Biuro szeryfa i areszt

First topic message reminder :

Parterowy budynek z czerwonej cegły mieści w sobie zarówno biuro szeryfa jak i areszt. Wchodząc z głównej ulicy przez podwójne drzwi, stajemy przed zaszkloną recepcją, w której na dyżurce zawsze można spotkać jednego z funkcjonariuszy. Przechodząc korytarzem dalej, trafiamy na dużą salę, zastawioną kilkoma biurkami. To w nim przebywają stróże prawa, gdy akurat nie znajdują się na patrolu, zajmując się papierkową robotą lub przygotowując do wyjścia w teren. Za nimi można zauważyć drzwi prowadzące do gabinetu szeryfa w którym oprócz pokaźnego biurka, głównym wyposażeniem jest długi stół, przy którym toczą się rozmowy odnośnie aktualnych spraw. Z głównego korytarza wejść można także do aresztu, gdzie kilka cel czeka na swych gości.

---

Lola uśmiechnęła się jeszcze szerzej.
-Oczywiście, że jesteeeeeeeeeś!-przytuliła go ponownie i chwile się tak z nim pobujała na boki, wzmacniając uścisk jej stalowych (no w końcu była policjantką, nie?) ramion.-To pączki z posypką multiwitaminową!-oznajmiła mu, ucieszona.-Spróbuj!-zachęciła go, podsuwając mu kartonik pod nos.
Gdy włączył się Vincent, wysłała mu najbardziej wdzięczny uśmiech na świecie. Ktoś doceniał jej radosną twórczość.
-Weź nawet dwa!-zaoferowała, rozanielona.
I nagle mina jej zrzedła. I pewna scena ponownie rozegrała się przed jej oczami. I była przekonana, że trochę zbladła.
Odsunęła się sztywno.
-W przeszłości... kiedy?-spytała, tracąc ten wesoły ton.
Była przerażona. I zaraz po tym ogarnęła ją wściekłość.
-WIESZ CO WYKRADLI?!-zapytała go, obracając na tym krześle i łapiąc mocno za ramiona. Ścisnęła go chyba nawet odrobinę za mocno, nachyliła się i wpatrywała uważnie.-Sprawdź to!
Zmarszczyła brwi i tylko na chwilę uniosła wzrok, by spojrzeć na Jona.
-Pierdolony Smith!-warknęła, kopiąc kubeł stojący przy biurku.-JAK JA MU SIĘ DOBIORĘ DO GACI, TO SIĘ NIE POZBIERA!!!

- Doskonale sama sobie poradzę - zaoponowała od razu na słowa szeryfa. A to zołza. Nawet mu się przeciwstawi!

- Chętnie jej pomogę.- odezwał się w tym Samym czasie Sam uznając pytanie o akta sprawy za czysto retoryczne bo oczywistym było, że były uzupełniane.- Co dwie pary oczu to nie jedna.- dodał.

- Ramirez, ja się ciebie o zdanie nie pytam. Idziecie oboje, jasne? Ja się tu w przedszkole bawić nie będę... ojeju, plosię pana, a ja nie cie z nim się bawić! O nie, plosie pana, ja siama, ja siama siobie poladze! Nie!
Uderzył pięścią o stół.
- Tu ma być współpraca.

- Tak jest.
Ruszyła tyłek z krzesła i złapała za listy jakie wcześniej pokazywała szeryfowi. Wsunęła je znowu do teczki i obróciła się na pięcie. Przechodząc obok Swarka posłała mu ostrzegawcze spojrzenie. Lepiej żeby jej nie wkurzał.
Wyszła z gabinetu McConnora i wróciła do swego biurka.

