
- Nie no, tak zmęczony nie jestem. Chyba że naprawdę chcesz, to się wzbraniał nie będę...

-To naprawdę miłe słyszeć coś takiego. Naprawdę doceniam, że po mimo zmęczenia przygnałeś tutaj na złamanie karku. Mało tego nawet się zmieściłeś w czasie.- tak zauważyła to, choć limit czasu raczej mu dla zabawy ustawiła. Ciekawe czy by się w dziesięć minut wyrobił.
- Tak wy faceci lubicie być pierwszymi wielu dziedzinach. Matka natura wam tak zakodował w genach ten pęd do rywalizacji, że jako kobieta nie potrafię tego ogarnąć.- opróżniłą w końcu swój kieliszek z winem a potem zerwała się z kanapy i przyniosłą Sethowi z kuchni popielniczkę. Pewnie się biedak męczył a nic nie pwoiedział.

- O, dzięki. - wziął od niej popielniczkę i spojrzał na nią, gdy siadała z powrotem. - Myślałem że nie pozwalasz palić w domu. - zmierzył ją spojrzeniem i wyjął z kieszeni spodni paczkę fajek i kwadratową zapalniczkę Zippo z grawerką Hells Angels. Prostokątną bryłę z fajkami w środku otworzył i podsunął pod usta, a nimi wysupłał jednego, zaraz potem odpalając benzynówkę by podpalić papierosa. Jednym ruchem zamknął przedmiot który w połączeniu ze sprayem stawał się miotaczem ognia i zaciągnął się papierosem. Siwy dym buchnął z jego ust, gdy ten powoli wypuścił dym. Seth przyjrzał się obłokowi dymu i spojrzał na lekarkę.
- Lubimy. Bo to czyni nas wyjątkowymi w danej dziedzinie. Każdy lubi przecierać nowe szlaki... wydaje mi się że to częśc przeświadczenia, że osiągnie się nieśmiertelność osiągając coś, za co ludzie będą cię pamiętać. Teraz ja, nazywając cię Liz na zawsze zatrę się w twojej pamięci jako ten który pierwszy raz użył tego sformułowania.

- W zasadzie tylko Parker tutaj pali a skoro jemu pozwalam to nie widzę powodu by tobie tego zabraniać. Zresztą przyznja się ile być wytrzymał bez papierosa, dziesięć, piętnaście minut.- tak zauważyła, że sporo palił ale póki co mu nie suszyła o to głowy choć może kiedyś zacznie. W tej chwili jednak wyciągnęła w jego stronę kieliszek by go napełnił. W końcu to męska rola.
Ona sama usiadła podwijając nogi pod siebie i zakrywając kolana sukienką. Zupełnie przyzwoita pozycja a że sukienka nie miała zbyt dużego dekoltu, więc nawet jak się pochylała to nic nie można było dojrzeć.
- Chciałbyś osiągnąć właśnie taki stan, by ludzie na zawsze cię zapamiętali? By w pewien sposób pozostać nieśmiertelnym? Nie wiem czy to jest realne?- zamyśliła się nad taką ewentualnością i była ciekawa czy mężczyzna rzeczywiście do tego dąży.
- W tym, że zapamiętam masz rację a może nawet się przyzwyczaję.- spoglądała na twarz motocyklisty.

- Jak tak bardzo ci się nie podoba, to mogę tak nie mówić. - odparł, wstał i sięgnął po wino ze stołu, nalewając jej, potem sobie.
Odstawił je nieopodal i zaciągnął się papierosem.
- W moim stanie, obecnie jest to dość mało prawdopodobne. Ale takie malutkie rzeczy jak zapamiętanie że to ja pierwszy cię tak nazwałem to takie małe sukcesiki. - stwierdził, wypuszczając dym z ust.
- Bądźmy realistami, nikt nie pamięta tych, którzy pracowali pod kimś. O ile Bejker może zostać zapisany w kartach historii, ja w moim obecnym stanie raczej nie bardzo. No, i on ma dzieci. Ja nie i raczej nie planuję.

- Nie, właściwie to mi się podoba. Coś nowego i miłego, no i jak wspomniałeś wyróżnia cię.- kiwnęła mu lekko głową, kiedy napełnił jej kieliszek. - Jak wolisz whiskey to też się znajdzie.- zaproponowała no bo w sumie nie wiedziała czy to wino mu odpowiada czy nie po mimo tego, że je pił.
Przez chwilę trawiła jego słowa w umyśle.
- Baker odejdzie na emeryturę wcześniej czy później, ktoś go musi zastąpić. - potarła policzek z namysłem.- I nie wiem czy akurat jemu uda się przejść do historii. Zresztą o czym ja gadam. Nie mam pojęcia o tym co się wewnątrz Świętych dzieje. - pokręciła głową aż jej kucyk podskoczył.
- Co byś ty zrobił na jego miejscu, gdybyś dostał taką szansę?

Seth spojrzał badawczo na panią lekarkę, przechylając głowę. Spojrzenie szarych oczu przeszyło ją na wskroś.
- A skąd wiesz, że Bejker nie przejdzie do historii? - zapytał zaciekawiony, gdyż jej reakcja była nieco zbyt gwałtowna jak na luźną pogawedkę na temat członków klubu motocyklowego.
Nie odrywał przy tym od niej wzroku, cały czas zastanawiając się czemu tak gwałtownie na to zareagowała.