Dom Betty Jou

First topic message reminder :

Parterowy dom o niskospadowym dachu pokrytym brązową dachówką. Zbudowany ze dobrej jakości materiałów. Ma dobrą izolację i działającą klimatyzację.
Wchodzi się do sieni, a z niej do dużego pokoju dziennego z otwartą kuchnią. Jest tu też dość miejsca, by postawić duży jadalniany stół. Korytarz po lewej stronie prowadzi do łazienki i dwóch pokoi, a mały korytarzyk przy kuchni kryje małe pomieszczenie gospodarcze i przejście do garażu.
Garaż mieści jeden samochód.
Goście mają dostęp oczywiście do salonu i kuchni-jadalni. Drzwi obu sypialni sa zawsze zamknięte i raczej właścicielka nikogo tam nie wpuszcza.
Wnętrze urządzone jest skromnie, acz przytulnie. W kątach stoją nieco babcine meble, a na komodach poustawiane są liczne zdjęcia i szkatułki z biżuterią. W kuchni zawsze coś się dzieje, chociaż sama Bety mało gotuje - mimo to, to jej ulubiona cześć domu, gdzie często pije kawę, pali papierosy lub czyta jakieś szmatławce. 
Wszędzie unosi się zapach słodkich i ciężkich perfum.

Jak wielu się domyśla, dom dostała od drugiego męża, którego oskubała na rozprawie rozwodowej.

Betty zaśmiała się głośno.
- Chwila, księdza? Kto ci tak powiedział? Wybacz, Will, ale mimo wszystko - pogłaskała go po głowie - na duchownego to ty jesteś za porządny.

- Indianka? - Zdziwiła się - Ale chyba nie mówisz o dziewczynie Connora co? Ne podejrzewałabym cię o jakiej przebieranki z Lilu...
Och, wyobraziła sobie Willa przebranego za księdza i Lilu za zakonnice.
Głupie myśli.
- Tak, nie wierze księżom, a tobie mogę.

Zdziwiła się nieco.
- Cóż... chyba masz szczęście do takich kobiet... - zauważyła. - Dobrze, wolę cię jako księgowego, to decydowanie atrakcyjniejsze. 
Wstała, prostując plecy i wypinając nieco piersi do przodu. 
- Chcesz piwo?
Nie czekała jednak na odpowiedź; zaszła do kuchni i Will mógł usłyszeć dźwięk otwieranej lodówki.

- Cześć.
Dos siedziała obok Willa; w białym tshircie, spod którego wyłaniały się piersi pozbawione stanika. Kobieta siedziała wygodnie oparta o sofę, spoglądając na mężczyznę nieco nieprzytomnie. 
Nie poruszała ustami, a Will słyszał co mówiła.
Ale nie potrafił nic zrozumieć.

- Widocznie jestem twoją fantazją, ze myślisz o mnie nawet tutaj!

- Znałam takiego, co tak myślał. Dziecko mu prawie urodziłam.

Wzruszyła ramionami.
Nagle w jej dłoni pojawił się papieros.
- Umarło.

- Mówiłeś coś?
Do pokoju wróciła Betty, niosąca dwie otwarte butelki piwa.
Will w tym momencie już nie widział Dos.
- Blado wyglądasz... spałeś w ogóle coś?

Podała mężczyźnie butelkę.
- Idź się połóż. Jak się nie dowleczesz do siebie, to możesz skorzystać z gościnnej sypialni. - Zaproponowała spokojnie.
Sama upiła spory łyk.
- Ja tu z tym nieszczęśnikiem posiedzę - wskazała na Maro.

---> Magazyn

Maro smacznie spał, coś mu się śniło ale, to nie były piękne dziewczyny, kręcące się na jego kolanach. Ani piękny motocykl, ani droga, ani broń. Drżał. Zaciskał powieki i pięści. Coś mówił, ale nie wyraźnie, nie można było zrozumieć jego bełkotu. Kila słów po hiszpańsku, stękanie. Potem otworzył oczy.
- Kurwa... - mruknąłem - zaraz się porzygam...

Betty podeszła do Maro i przyłożyła mu dłoń do czoła.
- Nic ci nie będzie.
Podsunęła mu pod nos kosz na śmieci, by mógł zwymiotować whiskey i taco, które pewnie mieszało mu się w żołądku.
- Do rana ci przejdzie.

Odruchowo chwyciłem Betty za dłoń, zaciskając na niej swoją rękę. Och Betty matka wszystkich świętych, mógłbym przytulać się do jej piersi jak dziecko. Mogła by mi z nich zrobić okład na moją czaszkę. Czułem się jakby wychlał całą wódę od Carswella
- Betty... - rzuciłem prawie szeptem - mogę się do ciebie przytulić, zimno mi... - wymamrotałem.

Zrobiła znak krzyża, błogosławiąc Maro.
- Już za dużo dostałeś, Salinas. Nie przeciągaj struny. Zaraz dostaniesz PAPAP na ból głowy.
Weszła znowu do kuchni, by przeszukać apteczkę. Niedługo potem Maro dostał obiecany proszek.

Znowu mnie zerwało, jednak trzymałem fason i się nie zhaftowałem. Spojrzałem na Betty mrużąc oczy. Co niby dostałem. Podniosłem głowę spoglądając na spodnie, właściwie w swój krok, nie no było sucho, w gaciach też nie czułem wilgoci.
- Co niby dostałem.... kurwa... - czułem się jakbym był w ciąży - dzięki... to nie gwałtu? - dodałem gdy dostałem tabletkę.

- Nie, idioto - warknęła.
Gdy tylko Maro wziął pigułkę, Betty pochyliła się i cmoknęła jego łysa głowę.
- Już, nie boli? No, to dobrze. Duży chłopak jesteś.

- Oooo to jest lepsze niż wszystkie tabletki świata - szepnąłem zamykając oczy. Leżałem w bezruchu, każdy gwałtowny ruch sprawiał mi nie mały ból. No i wolałem nie puścić pawia przy Betty.
- Jak akcja? - zapytałem nie otwierając oczu.

- Chyba wam wyszła - odparła nieco rozzłoszczona, Betty - nie licząc tego, ze ciebie porażono prądem, a Connora postrzelono. No ale Baker pewnie zadowolony z siebie!