No Sam był bardzo, baaaaardzo chętny do współpracy z Rositą na wszystkich dostępnych płaszczyznach. Tylko ta rogata koza musiała się stawiać. Z wiekiem jej pewnie przejdzie chociaż nie z zaraz to już był ten wiek.
- Załatwimy to szefie.- spokojnie oświadczył Sam i jako dobrze wychowany młody człowiek, nie dał znakiem po sobie poznać jak rozbawiła go reprymenda, którą otrzymała Gaby.
Po chwili już siedział na rogu jej biurka.
- Streść mi przesłuchanie Whiteoka.

Ramirez westchnęła specjalnie, żeby Swarkowi dać do zrozumienia, żeby się tak nie przymilał. Popatrzyła na niego znad akt, które chciała uzupełnic, ale oczywiście ten musiał jej przeszkodzić. Zmięła w ustach niewybredny komentarz dotyczący siedzenia na jej biurku, ale nie powstrzymała się, by wyciągnąć rękę i zepchnąć mężczyznę.
- Przyznał się, że zapalniczka jest jego. Na stację przyjechał po wezwaniu Jonesa. Oczywiście nic nie widział i nie wiedział kto strzelał, bo trzeba było uciekać. Tak. Dostałam od niego listy z pogróżkami, jakie otrzymał Jacob.
Podsunęła koperty koledze i wróciła do spisywania czegoś, niecierpliwie kukając w stronę sekretarki.

Sam ponownie ulokował swoje cztery litery na jej biurku, mało tego sięgnął po jej kubek z kawą i wypił kilka łyków a potem zaczął przeglądać listy z pogróżkami, które dostał stary Whiteoak.
- No jasne, że się nie przyzna. Na to nie ma co liczyć. Musimy coś u niego znaleźć. Cholera mam nadzieję, że Lola nie jest w to zamieszana.- podniósł głowę do góry.

Gabrielle aż zmarszczyła czoło, widząc jak Swarek sobie poczyna. A to bezczel, no! Aż mu wyrwała z ręki kubek z kawą, by sobie nie myślał, że tak wszystko mu wolno. Przełożyła naczynie na drugą stronę i mimo, że miała ochotę, już nie spychała Sama. Tym razem wolała strzępić język.
- Weź spieprzaj z mego biurka. Krzesła nie uniesiesz?
Wlepiła spojrzenie w sekretarkę, a potem faks. No niech coś tam mignie w końcu! Niech maszyna wypluje kartkę!

Drzwi od gabinetu McConnora sie otworzyły i ten zawołał w stronę Gabrielle i Sama,.
- Macie nakaz,. A teraz do roboty!

Gabrielle pierwsza się zerwała i ruszyła po nakaz. Ona tu będzie dziś rządzić!
Zwinęła swe rzeczy i wyszła, nie czekając na Sama.

zt

SAm tylko wzruszyła ramiona przyzwyczajony do zagrywek Ramirez i ruszył za nią.

'zt

9.03.2013 8.10 am

Wszedłem do biura dość wcześnie od razu powędrowałem do teczki ze sprawą Ku Klux Klanu, wyjąłem z nich zdjęcie Mayerowej w towarzystwie bandy jej towarzyszącej. No ja tych mord nie znałem ale rodowity mieszkaniec może kogoś z nich skojarzy.
Zapukałem do gabinetu szeryfa.
- Szefie, dobry, mogę na chwilę - zapytałem grzecznie, na tyle ile umiałem.

McConnor siedział w fotelu w swoim biurze. Miał zdjęta marynarkę, podwinięte rękawy w koszuli i rozwiązany krawat... chyba spędził całą noc na posterunku, bo wyglądał jakby Adlo go wybudził ze snu.
- Co? Tak, tak... chwila... wejdź. Ale... przynieś mi wpierw kawy.

Że kurwa co, a co ja kelner jestem że kawę będę nosił, sam se idź.
- Dobra - mruknąłem by po chwili zniknąć za drzwiami a z następną chwilą wrócić z kubkiem z kawą.
Na biurku przed McConnorem położyłem zdjęcie.
- To zdjęcie znalazłem u Mayerowej, zna pan kogoś z tych ludzi w okół niej? - zapytałem - no szef tu trochę dłużej niż ja.

McConnor wpierw upił kawy, potem spojrzał na zdjęcie. Nieco mu zajęło by zebrać myśli i coś powiedzieć - był zmęczony i ledwo się powstrzymywał, by nie usnąć ponownie. 
- Tak, ten... - wskazał na mężczyznę obok Mayer - to jej syn. Ci... nie pamiętam nazwisk, ale to kumple młodego Mayera. Pracowali kiedyś u Randalla, ale to lata temu. Zwolnił ich dosyć szybko.

- Syn ten co zginął podczas strzelaniny? Hm - zamyśliłem się - to moze pojechać na ranczo Randalla i podpytać o nich może będą wiedzieli co robią teraz, no i będą znali ich nazwiska, skoro tam pracowali to może jakiś ślad po nich jest.
Podrapałem się po brodzie patrząc na zdjęcie.

- Może i będą znać te nazwiska, ale nie wiem czy Randall chce być w ogóle mieszany w tę sprawę... - odsunął się nieco - Znam go już parę lat, jest wrażliwy na punkcie swojej reputacji. Zapewne... dlatego szybko zwolnił tych kolesi i umył od tego ręce.

- W sprawę nie koniecznie, ale znać ich może - dodałem - a zapytam w okolicach jest jakieś miejsce, stare magazyny do których nikt nie zagląda? Nie mówię o magazynach Jenkinsa, miejsce gdzie może się spotkać większa grupa osób? - spojrzałem ponownie na zdjęcie - podjadę do Randalla i delikatnie o nich podpytam.

- Pełno jest takich miejsc. Opuszczone osady, osiedla kamperów przy ekspresówce, stacje benzynowe. Wszystko oddzielone od siebie milami, na kompletnych pustkowiach - pokręcił głową. 
- Szukaj igły w stogu siana.

- Gdzieś muszą mieć bazę wypadową, gdzieś gdzie się spotykają gdy byłem u wnuczka Jacoba wspominał o obrzeżach.
Sięgnąłem po zdjęcie.
- Dobra to ja tylko tyle chciałem.

Przytaknął.
- Racja, muszą gdzieś mieć te swoje tajne zabrania. Tylko ostrożnie - wskazał na Aldo -  nie możemy popełnić błędu, bo inaczej... wszystko ucichnie i te sukinsyny gdzieś pouciekają. Ukryją się. Tak jak zawsze to robią.
Przeczesał swoje jasne włosy, które jakimś cudem nie zostały jeszcze całkowicie opanowane przez siwiznę.
- Jeszcze jedno Maro... - kiwnął na niego ręką, by nie wychodził. - Sprawa... spoza tej tutaj. Chodzi o zawody.

- Wiem wiem spokojnie... przecież nie było ostatnio skarg na mnie... chyba? - zapytałem jednak nie byłem w stu procentach pewny, ale tak wyciszyłem się trochę, nie chciałem kolejnej afery.
Potem spojrzałem zdziwiony na szeryfa.
- Zawody? - zrobiłem zdziwioną minę.

McConnor sięgnął do jednej z szuflad w biurku i wyciągnął plik jakiś ulotek. Nadrukowane na nich było jakieś ogłoszenie w sprawie zawodów sportowych dla mundurowych,.
- Co roku jest ten sam cyrk, a ja nie mam sił się tym zajmować - mruknął - odciążyłbyś starego, co?

- I co ja mam niby z tym zrobić? - spoglądałem to na Szeryfa to na ulotki, no nie wierzyłem, co sugerował.
- Zawody dla mundurowych? I co mam roznosić ulotki po mieście? - O kurwa pomyślałem lecz nie powiedziałem na głos.

- Iadanza, nie. Masz wymyślić jakie w tym roku zawody mają być i poprowadzić zapisy. - Mruknął McConnor.
- Trochę inwencji twórczej! No, przecież bystry niby jesteś, nie?